|
Nieuwsbrief
China nr. 10/2008 - 26 maart
OPROER IN
TIBET
Deze
Nieuwsbrief is integraal gewijd aan de gebeurtenissen in Tibet. Op
vrijdag 14 maart brak een oproer uit in Lhasa, de hoofdstad van de
Autonome Regio Tibet. Die gebeurtenissen gaven aanleiding tot
wereldwijde protesten tegen het optreden van de Chinese oproerpolitie
en het leger. Vijf vragen hierover met telkens een begin van
antwoord.
1.
Wat is er werkelijk gebeurd?
In
het Westen kreeg de publieke opinie de indruk dat vreedzame
demonstranten onder leiding van monniken de straat optrokken om
vrijheid te eisen en dat de Chinese politie en het leger zeer
repressief optraden. Een week tot tien dagen na de feiten zijn er nog
altijd mensen die de publieke opinie die versie van de feiten
voorhouden. Zoals de voorzitster van het Amerikaanse parlement, Nancy
Pelosi, politiek de hiërarchische nummer twee van de Verenigde
Staten. Zij zegt dat China's aanpak "een uitdaging is aan het
geweten van de hele wereld" (lees
het artikel). "Als wij nu
niet spreken, hebben wij nooit meer het recht te spreken," aldus
deze mevrouw. De dalai mala bedankte haar, zeggende dat de Verenigde
Staten "de kampioen van de vrijheid en de democratie" zijn.
De dalai lama mag van geluk spreken dat hij Tibetaan is en niet
toevallig in Vietnam, Laos, Cambodja, Afghanistan of Irak woont
om maar enkele landen te noemen waartegen de Verenigde Staten, die
"kampioenen van vrijheid en democratie", oorlogen ontketend
hebben, allemaal oorlogen die de steun kregen van de immer
glimlachende pacifist, de dalai lama.
Twee
dagen na Nancy Pelosi was het de beurt aan de voorzitter van het
Europees Parlement, de Duitser Hans-Gert Poettering. "Als de
Chinese regering deze harde lijn tegenover Tibet volgt, moeten we een
boycot van de Olympische Spelen overwegen," zei hij. (Lees
het artikel) Voordien
was die idee al geopperd door de Franse minister van Buitenlandse
Zaken, Bernard Kouchner. De Duitse minister van Buitenlandse Zaken
Frank Walter Steinmeier "waarschuwde China dat de aanpak van de
crisis" de Olympische Spelen in gevaar bracht. (Lees
het artikel)
Men kan zich
vragen stellen bij de eerlijkheid van Pelosi, Poettering, Kouchner,
Steinmeier. Alle getuigenverklaringen, reportages, films en foto's
tonen precies het tegendeel van wat zij beweren. We kunnen nu met
zekerheid zeggen dat er vrijdag 14 maart in Lhasa geen sprake was van
betogingen maar van een oproer. Groepen jongeren, soms aangevoerd
door monniken, gewapend met messen, zwaarden, machetes, stenen en
molotovcocktails, staken huizen, winkels en auto's in brand. Iedereen
die niet Tibetaan was, liep gevaar. Niet alleen Han-Chinezen maar ook
Hui-moslims werden geslagen, gestampt, vermoord. Het geweld was
uiterst brutaal en etnisch, racistisch van aard. Hieronder kan je een
reeks getuigenissen lezen, vooral uit Westerse bron.
Tegenover
ons hotel staken ze vier gebouwen in de fik
Op het
kruispunt voor mijn hotel zag ik hoe woedende Tibetanen met stenen
gooiden naar Chinezen die voorbij kwamen op scooters. Als er eentje
van de scooter afviel, dan werd zo'n Chinees helemaal in elkaar
getrimd. Ze werden mishandeld., aldus een Nederlandse toerist in De
Volkskrant. (Lees
het artikel)
Ook oude
mensen werden niet ontzien
Het Franse
blad Le Parisien laat de Canadese toerist John Kenwood aan het woord
die vertelt hoe een bende een oude man van zijn fiets trok, hem
stampten en sloegen. Een Westerse voorbijganger kon de oude man
bevrijden. (Lees
het artikel).
Beelden
van oproer
Dit is een
filmpje dat toont hoe een razende man een Chinees aanvalt die
voorbijrijdt op een scooter. Hij slaat de Chinees met een steen zes,
zeven keer op het hoofd. Anderen snellen toe om de Chinees van zijn
scooter te duwen en hem te stampen en te slaan. De Chinees valt op de
grond en krijgt nogmaals slagen en stenen te incasseren. Later wordt
deze man in het ziekenhuis opgenomen. Hij is nu blind aan één
oog. Waarschuwing:
het
filmpje is erg schokkend.
Ziekenhuizen
en scholen bleven niet gespaard
De
balans is erg zwaar: 13 doden (later blijken dat er 19 te zijn), 325 gekwetsten, 422 winkels, 120
woonhuizen, 6 ziekenhuizen, en 7 scholen beschadigd tot zwaar
beschadigd. (Lees
het artikel...)
Vijf
meisjes levend verbrand
Een
groep betogers heeft een winkel in Lhasa in brand gestoken. Er
werkten zes verkoopsters. Vijf van hen werden levend verbrand. De
oudste was 24 jaar, de jongste 18 jaar. (Lees
het artikel)
Geen
betogers maar misdadigers
De Duitse krant Junge Welt zegt in een
titel dat het niet ging om betogers maar om misdadigers. (Lees
het artikel)
Overal
om me heen zag ik vuur
De journalist Benjamin Morgan
interviewt een aantal buitenlandse toeristen die uit de Tibetaanse
hoofdplaats Lhasa teruggekeerd zijn. De toeristen hebben het moeilijk
woorden te vinden om de brutaliteiten te beschrijven. (Lees
het artikel hier)
Ze
sloegen de mensen met stenen, slagersmessen, machetes
Het
getuigenis van de Spanjaard Juan Carlos Alonso. (Lees
het artikel hier)
Gekwetsten
vertellen
Twee moslims doen vanop hun
ziekbed hun verhaal. (Lees
het artikel)
BBC-filmpje
toont beelden van de gebeurtenissen
Maandag
(17 maart) toonde de BBC een filmpje van de gewelddadigheden in de
Tibetaanse hoofdplaats Lhasa. (Bekijk
het filmpje)
Ook
de moslims werden aangevallen
Journalist
James Miles getuigt vanuit Lhasa hoe de geweldenaars zich richtten
tegen iedereen die niet Tibetaans was. (Lees
het artikel)
Ik
zag hoe ze mensen doodsloegen
Een Deense
toerist getuigt. Het
artikel is in het Deens maar je kan een deel ervan hier lezen in het
Engels.
Toerist:
de moslimwijk is helemaal vernield
Winkels
werden leeggehaald, in brand gestoken... in de moslimwijk is alles
vernield. (Lees
het artikel)
2.
Wat was het doel van de rellen?
De Chinese
regering provoceren
Was het
oproer spontaan? Was het een uitbarsting van volkswoede die helaas
uit de hand gelopen is? Dat is wat de dalai lama ons wil laten
geloven. Toch hebben extremistische organisaties toegegeven dat zij
deze gebeurtenissen effectief gewild en gepland hebben. De Chinese
overheid provoceren, dat was de geplande tactiek. Op 15 maart, een
dag na de gebeurtenissen, verschijnt in The Seattle Times een artikel
onder de titel 'China uittesten'. Tsewang Rigzin, de voorzitter van
de zeer extreme Tibetan Youth League zegt daarin dat de Olympische
Spelen een unieke kans zijn om hun zaak onder de aandacht van de
wereldopinie te brengen. Tsewang Rigzin: "We willen China
testen. We willen dat zij hun ware gezicht laten zien. Daarom drijven
we hen zover." (Lees
het artikel)
Wat gepland was, gebeurde ook ter plaatse. Op
deze film
zie je na ongeveer 1 minuut 30 een man met twee
stokken bovenop een politie-auto staan. Hij leidt een bende
brandstichters, plunderaars en lynchers. Die man is een kaderlid van
de Tibetan Youth League die door de politie goed gekend is. Hij is
ondergedoken. Deze man behoorde tot een groep van 40 Tibetanen die
een maand voor de feiten, een drie dagen durende intense training
kregen in de Indische stad Dharamshala waar de dalai lama verblijft.
Een lesgever was de hoofdredacteur van The Voice of Tibet, een door
de CIA gefinancierde radiozender. De cursussen gingen over de aanpak
van de media, de situatie in Tibet, het belang van de Olympische
Spelen, het belang van gecoördineerde actie op het veld,... Je
kan een artikel daarover hier
lezen. Twee van die cursusboeken zijn al eerder gebruikt, met name in
Oost-Europa. Jongeren van de uiterst-rechtse organisaties Otpor van
Servië en Pora van Oekraïne die omkaderd en geleid werden
door de CIA en andere westerse inlichtingendiensten, kregen deze
cursussen in voorbereiding van de zogeheten oranje-revoluties. In
2006 heeft het Albert Einstein Instituut de cursussen vertaald naar het Tibetaans.
Eentje kreeg een voorwoord van de dalai lama. Je kan dat hier
lezen.
De
theocratie herstellen
De
verklaring van de voorzitter van de jongerenorganisatie hierboven
komt overeen met de doelstellingen van het oproer zoals die al op 4
januari vastgelegd werden door vijf Tibetaanse separatistische
organisaties. In die tekst staat dat de vijf organisaties streven
naar een opstand die het einde zou inluiden van de "bezetting".
De vijf zijn: Tibetan Youth Congress, Tibetan Womens
Association, Gu-Chu-Sum Movement of Tibet, National Democratic Party
of Tibet en Students for a Free Tibet.
In hun eisenbundel staat dat ze de terugkeer willen van de dalai lama
naar Tibet aan wie "de rechtmatige plaats moet gegeven worden
als leider van het Tibetaanse volk". Ze willen dus de terugkeer
naar de theocratie. Net hetzelfde als zouden fundamentalistische
katholieken eisen dat de vroeg-middeleeuwse orde in West-Europa
hersteld zou worden door de paus zijn "rechtmatige plaats te
geven" als de wereldlijke leider.
Declaration
Tibetan
Uprising, 4 januari 08
Lees
het artikel...
De weg
kiezen van nog meer geweld
De
Tibetaanse beweging heeft bij de publieke opinie de reputatie zeer
vriendelijk en vredelievend en louter geestelijk, de ziel verheffend
te zijn. Maar dat is toch niet helemaal de waarheid. Zes dagen nadat
de doden in Lhasa gevallen zijn en men zou mogen hopen dat de
aanstichters daarvan enige gewetenswroeging zouden hebben, dringen ze
aan op nog meer geweld. Kaderleden van de vijf separatistische
organisaties die hierboven vermeld staan, hadden op 20 maart een
ontmoeting met de dalai lama. Ze vroegen hem een directe oproep tot
geweld te doen.
Tibetan Youth
Congress meets Dalai Lama
Meyul, 20
maart 08
Lees
het artikel...
Proberen
China te doen uiteenspatten
Sommige
leidende figuren in de Tibetaanse beweging ijveren voor het
uiteenspatten van China en willen dat niet alleen Tibet maar ook de
Autonome Regio Xinjiang en Binnen-Mongolië zich afscheiden van
China. De vijf hierboven vermelde organisaties hebben een
'vredesmars' georganiseerd die op 10 maart uit het Indische
Dharamsala vertrok, vijf maanden zal duren en op 8 augustus, de dag
dat de Olympische Spelen beginnen, de grens tussen India en China wil
oversteken, in Tibet. De Tibetanen marcheren niet alleen. Zij doen
dat naar eigen zeggen "met mensen van andere bezette gebieden
zoals Mongolië en Oost Turkestan (Xinjiang)". Ook deze
'bezette gebieden' moeten bevrijd worden.
127
Tibetaanse Vredesmars: 'Return Home March'
Passie voor
de Rechten van de Mens, 8 maart 08
Lees
het artikel...
3.
Medialeugens: met welk doel?
De meeste
Westerse politici en media hebben China veroordeeld voor wat in Lhasa
gebeurd is. Maar hoe zouden zij reageren als jongerenbendes
plunderend en brandstichtend door de Brusselse Louisalaan trokken?
Zouden ze dan niet oproepen tot hard optreden en strenge straffen?
In Lhasa is de politie de hele vrijdag 14 maart zeer terughoudend
geweest. Toch heet het dat China 'overmatig geweld' gebruikt heeft.
Om die onzin er bij de publieke opinie in te krijgen, hebben
verscheidene media een vuile rol gespeeld. Zij hebben ons willen doen
geloven dat moordenaars en brandstichters vrijheidsstrijders zijn die
vreselijk afgeslacht werden. Bliijkbaar wilden ze, ook al kostte dat
veel leugens, China discrediteren.
Volgens
ABC werden de Tibetanen vrijdag 14 maart in Lhasa "als honden
doodgeschoten" (lees
hier).
De International Herald Tribune maakt zijn lezers wijs dat er 30
Tibetanen doodgeschoten zijn (lees
hier). De Sidney Morning Herald beweert dan weer dat
er 80 Tibetanen doodgeschoten zijn (lees
hier). Radio Free Asia zette een
filmpje
op zijn website waarin gezegd wordt dat
honderden mensen "vreedzaam protesteerden in Lhasa tot de
Chinese politie twee van hen doodschoot". Deze CIA-zender
gelooft blijkbaar zijn eigen leugens want op het filmpje zie je
alleen brandende auto's en gebouwen. Er is geen agent te bespeuren.
Media-leugens
gehekeld
Chinese
studenten in het buitenland zijn erg verontwaardigd over de
verslaggeving in de Westerse media. Ze zijn een website
opgestart waar de medialeugens weerlegd worden. Een samenvatting van
de leugens en hun weerlegging vind je op dit uitstekend gemaakte
filmpje
van 4 minuten.
Reporters
Without Shame
Naast
de de kringen rond de dalai lama is het vooral de organisatie
Reporters Without
Borders die een prominente rol gespeeld heeft in
de leugencampagne. RWB zegt van zichzelf een onafhankelijke
organisatie te zijn die overal opkomt voor de persvrijheid en de
mensenrechten. RWB heeft nogal wat invloed bij westerse media, ook al
is de organisatie een leugenfabriek. RWB heeft onophoudelijk
hatelijke artikels gepubliceerd en altijd opnieuw geprobeerd de
Chinese overheid de schuld te geven van de onlusten en de doden. De
organsatie roept op tot een boycot van de Olympische Spelen (lees
hier). Reporters
Without Borders wordt geleid en mee-gefinancierd door de Amerikaanse
inlichtingendienst CIA. Kopman van Reporters Without Borders is
Robert Ménard. Deze Ménard heeft ook nauwe banden met
de maffia in Miami. Reporters Without Borders noemt Cuba "de
grootste gevangenis voor
journalisten ter wereld". Een bewering die je toch naar adem
doet happen, want de voorbije veertig jaar zijn 791 journalisten
gedood in Latijns-Amerika maar... geen enkele in Cuba (lees
hier). Robert
Ménard en zijn ploeg zijn ook erg actief tegen China. Ménard
was de man die de ceremonie bij het aansteken van de Olympische vlam
in Griekenland vorige
week verstoorde. Veel media trappen dan
nog wel in de leugens van Ménard, de UNESCO doet dat niet
meer. Zopas heeft die organisatie van de UNO zijn financiële
steun aan Reporters Without Borders stopgezet. De UNESCO zei in een
verklaring dat RBW herhaaldelijk getoond heeft een gebrek aan ethiek
te hebben door sommige landen weinig objectief te behandelen. Een
artikel over de UNESCO-beslissing lees je hier.
4.
Is de Tibetaanse beweging spontaan en zelfstandig?
Er
leven 5,4 miljoen Tibetanen in China. Dat is 0,4 procent van de
bevolking in heel China. De kleine en moedige David tegen de grote en
brutale Goliath, dat beeld wordt de publieke opinie voorgehouden.
Maar ook nu is de waarheid anders. De belangrijkste steunpilaar van
de Tibetaanse beweging is de Verenigde Staten en meer specifiek de
CIA en het ministerie van Buitenlandse Zaken. De dalai lama staat al
ruim 50 jaar in erg nauw contact met die twee pijlers van Amerika's
buitenlandse politiek. Het is op aandringen van de CIA dat de dalai
lama, in ruil voor een dik pak dollars, en nochtans na een akkoord
met de regering in Beijing, het land verlaat en naar India trekt. De
CIA is dan al jaren bezig met de voorbereiding van een gewapende
opstand in Tibet. Die barst uit in 1959. De CIA heeft dan een
trainingskamp in Colorado waar honderden Tibetanen opgeleid worden in
guerrilla-oorlogsvoering en terrorisme. Dat programma duurt tot 1961.
Maar het low intensity conflict dat de CIA in Tibet voorstaat duurt
tot vandaag. Alleen de methodes en tactieken van het low intensity
conflict wijzigen. Je kan dat hier
lezen.
Financiering
via de CIA
De
greep van de Verenigde Staten op de Tibetaanse beweging is evident
als je ziet dat het hoofdzakelijk de Amerikanen zijn die de beweging
financieel rechthouden. In 1998 schrijft de journalist Jim Mann in de
Australische krant The Age een interessant artikel, gebaseerd op
documenten van de Amerikaanse overheid. Daaruit blijkt dat de CIA in
de jaren '60 de Tibetaanse beweging in het buitenland jaarlijks 1,7
miljoen dollar schonk. De dalai lama zelf kreeg van de CIA jaarlijks
180.000 dollar (lees
het artikel). Je kan je nauurlijk
vragen stellen over het democratisch gehalte van de dalai lama als de
financiële basis van zijn beweging gelegd is door een
organisatie die miljoenen doden in alle hoeken van de wereld op zijn
palmares heeft staan.
Financiering
via de NED
In diezelfde
periode en erna komt de CIA in opspraak wegens het Phoenix-programma
in Vietnam dat 26.000 mensen het leven kost, de staatsgreep tegen
president Allende in Chili en de steun aan doodseskaders in
Latijns-Amerika. Daarop wordt een deel van de activiteiten van de CIA
overgebracht naar een nieuw organisme met de cynische naam National
Endowment for Democracy (NED, Nationale Schenking voor Democratie).
Een groot deel van de financiële steun aan de Tibetaanse
beweging komt nu via die bron binnen.
Het
geld stroomt onder meer naar International
Campaign for Tibet (ICT), een organisatie die de wereldopinie
probeert te winnen voor de standpunten van de dalai lama. In de raad
van bestuur van de ICT zitten onder meer de CIA-agent en Tsjechische
president Vaclav Havel en de gewezen president van Litauwen, Vytautas
Landsbergis. Zowel Landsbergis als Havel zijn eveneens lid van het
Internationaal Comité voor Democratie in Cuba, een uitgelezen
extreem-rechts gezelschap. Je kan die groep hier
bewonderen.
Een andere
begunstigde van de Amerikaanse financiële steun is het Tibet
Fund. Die organisatie wilde met audio-cassettes de Tibetanen en de
wereld overtuigen van het gelijk van de dalai lama. Het Fonds leidde
ook journalisten op in dezelfde visie. In
2001 was Sharon Bush directeur van Tibet Fund. Sharon Bush is de
schoonzus van de huidige Amerikaanse president.
Weer een
andere groep die geld krijgt van de NED is Tibet Information Network
met zetel in Londen. Ook die groep heeft een propagandistisch doel.
De groep wordt geleid door Richard Oppenheimer, een journalist die
voordien 22 jaar lang voor de BBC werkte.
De
Tibetan Literary Society ontvangt
dan weer geld van de NED voor de uitgifte van het blad
Bod-Kyi-Dus-Bab (Tibet Times).
Het
Tibet Multimedia Center staat op de NED-lijst voor het uitbrengen van
video- en audio-cassettes met boodschappen van de dalai lama.
Het
Tibetan Review Trust Society kreeg NED-geld voor de uitgave van het
maandblad Tibetan Review.
De
radiozender Voice of Tibet krijgt vanaf 1996 NED-geld voor
uitzendingen in het Tibetaans en het Chinees.
In het
rapport 2006 van de NED (hier)
kan je lezen dat 5 Tibetaanse organisaties geld kregen, samen voor
173.000 dollar. De lijst is niet volledig wegens het 'confidentieel
karakter' van sommige schenkingen.
Financiering
via Buitenlandse Zaken
De NED is
niet de enige financier van de Tibetaanse beweging. Amerikaans geld
stroomt ook richting dalai lama en zijn omgeving via het
Bureau of Democracy, Human Rights and Labor (DRL) van het
ministerie van Buitenlandse Zaken. Het DRL krijgt van de overheid
geld dat het mag gebruiken om de "democratie en de
mensenrechten" overal ter wereld te bevorderen. Een kwart van al
het geld gaat naar organisaties die zich bezighouden met de
"democratie en de mensenrechten" in China. Dat zijn
grotendeels Tibetaanse organisaties. Vorig jaar kreeg de DRL 23
miljoen dollar te verdelen. Ruim een derde van dit geld stroomt via
de NED, de rest van het geld wordt door DRL zelf verspreid. Zo is er
bijvoorbeeld het hoger vermelde Tibet Fund. Het meeest recente
jaarrapport van Tibet Fund dateert van 2005
(lees
hier in pdf).
Er staat beschreven dat het Fonds in 2005 een budget had van 5
miljoen dollar waarvan de helft afkomstig is van de Amerikaanse
regering. Het meeste daarvan komt van het Bureau of Population,
Refugees and Migration van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Dat
bureau is een onderdeel van de DRL. Het Fonds schonk dat jaar 500.000
dollar aan de dalai lama himself.
Financiering
uit Europa
De
Amerikaanse regering is de belangrijkste financier van de Tibetaanse
beweging. De voorliefde van de dalai lama voor de buitenlandse
politiek van de VS is alzo zeer bergijpelijk. Maar Europese
regeringen doen toch ook een duit in het zakje. Dat gebeurt voor het
overgrootste deel niet rechtstreeks, maar via stichtingen. Dat zijn
onder meer de Friedrich Naumann Stiftung en de Heinrich Böll
Stiftung. Om zijn dank uit te
drukken gaf de dalai lama in 2005 aan graaf Otto Lambsdorff, de
voorzitter van de Friedrich Naumann Stiftung de zogeheten Light of
Truth prijs. Verslag daarvan lees je hier.
5.
Veroordeelt heel de internationale gemeenschap China?
Als je de
berichtgeving bij ons mag geloven staat China volkomen geïsoleerd:
de hele wereld veroordeelt het land. In werkelijkheid hebben sinds 14
maart al ruim 100 landen hun steun uitgesproken aan China. De
woorden 'internationale gemeenschap' uit de mond van de
Amerikaanse president Bush, de Franse president Sarkozy en de Duitse
bondskanselier Merkel dekken hoofdzakelijk henzelf. Azië,
Latijns-Amerika en Afrika komen daar niet aan te pas, evemin als de
landen van de vroegere Sovjet-Unie. Men zal zich herinneren dat de
'internationale gemeenschap' van George W. Bush ook zijn oorlog tegen
Irak steunde. Bij nader inzien bleek dat toch niet helemaal te
kloppen.
Vietnam,
Cambodja, Bangladesh: China handelde juist
De regeringen
van Vietnam, Cambodja en Bangladesh waren de eersten om hun steun aan
China te betuigen. De Vietnamese vice-minister van Buitenlandse Zaken
zei: "Vietnam steunt de Chinese regering ten volle bij de
maatregelen om de toestand in Tibet te stabiliseren." (lees
het artikel)
Hugo
Chavez: steun aan China en aan de Spelen
De
Venezolaanse president heeft zijn afschuw uitgesproken voor wat de
brandstichters in Lhasa aangericht hebben. Hij is ervan overtuigd dat
de Verenigde Staten mee verantwoordelijk zijn voor de gebeurtenissen
(lees
het artikel).
Rusland,
Wit-Rusland, Pakistan, Arabische naties,...
Niet alleen
de directe buren van China spraken hun steun uit aan Beijing (lees
het artikel).
Centraal-Aziatische
landen, Sierra Leone, Benin, Syrië...
Mongolië,
Nepal, Tadjikistan,... de lijst is lang. De Syrische minister van
Buitenlandse Zaken zei over de rellen in Lhasa: Syrië
veroordeelt deze gebeurtenissen en de kringen die daarachter staan.
Wij drukken onze solidariteit uit met China en staan aan de kant van
China. (lees
het artikel)
Cuba
veroordeelt de Tibetaanse separatisten
In
strenge bewoordingen heeft de Cubaanse regering het oproer in Lhasa
veroordeelt. Cuba zei ook dat de aanvallen op Chinese ambassades in
het buitenland ernstige inbreuken zijn op de Conventie van Wenen
inzake diplomatieke relaties (lees
het artikel).
26-03-2008, 00:00 geschreven door Peter Franssen 
|
