Meer dan 1000 jaar zijn al honderdduizenden mensen te voet naar
Santiago getrokken.Een kleine minderheid zoals wij per fiets, toch een
stuk gemakkelijker.Feitelijk hebben we een beetje de toerist uitgehangen
.Bij een lastige klim zet ge efkens uw verstand op nul en
in de afdaling gaat het zonder moeite 8 à 10 maal zo vlug als de
voetganger die zijn knieën aan het forceren is.
Blij dat we er geraakt zijn , alhoewel de euforie eens in SDC aangekomen
rap over was.Deels bijgeloof en vooral veel commercie in SDC als u het mij
vraagt.
Het is wonderwel heel goed gelukt met ons trio.We hebben er tegengekomen waarbij het iets moeilijker ging .
Twee anekdotes zijn me bijgebleven .Aan het Cruz de Ferro (hoogtepunt in de twee betekenissen van het woord)
hebben we even gewacht om onze steen op de hoop te gooien .Een jong Engels koppel was er ingetogen bezig met een
doodsbeeleke van een kindje.Een beetje aandoenlijk om dat te aanschouwen.
Een ander verhaal dat me bijgebleven is was dat van een
Blankenbergenaarop op weg met 3 andere kleppers van de kust, op pensioenleeftijd
gekomen Ze reden wel rapper ,maar bleven ook langer plakken op de
terrassen zodat ons pad het hunne regelmatig kruiste.Zo aan de babbel
geraakt .Een van hun had 10 jaar geleden plannen gemaakt met zijn
sportieve echtgenote om naar SDC te trekken per fiets .Altijd maar
uitgesteld, te veel werk ,te weinig verlof , altijd iets .Zijn vrouw is
er al 3 jaar niet meer .Wordt ge ook efkes stil van .Ge weet niet wat
er u morgen te wachten staat en stel niet teveel uit wat ge nu nog wilt
verwezenlijken . Nogmaals dank aan Guy en Louis want zij hebben uiteindelijk de wagen aan het rollen gebracht .
