De zon is weer present, maar het is weer koud. Onze eerste stop is bij de apotheker, want de Imodium is op. Nu ben ik de gelukkige (?) die overijverige darmen heeft. Gisteren vis gegeten, dat verteert licht denk je dan, maar geen oog dicht gedaan vannacht. Reizigersdiaree hoort bij zuiderse landen, toch niet bij Noord-Frankrijk? De apotheker kent geen Imodium instant, even paniek dus, blijkt dat hier een andere naam te hebben, bijsluiter gecontroleerd en we kunnen voort.
Het eerste gedeelte van onze tocht is een golvend parcours, een fluitje van een cent in normale omstandigheden, maar met flanellen benen een ware martelgang. Vooral omdat de ORS-oplossing op mijn maag ligt, dat verteert precies niet. We rijden nu over een hoogplateau met graan en maisvelden, de wind heeft nog wat medelijden met mij en blaast nauwelijks. Na een 15 km staan we voor een dilemma : bollen we verder over de D39 of maken we toch die omweg (met stevige klim) langs het oorlogsmonument van Mondremont-Montgrivroux. Ik raap alle moed bijeen en een kwartier later ben ik daar zeer blij om : dit is heel mooi. Een 35 m hoog donkerroze betonnen monoliet, met teksten en bas-reliëf over de eerste slag bij de Marne in 1914, heel imposant. Het uitzicht op deze top is grandioos, dankzij het heldere weer zien we heel ver.
Rond halféén dalen we af tot in Sezanne, een stadje met een charmant oud stadscentrum waar we dwars doorheen fietsen. Maar eerst een 'tartine italienne' eten op een terrasje bij de kerk met 42m hoge toren die we al van ver zagen. Vriendelijkheid staat hier wel niet op de menu, Paul blijft dan ook ostentatief zitten tot ze zijn 30 eurocent wisselgeld brengen, want ze verdienen hier geen fooi
Guy Raskin stuurt ons dan weer door de wijngaarden met bijhorend klimwerk, soms overdrijft hij wel in het opzoeken van rustige wegen : vaak onnodige extra km klimwerk over slechte weg, terwijl er een toch redelijk rustig alternatief is. Vooral met pak en zak beladen is dit zwoegen. In Plessis wordt het helemaal te gek, als we over een steenslagweg het bos La Forestiëre door moeten. Geschikt voor mountainbike maar niet voor ons. Het wordt spannend als we na enkele km voor een bareel staan, verboden toegang op straffe van 135 euro boete. Daar sta je dan : we zijn halverwege de weg, dus helemaal terug en een extra omweg maken van ettelijke km, of toch maar rechtdoor en die boete riskeren (toch wel een flinke hap uit het reisbudget). Het wordt dat laatste want er ligt een pas onderhouden grindweg na de bareel, dat doet men toch niet om de everzwijnen te plezieren. Met een bang hartje verder rijden, niemand tegengekomen , oef.
Verder heuvel op en af, de vermoeidheid laat zich bij mij voelen. De vorige dagen had ik bij aankomst energie over, nu is alles op. In Léchelle laten we ons niet meer vangen voor een extra omweg (met zware klim) door het bos, en kiezen we voor een licht glooiende weg richting Provins. Een klein stadje, Unesco werelderfgoed, en overspoeld door toeristen. Even zoeken naar het hotel, eens daar plof ik op het bed en val in slaap. De was zal voor morgen zijn.
Trip : 80 km, 432 hm. Totaal : 469 km, 2124 hm
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
