Ow, ow, ow. Ik ben net terug van een turnsessie bij mijn personal trainer Anthony. Wat ik wel vreemd vind is dat ik niet alleen ben op onze wekelijkse afspraak. Is zo'n personal trainer niet iets privé? Maar ik weet nu waarom. Ik ben gewoon veel te goed, hij kan mij niets meer bijleren. Hij nodigt anderen uit om te tonen hoe het echt moet. Wel een beetje lastig: al die jaloerse blikken van die andere dames omdat Anthony in zijn spiegel naar mij kijkt. Ik denk er sterk aan om volgend jaar zelf les te geven. Dat gaat zeker een succes worden: steppen met Nonnie. Ik denk dat de mensen veel willen betalen om les te krijgen van een echte ster. Ik kan zelfs een DVD maken. Ik bel meteen mijn manager om een regisseur te zoeken.
Ik ben terug. Na 11 jaar wachten kunnen jullie je idool weer volgen. En ik ben helemaal mee met de moderne technologie. Geen papieren Nonniekrant meer, maar wel een site op het internet. Hoe zou het zijn met jullie idool vragen jullie je af. Heel goed, de tijd heeft geen vat op Nonnie. Ik zie er nog altijd stralend uit. Mijn gezicht is nog altijd even glad, geen rimpeltje te bekennen. Ook ben ik nog geen haar veranderd, het is nog steeds het zachtste en mooiste haar van de wereld. Dat zegt mijn kapper ook. Ze draagt wel een dikke bril, maar het is een goede bril. Ik heb het over de kapster. Nonnie draagt nog geen bril, haar ogen zijn uitstekend.
Besluit van dit eerste berichtje: Nonnie ziet er nog goed uit en er is niets mis met haar ogen. Tot één van de volgende dagen.
