Vandaag vierde mijn nichtje (de zus van mijn assistent) haar plechtige communie en haar vormsel. Niet dat we zo katholiek zijn, maar het is traditie. Mijn assistent kon me niet helpen: hij was misdienaar. Het is wel een vreemd zicht, zo in een witte jurk. De mis duurde héééééééééééééél lang. Gelukkig was er daarna nog een gezellig etentje bij haar thuis.
Nu vraag je je vast af waarom ik er geen leuk optreden bij heb gegeven. Het is simpel: ik ben wat verkouden en zing dus niet veel beter dan een kalkoen. Spijtig, maar gaat vast wel over door een beetje ijslam te eten. De mis duurde trouwens al lang genoeg zonder signeersessie. Ik heb wel erg veel enthousiaste vredeswensen gekregen van fans. De pastoor knipoogde zelfs even bij de hostie.
Terwijl ik daar wat zat te knikkebollen kreeg ik een geniaal idee: als ik van die kalkoenenziekte verlost ben, geef ik een concertje in een kerk. De akoestiek is geweldig en tegen dan kan m'n assistent vast al een beetje orgel spelen. Ik laat jullie nog iets weten als het zover is.
Het feest was gezellig, maar nadat we ijslam en pistolets hadden gegeten wou de gastvrouw nog frieten bakken. Dat kon m'n arme maagje niet aan! Ik heb ook het bezoek aan de boerderij afgelast: straks denken ze daar dat ik een echte kalkoen ben.
