Hier zijn we al weer. Eindelijk zijn we vertrokken uit Mombasa en geen dag te vroeg. Dankzij die piraten waren we verplicht om te blijven. Het is nu een diplomatische kwestie geworden, wie wil ze hebben, dat is de vraag. Niet zo simpel, maar niettemin zijn we terug op zee.
En vanaf de eerste dag (of liever nacht) hadden we al prijs. Eén van de schepen deed de melding van verdachte skiffs gezien te hebben, en daar reageren we natuurlijk op. Geen slechte zaak natuurlijk, behalve dat het s nachts gebeurd is heel wat minder. De meeste hadden wacht gelopen de dagvoordien, dus die nacht was kort, en nu deze. Laten we zeggen dat ik een beetje moetjes loop. En slapen op commando dat heb ik nog niet helemaal onder de knie. En om het volledig te maken, loop ik vannacht nog eens wacht, daar gaat mijn bioritme. Veel koffie en nog eens koffie en ik haal het wel. Het zijn zulke momenten vooral nu maandag en dinsdag dat ik denk aan het vrouwtje, die volop bezig is met de verhuis, het zijn de laatste dagen van het oude huis, en woensdag geeft ze de sleutel af. En wat gaat ze moe zijn. Wel vrouwtje ik begrijp u. Houd vol en amuseer je eens op de kerstmarkt.
