Als economisch ruilmiddel onderscheidt geld zich van andere ruilmiddelen doordat het de wederdienst, die aan de ruilpartner verschuldigd is, niet onmiddellijk voldoet, maar op grond van algemene en wettelijke erkenning gebruikt kan worden voor verdere ruiltransacties. Dalton maakte daarbij onderscheid tussen general purpose money en limited purpose money. Het eerste is modern geld dat als medium kan dienen bij koop en verkoop, gebruikt kan worden om verplichtingen te voldoen als belasting, schulden en boetes en als standaard om de waarde van goederen en diensten in uit te drukken. Limited purpose money vervult slechts een of twee van die functies.
Geld is ontstaan als commoditygeld, maar bijna alle hedendaagse geldsystemen zijn gebaseerd op fiduciair geld. Fiduciair geld heeft geen intrinsieke gebruikswaarde als een fysieke goed en ontleent haar waarde louter en alleen aan het feit dat een overheid dit geld als een wettig betaalmiddel aanduidt; dat wil zeggen dat dit geld moet worden geaccepteerd als een vorm van betaling binnen de grenzen van het land, voor "alle schulden, zowel publieke- als private".
De geldhoeveelheid van een land bestaat uit chartaal geld (bankbiljetten en munten) en direct opvraagbare depositorekeningen of 'bankgeld' (de balans in betaal- en spaarrekeningen). Deze direct opvraagbare depositorekeningen zijn bijna altijd veel groter dan de hoeveelheid chartaal geld. Bankgeld is niet tastbaar en bestaat alleen in de vorm van verschillende bankrecords. Ondanks het feit dat bankgeld niet tastbaar en immaterieel is, voert bankgeld nog steeds de basisfuncties van geld uit (aangezien bankgeld algemeen als een vorm van betaling wordt aanvaard).
De geldhoeveelheid beïnvloedt de conjunctuur. Zou er bijvoorbeeld te veel geld zijn, dan zouden consumenten meer gaan besteden dan er geproduceerd kan worden. De prijzen stijgen, er treedt inflatie op, en de economie raakt oververhit. Het tegenovergestelde is ook mogelijk, als er bijvoorbeeld te weinig geld is, kunnen consumenten te weinig kopen en zal de werkloosheid toenemen: de economie verslechtert en er ontstaat een recessie. Het beleid van de centrale bank om dit tegen te gaan wordt geldpolitiek of monetair beleid genoemd: als de inflatie te veel toeneemt, verhoogt de centrale bank de rentetarieven, zodat de economie 'afkoelt'; als de economie te veel afkoelt, verlaagt de centrale bank de rentetarieven als stimulans.
oppotmiddel, een opslagmedium om koopkracht (economische waarde) naar de toekomst over te hevelen.
Geld als ruilmiddel zorgt ervoor dat directe ruil overbodig is. Men ruilt geld tegen goederen of diensten. Geld als rekenmiddel betekent dat het gebruikt kan worden om eenheden van waarde te benoemen en daarmee te rekenen. Zo kunnen we zeggen dat een pak melk 1,- waard is, een brood 2,- en dat een brood dus twee keer zoveel waard is als een pak melk. Dit is in de handel een onmisbare functie. Geld kan als oppotmiddel functioneren als er een rente over vergoed wordt die minimaal gelijk is aan de inflatie.
Zie ruilhandel voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
In de oudheid werd handel gedreven doordat goederen en diensten rechtstreeks uitgewisseld werden in een verhouding die onderling overeengekomen werd. Men kon bijvoorbeeld een brood ruilen voor vijf eieren. Ruilhandel heeft drie grote nadelen:
Er is niet altijd een wederzijds verlangen. Als er een tijd weinig behoefte is aan ei, heeft de boer een probleem
Veel producten zijn bederfelijk. Iemand kon niet sparen door veel brood op te sparen
Het is moeilijk om producten op waarde te schatten. Eén brood is vijf eieren waard, maar het moet ook een maatstaf hebben voor vlees, melk, enzovoorts
Sommige goederen waren waardevast en door iedereen gewild, bijvoorbeeld vee, gedroogd vlees en schelpen. Doordat men met deze producten ging betalen kregen ze de functie van geld. Dit wordt goederengeld genoemd.
Men accepteert bijvoorbeeld een koe als betaling, niet omdat men een koe wil hebben, maar omdat men denkt dat die koe later wel weer voor een andere transactie kan worden gebruikt.
Om geschikt te zijn als goederengeld moest een product aan de volgende voorwaarden voldoen:
Niet gevoelig voor inflatie (moeilijk te vermeerderen of na te maken)
Waardevast (niet bederfelijk)
Hoge waarde per gewichtseenheid om transport te vergemakkelijken
In het Romeinse Rijk was zout een product dat moeilijk te winnen was. Daardoor was het een waardevol en waardevast product, en dus geschikt voor gebruik als goederengeld. De soldaten van het Romeinse leger werden betaald met zoutstaven, Salarium genoemd. Het huidige woord salaris is daar van afgeleid.
Zie goud voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Goud is het bekendste voorbeeld van goederengeld. Er kleefden echter nadelen aan goud: de kwaliteit was, hoewel veel constanter dan veel andere soorten goederengeld, niet altijd dezelfde en bovendien was bij elke transactie een weegschaal nodig om de hoeveelheid goud te bepalen. In de vroegste tijd werd een toetssteen gebruikt om de kwaliteit van het goud te controleren. Alexander de Grote was de eerste die van overheidswege goud muntte, dat wil zeggen een stempel erop aanbracht om kwaliteit en gewicht te garanderen. Vertrouwen in het stempel was nodig: men vertrouwde erop dat het goud inderdaad de waarde heeft die het stempel aangeeft, maar in geval van twijfel kan men natuurlijk zelf het goud controleren.
Het gebruik van goud als betaalmiddel was erg risicovol. Wanneer een grote betaling gedaan moest worden, dan moesten grote zakken goud van de betaler naar de ontvanger vervoerd worden. Het risico dat zo'n goudtransport overvallen werd was erg groot. Andere chartale betaalmiddelen hadden dit nadeel natuurlijk ook.
Goud is in de loop van de millennia heel waardevast gebleken: de koopkracht ervan kan in de loop der jaren sterk schommelen (het is nu bijvoorbeeld 2,5 keer zo veel waard als eind jaren 90), maar gemiddeld is goud nog steeds ongeveer even veel waard als toen het duizenden jaren geleden voor het eerst als geld werd gebruikt. Een ander sterk punt van goud is dat het wereldwijd wordt geaccepteerd.
Zie goudstandaard voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Een economie waarin munten en biljetten die een bepaalde hoeveelheid goud vertegenwoordigen als betaalmiddel gebruikt worden is gebaseerd op een goudstandaard.
Een nadeel van een goudstandaard is dat de beschikbare hoeveelheid geld (en daarmee de waarde per valutaeenheid) afhankelijk is van de fysieke hoeveelheid goud die beschikbaar is. Als de groei van de economie gelijke tred houdt met de hoeveelheid goud die gedolven wordt dan behoudt het goud zijn waarde, maar als de hoeveelheid gedolven goud de economische groei overtreft is inflatie het onvermijdelijke gevolg.
De oplossing voor het risico dat gepaard ging met goudtransporten kwam met de eerste primitieve banken. Zij bewaarden het goud voor hun klanten en gaven hen een wissel, een ondertekend papier dat in te ruilen was voor goud. Daarmee kon de eigenaar van de wissel betalingen doen. Deze wissels waren veel eenvoudiger en veiliger te vervoeren dan grote zakken met goud. Ook dit systeem was gebaseerd op vertrouwen: men vertrouwt erop dat de bank zijn verplichtingen zal nakomen. De praktijk leerde dat, zo lang de reputatie van de bank niet geschokt werd, deze biljetten vaak van de ene persoon aan de andere werden overgedragen en dat de houders ervan zich maar betrekkelijk zelden tot de bank wendden om betaling in goud te krijgen. Deze bankwissels ontwikkelden zich tot papiergeld.
Banken weten dat ze veel meer waardepapieren, papiergeld, kunnen uitgeven dan ze goud in kas hebben, omdat maar een klein deel van het goud werd opgevraagd. De praktijk heeft geleerd dat banken tot wel tien keer zoveel papiergeld uit kunnen geven dan ze goud in kas hebben. Geven ze meer uit, dan wordt het risico dat er meer goud opgevraagd wordt dan ze in kas hebben te groot.
Zie fiduciair geld voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Omdat bleek dat houders van wissels hun biljetten haast nooit omwisselden voor echt goud, brengen de centrale banken in veel landen binnen nauwkeurig gedefinieerde grenzen geld in de omloop dat niet volledig gedekt is door de goudvoorraad. Het kan daarbij gaan om munten en bankbiljetten maar ook om banksaldi. Dit geld, dat zijn waarde niet ontleent aan de hoeveelheid goud die het vertegenwoordigt maar aan het vertrouwen dat men er goederen en diensten mee kunnen kopen, wordt fiduciair geld genoemd. Soms spreekt men ook wel van fiatgeld (van het Engelse "fiatmoney")
Met dit fiduciaire geld heeft een centrale bank een middel in handen om de economie te sturen: door er op toe te zien dat de geldhoeveelheid die in omloop is gelijke tred houdt met de omvang van de economie (het totaal aan producten en diensten dat in een land verkocht wordt) kan men er voor zorgen dat het geld zijn waarde behoudt. Wanneer er te weinig geld in omloop is komt de economie tot stilstand en wanneer er te veel geld in omloop is treedt inflatie of hyperinflatie op.
Vandaag de dag wordt papiergeld uitsluitend nog gedrukt om transacties mogelijk te maken die niet met behulp van bankkapitaal kunnen worden afgewikkeld. Maar het belang ervan neemt snel af, naarmate steeds meer transacties elektronisch worden afgehandeld.
Bankkapitaal is een al dan niet direct opeisbare vordering die een rekeninghouder heeft op de bank. Zo'n vordering kan door middel van een overschrijving overgedragen worden van de ene rekeninghouder op de andere rekeninghouder.
Vandaag de dag wordt de grote meerderheid van transacties, zeker als we naar de waarde van de transacties kijken, in bankkapitaal afgewikkeld. In feite hebben banken alleen nog contant geld nodig om uit te kunnen betalen aan rekeninghouders, via de pinautomaten, voor dagelijkse transacties.
Bankkapitaal wordt door de bank geschapen op het moment dat een klant een lening afsluit. De bank plaatst het uitgeleende bedrag op de balans aan de passiva-zijde en de betalingsverplichting van de lener aan de activa-zijde. Dit is een zuiver boekhoudkundige handeling: de bank leent geen geld uit vanuit een "geldreservoir" maar er worden alleen maar vorderingen en verplichtingen genoteerd op de balans. Er wordt dus geld gecreëerd dat er voor het afsluiten van de lening niet was.
Bankkapitaal wordt dus geschapen door leningen aan te gaan bij een bank. Als alle bankschulden zouden worden afbetaald, zou er ook geen geld meer in omloop zijn. Alle bankschulden zijn rentedragend. Daarom spreken we van rentedragend geld. Een bank kan niet eindeloos veel geld scheppen. Dat zou tot massale inflatie leiden, door een overaanbod aan kapitaal. Bovendien zou de kans bestaan dat een bank onvoldoende contant (chartaal) geld in huis heeft om in alle verzoeken om contant geld te voorzien. Als dat gebeurt, is een bank failliet. Als veel eigenaren hypotheken niet kunnen betalen, kan een bank dwingen tot verkoop van een huis. Vaak heeft de bank met verlies een huis verkocht.
De hoeveelheid geld die een bank kan scheppen is afhankelijk van de grenzen die de Europese Centrale Bank stelt. Deze stuurt op inflatie alleen. Het bankwezen kan dus net zoveel geld scheppen als zij van de ECB mag, die zich op haar beurt laat beperken door de inflatoire ontwikkeling van de euro. Dit is het geheim van hoe de nationale valuta in onze tijd worden geschapen. Dat de hoeveelheid geld die een bank kan scheppen niet oneindig is blijkt wel uit de problemen die zijn ontstaan in de Verenigde Staten in 2007 op de hypotheekmarkt. Wanneer hypotheken niet meer kunnen worden afgelost en dit gebeurt op grote schaal geeft dat liquide problemen voor een bank.
Complementair geld is geld dat door private partijen wordt geschapen. Het circuleert naast het wettige betaalmiddel in een bepaald land. Er zijn verschillende manieren om complementair geld te scheppen.
In de VS is er bijvoorbeeld de Liberty Dollar, die is gebaseerd op goud. Dit geld wordt op dezelfde manier geschapen als het oorspronkelijke papiergeld, alleen dan volledig gedekt, in plaats van één op tien.
LETS-geld wordt geschapen door domweg briefjes met alleen een nominale waarde (zoals in Amsterdam een briefje van '10 noppes') te maken en die in het circuit in roulatie te brengen. Zo zijn er talloze voorbeelden.
CMN kapitaal wordt geschapen op vergelijkbare wijze als een bank. Kapitaal wordt geschapen als een schuld aan de CMN. Het grote verschil is, dat binnen de CMN het krediet niet rentedragend is. Het in omloop zijnde kapitaal is dus ook niet rentedragend.
Binnen de CMN hebben deelnemers een kapitaalrekening, waarvan de eigenaren het saldo kunnen verhogen door:
Blindheid is volgens de WHO-definitie een visuele handicap, waarbij iemand minder ziet dan 1/20; of minder dan 1/10 en een sterk beperkt gezichtsveld heeft. Een visuele handicap, waarbij iemand minder ziet dan 1/3 maar niet aan deze criteria voldoet heet slechtziendheid. De oorzaak van blindheid kan gelegen zijn in de ogen, de oogzenuw of de hersenen. Zowel blinden als slechtzienden kunnen gebruik maken van hulpmiddelen als blindenstok, blindengeleidehond, braille, voorzieningen in een computer die tekst kan voorlezen, enzovoorts.
Blindheid kan aangeboren zijn of in de loop van het leven verworven door een ziekte of ongeval.
Blindheid slaat in figuurlijke zin op de beperking in inzicht of begrip, of het over het hoofd zien van iets. Blind is daarnaast een begrip bij bord- of kaartspelen waarbij een speler het bord of de kaarten niet kan zien en dus posities moet onthouden. Men spreekt in de dactylografie tenslotte ook over blind typen, dat wil zeggen typen zonder naar de vingers te kijken.
Vanaf de Middeleeuwen tot het einde van de zeventiende eeuw is de blinde hetzij een verschoppeling, hetzij een begenadigde die materiële steun verdient omwille van zijn Godsverbondenheid. In het midden van de achttiende eeuw komt het 'blinde' kind in de kijker te staan onder invloed van de encylopedisten die de mens een nieuwe opgave maken. Valentin Haüy (1745-1822) is bekend van de oprichting van de eerste onderwijsinstelling.
Blinden werden lang belachelijk gemaakt (op kermissen) omdat de nadruk vooral bij de ontwikkeling van andere zintuigen lag. In 1784 stichtte Haüy de eerste klas voor twaalf blinde kinderen. Hij publiceerde in 1786 zijn Essai sur l'Education des Aveugles. Toch duurde het tot de geschriften van Pestalozzi e.a. en tot het recht op opvoeding bespreekbaar werd en sociaal-politieke betekenis verwierf vooraleer de in onwetendheid levende blinde 'vermenselijkt' kon worden. Ook de groeiende bekommernis van de katholieke kerk voor de gehandicapte en zwakke mens lag mede ten grondslag aan het idee dat de persoon met een visuele handicap een zelfstandige mens onder de mensen moest worden.
Einde achttiende, begin negentiende eeuw ontstonden de eerste onderwijsinstellingen voor blinden. De echte mijlpaal in de maatschappelijke integratie voor blinden is de uitvinding van het brailleschrift door Louis Braille (1809-1852). Pas in 1878 werd het erkend voor veralgemeend gebruik. Slechtzienden raken veel moeilijker geïntegreerd, het duurt tot de jaren dertig van de twintigste eeuw vooraleer zij aangepast onderwijs kunnen genieten.
Terwijl in de twintigste eeuw het mensbeeld en het onderwijs sterk evolueren, blijft de erkenning van en de waardering voor de persoon met een visuele handicap achter. Ook in de 21ste eeuw is er nog relatief weinig infrastructuur, hoewel er gewerkt wordt aan geïntegreerd onderwijs, ja zelfs inclusief onderwijs, aangepaste bibliotheken of afdelingen binnen de openbare bibliotheken, mogelijkheden om het openbaar vervoer te gebruiken. Dit is moeilijk omdat personen met een visuele handicap daarnaast ook veelal personen met een meervoudige handicap zijn. Ze hebben vaak ook nog auditieve of motorische beperkingen.
Een persoon met een visuele handicap leeft in een andere wereld, staat anders tegenover de dingen (waarneming, geheugen, intelligentie), anders tegenover zichzelf (blindisme(n) en andersoortige motoriek) en anders tegenover de mensen zonder visuele handicap (gehinderd doordat non-verbale communicatie die gebaseerd is op het visuele moeilijker is). Hoewel de maatschappij pogingen doet hen in de maatschappij te integreren, moeten we vaststellen dat ze nog vaak gemarginaliseerd blijven.
Koninklijke Visio is een onafhankelijke Nederlandse stichting voor blinde en slechtziende mensen (en hun omgeving). Visio ondersteunt en adviseert mensen met een visuele beperking ten aanzien van het alledaags leven, wonen, werken en leren. Daarnaast kunnen cliënten er terecht voor intensieve training en revalidatie.[bron?]
Kleur is een eigenschap van licht die wordt bepaald door de verschillende golflengtes waaruit dat licht is samengesteld. Mensen nemen licht waar wanneer elektromagnetische straling met een golflengte tussen 750 en 400 nanometer het oog bereikt. De samenstelling van golflengtes wordt het spectrum genoemd.
Het moet hier wel opgemerkt worden dat er geen voor de hand liggende relatie is tussen bovengenoemde natuurkundige definitie van kleur en de actuele kleurervaring, zoals deze zich aan een mens voor doet.
De kleur van een oppervlak wordt bepaald door het deel van het licht dat door dat oppervlak wordt weerkaatst.
Elektromagnetische straling kan verschillen in golflengte en intensiteit. Het daglicht bestaat uit een mengsel van straling van verschillende golflengtes.
Wanneer deze straling een golflengte binnen de voor mensen waarneembare grens heeft (ongeveer van 380 tot 740 nm) wordt deze straling licht genoemd. Het spectrum van het licht wordt bepaald door de intensiteit van de verschillende golflengten. Het volledige spectrum van het binnenkomende licht bij een voorwerp bepaalt het visuele voorkomen van het voorwerp, inclusief de kleurwaarneming.
Een oppervlak dat alle golflengten volledig absorbeert, wordt zwart genoemd, een voorwerp dat alle golflengten volledig weerkaatst, wordt wit genoemd.
De bekende regenboog toont een spectrum -- zo door Isaac Newton in 1666 genoemd naar het Latijnse woord voor beeld -- en bevat alle kleuren die uit een enkele golflengte van zichtbaar licht bestaan, het pure spectrum of de monochromatische kleuren:
De hierboven weergegeven tabel moet niet als uitputtend worden beschouwd, het spectrum van kleuren is continu. In hoeveel kleuren het wordt opgedeeld is afhankelijk van een combinatie van biopsychologische en culturele factoren. Alle talen die überhaupt kleurnamen hebben (sommige culturen benoemen kleuren niet), duiden daar in ieder geval sommige van de objectieve primaire kleuren of secundaire kleuren mee aan. De genoemde zeven traditionele kleuren kunnen in het Nederlands gemakkelijk worden onthouden via het volgende ezelsbruggetje: het letterwoordROGGBIV staat voor in volgorde: rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet. De volgende zin wordt gebruikt om deze volgorde te onthouden: ''Roddelen over gekkegrotebroer is vals.''
Naast de bovengenoemde spectrale kleuren is er een extraspectrale primaire kleur: magenta, de extraspectrale sector van de kleurencirkel omvat de roze en paarse tinten.
Er zijn zeer veel kleuren die een eigen naam gekregen hebben. Zie hiervoor de lijst van kleuren.
Ook zal de intensiteit van een kleur van invloed zijn op de waarneming, bijvoorbeeld, een lage intensiteit oranje zal als bruin worden ervaren.
Het onderscheiden van kleuren wordt mogelijk gemaakt door drie verschillende typen lichtgevoelige cellen in het netvlies, kegeltjes genoemd. Deze kegeltjes zijn vooral goed vertegenwoordigd in de gele vlek, een gebied diametraal tegenover het midden van de lens van het oog. Daar is onze gezichtsscherpte dan ook het grootst ('oplossend vermogen': 1 boogminuut).
Elk type kegeltje bevat een ander kleurpigment en heeft daardoor een eigen gevoeligheidsmaximum. De krommen die de gevoeligheid van de kegeltjes over het spectrum beschrijven, overlappen elkaar wel grotendeels, zie nevenstaande figuur.
In de buurt van de toppen van de gevoeligheidskrommen kunnen mensen kleuren van elkaar onderscheiden die slechts 1 nm in golflengte van elkaar verschillen. In totaal kunnen we tussen de 120 en 160 zuivere kleuren van elkaar onderscheiden, mits we ze naast elkaar kunnen zien. Zonder vergelijkingsmateriaal kunnen we slechts 10 tot 14 kleuren herkennen (uit de literatuur is niet duidelijk of grijsachtige en 'donkere' kleuren daar bij inbegrepen zijn).
Naast de tint, een eendimensionale grootheid die we de 'kleuren van de regenboog' noemen, kunnen we nog andere grootheden onderscheiden, namelijk de verzadiging (het tegendeel van grijsheid) en de intensiteit (lichtheid).
grootheid
voorbeeld-gradiënt
bereik
tint
van blauw-violet naar groen
verzadiging
van 0 naar 75% verzadiging
intensiteit
van 0 naar 60% intensiteit
De tint wordt bepaald door overheersing van de indruk van een of twee van de drie soorten kegeltjes. Als de indrukken gelijk zijn, nemen we wit of grijs waar, al naargelang de intensiteit. Bij overheersing van 'L' ervaren we rood; als 'L en 'M' even sterk zijn geel; bij overheersing van 'M' groen; als 'M' en 'S' even sterk zijn cyaan; bij overheersing van 'S' blauw. Daarmee hebben we de spectrale kleuren, alle kleuren van de regenboog, gehad. We kunnen hieraan het geval toevoegen dat 'S' en 'L' even sterk zijn, waarmee we de kleurencirkel rond hebben gemaakt met de extraspectrale kleur magenta die nuances van roze en paars omvat.
Hoezeer 'kleur' subjectief van karakter is, blijkt wel uit het verschijnsel kleurenblindheid, het niet goed of geheel niet functioneren van één of meer typen kegeltjes.
De meest voorkomende vorm van kleurenblindheid is het niet werken van de 'L'-kegeltjes. Mensen die dit hebben zien twee basistinten met verschillende intensiteit en verzadiging: rood is dan een donkere kleur en blauwgroen is grijs.
Ondanks de hoge beeldscherpte binnen de gele vlek, 1 boogminuut, hebben we aanzienlijk meer beeldpunten nodig om de kleur te herkennen. Het oplossend vermogen voor het waarnemen van kleur komt daarmee op maar liefst 25 boogminuten. Binnen de gele vlek wordt bij de beeldverwerking voorrang gegeven aan beeldscherpte boven het onderscheiden van kleuren. Als veel stippen met verschillende kleur dicht genoeg naast elkaar gezet worden, nemen we een enkele 'gemiddelde' kleur waar. Dit effect wordt gebruikt in de schilderkunst (zie Pointillisme) en in druktechnieken (zie rasteren) van kleurenfoto's e.d.
Vermelden dat kleuren ook psychologische aspecten hebben, is het intrappen van een open deur.[bron?] De psychologische betekenis van kleuren is voor een deel zelfs universeel: rood wordt overal geassocieerd met gevaar, liefde en oorlog (verbanden daartussen te zoeken, lijkt een hachelijke onderneming). Hoewel vergelijkend psychologisch onderzoek[bron?] de universaliteit van dit soort oordelen heeft aangetoond, is het nog onduidelijk hoe dit geïnterpreteerd moet worden. Binnen de filosofie strijdt men erover of er sprake is van willekeurige contingente associaties of een noodzakelijk synthetisch verband.[bron?]
Waaierigheid, gezag, rouw, tweeslachtigheid, geheim, conflict en labiliteit
Roze
Liefde, humor, vriendschap en trouw
Vrouwelijkheid, schoonheid en vrede
Wit
Licht, zuiverheid, netheid en leegte
Ongereptheid, volmaaktheid, (goddelijke) reinheid, onschuld, licht van geest, vrede en leegte
Zwart
Dood, rebellie, duisternis, ellende, einde, elegantie, mysterie, wraak en ondergang
Macht van duisternis, dood, rouw, verderf en vernietiging, oorlog
Een ander (perceptie) psychologisch[bron?] aspect is het nabeeld dat ontstaat, wanneer men (intensief) naar een kleur kijkt of heeft gekeken. Het nabeeld vertoont de complementaire kleur: rood-cyaan, geel-blauw etc. en omgekeerd. Het nabeeld is het duidelijkst te zien wanneer men de ogen sluit, of wanneer men naar een wit vlak kijkt.
Er zijn wetenschappers, die ervan uitgaan dat op zeer jonge kinderen het (innerlijke) nabeeld meer indruk maakt dan de (uiterlijke) kleurervaring.[bron?] Zij beweren dat zeer jonge kinderen juist van rood rustig worden, omdat het complementaire groen door hen sterker wordt waargenomen.
Een kleur is een mengsel van golflengten in verschillende sterkten. Dat geldt voor geluid ook - men zegt zelfs dat een muziekinstrument een bepaalde 'klankkleur' heeft. Het menselijk oog kan de verschillende golflengten echter maar gebrekkig detecteren, maar het oor neemt ze zeer precies waar doordat in het slakkenhuis opnemers zitten voor zeer veel verschillende frequenties.
Het oog bevat kegeltjes die gevoelig zijn voor drie verschillende frequentiegebieden: rood, groen en blauw. De kegeltjes zijn zelf niet in staat een kleur waar te nemen. De blauwe kegeltjes (juister: de blauwgevoelige kegeltjes) reageren op blauw, maar ook, in mindere mate, op groen licht. Met de blauwe kegeltjes alleen ziet men geen verschil tussen zwak blauw of krachtig groen licht. Er zijn echter nog meer kegeltjes. De groene kegeltjes maken geen onderscheid tussen zwak groen en krachtig blauw licht. Als nu de groene kegeltjes krachtig reageren en de blauwe vrijwel niet, dan ziet men dus een kleur die dichter bij groen dan bij blauw is.
Stel dat men een monochrome kleur - een enkele golflengte - op het oog richt. Neem bijvoorbeeld een golflengte van 480 nm, die zich tussen de gevoeligheden van de groene en blauwe kegeltjes in bevindt. Dan zullen de groene en de blauwe kegeltjes van het oog even sterk reageren. (De rode kegeltjes laten we even buiten beschouwing.) Het oog zal daaruit concluderen dat de kleur ergens halverwege tussen groen en blauw zit. Maar als we een mengsel van 440 nm en 540 nm op het oog richten, dan ziet het oog ongeveer hetzelfde: de blauwe kegeltjes reageren op 440 nm en de groene op 540 nm. Er is geen verschil in tint zichtbaar. Alleen prikkelt het licht met de golflengte van 540 nm de 'rode' kegeltjes meer dan het licht van 480 nm, zodat het totaal als een fletsere kleur wordt ervaren dan het monochromatische licht met de golflengte van 480 nm.
Het oog is, kortom, niet goed in staat onderscheid te maken tussen min of meer zuivere kleuren en een zorgvuldig samengesteld mengsel van kleuren. Het is daardoor vrij gemakkelijk een kleur na te bootsen.
Subtractief mengen (CMY). Dit ziet men als men drie gekleurde glaasjes over elkaar legt, of als men met verf mengt op wit papier.
Additief mengen (RGB). Dit ziet men als men in het donker drie gekleurde lichtstralen over elkaar op een scherm richt.
Combinaties van R, G en B
Bij schilderijen, kleurenfoto's en kleurentelevisie streeft men ernaar de kleuren zo goed mogelijk na te bootsen. Dat betekent dat men een bepaalde kleur ziet die niet te onderscheiden is van de kleur van een voorwerp dat men in de hand heeft. De samenstelling van golflengten hoeft echter niet precies dezelfde te zijn: men profiteert bij het mengen van kleuren van het feit dat de perceptie door het menselijke oog gebrekkig is. Een televisiescherm, foto of schilderij is in staat drie kleuren weer te geven. Nu kan men de drie kleuren zo doseren dat de drie soorten kegeltjes in het netvlies precies in de gewenste verhouding reageren. Hierbij rekent men erop dat de gevoeligheidscurven van de kegeltjes bij iedereen gelijk is. Is dat niet zo, dan zal de ene persoon een nagebootste kleur goed vinden, terwijl de ander vindt dat het een slechte nabootsing is.
Op een computer- of televisiescherm wordt gewerkt met de drie kleuren rood, groen en blauw. De menging is additief. Bij een gedrukte afbeelding zijn de basiskleuren cyaan, magenta en geel. Dit is subtractieve menging.
Om een kleur weer te geven zijn dus drie parameters nodig. Voor additieve menging RGB, voor subtractieve menging CMY (Y van yellow). Op een computerscherm kan elke parameter een waarde aannemen van 0 t/m 255, wat leidt tot 2563 = 16 777 216 verschillende kleuren.
R=Rood
C=Cyaan
G=Groen
M=Magenta
B=Blauw
Y=Geel
K=Zwart
De conversie van RGB naar CMY is in principe vrij simpel, want R+C=256, G+M=256 en B+Y=256. Evenwel, de meeste printers gebruiken nog inkt in een vierde kleur, zwart (afgekort met een K). Hiervoor zijn twee redenen: het mengsel van cyaan, magenta en geel levert met de bestaande inktsoorten geen fraaie kleur zwart, en zwart is erg vaak nodig. Daarbij zou het onvoordelig zijn deze kleur steeds door menging samen te stellen.
Een andere wijze van parametrisering is met tint, helderheid en verzadiging. De Engelse afkorting is HLS van hue, lightness en saturation. De helderheid is een gewogen som van rood, groen en blauw: L=0,30*R + 0,59*G + 0,11*B. Deze weging houdt verband met de gevoeligheid van het oog. De tint en de verzadiging worden bepaald met de sinusfunctie (L-B)*sin t + (L-G)*cos t. De tint is de fase van deze functie. Deze is 0o voor zuiver rood, 120o voor zuiver groen en 240o voor zuiver blauw. De verzadiging is de amplitude van de sinusfunctie.
De manier waarop men kleuren definieert, is niet objectief doch afhankelijk van de taal. In verschillende talen worden de kleuren namelijk anders benoemd. Europeanen kunnen het raar vinden dat in China en Japan geen onderscheid gemaakt wordt tussen groen en blauw. Het komt doordat hun talen daar geen verschillende woorden voor hebben. Voor Russen is het raar dat in West-Europa lichtblauw (hemelkleur) en donkerblauw (blauwe strepen op een politieauto) als eenzelfde kleur worden gezien, want in het Russisch zijn daar verschillende namen voor. Andere voorbeelden zijn het woord 'rose' (dat uit het Frans is overgenomen omdat het in het Nederlands niet bekend was) en het Engelse 'buff' (waarvoor een Nederlander alleen 'geelbruin' kan zeggen).
Berlin en Kay ontdekten dat er in talen een verband bestaat tussen het aantal kleuren en welke benoemd worden. Zo kent elke taal het onderscheid zwart en wit, of donker en licht. Als er een derde kleur benoemd wordt, dan is dat rood, terwijl de vierde kleur geel of groen is. Als er vijf kleuren benoemd worden, dan maken zowel geel als groen hier deel van uit. Als er een zesde kleur is, dan is dit blauw, terwijl een eventuele zevende kleur bruin is. Daarboven komen roze, oranje, grijs en purper er bij.
De dieren (wetenschappelijke naam: Animalia), vormen een rijk in de supergroepUnikonta, behorende tot het domein van de eukaryoten. Het dierenrijk is in diverse ondergroepen verdeeld die weer onderverdeeld zijn in stammen. De wetenschap die zich met de studie van het dierenrijk bezighoudt is zoölogie.
Dieren zijn in grondbeginsel met zintuigen uitgeruste, meercellige organismen, die hun energie niet door fotosynthese opwekken maar deze uit organische stof betrekken (verkregen door andere organismen op te eten en te verteren) en zuurstof voor hun ademhaling nodig hebben. De meeste dieren kunnen zich bewegen.
De mens wordt in wetenschappelijke zin ook tot de dieren gerekend. Gedragsonderzoek heeft uitgewezen dat hoger ontwikkelde dieren gecompliceerd gedrag vertonen en signalen aan elkaar doorgeven (diercommunicatie). Zelfs beginselen van abstract denken worden bij enige diersoorten gezien, maar desondanks worden bij geen enkele bekende diersoort de typisch menselijke gaven gezien om een hogere cultuur te ontwikkelen. Toch snijdt het in de meeste menselijke culturen scherp gemaakte onderscheid tussen mens en dier wetenschappelijk geen hout.
Vandaag de dag worden tot de dieren meestal alleen veelcelligen gerekend. Traditioneel gezien werden ook grote groepen eencelligen, de Protozoa, tot de dieren gerekend. Dit kan biologisch gezien echter niet meer gerechtvaardigd worden. De met het dierenrijk sterkst verwante groep zijn de Choanoflagellata. Ze werden in deze systematiek bij het dierenrijk gerekend. De evolutionaire zustergroep van de dieren zijn de schimmels die traditioneel gezien tot het Rijk der schimmels gerekend werden. In deze definitie worden dieren en schimmels gezamenlijk als Opisthokonta aangeduid.
Het dierenrijk kan in drie hoofdgroepen (onderrijken) onderverdeeld worden op basis van complexiteit en het al of niet bezitten van bepaalde geavanceerde kenmerken:
De Parazoa worden uitsluitend gevormd door sponzen, waarvoor typerend is dat ze wel samenwerkende cellen, maar geen samenhangende organen en weefsels hebben. Tegenover de Parazoa worden de Eumetazoa gesteld, die wel organen en weefsels hebben, en met name een darmholte of -kanaal. De Mesozoa staan daar middenin en bestaan meestal slechts uit een plakje weefsel met een duidelijke boven- en onderzijde, maar geen echte darmholte.
De Eumetazoa of orgaandieren worden op hun beurt weer onderverdeeld in de volgende twee hoofdgroepen (geen echte taxon), gebaseerd op hun uiterlijke symmetrie:
Typerend voor Eumetazoa is het bezit van een compartiment binnen in het lichaam waar het voedsel wordt verzameld en verteerd. Bij Radiata is dit een darmholte en het dier heeft geen echte linker of rechterzijde, maar een radiale symmetrie (denk bijvoorbeeld aan een zeeanemoon of een kwal). De Bilateria zijn tweezijdig symmetrisch, ze hebben dus een duidelijk linker- en rechterzijde (en voor- en achterkant). Sommige Bilateria, zoals platwormen (Platyhelminthes), hebben een darmholte met maar één opening. Bij de meeste andere Bilateria is er echter sprake van een darmkanaal, waarbij er voedsel de ene kant inkomt (mond) en de andere kant weer uit (anus).
Een verdere indeling van de Bilateria is in de volgende twee groepen:
Deze indeling is met name gebaseerd op de ontwikkeling van het embryo. In de allervroegste stadia bestaat het embryo uit een met vocht gevuld bolletje cellen (of 'morula') waar zich op een gegeven moment een 'oermond' vormt door het indeuken van een zijde naar binnen toe, die binnenin de morula een holte vormt. Dit heet de blastulafase en lijkt op de toestand bij Radiata. Bij de oermondigen ontwikkelt de oermond zich tot de mond in het volwassen dier en vormt zich secundair een anus. Bij de nieuwmondigen daarentegen, ontwikkelt de oermond zich tot de anus in het volwassen stadium en vormt de mond zich secundair.
Sommige Bilateria ontwikkelen secundair een oppervlakkige radiale symmetrie. Een voorbeeld bij uitstek vormt de stam van de stekelhuidigen, waaronder de zeesterren, die een vijfvoudige radiale symmetrie ontwikkelen vanuit een bilateraal larvaal stadium.
De dominerende opvatting is dat de meercellige dieren geëvolueerd zijn uit kolonievormendeeencelligechoanoflagellaten-voorouders. Dit zijn een soort zweepdiertjes met een kraag rond de zweepstaart. De morfologie van deze eencelligen lijkt namelijk sterk op bepaalde lichaamscellen van de sponsdieren (de choanocyten), en gelijksoortige kraagcellen komen in het gehele dierenrijk voor.
Geld is ontstaan omwille dat
mensen vroeger altijd dingen ruilden.
Dus eigenlijk kun je zeggen
dat geld een soort van ruilmiddel is.
Wanneer men nog ruilde met
dingen maakte of produceerde iedereen wel iets. De bakker maakte brood, de
slager zorgde voor vlees, de boer voor melk enz enz.
Stel nu. Je bent een bakker
van vroeger en je hebt vandaageen goed
brood gebakken. Eerlijk gezegd heb je toch meer zin in een mals en sappig stuk
vlees, dus ga je naar de slager en geef je je zelfgebakken brood af. De slager
geeft in ruil voor het brood het stuk vlees.
Mensen konden ook ruilen met
goud of zilver. Daarmee kon je zo goed als alles kopen.
Het geld is ongeveer 2600
jaar oud. De munten werden uitgevonden in de 4de eeuw.
Het gewicht bepaald de
waarde, en op de munt zelf stond een teken van een of andere Griekse god.
Misschien weet je dit maar de
Romeinen gebruikten niet alleen goud en zilveren munten, maar ook munten. Als
je dan een beetje doordenkt kan het misschien wel zo zijn dat de medailles
werden uitgevonden!
Deze munten zien er echt niet
zo uit als ze er nu uitzien!
Vroeger, had bijna ieder land
zijn eigen munt. Nu heeft in Europa bijna iedereen dezelfde munt: de euro!
Stel nu: je over- over- over-
grootmoeder wou eens op vakantie naar Spanje. Daar kun je nu wel met de euro
betalen, maar vroeger moest je daar met een andere soort munt betalen:
pesetas.
Als je over- over- over-
grootmoeder dan toch geen zin meer had in een reisje naar Spanje ging en gewoon
naar ons buurland, Nederland, was ze nog altijd niet van de miserie af want,
daar betaalden ze in die tijd nog met gulden.
Je moest dus eigenlijk
telkens geld wisselen om naar het land te gaan.
Hoe is de euro
ontstaan?
Na de
Tweede wereldoorlog(1945) besloten de Europese landen om samen te gaan werken.
Zo konden de landen elkaar helpen met het opbouwen van de steden, bedrijven en
de economie.
Dit was
erg moeilijk, omdat elk land een andere munt heeft. Dus ze besloten om samen te
gaan werken.
Er kunnen
dan een paar dingen veranderen:
- De kans
op oorlog zou kleiner worden.
- De
mensen kunnen hierdoor een beter leven krijgen.
- En de
mensen kunnen rijker worden.Deze groep landen werd de EEG genoemd (1 januari
1958). Nu noemen de mensen dit de EU (Europese Unie). De Europese Unie moest 1
soortmunt maken, maar dit was niet meteen gelukt. De mensen vonden de Euro
handig, want als je op vakantie gaat naar een ander land, bijvoorbeeld Spanje
hoef je de Euro niet te wisselen. De Euro geld nog niet voor heel Europa, want
bijvoorbeeld Engeland, Zweden en Zwitserland hebben nog geen Euro.
met
deze affiche wou het land duidelijk worden dat er binnenkort een nieuw
betaalmiddel zou ontstaan: de euro
de mens die in de donkergekleurde landen wonen hebben
geluk: vanaf 1 januari 2002 kon men in die landen met de euro in de winkel
betalen
Op 1 juli 2002 kon men niet
meer met de franc betalen. Sinds 1 januari 2002 kon je nog met de franc betalen
sindsdien niet meer. Je franc kon je toen inruilen met geld.
Dus als we alles een beetje
samenvatten:
Na de oorlog besluit de Europese unie om een munt
te bedenken
op 1 januari 1999 kun je beginnen storten met de
euro op je bankrekening, maar nog niet betalen.
op 1 januari 2002 voor Europa de munt in maar je
kunt nog altijd met de franc betalen
op 1 juli 2002 kun je alleen nog maar met de euro
betalen
Tips om geld over te houden/verdienen
Er zijn verschillende manieren om
geld over te houden;
·Als je bijvoorbeeld een pak melk moet kopen en er zijn 2 supermarkten
in de buurt dan is het mogelijk dat bij de ene de melk 1,90 is en bij de
andere 2,00. Koop het dan bij de eerste, want dan heb je 10 cent bespaard. Als
je dit elke week doet heb je op het eind van het jaar 5,60 over voor iets
leuks.
·Als je voor elke avond eten moet halen, koop dan wat in de aanbieding
is.
-Doe taakjes: bv je buurvrouw is te oud om voor haar
tuin te zorgen, maar weigerd om in een rusthuis te gaan wonen. Stel je dan
kandidaat om haar tuin te verzorgen. Je kunt daar echt wel een hoop geld mee
verdienen!
-Een tip voor een durver:
ga heel stil op de stoep staan naast een hokje waar er
iemand geld komt afhalen. Als er iemand langs komt en hij of zij komt geld
afhalen of loopt voorbij, ga dan bewegen, bijvoorbeeld een dansje. Heb je
geluk, dan gooien mensen een muntje in het bakje. n
-In de stad zie je ook regelmatig
mensen die muziek maken of zingen. Zij verdienen dan geld als straatmuzikant.
-Op een rommelmarkt mag je ook spulletjes verkopen die van jezelf
geweest zijn. Hier kun je ook aardig wat geld mee verdienen.
·Als je niet te veel geld uit wil of kan geven kun je ook spulletjes
tweedehands kopen. Sommige dingen kun je op de rommelmarkt kopen en in
kringloopwinkels vinden. Dit bespaart heel veel geld.
·Als je geld spaart en op de bank zet, krijg je rente. Dit krijg je van
de bank, omdat deze het geld eigenlijk van je leent. Door geld naar de bank te
brengen verdien je meer geld. Maar in deze tijde van crisis is de rente heel
erg laag.
Ik geef je enkele voorbeeldjes.
Stel nu, je hebt 6500 euro op je
spaarrekening staan
De bank , waar het geld opstaat,
betaald je rente.
Maar door de economische crisis,
hebben de banken geen genoeg geld meer om veel rente te geven. Ik geef een
voorbeeld. Je hebt dus 6550 euro op je spaarrekening staan, en de bank geeft je
%1,5 rente. Dus moet je %1,5 van 6550 doen. Dat is 98.25 , afgerond is dat 98.
Nu doe je6550+ 98,2 = 6748,2 uit. Zon
rente bedrag krijg je 1x in één jaar.
Maar, doordat het nu economische
crisis is, geeft de bank niet meer zoveel rente. Het gemiddelde is ongeveer %
0,7 rente.
Wat is economie?
Economie
is een soort van kringloop. Jij hebt iets gemaakt, jij wordt daar voor betaald
door je baas, je baas verkoopt dat, met de winst betaald hij jou voor je werk,
met het geld dat jij hebt verdiend door dat te maken koop jij eten. Je betaald,
en degene die dit etengemaakt heeft,
een boer of zo, krijgt dan een stukje van dat geld. Een paar werken geleden was
er dit bericht op het nieuws: De boeren protesteerden omdat ze zoveel werk doen
voor melk te verkopen, maar ze krijgen amper een stukje van dat geld. Dat is
natuurlijk jammer, want zij doen al dat werk voor dat geld. En zo kon het niet
langer. En dus zijn ze beginnen protesteren.
Laat ons
dat zeggen dat geld een middel om de waarde uit te drukken.
Nog een
voorbeeld: Je download muziek, en normaal moet je daarvoor 1 euro betalen. Maar
je veegt daar je broek en betaald gewoon niet. Dat heeft natuurlijk gevolgen
voor iedereen. De muziekkant krijgt geen geld meer omdat zijn muziek die
gedownload wordt niet betaald wordt, en daardoor gaat de muziekkant niet meer
naar de platenbaas. Dus de platenbaas wordt niet meer betaald omdat hij geen
muziek meer maakt. En zo kun je eigenlijk heel de wereld rond gaan. Dus je kunt
ook wel een beetje zeggen dat geld zon beetje heel de wereld heeft gezien. En
daardoor kan ik ook een vraag beantwoorden. Waarom zijn die afrikanen toch zo
arm? Wel, die Afrikanen plukken bananen voor ons. Wij kopen die voor 1,50 maar
de Afrikanen krijgen amper 1 of met een beetje geluk 2 c.
Geld maakt niet gelukkig , maar het
helpt wel
Hier zie
je een tabel met heel erg interessante dingen
De euro
bestond toen wel nog niet, maar ik heb het uitgerekend
WAT
1950
2013
voetbal
0,40
21, 50
Fototoestel
3
(ongeveer) 100
tandenborstel
0, 08
(ongeveer) 9,80
Even een
vraagje:
Stel nu,
je hebt een wedstrijd gewonnen en je kunt kiezen:
Nu
eenmalig 100.000 of je hele leven lang elk jaar 10.000. Dus- Wat kies je ?
WAT IS HET
ANTWOORD?
Eigenlijk
hangt het samen met de vraag hoelang je denkt nog te zullen leven. En misschien
wou je net een groot duur huis kopen, en heb je met 10.000 euro niet genoeg. En
je wilt het echt meteen kopen. Dan is het beter dat je voor de 100.000 euro
kiest.
Maar als
je in geen van beide situaties zit kies je toch maar beter voor de 10.000 euro
per jaar, want zeg nu zelf 10.000 dat is toch ook niet weinig!
Roddelen is het meest geliefde tijdverdrijf op kantoor en niemand ontsnapt eraan. Maar kwaadsprekerij kan heel wat schade berokkenen. Hoe kan je dit voorkomen?
Iedereen maakt zich wel eens schuldig aan achterklap. Maar als jij over anderen roddelt, dan is de kans groot dat zij dat ook over jou doen. Om deze negatieve spiraal te doorbreken, somt Kathi Elster in het boek Working with you is killing me deze tips op:
Ga even wandelen of drink wat water wanneer je de nood voelt om achter iemands rug te spreken.
Begrijp welke tol roddelen op het werk heeft. Je bouwt er een slechte reputatie mee op en riskeert zo promoties te missen. Wie zou jou immers in een functie willen die veel vertrouwelijkheid vereist?
Ben je een ex-roddelaar, dan moet je vast weer het vertrouwen van je collegas winnen. Verontschuldig je en maak duidelijk dat je inziet dat je verkeerd bezig was.
Roddel is vaak een manier om je beter te doen voelen over jezelf (door anderen neer te halen). Zoek meer professionele manieren om je zelfvertrouwen op te krikken. Waarom je niet inzetten voor een goed doel?
Hoor je iemand anders roddelen, spreek die daarover aan. Vraag waarop het geroddel gebaseerd is. Wedden dat het gesprek vlug stil
Volgens de meeste interpretaties eindigt op 21 december 2012 de zogenaamde BakTun 12 en begint BakTun 13.0.0.0.0. volgens de Maya kalender van de lange telling (een van de Maya kalenders). Elke BakTun is een kringloop van 144.000 dagen. Na elke cyclus komt er een nieuwe, de aarde inclusief de mensheid komt daarna in een nieuwe. De BakTun is slechts één van de cycli. De Maya Kalenders zijn z.g. lunisolaire kalenders.
Naar aanleiding van boeken en uitleggingen over de Maya kalender wordt door een aantal bewegingen en veel mensen de datum 21 december 2012 als een keerpunt gezien. Er zijn doomsdag profeten die het ongeluksgetal 13 op die dag zetten. In het Maya gedachtengoed was het getal 13, het woord trecena de voltooiing van een 13-daagse periode, of in bredere zin een groep van dertien. Sommige stromingen voorzien zelfs het einde van de wereld, hetzij door de stand van planeten en sterren, hetzij door andere fenomenen. Andere leggen deze datum uit als een keerpunt waarin een nieuwe tijd zal aanbreken met een verhoogd menselijk bewustzijn.
Het zogenaamde Tortuguero Maya monument is het enige archeologische aanknopingspunt voor de datum van 2012. Zie de link van de foto hiernaast voor meer informatie.
Volgens moderne astronomie * is 21 december 2012 een gewone winter equinox. Volgens Maya uitleggers ** is er op die dag een z.g. syzygie: het Galactische centrum (Zwarte of grote Rif), de zon en de aardse nadir (tegenovergestelde van zenith) staan op één lijn. De NASA zegt dat deze sygyzie een paar dagen eerder bijna zou plaatsvinden, op 21 december is er echter een verschil van 6,6 graden. Het precieze Galactische centrum is echter nog niet vastgesteld ***. Een verklaring van dit verschil lijkt redelijk eenvoudig, in de loop van de eeuwen, als de zon door het melkwegstelsel reist, als het melkwegstelsel door het heelal reist, vindt er een verschuiving plaats. Het heelal is veranderd sinds 3114 BC, punt 0 van de lange telling Maya Kalender.
In sommige documenten waarschuwt men voor de alignment. Door de grote zwaartekracht zal de aarde veranderen op 21 december 2012. Op 19 juni 2013 echter zal Jupiter precies achter de zon schuiven. De twee zwaarste lichamen van het zonnestelsel trekken dan aan de aarde. Dit moment geeft dus meer zwaartekracht.
Er is nog geen enkele kalender uitgevonden die de tand des tijds doorstaan heeft, kleine correcties zijn steeds nodig om in sync te komen met hemelse lichamen. Dat de Maya kalenders rekening houden met de verschillende universele cycli is op zich al een prestatie, menselijke tijdrekeningen zouden dit meer kunnen doen om hierdoor bewustwording te vergroten (zie hervorming kalender). Feit is dat volgens een algemeen aanvaarde Maya kalender op 21 december 2012 een transitie zal plaatsvinden naar een volgende BakTun.
Het Galactische centrum: Het Zwarte of grote Rif in het Melkwegstelsel
Op internet staan veel wetenswaardigheden
met betrekking tot de Nieuwe Tijd.
Een ervan is het magische jaar 2012,
een revolutionaire ontwikkeling voor de
mensheid.
De Mayakalender
(1)
Voor een aantal mensen is de
Mayakalender een nieuw begrip maar velen weten dat deze kalender zeer nauwkeurig
is en dat hebben de berekeningen van de NASA aangetoond. Het is ander type
kalender dan ons westers systeem. Ons systeem is lineair systeem met de
bedoeling tijd te meten. De Mayas hebben het gebaseerd op cycli van de natuur,
de microkosmos en de macrokosmos. Ze voorspellen het karakter van dagen, maanden
en jaren en houden zich dus bezig met kwaliteit in plaats van kwantiteit (=het
meten van tijd). De Mayakalenders staan bekend als kalenders die de einde van de
wereld voorspelt in 2012.
In
ingewikkelde materie en niet in een paar A4-tjes uit te leggen.
Wat is tijd
volgens de Mayas?
Tijd is voor de Mayas
cyclisch van aard, elke cyclus is een rondgang en de herhaling vindt plaats op
een hoger niveau, dus het idee van een
spiraal. De komt
bijvoorbeeld de zomer steeds terug maar elke zomer is weer anders.
Voor de landbouw waren deze
kalenders van groot belang waar regen en tijd van zaaien van levensbelang waren
voor de samenleving.
Tijd is volgens hen een
frequentie, een golflengte, een trilling en heeft een geestelijk concept. Voor
hen is het de barriere tussen oorzaak en gevolg. Tijd is een kunstzinnig
gegeven, waar alles op de juiste tijd en plaats samenvalt en wordt niet op de
juiste waarde geschat als we het rangschikken onder de kalenders.
De
Mayakalender zou een leidraad kunnen zijn om harmonisch samen te leven met de
natuur en de kosmos zodat je uiteindelijk automatisch afgestemd bent met het
ritme van mens, dier en planeet.
Diverse
kalenders
-De
Tzolkin is de heilige galactische kalender. Het bestaat uit een
combinatie van 20 zonnezegels (afgebeeld als 20 Goden>twintig gezichten van
de schepping) en 13 tonen (Heilige getallen) beschrijft.
Dit
is de belangrijkste kalender en bevat de cyclus van 20x13=260 dagen/combinaties
bevat. Elke van de 260 combinaties wordt een Kin genoemd. Kin betekent behave
dag ook mens. Deze kalender van 260 dagen houdt het bioritme van de mens en de
aarde bij.
-Van de talrijke cycli noem
ik nog: Tzótz, 364 dagen en bevat de profetieen, de Ik Tun, de
vrouwelijke cyclus. De 18 Haab maanden van 20 dagen. Deze kalender was
voor het gewone volk vanwege de landbouw erg belangrijk.
Tandwielen
De
Mayas gebruikten de kalenders door elkaar heen en in combinatie met elkaar als
de kalenders tandwielen van verschillende grootte zijn die in elkaar draaien
waarbij elke dag een tandje voorstelt. Door enkele cycli met elkaar te
combineren ontstaat de volgende weergave.
De
Mayas gebruikten tijdsbepalingen die behalve voor het gebruik van de agenda ook
extreem lange perioden omvatten van honderden miljoenen tot soms miljarden. Hoe
ze dit konden doen? Het antwoord is dan: Omdat ze kennis hadden van de processen
van de macrokosmos.
Zelfs cycli die groter zijn
dan de levensduur van de aarde en de zon komen terug op de stenen monumenten van
de Mayas.
(2)
De befaamde Tzolkín kalender is de meest accurate van deze planeet. Het
beschrijft het laatste bedrijf van een Kosmisch drama, de Grote Telling die
26.000 jaar geleden begon. De cyclus startte in 3113 v. Chr. en eindigt in het
jaar 2012 van de aardse telling. Er is nog nooit een fout opgetreden in de 13
Tonen en 20 Zegels van de Tzolkin.
Niet alle Maya kalenders
zijn bij ons bekend. Ten tijde van de volkerenmoord door de Spanjaarden zijn
heel veel oudheden dus ook kennis door hen vernietigd. Veel is zodoende
ondergedompeld in een waas van geheimzinnigheid.
Het
is wel bekend dat zij slechts enkele cycli gebruikten. De voorspellende cycli
werden niet vaak door hen gebruikt. Natuurgenezers en kalenders bewakers bezaten
deze oude kennis wel en het is heel goed mogelijk dat deze kennis nog in
beperkte mate bewaard is gebleven.
-De
Ixim Tun, deze kalenders werden gebruikt voor landbouwdoeleinden en kent
een cyclus van 130 dagen.
-De
Mom Tun geeft de microcyclus van insecten weer en is belangrijk voor de
landbouw. Deze cyclus beslaat een periode van 180 dagen.
Volgens de Maya kalender
eindigde de vijfde wereld in 1987, het jaartal waarbij heel de mensheid
karmische dispensatie werd verleend door het Hemels Genootschap (ook onder
andere namen bekend). De zesde wereld start in 2012 en op dit moment zitten we
in een bewustzijnsfase die tussen de waarbij we tussen de Oude en de Nieuwe
wereld heen en weer worden geslingerd. De periode wordt ook wel de Apocalyps of
Openbaring genoemd. Het is dan noodzakelijk dat we alles loslaten wat we niet
meer in de Vijfde Klas niet meer nodig hebben zoals verouderde, niet meer
dienende gedachten en gedragspatronen, al onze beperkte zintuigelijke
waarnemingen omtrent de Droom die we het Leven noemen.
Ongeveer 26.000 startte dus
een nieuwe cyclus. Deze cyclus, ook wel het Kosmische Drama genoemd, is verdeeld
in een aantal aktes. De eerste akte (deel) werd gedomineerd door een vrouwelijke
energie (element Vuur), de tweede door een mannelijke energie (element Aarde),
de derde akte door het element Lucht (Yin>vrouwelijk), de vierde weer
mannelijke met het element Water. Het vijfde bedrijf is een samensmelting van
mannelijke en vrouwelijke energie.
Heel wat gechannelde
berichten bevestigen dat de kalender o.a. het volgende in haar stenen cirkel
optekende:
De
mensheid zal over technologie beschikken die verder gaat dan hetgeen we nu
kennen, maar tegelijkertijd teruggaat voorbij de grijze sluiers van onze
geschiedenis.
De
mensheid zal het concept tijd en geld overstijgen.
De
Aarde en het zonnestelsel zal op de rest het universum worden afgestemd.
Ons DNA zal veranderen. De
één zal het bewuster meemaken dan de andere maar iedereen zal muteren.
Einde der tijden
De Maya kalender wordt wel
omgeschreven als het einde der tijden. Dat betekent niet dat de Aarde ontploft
of in een zwart gat verdwijnt, het betekent dat een periode van 26.000 jaar is
afgerond en dat wij naar een niveau hoger gaan.
Tijdens de Apocalyps zullen
veel mensen een enorme persoonlijke verandering ondergaan, er zullen vele
gevarieerde veranderingen zijn: bijv. verhuizing, beindiging van een relatie,
stoppen met werken enz.
Gedachtevormen zijn
belangrijk en hebben veel invloed op het dagelijks leven. Negatief denken
creëert negatieve omstandigheden, een positief gedachtegang bewerkstelligt het
tegengestelde.
Medisch
Tegenwoordig worden de
medici geconfronteerd met een stroom van klachten die niet makkelijk te
diagnosticeren is, dat zelfde geldt ook voor emotionele en mentale
zaken.
Enkele effecten van het
transformatieproces:
Migraine, hoofdpijnen en
langdurige vermoeidheid
Electrische gewaarwordingen
in ledematen en ruggengraat.
Griepsymptomen,
onverklaarbare longontstekingen.
Spierkrampen, zenuwpijnen of
interne brandhaarden.
Intense dromen die ook nog
soms uitkomen.
Gevoeliger, droge jeukende
huid.
De nieuwe frequenties waar
we mee te maken krijgen, maken ons gevoeliger voor niet waarneembare energie. In
deze visie passen de
ADHD kinderen. Ze zijn niet
hyper of agressief, ze gedragen zich zo door beïnvloeding door de
buitenwereld.
Oude Egypte
Volgens de Egyptenaren komt
er in 2012 een grote vloed die de aarde opnieuw vrij zal maken van alle leven
dat zich niet tegen de ramp beschermt. Deze vloed zal ontstaan door kanteling
van de aardpolen. Noord Amerika wordt bedekt met ijs en zal de nieuwe Noordpool
worden. De mensheid wordt evolutionair duizenden jaren terug in de tijd
geworpen.
Vloedgolven
Eén van de voorbodes zijn
de Tsunamis die zoals bekend vele levens hebben verwoest. Te zijner tijd zullen
verloren energieën boven water komen en we mogen denken aan Lemurie en Atlantis.
Mogelijkerwijs kunnen deze oude energieën de mensheid helpen in de tijden van
gigantische veranderingen.
Peter Toonen, auteur van het
boek Wat wisten de Mayas ?, schreef in het tijdschrift Frontier: In 2012
staan onze Aarde en de zon op één lijn met elkaar in het hart van de
Melkweg technisch kan je dan een soort nultoestand krijgen in de draaiingen van
de elektromagnetische velden van ons zonnestelsel. Volgens de overlevering van
de Hopi indianen duur dit drie dagen; drie dagen van leegte en duisternis.
Daarna kunnen de magnetische polen omkeren. Wie zal het zeggen?
Het
plan van de schepper is dat we van het heden (de 3de dimensie)
overgaan naar de 4de dimensie. De 4de dimensie kan een
tussenfase zijn voor het opgaan naar de 5de dimensie. Reeds lang werd
verondersteld dat dit rond 2012 zou plaatsvinden of eerder.
Vele theorien over het Einde
der tijden, al dan niet met rampsenarios, wie zal het zeggen? Eén ding is wel
zeker, de mensheid zal veranderen, opstijgen naar een hogere dimensie. Elke
verandering gaat gepaard met in meer of mindere mate met pijn op mentaal
emotioneel vlak en omstandigheden.
Dave Hagenstein
Ingezonden door Peter
Barhorst naar Internet
Ingezonden door Arjuna naar
Internet.
Boeken:
Wat wisten de
Mayas Peter Toonen (een echte kenner op het gebied van de Mayakalender
wetenschappen)
ISBN
90-75636-14-8
Het Einde van
de Mayakalender in 2012 - John Major Jenkins (de klassieker)
Deze namiddag blijft het droog en overwegend grijs. In de loop van de namiddag breekt het wolkendek in Belgisch Lotharingen en de Ardennen waarschijnlijk open. In Laag- en Midden-België is dat niet zeker.
De maxima liggen tussen 4 en 11 graden bij een zwakke tot matige wind uit zuidelijke of veranderlijke richtingen.
Vanavond en vannacht klaart het vanaf het zuidoosten grotendeels uit. In de loop van de nacht kunnen er zich in Laag-België lokaal opnieuw nevel, mist en lage wolken vormen. De minima liggen tussen 0 en 4 graden.
Verklaring van Bart De Wever over de onderhandelingen in AntwerpenOnderhandelen met aparte delen Stadslijst mogelijk?"
Belga
di 13/11/2012 - 14:37Update: di 13/11/2012 - 14:58Kandidaat-burgemeester van Antwerpen Bart De Wever (N-VA) vraagt zich af of er met afzonderlijke componenten van de Stadslijst te onderhandelen valt, met CD&V en SP.A afzonderlijk. De Wever wil op die manier proberen om de coalitievorming terug op gang trekken. "Die zit helemaal geblokkeerd", zegt De Wever.
De Wever vraagt op een persconferentie "in alle nederigheid" of het mogelijk is om met één van de componenten van de Stadslijst te onderhandelen. Dat vraagt hij "in het belang van een snelle en stabiele coalitievorming in Antwerpen". "De situatie zit geblokkeerd", zei De Wever nog. Straks zitten De Wever en de Stadslijst opnieuw bij elkaar.
CD&V losweken uit de Stadslijst
De Wever hoopt met zijn vraag om CD&V te kunnen losweken uit de Stadslijst.
VRT
Dan zou er een coalitie tussen de N-VA, CD&V en Open VLD tot stand kunnen komen, zonder de SP.A.
Marc Van Peel (kleine foto), die de onderhandelingen voor CD&V leidt, liet zaterdag nog verstaan dat hij die optie niet uitsluit. Hij zei dat hij niet mee in de oppositie zou stappen, als de SP.A daarvoor zou kiezen. Maar hij liet ook verstaan dat hij bovenal een coalitie tussen de N-VA en de Stadslijst, met de SP.A en CD&V, verkiest.
"Meerderheid met Stadslijst en Groen geen optie"
De voorbije weken raakten de formatiegesprekken slechts moeizaam op gang. Na een eerste "informatieronde" bleven voor kandidaat-burgemeester De Wever nog de Stadslijst (SP.A en CD&V), Open VLD en Groen over als gesprekspartners. Groen viel vorige week af omdat haar positie in het Oosterweeldossier niet te rijmen valt met de positie die De Wever inneemt.
Dat bracht De Wever in een "onmogelijke situatie", zei hij zelf. Janssens had immers verklaard dat zijn Stadslijst enkel in een coalitie zou stappen met Groen erbij. De Wever herhaalt nu dat een meerderheid vormen met de Stadslijst en met Groen geen optie is voor de N-VA.
Afgelopen donderdag nam Robert Voorhamme (SP.A) de plaats in van huidig burgemeester Patrick Janssens bij de onderhandelingen. Janssens trok zich naar eigen zeggen terug uit de onderhandelingen om de formatie niet te bemoeilijken. "In bepaalde media wordt de indruk gewekt dat ik persoonlijk het verloop van de Antwerpse formatiegesprekken zou bemoeilijken. Daarom heb ik besloten om mij terug te trekken uit de onderhandelingen", zei Janssens.
KNOKKE-HEIST - De politie heeft de 'ringendief van Knokke' aangehouden. Dat bericht Het Laatste Nieuws zaterdag. Fransman Ludovic Chevalier en zijn kompanen zouden de afgelopen jaren meer dan 40 vrouwen van hun dure juwelen beroofd hebben, vaak met behulp van een kniptang. Alleen al in de mondaine badstad gaat het om een tiental feiten. Eind vorig jaar riep de procureur zelfs alle dames in Knokke op om géén dure ringen meer te dragen.
De politiemensen van het FAST-team waren er na een maandenlange zoektocht in geslaagd Ludovic Chevalier te arresteren in zijn schuilplaats in Brussel. De man, die bekendstaat als uiterst gewelddadig, probeerde nog een agent te ontwapenen en zo te ontkomen, maar zag al snel in dat zijn poging hopeloos was. Aangezien de 'ringentrekker' in Frankrijk nog een jarenlange celstraf moet uitzitten voor vergelijkbare feiten, werd hij meteen uitgeleverd.
Het verhaal van de juwelendief begon vijf jaar geleden. Nadat de dertiger in Saint-Tropez een tiental dames van hun juwelen beroofd had, vaardigde de Franse politie een internationaal aanhoudingsbevel uit tegen de woonwagenbewoner uit Grenoble.
zo 14/10/2012 - 18:30Patrick Janssens, lijsttrekker van de stadslijst SP.A-CD&V in Antwerpen, heeft op een persconferentie zijn nederlaag ruiterlijk toegegeven en uitdager Bart De Wever gefeliciteerd met de overwinning van de N-VA. "Wat er verkeerd gegaan is? Er was iemand beter."
"Dit is geen leuke dag voor ons", stak Patrick Janssens van wal. "Hoewel 1 op de 3 Antwerpen voor onze lijst heeft gestemd, hebben we toch verloren. We wisten dat het moeilijk zou worden, maar dit is een klap. We hebben met de meerderheid een goed parcours gereden in de stad, we hebben een goeie campagne gevoerd, maar goed, je kan er niet omheen dat een ander het beter gedaan heeft."
Belga
"Die ander", dat is de N-VA. Janssens feliciteerde uitdrukkelijk de N-VA met haar goede resultaat in de stad. Hij had ook persoonlijke felicitaties voor lijsttrekker Bart De Wever, "die het zeer goed gedaan heeft". Ook de PVDA+ krijgt een pluim: "de verrassing van deze verkiezing op links."
Janssens legt de bal nu uitdrukkelijk in het kamp van Bart De Wever. "Het stadsbestuur gaat nu in lopende zaken. Het initiatief ligt nu bij De Wever. Hij draagt nu een zware verantwoordelijkheid op zijn schouders. Ik hoop dat hij daarbij het belang van de stad voor ogen houdt."
Belga
Het verlies van de stadslijst valt de huidige burgemeester duidelijk zwaar, maar Janssens wilde niets kwijt over zijn toekomstplannen: "We gaan dit eerst even moeten doorslikken." Eerder had hij gezegd dat hij geen schepen wilde zijn in een coalitie geleid door De Wever.
"We gaan er niet flauw over doen: er breekt een moeilijke periode aan voor onze partij. We gaan proberen om onze militanten en kiezers de komende jaren niet in de steek te laten. We gaan er samen het beste van maken."
En wat er verkeerd is gegaan? "Er was iemand beter", is de nuchtere analyse.
Snik in de stem
Waren de eerste reacties nog nuchter en zakelijk, dan barstten de emoties bij Patrick Janssens pas los toen hij zijn achterban begroette in de Roma in Borgerhout. De lijsttrekker sprak met een duidelijke snik in zijn stem en zocht nadien troost bij vrienden en familie. ik heb alvast medelijden!het is echt zeer erg
Een sprookje van Andersen over een keizer en een nachtegaal
In China, moet je
weten, is de keizer een Chinees en alle mensen om hem heen zijn ook Chinezen. is nu heel lang geleden, maar daarom is het juist de moeite waard om het
verhaal te horen, voor het in vergetelheid raakt . Het paleis van de keizer was
het mooiste van de wereld, helemaal van fijn porselein, heel kostbaar, maar zo
breekbaar en zo gevaarlijk om aan te raken dat je verschrikkelijk op moest
passen. In de tuin zag je de wonderlijkste bloemen en aan de allermooiste waren
zilveren belletjes gebonden, zodat je er niet voorbij kon gaan zonder de bloem
te zien. Alles was heel geraffineerd in de tuin van de keizer en hij was zo
uitgestrekt dat zelfs de tuinman niet wist waar hij ophield. Als je doorliep,
kwam je in een heel mooi bos met hoge bomen en diepe meren. Dat bos liep tot aan
de zee, die blauw en diep was; grote schepen konden zo onder de takken door
varen. In die takken woonde een nachtegaal die zo lieflijk zong dat zelfs de
arme visser, die toch zoveel andere dingen te doen had, stil bleef liggen om te
luisteren, als hij 's nachts zijn netten binnenhaalde en dan de nachtegaal
hoorde. "Lieve hemel, wat is dat mooi!" zei hij. Dan moest hij weer aan het werk
en vergat hij de vogel; maar als die de volgende nacht weer zong en de visser
weer op die plek was, dan zei hij hetzelfde: "Lieve hemel, wat is dat
mooi!"
Uit alle landen van de wereld kwamen er reizigers naar de stad van
de keizer. Ze bewonderden de stad, het paleis en de tuin, maar als ze de
nachtegaal hoorden, zeiden ze allemaal: "Dàt is het mooiste!"
De
reizigers vertelden erover als ze thuiskwamen en de geleerden schreven vele
boeken over de stad, het paleis en de tuin, maar ze vergaten de nachtegaal niet.
Die stond bovenaan. En de mensen die gedichten konden schrijven, schreven de
mooiste gedichten, allemaal over de nachtegaal in het bos aan de diepe
zee.
Die boeken kwamen overal ter wereld terecht en een paar ervan kwamen
op een keer de keizer onder ogen. Hij zat in zijn gouden stoel en las en las,
hij knikte telkens met zijn hoofd, want het deed hem genoegen om die prachtige
beschrijvingen van de stad, het paleis en de tuin te horen. "Maar de nachtegaal
is toch het allermooiste!" stond er geschreven.
"Wat krijgen we nou?" zei
de keizer. "De nachtegaal? Die ken ik helemaal niet! Is er zo'n vogel in mijn
keizerrijk, en dan nog wel in mijn tuin? Dat heb ik nooit gehoord! Zoiets moet
je dan uit een boek vernemen!"
Toen riep hij zijn hofmaarschalk, die zo
deftig was dat als iemand die lager in rang was dan hij, het waagde hem aan te
spreken of hem iets te vragen, hij alleen maar "P!" zei en dat betekent
niets.
"Er moet hier een hoogst merkwaardige vogel zijn, die nachtegaal
wordt genoemd," zei de keizer. "Men zegt dat dit het allermooiste in mijn grote
rijk is! Waarom heeft niemand me dat verteld?"
"Ik heb hem nog nooit
eerder horen noemen," zei de hofmaarschalk. " Hij is nooit aan het hof
voorgesteld!"
"Ik wil dat hij hier vanavond komt zingen," zei de keizer.
"De hele wereld weet wat ik heb en ik weet het zelf niet!"
"Ik heb hem
nog nooit horen noemen!" zei de hofmaarschalk. "Ik zal hem zoeken, ik zal hem
vinden!"
Maar waar was hij te vinden? De hofmaarschalk liep alle trappen
op en af, zalen en gangen door; niemand van degenen die hij tegenkwam, had van
de nachtegaal gehoord en de hofmaarschalk ging weer naar de keizer en zei dat
het waarschijnlijk een fabeltje was van de mensen die boeken
schreven.
"Uwe keizerlijke Majesteit moet niet geloven wat er geschreven
wordt. Dat zijn verzinsels en dat is wat ze zwarte kunst noemen!"
"Maar
het boek waar ik het in gelezen heb," zei de keizer, "is me door de verheven
keizer van Japan gestuurd en dan kan het geen onwaarheid bevatten. Ik wil de
nachtegaal horen! Vanavond moet hij hier zijn! Hij heeft mijn hoogste gunst! En
komt hij niet, dan wordt het hele hof na het avondeten op de buik
gestompt."
"Tsing-pe!" zei de hofmaarschalk en hij rende weer alle
trappen op en af en alle gangen en zalen door; en het halve hof liep mee, want
ze wilden niet zo graag op hun buik worden gestompt. Het was me een gevraag naar
die merkwaardige nachtegaal, die de hele wereld kende, maar niemand aan het
hof.
Tenslotte vonden ze een arm meisje in de keuken dat zei: "O gut, de
nachtegaal! Die ken ik best. Die kan pas zingen! Iedere avond mag ik wat restjes
van tafel naar mijn arme, zieke moeder brengen. Die woont bij het strand en als
ik dan terugga en in het bos even uitrust, omdat ik moe ben, dan hoor ik de
nachtegaal zingen! Ik krijg er tranen van in mijn ogen, het is net of je moeder
je kust!"
"Keukenmeisje," zei de hofmaarschalk, "ik zal je een vaste
aanstelling in de keuken bezorgen en toestemming om de keizer te zien eten, als
je ons naar de nachtegaal kunt brengen, want hij moet vanavond
komen!"
Toen gingen ze allemaal het bos in waar de nachtegaal meestal
zong; het halve hof was erbij. Toen ze al een eind op weg waren, begon er een
koe te loeien. "O!" zeiden de hofjonkers. "Nu hebben we hem! Wat een kracht zit
er nog in een dergelijk klein diertje! Toch heb ik het al eens eerder
gehoord!"
"Nee, dat zijn de koeien!" zei het keukenmeisje. "We zijn er
nog een flink stuk vandaan!"
De kikkers begonnen te kwaken in de vijver.
"Prachtig!" zei de Chinese hofpredikant. "Ik hoor het, het lijken wel
kerkklokjes!"
"Nee, dat zijn de kikkers!" zei het keukenmeisje. "Maar nu
zullen we hem wel gauw horen!"
Toen begon de nachtegaal te
zingen.
"Dat is hem," zei het meisje. "Luister goed! En daar zit hij!"
Toen wees ze een klein, grijs vogeltje op een tak aan.
"Hoe is het
mogelijk?" zei de hofmaarschalk. "Zo had ik me hem nooit voorgesteld! Wat ziet
hij er ordinair uit! Hij is zeker van kleur verschoten, toen hij zoveel deftige
mensen op bezoek kreeg!"
"Nachtegaaltje! " riep het keukenmeisje heel
hard. "Onze genadige keizer wil zo graag dat je voor hem zingt!"
"Met het
grootste genoegen!" zei de nachtegaal en zong dat het een lust was.
"Het
lijken wel glazen klokjes!" zei de hofmaarschalk. "En kijk dat keeltje, hoe dat
tekeer gaat! Gek dat we het nog nooit gehoord hebben! Hij zal een succès
fou zijn aan het hof."
"Moet ik nog eens voor de keizer zingen?"
vroeg de nachtegaal, die dacht dat de keizer erbij was.
"Voortreffelijk
nachtegaaltje," zei de hofmaarschalk, "ik heb de grote eer je vanavond voor een
hoffeest uit te nodigen, waar u Zijne Hoge Keizerlijke Genade met uw charmante
zang zult verrukken!"
"Het klinkt beter in het groen!" zei de nachtegaal,
maar hij wilde best mee toen hij hoorde dat het de wens van de keizer
was.
In het paleis waren flink wat voorbereidingen getroffen! Aan de
muren en de vloer, die van porselein waren, blonken duizenden gouden lampjes. De
mooiste bloemen, die konden klingelen, waren in de gangen neergezet. Het was me
een geloop en een tocht, maar dan gingen de belletjes juist klingelen. Horen en
zien verging je.
Midden in de zaal waar de keizer zat, was een gouden
stokje aangebracht en daar moest de nachtegaal op zitten. Het hele hof was er en
het keukenmeisje had toestemming gekregen om achter de deur te staan, omdat ze
nu een vaste aanstelling had. Ze hadden allemaal hun mooiste kleren aan en ze
keken allemaal naar het kleine, grijze vogeltje dat door de keizer werd
toegeknikt.
De nachtegaal zong zo mooi dat de keizer tranen in zijn ogen
kreeg. De tranen rolden hem over de wangen en toen zong de nachtegaal nog
mooier, het ging recht naar je hart. De keizer was heel blij en hij zei dat de
nachtegaal zijn gouden pantoffel aan zijn hals mocht dragen. Maar de nachtegaal
bedankte; hij was al genoeg beloond.
"Ik heb tranen in de ogen van de
keizer gezien, dat is mij het meeste waard! De tranen van een keizer hebben een
wonderlijke macht. God is mijn getuige dat ik genoeg ben beloond!" En toen zong
hij weer met zijn mooie, lieflijke stem.
"De beminnelijkste koketterie
die ik ooit heb gezien!" zeiden de dames die erom heen stonden en toen namen ze
een slokje water in hun mond om te klokken als iemand tegen ze sprak: ze dachten
dat ze dan ook nachtegalen waren. Zelfs de lakeien en de kamermeisjes lieten
weten dat ze ook tevreden waren en dat betekent heel wat, want die kun je het
het allermoeilijkst naar de zin maken. Ja, de nachtegaal had echt succes! Toen
moest hij aan het hof blijven. Hij kreeg zijn eigen kooi, alsmede de vrijheid om
twee keer op een dag en één keer 's nachts uit te gaan. Twaalf dienaren kreeg
hij mee; die hadden allemaal een zijden lint aan zijn poot gebonden en dat
hielden ze goed vast. Een dergelijk uitstapje, daar was niks aan.
De hele
stad had het over die merkwaardige vogel en als twee mensen elkaar ontmoetten,
dan zei de een alleen maar 'nacht!' en de ander zei: 'egaal!' en dan zuchtten ze
en begrepen elkaar. Er werden zelfs elf kruidenierskinderen naar hem genoemd,
maar niet één daarvan kon wijs houden.
Op een dag kwam er een groot
pakket voor de keizer; er stond op geschreven: Nachtegaal.
"Daar hebben
we nog een boek over onze beroemde vogel," zei de keizer; maar het was geen
boek, het was iets heel kunstigs in een doosje. Een namaaknachtegaal, die op de
levende moest lijken, maar die helemaal bezet was met diamanten, robijnen en
saffieren. Zodra je die kunstvogel opwond, kon hij een van de wijsjes zingen die
de echte ook zong. en dan ging zijn staart op en neer en die glinsterde van het
zilver en het goud. Er zat een lintje om zijn hals en daarop stond geschreven:
"De nachtegaal van de keizer van Japan is armzalig vergeleken bij die van de
keizer van China."
"Hij is prachtig!" zeiden ze allemaal en degene die
hem was komen brengen, kreeg meteen de titel van keizerlijke
oppernachtegaalbrenger.
"Nu moeten ze samen zingen! Wat een duet zal dat
worden!" En toen moesten ze samen zingen, maar dat wilde niet echt lukken, want
de echte nachtegaal zong op zijn manier en de kunstvogel liep op radertjes. "Die
treft geen blaam!" zei de kapelmeester. "Hij houdt heel goed maat en hij behoort
tot mijn school!" Toen moest de kunstvogel alleen zingen. Hij had net zoveel
succes als de echte en dan was hij ook nog zoveel aardiger om te zien: hij blonk
als armbanden en broches.
Drieëndertig keer zong hij hetzelfde stuk en
nog was hij niet moe. De mensen hadden het best weer van voren af aan willen
horen, maar de keizer vond dat de levende nachtegaal nu wat moest zingen. Maar
waar was die? Niemand had gemerkt dat de vogel door het open raam was
weggevlogen, naar zijn groene bos toe.
"Wat heeft dat te betekenen?" zei
de keizer; en alle hovelingen mopperden en vonden de nachtegaal een bijzonder
ondankbaar dier. "Maar de beste vogel hebben we nog!" zeiden ze, en toen moest
de kunstvogel weer zingen en dat stuk hoorden ze voor de vierendertigste keer,
maar ze kenden het nog niet helemaal, want het was zo moeilijk. En de
kapelmeester kwam woorden tekort om de vogel te prijzen en gaf hun de
verzekering dat hij beter was dan de echte nachtegaal, niet alleen wat zijn
kleding betrof en al die mooie edelstenen, maar ook inwendig.
"Want ziet
u, dames en heren, en de keizer vooral, bij de echte nachtegaal kun je nooit
uitrekenen wat er komt, maar bij de kunstvogel ligt alles vast: dat komt er en
niets anders! Je kunt het uitleggen, je kunt hem openmaken en het menselijke
vernuft laten zien: hoe de radertjes liggen, hoe ze draaien en hoe het een uit
het ander volgt!"
"Hij neemt me de woorden uit de mond!" zeiden ze
allemaal en de kapelmeester kreeg toestemming om de vogel de volgende zondag aan
het volk te tonen; ze moesten hem ook horen zingen, zei de keizer. En ze hoorden
hem en ze waren zo vergenoegd of ze een slokje thee te veel op hadden, want dat
is echt Chinees. En toen zei iedereen 'a!' en stak de vinger in de lucht die men
likkepot noemt, en toen knikten ze; maar de arme vissers die de echte nachtegaal
hadden gehoord, zeiden: "Het klinkt best mooi, het lijkt ook wel, maar er
ontbreekt iets aan, ik weet niet wat!"
De echte nachtegaal was uit het
rijk verbannen. De kunstvogel had een plaatsje op een zijden kussen naast het
bed van de keizer. Alle cadeautjes die hij had gekregen, goud en edelstenen,
lagen om hem heen en hij had als titel: 'Hoogkeizerlijke nachtkastjeszanger', in
rang Nummer één links. Want de kant waar het hart zit, vond de keizer het
deftigst, en ook bij een keizer zit het hart links.
En de kapelmeester
schreef vijfentwintig dikke boeken over de kunstvogel, heel geleerd en met de
allermoeilijkste Chinese woorden erin, zodat alle mensen zeiden dat ze ze
gelezen en gesnapt hadden, want anders zouden ze immers dom zijn en op hun buik
worden gestompt.
Zo ging er een heel jaar voorbij; de keizer, het hof en
alle andere Chinezen kenden ieder piepje in het gezang van de kunstvogel uit het
hoofd, maar juist daarom vonden ze het zo leuk; ze konden zelf meezingen en dat
deden ze ook. De straatjongens zongen: "Zizizi! Klokklokklok!" en de keizer zong
het ook! Het was echt leuk!
Maar op een avond, toen de kunstvogel juist
aan het zingen was en de keizer er in zijn bed naar lag te luisteren, zei het
'knap' binnen in de vogel; er sprong iets: 'zrrrrr!', alle radertjes snorden
rond en toen hield de muziek op.
De keizer sprong meteen zijn bed uit en
het zijn lijfarts roepen, maar die kon niets doen. Toen lieten ze de
horlogemaker halen en na veel heen en weer gepraat en veel gezoek kreeg hij de
vogel weer min of meer gerepareerd, maar hij zei dat hij ontzien moest worden,
want de tandwieltjes waren versleten en het was onmogelijk er nieuwe in te
zetten en de muziek zuiver te houden. Dat was me een verdriet! Nog maar één keer
per jaar durfden ze de kunstvogel te laten zingen en dat was nog niet om aan te
horen. Maar dan hield de kapelmeester een kleine toespraak met al die moeilijke
woorden, en als hij zei dat het even goed was als vroeger en dan wàs het even
goed als vroeger.
Toen waren er vijf jaar voorbij en alle mensen in het
hele hand hadden groot verdriet, want eigenlijk hielden ze allemaal van hun
keizer; nu was hij ziek en hij moest sterven, zeiden ze. Ze hadden al een nieuwe
keizer gekozen en de mensen stonden op straat en vroegen aan de hofmaarschalk
hoe hun keizer het maakte.
"P!" zei hij en schudde zijn
hoofd.
Koud en bleek lag de keizer in zijn grote praalbed, het hele hof
dacht dat hij dood was en iedereen ging de nieuwe keizer begroeten! De
kamerdienaars gingen naar buiten om erover te praten en de kamermeisjes hielden
een uitgebreid koffiekransje. In alle zalen en gangen waren kleden neergelegd
zodat je niemand kon horen lopen; en daarom was het er o zo stil.
Maar de
keizer was nog niet dood; stijf en bleek lag hij in zijn prachtige bed met de
lange fluwelen gordijnen en de zware gouden kwasten; er stond een raampje open,
laag in de muur, en de maan scheen op de keizer en op de kunstvogel.
De
arme keizer kon nu bijna geen lucht meer krijgen, het leek wel of er iets op
zijn borst drukte; hij sloeg zijn ogen op en toen zag hij dat de Dood op zijn
borst zat en zijn gouden kroon had opgezet. In zijn ene hand had hij de gouden
sabel van de keizer, in de andere hand zijn prachtige vaandel. Uit de plooien
van de fluwelen bedgordijnen staken overal rare hoofden, sommige heel akelig,
andere heel zacht en vriendelijk. Dat waren alle goede en slechte daden van de
keizer, die hem aankeken terwijl de Dood op zijn hart zat.
"Weet je dat
nog?" fluisterde de een tegen de ander. "Weet je dat nog?" en ze vertelden hem
zoveel dat het zweet hem op het voorhoofd stond.
"Dat heb ik nooit
geweten!" zei de keizer. "Muziek, muziek, de grote Chinese trom!" riep hij. "Ik
wil niet alles horen wat ze zeggen!" En ze gingen maar door, en de Dood knikte
als een Chinees bij alles wat er werd gezegd.
"Muziek, muziek!"
schreeuwde de keizer. "Lieve, zoete gouden vogel, zing dan, zing dan toch, ik
heb je goud en kostbaarheden gegeven, ik heb je persoonlijk mijn gouden
pantoffel om de hals gehangen, zing dan, zing dan toch!" Maar de vogel bleef
stil zitten. Er was niemand om hem op te winden en uit zichzelf zong hij niet;
maar de Dood bleef de keizer met zijn grote, lege oogkassen aankijken en het was
er heel stil, verschrikkelijk stil.
Op dat moment klonk er, bij het raam,
een prachtig gezang. Het was de kleine, levende nachtegaal, die buiten op een
tak zat. Hij had van de nood van de keizer gehoord en daarom was hij gekomen om
hem hoop en troost toe te zingen. Onder het zingen werden de gestalten steeds
bleker, het bloed ging sneller stromen in de zwakke ledematen van de keizer en
de Dood luisterde mee en zei: "Ga door, nachtegaaltje, ga door!"
"Als je
mij die prachtige gouden sabel geeft, als je mij dat rijk versierde vaandel
geeft, als je mij de kroon van de keizer geeft!" En de Dood gaf ieder kleinood
voor een lied, en nog ging de nachtegaal door met zingen. Hij zong van het
stille kerkhof waar de witte rozen groeien, waar de vlier geurt en waar het
groene gras met de tranen van de levenden wordt besproeid; toen begon de Dood
naar zijn tuin te verlangen en als een koude, witte mist zweefde hij het raam
uit.
"Dank je wel, dank je wel!" zei de keizer.
"Hemelse vogel, ik
ken je wel, ik heb je uit mijn rijk verjaagd en toch heb je die boze gestalten
bij mijn bed verjaagd en de Dood van mijn hart af gekregen! Hoe kan ik je
belonen?"
"Je hebt me al beloond!" zei de nachtegaal. "Ik heb tranen in
je ogen gezien, de eerste keer dat ik zong, dat vergeet ik nooit! Dat zijn de
juwelen die het hart van een zanger goed doen! Maar probeer nu wat te slapen om
weer gezond en sterk te worden. Dan zal ik voor je zingen!" En hij zong - en de
keizer viel in een zoete slaap, een rustige, verkwikkende slaap.
De zon
scheen door het raam bij hem naar binnen, toen hij gesterkt en gezond wakker
werd. Geen van zijn dienaren was nog teruggekomen, want ze dachten dat hij dood
was, maar de nachtegaal zat nog steeds te zingen.
"Je moet altijd bij me
blijven!" zei de keizer. "Je hoeft alleen maar te zingen als je zelf wilt en de
kunstvogel sla ik in duizend stukken."
"Doe dat nou niet," zei de
nachtegaal, "die heeft gedaan wat hij kon! Hou hem gewoon! Ik kan niet in het
paleis komen wonen, maar laat me maar komen als ik zelf zin heb, dan ga ik 's
avonds op die tak bij het raam zitten en dan zing ik voor je zodat je blij
wordt, maar ook gaat nadenken! Ik zal over geluk zingen en over verdriet. Ik zal
zingen over goed en kwaad dat ze voor je verborgen houden! Een kleine zangvogel
komt overal: bij de arme visser, onder het dak van de boer, bij iedereen die ver
van jou en je hof vandaan is! Ik hou meer van je hart dan van je kroon en toch
hangt er om die kroon een geur van heiligheid - ik kom, ik zal voor je zingen!
Maar één ding moet je me beloven!"
"Alles!" zei de keizer, en hij stond
daar in zijn keizerlijk gewaad dat hij zelf had aangetrokken en hij hield de
sabel, die zwaar was van het goud, aan zijn hart.
"Eén ding vraag ik je:
vertel niemand dat je een vogeltje hebt dat je van alles vertelt, dan gaat het
nog beter!"
En toen vloog de nachtegaal weg.
De dienaren kwamen
naar hun dode keizer kijken, daar stonden ze te kijken en de keizer zei:
"Goedemorgen!"
* * * EINDE * * *
Samenvatting: Een keizer wil graag het mooiste van
het mooiste hebben. Als er een vogeltje zingt bij het keizerlijke slaapkamerraam
wil hij de vogel direct hebben. Na lang zoeken wordt een wat grauwe vogel
gevonden. Deze nachtegaal zingt zo mooi dat iedereen het met de keizer eens is:
De keizer van China heeft de mooiste dingen van de wereld. Maar als de keizer
van Japan zegt dat hij een mooiere vogel heeft dan staat China op zijn
kop.
Toelichting: De Chinese Nachtegaal was een van de
10 sprookjes waarmee het Efteling Sprookjesbos in 1952 begon. De nachtegaal had
op zijn tak zijn eigen plekje in het Sprookjesbos. Door zijn gezang gingen de
bloemen open. In 1979 is de nachtegaal vervangen door de Draak. In 1999 keerde
de Chinese Nachtegaal terug, zij het in een totaal andere
verschijning.
Dit is ook een Efteling sprookje: een sprookje of verhaal
dat wordt uitgebeeld in het attractiepark De Efteling in Kaatsheuvel. Sommige
sprookjes zijn uitgebeeld in het sprookjesbos. Anderen hebben elders in het park
een plek in een wat bescheidener vorm.
Wanneer de toestand van Andy's patiënt erop achteruit gaat onder het oog van Lu, staan beide dokters lijnrecht tegenover elkaar. Ondertussen vraagt Andy zich ook af of ze haar oudste dochter nog wel kan vertrouwen. Peter stelt zich ethische vragen wanneer Andy en Morton zich aan een experimentele transplantatie wagen.
Met:
Janine Turner, Rosa Blasi, Jenifer Lewis, Philip Casnoff, Joshua Coxx
Nocturna 05-10 Photoshoot Special - UV Make Up
Lucia De Dycker, Wetteren
GENT -
Charlie Saurus.
Waar en op welke datum werd deze foto genomen?
vrijdag 5 oktober
Waarom moet deze foto ook in de krant?
Jongeren die maandelijks bijeenkomen onder een bepaald thema, dat mag al eens getoond worden...
Foto geplaatst in Uw nieuwsfoto op de site en in de krant!