Het onweer is Charleville gepasseerd maar heeft elders in Frankrijk net als in België lelijk huisgehouden. In Montauban krijgen de kinderen zelfs 2 dagen extra vakantie omdat de schade aan wegen en gebouwen zo groot is. Regenen doet het hier wel, en het ziet er niet naar uit dat we vandaag de zon zullen zien. De lokale weerman spreekt wel van opklaringen in de late namiddag, maar als we naar zijn buienradar kijken, vrezen we toch dat we er middenin zullen zitten. Later vertrekken is geen optie want er staat ons een rit van 90 km te wachten met verschillende hellingen. En dan stelt zich dus de vraag : wat doen we aan? Schoenen of sandalen? Korte of lange fietsbroek, met of zonder regenbroek over? Uiteindelijk wagen we het erop zoals de andere dagen te vertrekken met als extra de kw en het fluo-vestje (verplicht in Frankrijk bij slecht zicht). De receptioniste wenst ons nog veel goede moed, waarschijnlijk denkt ze bij zichzelf : die zijn goed zot! (En misschien heeft ze wel gelijk).
De mooie route Trans-Ardennes is ten einde, en daarmee ook het mooie jaagpad langs de Maas. We banen ons een weg door Charleville en hotsebotsen over het erbarmelijke wegdek van de Franse departementales. Mijn kilometerteller heeft er genoeg van en valt uit protest aanhoudende uit. Enkele kilometers later geeft die er zelfs volledig de brui aan. Op zich geen ramp, want de gps houdt de afgelegde afstand ontzettend nauwkeurig bij. Maar zo ben ik ook mijn hartslagmeter kwijt, en met het komende parcours voor ogen, moet ik toch wel wat opletten. Het wordt dus op gevoel rijden. We zijn nu in de Franse Ardennen en die zijn een uitloper van onze Naamse Ardennen. M.a.w. er staat ons flink wat klimwerk te wachten. Guy Raskin omschrijft het als 'vals plat met enkele hellingen', dat vals plat klopt, maar die hellingen zijn vooral korte maar stevige kuitenbijters en ze volgen elkaar zeer snel op. En daartussen natuurlijk heerlijke afdalingen, onze fietsvrienden van de vorige reizen weten nog wel dat ik dan in mijn sas ben! Met z'n tweetjes rijden heeft nu wel een groot voordeel : we kunnen rustig ons eigen tempo aanhouden. Geen poging ondernemen om het tempo van de groep te volgen (de eerste helling ging dat nog, nadien niet meer), en lekker naar beneden donderen zodat ik optimaal gebruik kan maken van mijn snelheid om de volgende helling te overwinnen. En nu is er geen fluitje dat me tot de orde roept als ik het waag voorbij te steken.
Zo gaan we op en neer, we volgen de Thin en komen aan in Signy l'Abbye, een doods en verlaten stadje. Ik hoopte er een cafeetje te vinden om een warme thee (ja, een thee, geen pint!) te drinken, maar niets te vinden. Dus maar verder, en net voor een flinke klim in Lalobbe valt mijn ketting van het tandwiel. Tja, het moet niet altijd dezelfde zijn die voor oponthoud zorgt! Dat is wel vlugger gefixt als een platte band, de handen zijn wel even vuil... En ' what goes up, must go down' is gelukkig waar want er volgt een prachtige afdaling tot in Wasigny. Ook hier geen cafeetje te vinden, de bakker/kruidenier is uitverkocht, we installeren ons dan maar in de oude graanschuur op het marktplein voor een noodrantsoen. En dan opeens een luide claxon. Dat herkennen we van een vorige reis, het is een rondrijdende winkel. Deze is een bakker, zij heeft nog 1 koffiekoek en ook een soort worstenbrood bij. Minder vettig en gevuld met een heerlijke snede paté. Dat komt net op tijd, het smaakt!
Nu verder door het nog steeds glooiende landschap, waar de graanvelden nu domineren. De gevreesde wind is aanwezig maar niet geheel in ons nadeel, we hebben er weinig last van. Stilaan is de zon er ook, de kw kan uit. Reims komt in zicht, de stad ligt in een dal en van ver zien we al de kathedraal met zijn twee hoge stompe torens. Reims binnenrijden valt enorm mee, chapeau Guy voor de wegbeschrijving. Het hotel ligt niet ver van de kathedraal en na de de douche (die was super nodig voor onze beslijkte benen) trekken we de stad in. De kathedraal is al dicht, we lopen nog wat rond (heel mooi stadhuis) maar het is echt zoeken hier naar een fatsoenlijk restaurant. Geen concentratie van restaurantjes hier, nochtans toeristen genoeg. Toch zitten we even later met een heerlijke coupe champagne in de hand. Die hebben we wel verdiend vandaag.
Trip : 97 km, 646 hm. Tot : 326 km, 1208 hm
Reacties op bericht (2)
02-09-2015
lourdes
Hallo,
Zien jullie daar geen reigers ? Zoveel pech die eerste dagen. Hopelijk valt het nu beter mee. alvast veel succes gewenst en we houden den blog in het oog.
02-09-2015 om 20:15
geschreven door marc en anne
lourdes
Hallo,
Zien jullie daar geen reigers ? Zoveel pech die eerste dagen. Hopelijk valt heet nu beter mee. alvast veel succes geenst en we houden den blog in het oog.
02-09-2015 om 20:14
geschreven door marc en anne
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
