Meer dan 1000 jaar zijn al honderdduizenden mensen te voet naar
Santiago getrokken.Een kleine minderheid zoals wij per fiets, toch een
stuk gemakkelijker.Feitelijk hebben we een beetje de toerist uitgehangen
.Bij een lastige klim zet ge efkens uw verstand op nul en
in de afdaling gaat het zonder moeite 8 à 10 maal zo vlug als de
voetganger die zijn knieën aan het forceren is.
Blij dat we er geraakt zijn , alhoewel de euforie eens in SDC aangekomen
rap over was.Deels bijgeloof en vooral veel commercie in SDC als u het mij
vraagt.
Het is wonderwel heel goed gelukt met ons trio.We hebben er tegengekomen waarbij het iets moeilijker ging .
Twee anekdotes zijn me bijgebleven .Aan het Cruz de Ferro (hoogtepunt in de twee betekenissen van het woord)
hebben we even gewacht om onze steen op de hoop te gooien .Een jong Engels koppel was er ingetogen bezig met een
doodsbeeleke van een kindje.Een beetje aandoenlijk om dat te aanschouwen.
Een ander verhaal dat me bijgebleven is was dat van een
Blankenbergenaarop op weg met 3 andere kleppers van de kust, op pensioenleeftijd
gekomen Ze reden wel rapper ,maar bleven ook langer plakken op de
terrassen zodat ons pad het hunne regelmatig kruiste.Zo aan de babbel
geraakt .Een van hun had 10 jaar geleden plannen gemaakt met zijn
sportieve echtgenote om naar SDC te trekken per fiets .Altijd maar
uitgesteld, te veel werk ,te weinig verlof , altijd iets .Zijn vrouw is
er al 3 jaar niet meer .Wordt ge ook efkes stil van .Ge weet niet wat
er u morgen te wachten staat en stel niet teveel uit wat ge nu nog wilt
verwezenlijken . Nogmaals dank aan Guy en Louis want zij hebben uiteindelijk de wagen aan het rollen gebracht .
Naar de eindmeet op 14 juni Nog weinig km te rijden vandaag , maar nog 4 keer een serieuze klim , telkens van een 3-tal km. Met nog 4 km te gaan komen de torens in zicht .Via Arins proberen we het laatste steile stuk te nemen .Te nijg , dan maar even tevoet gesteld. De kathedraal ziet er nogal uit .De bomen groeien op het dak.Binnen is het een grote drukte om aan te schuiven in de krypte .Er is ook een smal trapje naar boven ,juist achter het hoofdaltaarom het hoofd van den apostel Jakobus te kussen .Wat mij meer interesseert is grote wijwatervat dat juist voor het hoofdaltaar hangt aan een touw van ongeveer 25 meter.Via een ingenieuze katrol kan het vat in beweging gebracht worden .Het maakt dan een zwaai in de zijbeuken, dwars op het hoofdaltaar tot een 20 meter hoogte . Dat is wat het paterke in blauwgele kleuren (er liepen er 4 rond ,nochtans geen supporters nochtans van SK Beveren) me vertelde .Het vat bleef voor ons echter onbeweeglijk hangen.Alleen op aanvraag van aankomende pelgrimsgroepen wordt nog eens gezwaaid.Een paar uur , langer hoeft men hier niet te vertoeven want het zijn Scherpenheuveltoestanden in het driedubbel kwadraat .Via een ober krijgen we een goede hint (voor degenen die het interesseert :ZEISDE ) waar we prijs/kwaliteit goed getafeld hebben .Morgen leveren we de fietsen af bij UPS (ook al goede hint van Nederlandse fietscollega's) Donderdag hebben we een busreis van 10 uur naar Santander een heel mooie kuststad meer dan een bezoekje waard .Vrijdagavond komen we Ryanair in 1uur 20 in Charleroi waar de familie van Guy ons verwelkomt . Ipv richting Antwerpen gaat het met Chris,Ann en Erna (zoon/dochter/eega van Guy) richting Luik .Nog een verrassing in petto? .De charmante Sylvie heeft een kaasplank klaar gezet om u tegen te zeggen .Eerst worden een paar flessen lekkere champagne zjaak gemaakt .Het zijn al geen vroege uurtjes meer als we thuis afgezet worden
Reisverslag van Jaak vr 10 juni / ma 13 juni (via email BC Nobele Donk)
A. Ponferrada B. Sarria C. Palas de Rei D. Loxo (Touro)
vrijdag 10 juni /zaterdag 11 juni : Ponferrada naar Sarria Geen verslag ontvangen
zondag 12 juni : Sarria naar Palas de Rei 50 km De opgebouwde reserve van de beginweken komt goed van pas tijdens onze laatste 400 km. Die zijn niet van de poes en na het dipje van Louis in Astorza (hij had het daar lelijk zitten en ik had er eerlijk gezegd geen goed oog in) zijn we weer goed bezig. Vandaag continu op en af. Zelfs een klim voorbij het pittorreske Portomarin van 12 km en dat op Pinksterzondag. Op de feestmarkt van Kalmthout zal het iets comfortabeler zijn vandaag. Guy slaagt er zelfs in om lek te rijden, iets wat ik heimelijk al eens verwacht had. Op 50 lekke banden na kan ik het niet exact zeggen hoeveel ik er al over de velg getrokken heb in mijn fietscarriere. Moest het parkoers vlak zijn dan zouden we ons ergens in de noorderkempen wanen aan de aroma's die we hier opsnuiven (grote fokkerijen van varkens, kippen ed.). De boeren voeren zelfs op de eigenste hoogdag gier op hun weiden. In Palas de Rei (de naam doet het straatdorp geen eer aan, monotoon grijs gedoe langs een drukke weg). Vandaag gaan we vroeg op stok.
maandag 13 juni : Palas de Rei naar Loxo (Touro) 51 km Doe in geen geval de moeite om Loxo te vinden op Google Earth. Het is een gehuchtje, een 3-tal km ten westen van Touro, al evenmin te vinden. Bij toeval hebben we momenteel asiel gevonden in de DIVINA PASTORA. Een plaatselijke winkeluitbater in Touro, met connecties met de plaatselijke pastoor of wie weet met zijn meid, heeft ons dit adres aan de hand gedaan en eens te meer zijn we met ons gat in de boter gevallen. De ganse dag in de miezerige regen gereden, zelfs een tijdje langs een heel drukke weg en de ganse dag op en af. Gelukkig hebben we het roadbook van Clemens Sweerman deel 3 zodat we een rustige weg naar SDC kunnen volgen, wel met een ommetoer van een 18 km, maar zeker de moeite waard. We rijden door eucalyptusbossen (bomen van 20 meter hoog met afgebladerde stammen die een aangename geur verspreiden). Deze morgen bij het vertrek en na een korte inspectie van de fietsen bleek voor 4 de vierde maal een spaak het begeven te hebben in het achterwiel van Guy. Gelukkig hebben we genoeg resevemateriaal bij. We zijn deze avond op 28 km van SDC en Louis voelt zich de koning te rijk, de meet is in het zicht. Ik heb hem wat geplaagd om morgen toch nog een extraatje er bij te nemen van een 30-tal km maar hij wil er niet van weten. Hij wil zelfs een halve dag uittrekken om met zijn fiets op de markt te staan met een plaatje "SE VENDE". Een beetje cru vind ik zelf. Ik heb hem wijsgemaakt dat we de ganse tijd met zijn zessen op weg waren. Voor mij is de fiets mijn evenwaardige compagnon waar ik soms in stilte mee praat. Want zonder mijn fiets was ik hier niet geraakt. Dus morgen zien we wel. Fantastisch toch de ervaring die ik met Louis en Guy heb meegemaakt. Guy is een doorduwer eerste klas (geen geklaag, noch gezeur) en hij mag eigenlijk niet teveel aan kop rijden want hij denkt dat hij straf gaat krijgen als het tempo niet hoog genoeg ligt. Daarom heb ik hem nu en dan tot de orde moeten roepen om het tempo wat te milderen. Hetgeen Louis aan karakter en doorzettingsvermogen heeft laten zien mag er ook wezen. Als slotsom moet ik er ook bij vermelden dat we ongelooflijk veel geluk gehad hebben met de klimatologische omstandigheden. Nog een opmerking van reporter 17. Louis heeft een resem foto's maar kan ze niet comprimeren en daardoor niet doorsturen per mail. Daardoor is hij doodongelukkig. Een beetje geduld dus. Ze komen nog tercht.
Reisverslag van Jaak di 7 juni / do 9 juni (via email BC Nobele Donk)
A. Sahagun B. Leon C. Astorga D. Foncebadon E. Ponferrada
dinsdag 7 juni : Sahagun naar Leon Veel gravelwegen ,dus stof en nog eens stof . Leon is zeker de moeite om eens te bezoeken en een ommetoer van 20 km waard Ons logement is op 500 meter wandelafstand en we hebben er een paar uur rustig de sfeer kunnen opsnuiven
woensdag 8 juni : Leon naar Astorga Terug naar een monotone rit vandaag. Om de drukke national 120 te vermijden worden we via gravelwegen de brousse ingestuurd. Eigenlijk kunnen we niet klagen hier. De chauffeurs zijn veel gedisciplineerder dan bij ons. De Spaanse collega van Schouppe heeft het iets gemakkelijker. Ook qua vriendelijkheid van de mensen hebben we niet te klagen. Op de domste vragen krijgen we uitleg (met handen en voeten leggen ze het uit). In Astorga, een klein stadje met een kanjer van een kathedraal, komen we terecht in een sacerdotal casa. Met mijn minieme latijnse kennis vermoed ik dat we hier in een priesterverblijf beland zijn. Twee bejaarde mannen (blijken 2 priesters op rust te zijn ). De gangen hangen vol met portretten van prelaten en een geur van oude kloostermuren. De kamers zijn net en ipv de gebruikelijke flatscreen hangt er een groot kruisbeeld. In de hoek staat zelfs een oude bidstoel. Daar heb ik maar gebruik van gemaakt om mijn uitgewassen koersbroek te laten drogen.
donderdag 9 juni : Astorga naar Ponferrada Vandaag vertrokken en Louis heeft wat lood in de schoenen. Het is momenteel middag en we zijn in Foncebadon in een albergue. Ik heb juist een warme looksoep naar binnengelepeld en zal vandaag dus apart mogen slapen. Nog 75 meter te klimmen straks en we zijn aan het cruz de ferro. Daar wordt normaal een steen op de hoop geworpen (naar het schijnt liggen er al enkele camions bijeen). De traditie wil dat een steen van thuis meegenomen wordt. Hetzij om een beter leven te beginnen of eventueel een zware last van uw schouders af te werpen. Guido heeft een stuk van zijn oprit tot hier meegezeuld om op de hoop te gooien. Ik zal maar stiekem een steen oprapen voor ik er juist aankom.
Reisverslag van Jaak za 4 juni / ma 6 juni (via email BC Nobele Donk)
A. Najera B. Belorado C. Villafranca Montes De Oca D. Castrojeriz E. Sahagun
zaterdag 4 juni : Najera naar Villafranca Montes de Oca via Belorado Vandaag zijn we begonnen met weinig jus in de benen, want in de albergue met 90 koppen viel er weinig te slapen.Veel te veel gesnurk, veel te heet. Een ervaring, niet direkt voor herhaling vatbaar. Ik ben gisteren nog iets vergeten te vermelden. Juist voor Logrono komen we toch wel langs het huisje van Maria (ooit in man bijt hond gekomen). Ze staat al meer dan 65 jaar langs de camino om stempels te geven en ze telt in een beduimeld schriftje alle passerende peregrino's. Haar moeder zaliger, 92 jaar oud geworden (ook een Maria en overleden in 2002) had het ook al 75 jaar gedaan. We hebben er een foto genomen. Op de kerktorens van de dorpen zijn de ooievaars druk in de weer. In Belorado is er een Mariaprocessie. Terwijl de mannen pinten pakken, gaan de vrouwen met hun kroost heel devoot in de processie.
zondag 5 juni : Villafranca naar Castrojeriz Het logement in de casa rural was prima. Het decor van het restaurant en de kamers was nog van voor de expo, niet meer denkbaar bij ons. Een vriendelijke waard die ons nog trakteerde op een teraquillo (aquavit van Castilie). Vandaag een mooi parkoers via Burgos, zeker de moeite waard. Binnenkort een culturele hoofdstad in Europa. Het centrum met wandelstraat Calle Mayor en de plaza met kathedraal zijn indrukwekkend. We trekken er heel wat tijd uit om dat moois te bezichtigen. Misschien iets teveel tijd want als we in Castrojeriz aankomen is het een uur zoeken naar een logement. Alles completo. Mijn voorstel om dan maar een zonnebloemenveld op te zoeken valt niet in goede aarde bij mijn compagnons. De voorzienigheid is ons gunstig en laat in de avond vinden we toch nog een kamer .
maandag 6 juni : Castrojeriz naar Sahagun Vandaag een tamelijk vlak parkoers van een 85 km naar Sahagun. Het is tamelijk zwoel en Louis (kent iets van cumulo nimbussen) voorspelt narigheid. Gans de dag lange rechte stukken met er naast de wandelweg voor de voetgangers. We rijden zelfs op een eindeloze rechte gravelweg met legio voetgangers. Een auto van de Guardia Civil steekt ons voorbij met een stofwolk van 1 km en een kwarier later in tegengestelde richting met dito stofwolk. Ik roep nog naar mijn collga's, als de stofwolk aankomt, om diep in te ademen, rap te rijden en dan drie minuten te wachten om uit te ademen. Volgens mij reed de 'polis' op en af om bijna gesneuvelde wandelaars op te pikken. Een 10 tal km voor ons einddoel hebben we prijs. De voorspelling van Louis komt uit. In een bandencentrale kunnen we schuilen en kunnen we nog iets opsteken hoe lekke camionbanden hersteld worden. Momenteel zitten we na een verkwikkend bad alweer in een internationaal gezelschap met een cervessa. Straks een menu voor peregrino's (altijd beginnend met bruine bonensoep) en we kunnen er weer tegen. Nog 415 km scheidt ons van Santiago de Compostela. Op de kaart te zien komen er nog lelijke dinges, maar voorlopig laat ik Louis en Guy in het ongewisse.
Reisverslag van Jaak do 2 juni -vr 3 juni (Redactie BC Nobele Donk)
A. Saint Jean Pied de Port B. Pamplona C. Los Arcos D. Najera
donderdag 2 junivan Pamplona naar Los Arcos : 75 km Vooreerst, een dikke proficiat aan Raymonde Bongaerts en Raymond Blomme voor het behalen van het clubkampioenschap van de Nobele Donk. Ook niet min om een gans jaar goede resultaten te blijven binnen rijven. Door Pamplona zijn we te voet gegaan. Het is een heel mooie stad. Eens buiten de stad begon het serieuze werk. Het was niet gemakkelijk met die hevige rukwinden om onze fiets in het gelid te houden. Meestal blies de wind in het voordeel maar soms in de flank. Vanaf hier zijn de wandelaars naar Santiago de Compostela heel talrijk. In Los Arcos vinden we gemakkelijk ons logement. Over het eten valt hier niet te klagen en de cervesa moet niet onderdoen voor het bier in België.
vrijdag 3 junivan Los Arcos naar Najera : 61 km Vandaag terug warm weer en een serieus parkoers. Klimwerk in Sotes van meer van 10 procent. We houden het een beetje kalm vandaag . Er komt slechts 61 km op de teller. Nog een 650 km te fietsen in Spanje. Het is toch iets moeilijker dan in Frankrijk. In Najera, een zeer mooie stad, zoeken we voor het eerst een Albergue. Het is me wat. We komen terecht in een slaapzaal met 90 bedden en er hangt een ongeloofllijke lookgeur in de lokalen. Internationaal gezelschap, pelgrims van alle werelddelen, waarvan het grootste deel wandelaars. Ik heb een schatting gemaakt van ongeveer 40 wandelaars per lopende km. Reken maar uit, het zijn er duizenden op het hele trajekt. Wij met ons drie zijn wel een beetje luxepelgrims als je dat allemaal beschouwt, regelmatig een lekkere pint of een koffie en tot nu toe meestal in heel degelijke luxe gîtes. De vorm van Louis en Guy wordt met de dag beter. Ik moet ze een beetje afremmen, anders komen we een paar dagen te vroeg aan in SDC
Reisverslag wo 1 juni van Louis (via email BC Nobele Donk)
woensdag 1 juni Redelijk goed geslapen in een pension in de rue de citadelle van St Jean Pied de Port. In een kamer met acht (5 wandelaars en wij 3 fietsers) snurkte er eentje als een slachtvarkentje. Vanaf 5 uur waren ze al aan het rommelen om vroeg te vertrekken. We hadden om 8 uur nog net de tijd om te ontbijten want de hospita wilde iedereen buiten. Het was er een internationaal gezelschap (1 Japanese, 1 Canadese, 1 Zuid-Afrikaanse en een paar Italianen). Het was vandaag elk zijn schelle (gevleugelde uitspraak van Briek Schotte). Eerst gezapig klimmen naar Valcarlos en daarna nog 15 km steil tot de Ibanetapas op 1057 meter. Elk hebben we met fiets /bagage een gewicht van een goede 30 kg en het klein mes was meer dan nodig. Onderweg nog een babbel gedaan met 3 fietsers uit Antwerpen. Een kwam me niet onbekend voor. Het waren verdorie 3 medewekers van Alcatel (financiele diensten). Wat is de wereld klein. Momenteel zitten we in een hotelletje in de buurt van Pamplona. De waard heeft ons een ferme schelle van de zeug geserveerd. Straks nog een koffietje met een Armagnac.
De form van Guy en Louis wordt met de dag beter. Ik kan ze zelfs in de afdalingen niet volgen
Reisverslag za 28 mei - di 31mei (redactie BC Nobele Donk)
zaterdag 28 mei
Na heel lekker ontbijt bij de maire-adjoint zijn we met prachtig weer vertrokken in Le Pizzou. Na 15 km beginnen de enorme wijnvelden.Er is heel wat te klimmen en rond 11 uur komen we in St-Emilion. Het stadje is heel toeristisch. Rond de middag leggen we een logement vast in Landiras. We komen er terecht bij een oud Alcatel-medewerker. Hij heeft er een prachtig domein. Blijkbaar heeft hij beter geboerd dan ik .We pikken nog de match Barca-Manchester mee.
zondag 29 mei
Lekker ontbijt bij de openhaard in een zeer oude keuken en vertrekken dan voor een rit van 100 km door de Landes.
Het wordt heel heet. We moeten vandaag maar 10 maal aan ons stuur draaien. Allemaal eindeloos lange stukken.
maandag 30 mei
Aankomst in Onesse-et-Laherie in een gîte. Hier in de buurt met een karig ontbijt vertrokken voor een lange rit door de bossen. We passeren vandaag Dax. In de namiddag rijden we volledig fout. We komen op een voetgangerstraject terecht en zeulen enkele km met onze fiets door een bospaadje, gelukkig is het droog.
Na 85 km komen we in Sorde l'Abbeye en logeren in een huis van bouwjaar 1650. Om de hoek eten we in gezelschap van 3 compostellagangers, 2 franse wandelaars en een solofietser uit Venlo.
dinsdag 31 mei
Vandaag hebben we bijna de ganse dag in de regen gereden. Waren we zondag nog gebraden kiekens, vandaag zijn we waterkiekens. Vandaag in St-Palais zijn we een hollandse dame tegengekomen die al sinds 11 maart alleen op weg was.
Na de middag begint het al wat serieuzer te klimmen. De eerste toppen zijn in zicht en ze hangen in de regenwolken. Aankomst in St Jean Pied de Port rond 16 uur. Het lijkt er op Scherpenheuvel, winkeltjes alom en veel fietsers/wandelaars. Louis is aan nieuwe schoenen toe.
Route Googlemaps : ma 16 mei - vr 27 mei (van BC Nobele Donk)
A. Antwerpen, Dendermonde, Aalst, Ninove, Viane B. Doornik, Cambrai C. Saint Quentin, Noyon, Saint-Geneviève (Argenteuil) D. Arnouville-lès-Mantes E. Chartres, Bonneval, Vendome, St. Avertin F. Tours, Chatellerault G. Poitiers, Brion, Charroux, Aubeterre-sur-Dronne, Villebois-Lavalette H. Pizou
Reisverslag week 2 van Jaak - deel 2 (Redactie BC Nobele Donk)
Donderdag 26 mei Charroux-Villebois 95 km Na een stevig ontbijt bij Mrs Elliott (geen familie van vroegere ronderenner Seamus Elliott) vertrekken we om 9 uur. Vandaag is het geen gemakkelijk parcours in de Charentes. Onderweg nog een babbel gedaan met een cyclo (type Jean Robic, iets meer dan 1,50 meter groot maar assez costeau). Blijkt dat die gast volgende week de permanente proef Bordeaux-Parijs voor de tiende keer (600 km in één trek) ging rijden. Iets later in het jaar gaat hij deelnemen aan Parijs-Brest-Parijs (1200 km). Rond de noen nemen we onze picknick in St -Agneau waar we exact 1000 km op de teller hebben vanaf Deurne. In Villebois sur Lavalette zijn we te gast bij Mme Jacquet in een oud herenhuis daterend van 1830. Het is een kunstenares die in een bijgebouw les geeft. Guido gaat efkes piepen in het atelier waar een 4-tal leerlingen een naaktmodel aan het portretteren zijn. Hij blijkt dus niet meer zo timide te zijn. Nog van een lekker avondmaal genoten in restaurant Lavalette. Het mocht iets meer zijn vanavond.
Vrijdag 27 mei Vandaag doen we het wat rustig aan, 72 km op de teller .We houden even halt in Aubeterre sur Dronne (aangegeven als een van de mooiste dorpen). We verlaten de Charentes om via de Dordogne juist op de grens met de Gironde in Pizou ons logement op te zoeken. Een heel ernstige gastheer (oude schooldirekteur die waarschijnlijk nog nooit geen mop getapt heeft) ontvangt ons op zij domein. Het echtpaar (mevrouw van redelijke boerenafkomst) heeft de ouderlijke boerderij omgetoverd in een prachtig buitenverblijf. Ik kan het moeilijk beschrijven, ge moet het werkelijk eerst gezien hebben. Na de gammele chaletjes op campings van vroegere dagen zijn we nu met ons gat in de boter gevallen.
het trio van Compostela
