Legends are a way of understanding things greater than ourselves.
30-07-2009
De aard van het beestje...
De aard van het beestje, een gezegde dat de meesten onder ons wel kennen, het duid op het karakter van de persoon die goed schiks of kwaad schiks vroeg of laat altijd de bovenhand neemt..
Dingen die ''gewoon'' lijken voor de persoon zelf, mensen in hun directe omgeving daarintegen , hebben meestal wel een probleem met des betreffende handelingen.. daarom de verwijzing ''aard van het beestje'' meestal met negatieve ondertoon, alhoewel je die ook best in een positief daglicht kunt stellen..
De mensen waarmee je in contact komt, hebben dan 2 keuzes, ze aanvaarden je zoals je bent, zonder meer ... Of ze trekken hun conclusies, hoe je het ook drait of keert, er is weinig dat je er zelf aan kunt doen, sommige dingen zijn nu eenmaal niet te veranderen, al wil je het nog zo graag .. Best wezl frustrerend eigenlijk, het lijkt erop dat de wereld verwacht dat je bent zoals een ander, er is altijd wel een ''voorbeeld'' van hoe het ''zou'' moeten in de buurt, mensen begrijpen niet dat niet iedereen gelijk is , het cliché luid dat de wereld dan verdomd saai ineen zou steken, en zeg nu zelf, live is a bitch, but what would we do if it wasen't?
''Het leven is wat je ervan maakt'' cliché dat ook heerst tegenwoordig, fuck that, life is what it is .. sometimes great, other times , depressing, sad,funny,good,bad, fucked up ..........
Hebben we het zelf in de hand? hell no ... we bewandelen allemaal hetzelfde pad , 1 grote lange weg, met heel veel zij straten, welke weg we ook nemen, hoeveel keer we ook afslaan, we komen allemaal bij het zelfde punt weer samen, zowel doorheen ons leven als op het einde ervan .. We doen allemaal hetzelfde, studeren, leren om iets te doen, wat je de komende 40 jaar zult mogen doen, vervolgens de helft van de 40 bezig zijn met een sociaal leven uit te bouwen, en mss zelfs een gezin te stichten, de overige 20 tot de conclusie komen dat vriendschap grotendeels een illusie is, je meer bedrogen bent dan dat je je kan herinneren, de messen in je rug niet meer te tellen zijn. Je bezig geweest bent om iets te maken van je leven maar op een leeftijd bent gekomen, dat het moeilijk wordt er nog lang van te genieten, dus je gaat met pensioen, hebt hopenlijk nog een jaar of 10 voor de boeg en sterft.? Zes maanden lang praten de mensen nog over je, en 10 jaar later ben je niet meer dan dat ene familie lid, die ene nonkel, neef,nicht tante grootvader of aangetrouwde, die ooit eens bepaalde opmerking gaf, nog eens 10 jaar later ben je niet meer, dan een herinnering in de nu zelf dementerende mensen die toen jij stierf nog een heel leven voor zich hadden ...
We all have to die, and we will all be forgotten ...
en de aard van het beestje? it always remains the same ...
Een schorpioen staat aan de kant van de rivier. Hij wil naar de overkant, maar kan niet zwemmen. Toevallig zwemt er op dat moment een kikker voorbij.
"Wil jij mij helpen?", vraagt de schorpioen aan de kikker. "Als ik op je rug kan zitten, kun jij mij naar de overkant brengen." "Ben je gek", antwoordt de kikker. "Je zal me onderweg steken en dan ga ik dood."
"Lieve kikker", lacht de schorpioen. "Dat zou toch niet logisch zijn. Als ik zou steken, dan ga jij dood en verdrinken we allebei." "Okee dan", zegt de kikker. "Spring er maar op."
De schorpioen klimt op de rug van de kikker. De kikker is halverwege de overtocht als hij opeens een scherpe steek in zijn nek voelt. Terwijl de wereld om hem heen wazig wordt zegt de kikker: "Wat doe je nu? Je zei zelf dat het niet logisch is wanneer je me zou steken!"
"Logica staat hierbuiten", zegt de spartelende schorpioen. "Het zit in mijn karakter."
Er was eens een jongen met weinig zelfbeheersing. Zijn vader gaf hem een zak spijkers en zei tegen hem dat elke keer als hij zijn zelfbeheersing verloor, hij een spijker in de achterkant van de schutting moest slaan. De eerste dag sloeg de jongen 37 spijkers in de schutting. Over de volgende paar weken, toen hij leerde om zijn kwaadheid onder controle te krijgen, werd het aantal spijkers dat hij in de schutting sloeg geleidelijk aan minder. Hij zag in dat het gemakkelijker was om zijn zelfbeheersing niet te verliezen, dan al die spijkers in de schutting te slaan. Uiteindelijk kwam de dag dat de jongen zijn zelfbeheersing niet meer verloor. Hij vertelde dit zijn vader en die stelde voor dat de jongen nu voor elke keer dat hij zijn zelfbeheersing behield hij een spijker uit de schutting haalde. De dagen gingen voorbij en de jonge man was eindelijk zover dat hij zijn vader kon vertellen dat alle spijkers waren verdwenen. De vader nam de jongen bij de hand en ging met hem naar de schutting. Hij zei:"Je hebt het goed gedaan, mijn zoon, maar kijk nu eens naar al die gaten in de schutting. De schutting zal nooit meer dezelfde zijn. Als je dingen zegt in woede, dan laten ze een litteken achter net als deze gaten. Je kunt iemand met een mes steken het het mes er weer uit trekken. Het maakt niet uit hoe vaak je zegt dat het je spijt, de wond zal er blijven." Een verbale wond is even erg als een fysieke wond.
Een man vindt een cocon van een vlinder en neemt deze mee naar zijn huis. Op een dag verschijnt er een kleine opening in de cocon. De man kijkt een paar uur toe hoe de vlinder worstelt om zich door de kleine opening naar buiten te werken.
Het lijkt erop dat het proces niet langer meer vooruit gaat. Het ziet er naar uit dat de vlinder zover gekomen is als hij kan en niet meer verder komt. Dus besluit de man de vlinder te helpen. Hij neemt een schaar en knipt de rest van de cocon open. De vlinder kan zich nu vrij eenvoudig losmaken.
Maar de vlinder heeft een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De man verwacht dat de vlinder elk moment zijn vleugels zal uitslaan en het lichaam daarmee ondersteunt. Maar dat gebeurt niet. De vlinder besteedt de rest van zijn leven aan rondkruipen met een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De vlinder is nooit in staat te vliegen.
Wat de man in al zijn goedheid niet begreep was dat de krappe cocon en de worsteling die nodig was om door de opening te kruipen, de manier was om de lichaamsvloeistof van de vlinder in de vleugels te pompen zodat de vlinder klaar zou zijn te vliegen als het de vrijheid had bereikt uit de cocon.
Soms zijn worstelingen exact wat we nodig hebben in het leven. Als we onszelf toe zouden staan zonder obstakels door het leven te gaan, zouden we invalide zijn. We zouden nooit zo sterk worden als wat we kunnen zijn.
"Een alpinist was van plan een berg te beklimmen. Hij wou de top in zijn eentje zodat alleen hij alle eer zou krijgen. Op een nacht was hij nog altijd aan het klimmen, maar plots glipt er een van de touwen tussen zijn vingers, en valt hij naar beneden. Tijdens zijn val ziet hij z'n hele leven als een film voorbij gaan. Plots blijft de man echter met een snok hangen. Het is donker, de man kan niets zien. Hij denkt na en is radeloos. Hij schreeuwt tot God en vraagt wat hij moet doen.
Opeens hoort hij een stem vanuit de hemel die zegt: "Denk je dat Ik je ga kunnen helpen?" De man zegt "Natuurlijk Heer, U kan alles! Alstublieft help mij!" " Ok zegt de stem, snij uw touw door!" De man kijkt omlaag, maar ziet niks. Hij denkt na? Hij is bang en twijfelt.
Enkele dagen later vinden speurders een bevroren lijk. Het lichaam hangt aan een koord dat rond zijn middel gebonden is. Het hangt twee meter boven de grond... "
"Wil jij mij helpen?", vraagt de schorpioen aan de kikker. "Als ik op je rug kan zitten, kun jij mij naar de overkant brengen."
