Legends are a way of understanding things greater than ourselves.
22-02-2011
Veel Gebeurd, needed this so ...
hmmm, men bericht op 18-07 ...
yeaaaah it came true ..
hog, ik kan nietmeer zeggen hoeveel mensen ik verloren ben tussen novenmber en nu ...
het begon met mijn nonkel, de broer van men moeder ..
gevonden, dood in zen appartement .. yeah happy hollidays to you to.. een vriend die zich ophangt, je grootvader die kantje boordje ligt, een andere tante die hetzelfde overkomt, een dipje in de relatie ..
het kruiste allemaal mijn pad, i went through hell and back, en dat allemaal omdat ik telkens weer alles opkrop ... t'probleem is dat zelfs ik een grens heb ... ik heb die moeten onder ogen zien , voor het eerst in 25 jaar , wist ik het echt niet meer ..
khad tijd nodig, en veel, en ja zoals ze zeggen life goes on, and it did, but .... urh, zo kon een mens dus geen tijd krijgen eh !!!
dus tussen alle 'verplichte maatshappelijke nummertjes'' door proberen alles te verwerken, of tenminste te plaatsen .. :) i did it, ma nie zonder moeite ... mind over body , but what if the mind doesn't want to?!! ....
once again, i realized, that life sucks , we are all the product of our own demise ... we veroorzaken zelf alle zooi, en kunnen ze nie opruimen ook nie, nobody to count on, just being alone ... and thats not the hardest part, the hardest part is, no matter how hard you try, no matter how hard you think you are not like everyone else, ... there comes a time you realise, you are just like everyone else ^o)...
nu het zij zo ... i am what i am , and what i am needs no excuses huh??!!
ahja ... besluit ek anders maar met dit ;
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan de som van onze fouten geven.
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan de som van onze fouten geven.
kwilde een appart blokje voor deze .. :) she deserves that :)
ze kreeg een hersen infarct ... 2% overlevings kans , 2 weken coma ...
hell , she didn't deserve that ^o) .... frankly my dear god ( if he even exists) doesn't give a damn, lets twist the wheel of fate .. a krijg toch ..... hoe onfair is het dat iemand van 20 dit moet meemaken, niet roken, niet drinken, gezonde leven stijl in de meeste opzichten , (iedereen heeft foutjes :D) ..
nu ok, zoveel weken (7 dacht ik) later , is ze dus herstellende, de revalidatie loopt vlot, hog toch heb ik schrik, dat ze plots geen vordering meer zal maken en zich niet zal kunnen verzoenen met het resultaat .. kben best blij da ze terug is ook as she knows, das gewoon , nja men meissie :) ... kwist wel da als die zou weg vallen het zwaar zou zijn, ma zo ... nope konk nie voorspellen ... khou zoveel van da klein ding eh .. :)
meer dan dak zelf dacht .. ^o)
nu goed, nja vrees ... als ze zich nie kan verzoenen ermee, wa moet ne mens daar dan mee doen, ik kan haar nie helpen, en das fucking frustrerend, ik zit maar als de eerste de beste idioot berichten te typen, waar ze niks aan heeft ^o) wat ben je met woorden als je resultaten wilt zien . nuja , iedereen probeerd zen steentje bij te dragen en das wel leuk om zien, ma ask dan haar reacties aftast ..... nja ze heeft echt soms nood aan tijd met zichzelf en das haar zo weinig gegunt eh, en komende vanwaar ik kom , dan snap ik dat best ..
het is best zwaar, tijd voor jezelf willen en ze niet krijgen, daar tegen over staat dat kath nie graag alleen is en nja .. t'is best moeilijk , ma goed ze doet het prima, en tgaat ze goed af, kvraag me alleen af hoe ze dit gaat plaatsen, ze hangt de vrolijke wel uit maar .. ze is zo bang, zo terug getrokken, ze probeert me te doen geloven dat ze al bij al best goed is mentaal, maar kweet wel beter ..
ze is net zo gehavend mentaal als fysiek, en niemand die er oog voor heeft, dan komt de vraag is het mijn plaats dan daarover te praten met der, en tot wat voor nut leid dat . ze moet zich concentreren op het fysieke nu, daar moet ze zelf door, het mentale, wil ik bij helpen, maar k'vrees dat ze daar ook zelf door moet ..
hmmm ..
bottom line, i missed her .. lost her once, never wanted to lose her again ... well , it came close this time ..
Twee vrienden lopen in de woestijn. Op een gegeven moment krijgen ze ruzie en de ene vriend slaat de ander in zijn gezicht. De vriend die wordt geslagen wrijft over zijn gezicht, gaat zitten en schrijft in het zand: 'Vandaag sloeg mijn beste vriend mij in mijn gezicht.'
Gezamenlijk lopen ze verder. Na een uur komen ze bij een oase. De vrienden lessen hun dorst en nemen een bad in het verkoelende water. Als hij weer uit het water wil stappen, raakt de vriend die eerder geslagen werd in het drijfzand. Zijn vriend snelt toe en redt hem van de verdrinkingsdood. Nadat hij hersteld is van de wisse dood die hij voor zich zag, schrijft de vriend op een steen:
'Vandaag heeft mijn beste vriend mijn leven gered.'
De ander ziet wat zijn vriend aan het doen is en vraagt verbaasd: "Nadat ik je sloeg schreef je in het zand. Nu ik je gered heb, schrijf je op steen. Waarom doe je dat?"
De vriend antwoordt: "Wanneer iemand je kwetst en je schrijft het in zand, dan zal de wind van vergeving het uitwissen. Als iemand iets goeds voor je doet, zou je het in steen moeten schrijven. De wind kan het dan nooit uitwissen."
De moraal van het verhaal: leer je pijn in het zand te schrijven en beitel de mooie dingen in je leven in steen.
uh, ik ben nu al een tijdje bezig met iets proberen te verwerken die nog moet gebeuren , nu geen makkelijke opdracht moet ik zeggen ... het lijkt zo onmogelijk om het op voorhand al doorgeen heel het proces te loodsen, mss omdat ik het gevoel dat ik ga hebben naderhand niet zo precies kan beschrijven ??!! het kan best zijn dat ik mij op het moment zelf beter voel, het kan ook dat ik me slechter voel, hoe dan ook, het is iets dat ik vrees, iets waar ik over twijfel of ik er wel volledig mee om zal kunnen gaan .. Mss moet ik het gewoon op me af laten komen, mss moet ik me realiseren dat gewoon niet alles in een beschermde sfeer kan gebeuren,..
naja , life has a nasty habbit of not going the way you plan...
misschien is het beter om het in dit geval gewoon te accepteren , dan te proberen er tijd en moeite in te steken ... face it, we are only human in the end ..
De speld in de hooiberg was heel trots op zichzelf en zei tegen iedereen die het wilde horen, ik ben die speld in de hooiberg waar iedereen het altijd over heeft. Op een dag had de hooiberg genoeg van die eeuwige opschepperij. De speld was wel belangrijk, maar dat gold ook voor de hooiberg. Dus besloot de hooiberg om er vandoor te gaan en de speld in zijn sop gaar te laten koken. Arme speld, hij was geen speld in een hooiberg meer maar gewoon een doodordinaire speld, zoals er zoveel waren.
De nuttige gedachte achter dit verhaal is, je moet je nooit als een speld in een hooiberg voelen als je niet heel goed beseft dat je alles in je leven aan die hooiberg te danken hebt.
Een goeroe raadde zijn studenten aan om drie keer per dag te mediteren. De meeste van zijn volgelingen keken hem ernstig aan. Hun commentaar was bijna gelijkluidend: "Ik zal het proberen."
De goeroe knikte ernstig en terwijl hij terug liep naar zijn zitplaats, viel het boek dat hij onder zijn arm had op de grond. Verstoord draaide hij zich om, bukte voorover, reikte naar het boek, maar greep er tien centimeter naast. Keer op keer greep hij vergeefs naar het boek.
Zijn studenten keken hem verbijsterd aan. "Probeer jij het ook eens", daagde de goeroe een van hen uit. De student liep naar het boek, boog voorover, pakte het boek en gaf het aan zijn goeroe. Die sloeg boos het boek uit de handen van de student en zei:
"Ik vroeg je niet het boek op te pakken, ik vroeg je alleen om het te proberen!"
De aard van het beestje, een gezegde dat de meesten onder ons wel kennen, het duid op het karakter van de persoon die goed schiks of kwaad schiks vroeg of laat altijd de bovenhand neemt..
Dingen die ''gewoon'' lijken voor de persoon zelf, mensen in hun directe omgeving daarintegen , hebben meestal wel een probleem met des betreffende handelingen.. daarom de verwijzing ''aard van het beestje'' meestal met negatieve ondertoon, alhoewel je die ook best in een positief daglicht kunt stellen..
De mensen waarmee je in contact komt, hebben dan 2 keuzes, ze aanvaarden je zoals je bent, zonder meer ... Of ze trekken hun conclusies, hoe je het ook drait of keert, er is weinig dat je er zelf aan kunt doen, sommige dingen zijn nu eenmaal niet te veranderen, al wil je het nog zo graag .. Best wezl frustrerend eigenlijk, het lijkt erop dat de wereld verwacht dat je bent zoals een ander, er is altijd wel een ''voorbeeld'' van hoe het ''zou'' moeten in de buurt, mensen begrijpen niet dat niet iedereen gelijk is , het cliché luid dat de wereld dan verdomd saai ineen zou steken, en zeg nu zelf, live is a bitch, but what would we do if it wasen't?
''Het leven is wat je ervan maakt'' cliché dat ook heerst tegenwoordig, fuck that, life is what it is .. sometimes great, other times , depressing, sad,funny,good,bad, fucked up ..........
Hebben we het zelf in de hand? hell no ... we bewandelen allemaal hetzelfde pad , 1 grote lange weg, met heel veel zij straten, welke weg we ook nemen, hoeveel keer we ook afslaan, we komen allemaal bij het zelfde punt weer samen, zowel doorheen ons leven als op het einde ervan .. We doen allemaal hetzelfde, studeren, leren om iets te doen, wat je de komende 40 jaar zult mogen doen, vervolgens de helft van de 40 bezig zijn met een sociaal leven uit te bouwen, en mss zelfs een gezin te stichten, de overige 20 tot de conclusie komen dat vriendschap grotendeels een illusie is, je meer bedrogen bent dan dat je je kan herinneren, de messen in je rug niet meer te tellen zijn. Je bezig geweest bent om iets te maken van je leven maar op een leeftijd bent gekomen, dat het moeilijk wordt er nog lang van te genieten, dus je gaat met pensioen, hebt hopenlijk nog een jaar of 10 voor de boeg en sterft.? Zes maanden lang praten de mensen nog over je, en 10 jaar later ben je niet meer dan dat ene familie lid, die ene nonkel, neef,nicht tante grootvader of aangetrouwde, die ooit eens bepaalde opmerking gaf, nog eens 10 jaar later ben je niet meer, dan een herinnering in de nu zelf dementerende mensen die toen jij stierf nog een heel leven voor zich hadden ...
We all have to die, and we will all be forgotten ...
en de aard van het beestje? it always remains the same ...
Een schorpioen staat aan de kant van de rivier. Hij wil naar de overkant, maar kan niet zwemmen. Toevallig zwemt er op dat moment een kikker voorbij.
"Wil jij mij helpen?", vraagt de schorpioen aan de kikker. "Als ik op je rug kan zitten, kun jij mij naar de overkant brengen." "Ben je gek", antwoordt de kikker. "Je zal me onderweg steken en dan ga ik dood."
"Lieve kikker", lacht de schorpioen. "Dat zou toch niet logisch zijn. Als ik zou steken, dan ga jij dood en verdrinken we allebei." "Okee dan", zegt de kikker. "Spring er maar op."
De schorpioen klimt op de rug van de kikker. De kikker is halverwege de overtocht als hij opeens een scherpe steek in zijn nek voelt. Terwijl de wereld om hem heen wazig wordt zegt de kikker: "Wat doe je nu? Je zei zelf dat het niet logisch is wanneer je me zou steken!"
"Logica staat hierbuiten", zegt de spartelende schorpioen. "Het zit in mijn karakter."
Er was eens een jongen met weinig zelfbeheersing. Zijn vader gaf hem een zak spijkers en zei tegen hem dat elke keer als hij zijn zelfbeheersing verloor, hij een spijker in de achterkant van de schutting moest slaan. De eerste dag sloeg de jongen 37 spijkers in de schutting. Over de volgende paar weken, toen hij leerde om zijn kwaadheid onder controle te krijgen, werd het aantal spijkers dat hij in de schutting sloeg geleidelijk aan minder. Hij zag in dat het gemakkelijker was om zijn zelfbeheersing niet te verliezen, dan al die spijkers in de schutting te slaan. Uiteindelijk kwam de dag dat de jongen zijn zelfbeheersing niet meer verloor. Hij vertelde dit zijn vader en die stelde voor dat de jongen nu voor elke keer dat hij zijn zelfbeheersing behield hij een spijker uit de schutting haalde. De dagen gingen voorbij en de jonge man was eindelijk zover dat hij zijn vader kon vertellen dat alle spijkers waren verdwenen. De vader nam de jongen bij de hand en ging met hem naar de schutting. Hij zei:"Je hebt het goed gedaan, mijn zoon, maar kijk nu eens naar al die gaten in de schutting. De schutting zal nooit meer dezelfde zijn. Als je dingen zegt in woede, dan laten ze een litteken achter net als deze gaten. Je kunt iemand met een mes steken het het mes er weer uit trekken. Het maakt niet uit hoe vaak je zegt dat het je spijt, de wond zal er blijven." Een verbale wond is even erg als een fysieke wond.
Een man vindt een cocon van een vlinder en neemt deze mee naar zijn huis. Op een dag verschijnt er een kleine opening in de cocon. De man kijkt een paar uur toe hoe de vlinder worstelt om zich door de kleine opening naar buiten te werken.
Het lijkt erop dat het proces niet langer meer vooruit gaat. Het ziet er naar uit dat de vlinder zover gekomen is als hij kan en niet meer verder komt. Dus besluit de man de vlinder te helpen. Hij neemt een schaar en knipt de rest van de cocon open. De vlinder kan zich nu vrij eenvoudig losmaken.
Maar de vlinder heeft een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De man verwacht dat de vlinder elk moment zijn vleugels zal uitslaan en het lichaam daarmee ondersteunt. Maar dat gebeurt niet. De vlinder besteedt de rest van zijn leven aan rondkruipen met een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De vlinder is nooit in staat te vliegen.
Wat de man in al zijn goedheid niet begreep was dat de krappe cocon en de worsteling die nodig was om door de opening te kruipen, de manier was om de lichaamsvloeistof van de vlinder in de vleugels te pompen zodat de vlinder klaar zou zijn te vliegen als het de vrijheid had bereikt uit de cocon.
Soms zijn worstelingen exact wat we nodig hebben in het leven. Als we onszelf toe zouden staan zonder obstakels door het leven te gaan, zouden we invalide zijn. We zouden nooit zo sterk worden als wat we kunnen zijn.
"Een alpinist was van plan een berg te beklimmen. Hij wou de top in zijn eentje zodat alleen hij alle eer zou krijgen. Op een nacht was hij nog altijd aan het klimmen, maar plots glipt er een van de touwen tussen zijn vingers, en valt hij naar beneden. Tijdens zijn val ziet hij z'n hele leven als een film voorbij gaan. Plots blijft de man echter met een snok hangen. Het is donker, de man kan niets zien. Hij denkt na en is radeloos. Hij schreeuwt tot God en vraagt wat hij moet doen.
Opeens hoort hij een stem vanuit de hemel die zegt: "Denk je dat Ik je ga kunnen helpen?" De man zegt "Natuurlijk Heer, U kan alles! Alstublieft help mij!" " Ok zegt de stem, snij uw touw door!" De man kijkt omlaag, maar ziet niks. Hij denkt na? Hij is bang en twijfelt.
Enkele dagen later vinden speurders een bevroren lijk. Het lichaam hangt aan een koord dat rond zijn middel gebonden is. Het hangt twee meter boven de grond... "
hey again ... :)
"Wil jij mij helpen?", vraagt de schorpioen aan de kikker. "Als ik op je rug kan zitten, kun jij mij naar de overkant brengen."
