Hoi iedereen, Het is zondag, rustdag.Of tenminste in België en voor sommige.Je begint pas iets te missen, wanneer je het daadwerkelijk niet meer hebt. Awel dat is zo met zondag. Hier gaat alles zijn gangetje, oefeningen, briefings, lesgeven, enz... Vandaag staan we ook aan de .50. Fantastisch wapen, groot, zwaar en lawaaierig. De .50 wordt bemand wanneer we POB gaan ondervragen. POB persons on board. Bij een verdacht bootjes staan we dus allang paraat, klaar voor ons te verdedigen. Kledij is helm en scherfwerende vest. En T-shirt En lange broek. Bij ons aan boord is de .50 gemonteerd op een statief, misschien dat we later eens mogen schieten vanuit de heup (zoals Rambo). Zodra het afgeroepen wordt, bemannen we de .50. Leggen we munitie op, checken we of iedereen er is en doen we een comcheck. .50 Stuurboord is klaar (wij staan aan stuurboord, in het zonnetje, bakboord niet hé hé) Ons dekpersoneel laat het doel in water en vuren maar. Het is ieder om beurt, zo zijn we eens schutter, lader en comms. We zijn met vieren, dus de vierde is de spare. Je weet nooit hoe lang het duurt, of hoe heet het is en dan is het leuk om eens afgelost te worden. Om de 50 patronen, verwisselen we de loop, en opgelet op de foto zie welke heet is en welke niet,hé Tijdens het vuren, oefenen we met het wapen, voor het doel te vernietigen, of voor warningshots. Zo werd er eens gevraagd of we al tijdens de nacht geschoten hebben. Natuurlijk heb ik al veel tijdens de nacht geschoten, maar het was eens leuk om dat met de .50 te doen. Met een nachtkijker en de tracers krijgen we criminele beelden. De resultaten waren niet slecht al zeg ik het zelf, maar we blijven oefenen tot het perfect is.
Dag iedereen, Ik weet het. Het is al een tijdje geleden, maar hier zijn we opnieuw. We kunnen zeggen dat we het druk hadden, maar alles is zodanig georganiseerd, dat er geen (of toch zelden) overlappingen gebeuren met de oefeningen. Neen, de reden van deze korte onderbreking ligt volledig bij mij. Het zit hem zo. Thuis zijn er vele dingen aan het gebeuren. Grote dingen zoals verhuizen (maar dat is niet zo erg .... hi hi), maar ook kleine dingen. En het zijn deze die mij een beetje droef maken. Bv onze kleine heeft onlangs de schaar in haar handen gekregen en ze wilde zelf die ene lok afsnijden. Je kunt al raden wat het resultaat was. En ik denk dat iedereen dat gedaan heeft in zijn jeugd, het bracht mij direct terug naar het verleden (het verre verleden). Of die keer dat mijn vrouwtje en de kleine hun eerste zwemlessen krijgt. (ik denk één van de twee kan een beetje zwemmen, maar wie ....) Het zijn die kleine dingen die ik mis. Ze gebeuren éénmaal en hop ... naar het volgende. Dat is het enige wat die opdracht hier zwaar maakt en dan heb ik de neiging mij een beetje te laten gaan. Maar wanhoop niet, na een paar worstjes, een beetje chips en een klein handje snoep ben ik terug met vernieuwde moed. En zolang we paardje kunnen rijden, ben ik tevreden. Dus morgen zijn we terug en dan vertel ik een beetje over het boordleven. Maar deze keer zitten mijn gedachten thuis, bij de zwemlessen Dus mijn meisjes doet het goed en hou je hoofd boven water (dat helpt) En op de kleinste, ben ik heeeeeel trots. Doe zo verder
Hallo hallo Hoe gaat het ermee? We krijgen vandaag instructie EHBO. Altijd interessant, maar deze keer wat meer. Niet vanwege de les zelf, of door de verpleger, maar door iets wat een paar maanden geleden gebeurd is. Het was in augustus en door de stiptheid van treinen was ik genoodzaakt om een potje koffie te drinken. Het was rustig 4 mensen en de eigenaar. Naast mij zat er een oudere man de krant te lezen. Toen hoorde ik een zucht, en zijn hoofd gleed dieper de krant in, precies dat er een artikel in heel heel kleine lettertjes stond geschreven. Raar zicht. De krant begon te beven, en ik stelde mij recht. Ik was nieuwsgierig geworden, wat voor artikel was deze kerel aan het lezen. Leunde beetje voorover, nog altijd voor dat artikel, toen ik zijn gezicht zag. Oei oei Een grimas met schuim op de lippen, nou geen echt schuim een beetje zever. En daar ging hij dan. Hij zat een barkruk en ging richtig grond. Zoals mijn vrouwtje zou zeggen dat ik niet echt één van de rapste ben (niet echt mijn mening, maar dat is een ander discussie en waarom moet alles zo rap gebeuren hé) MAAR deze keer wel. in volle vlucht, naar beneden, was ik naast hem, had mijn hand onder zijn hoofd en greep zijn vest en begeleide hem naar de grond. Zwaar was hij niet, maar tegenhouden kon ik ook niet. Dus begeleiden en éénmaal op de grond, wat nu? Hoera (niet echt het woordje dat ik zocht) voor deze vele instructielessen EHBO Mijn hartslag was oké want die voelde ik in mijn keel. Ten eerste ALARMEREN: Ik keek naar de omstanders, vond den baas, wees naar hem en zei jij belt de hulpdiensten, naar een andere kerel riep ik dat hij ruimte moest maken, stoelen en tafels weg. Ondertussen keek ik naar de kerel en dat zag er niet goed uit, Check bewustzijn roepen en schudden, geen reactie, Ademhaling en zoals op de foto,kinlift, luisteren, voelen en kijken, geen ademhaling Polsslag (en dat was niet gemakkelijk tijdens de trainingen, duurde het tijdje voor ik hem vond), dus deze keer adamsappel beetje opzij en hebbes ik voelde hartslag. je geloof het niet en ik kan het niet vertellen, hoe groot mijn opluchting was, maar geen ademhaling. En toen begon ik een beetje bang te worden, niet zozeer dat ik niet wist wat ik moest doen. Infeite was ik bang omdat ik precies wist wat ik moest doen, ademhaling geven. Nou dat was ..... niet nadenken gewoon doen. Ik positioneer mij goed, pak zijn kin vast, voorhoofd ook en deed nog eens een kinlift. En toen KEUUGHHH. en ik Keuuughhh terug van contentement. Hij haalde terug adem. Prachtig, hij deed zijn ogen open, en hij bleef ademhalen. Ik sprak tegen hem, probeerde contact te maken, toen de eigenaar mij onderbrak en zei dat hij een vaste klant was en dat hij doofstom was. Echt waar, ik stond daar te klappen tegen hem en hij was doofstom, moest mij overkomen hé Dan maar met hoofd en handen, en hij knikte terug. Na een tijdje begon hij recht te staan, gaf hem een glas water, zat nog effekes, en was toen weg. Bleef nog effekes, en ja ging maar naar de trein en het was gedaan. Het was een stille rit, alles nog eens overgedaan, en was redelijk tevreden, en het belangrijkste waren twee dingen. Ik sloeg niet in paniek, en ik moest hem niet echt beademenen. Goed hé ps de foto hebben niks te maken met het verhaaltje
euh euh iedereen Het is heel vroeg dag, 03h30 lokaal tijd, en op zich geen probleem, maar ik heb slecht geslapen. We zitten nog altijd in de rode zee en morgen gaan we eruit. Maar ondertussen zitten we hier, met watertemp van 34°C. Kun je DAT geloven. Onze koudwatermaker kloppen hier overuren om de airco goed te krijgen. Temp van koud water is ongeveer 6° , maar nu is deze 15°, en dat voel je. We doen ons best, zo respecteren we de SAS routine. Iedere ingang van schip is voorzien van een SAS. Normaal voor chemische aanvallen en zo, maar hier voor de warmte buiten te houden, en de koude in. Zoveel mogelijk lichten uit doen, zelf in de wc (maar ik doe ze weer aan, want je weet nooit hé..) Zoveel mogelijk deuren dicht, enz ....Wanneer je een douche neemt, hoef je de warm waterkraan niet meer open te draaien. Ondertussen zijn we al een paar dagen verder, en niet alles gebeurt vlotjes. Je kunt eens een zeetje hebben. Zeemanstermen, (ofwel gewoon zo) om te zeggen, dat we een slechte dag hebben gehad. Het zat eens tegen. En dat hoef niet eens een grote tegenslag te zijn, gewoon vele kleintjes, slecht geslapen, humeurig en dan nog eens op het verkeerde moment, en je hebt een zeetje. Maar geen probleem, vandaag is het een andere dag (een nieuw begin) En ja de teller staat opnieuw op nul, ga er niet verder over uitwijden En het is niet de schuld van de keuken, DAT zijn mijn BESTE VRIENDEN Kijk maar,
Dag iedereen Sport sport en nogmaals sport, ja ja. Het is niet dat we op een schip zitten, dat we onze fysisch (en mentale) toestand moeten laten verloederen. Neen neen, iedere dag denken we eraan. Let wel dat ik ....'we' gebruik. Sport aan boord kan op verschillende manieren. Zo heb je in de NTB ruimte 5 spinners en een fitness toestel. In OB1 een cross-trainer en in LSR een loopband. En 1x maal in de week, sporten WE op het helidek, daar worden alle spiergroepen behandeld. Ik heb er eens naar gekeken, en ja dat klopt ze behandelen alle spiergroepen Het is nu al de tweede keer dat ik dat mis. Niet express, of toch niet ECHT express. Maar vergeet niet dat ik technieker ben, en dat heeft voorrang. Plus ik sport redelijk graag, maar ... (het is diene eerste keer hé) PS1 Het was een nederlands schip, dus is het logisch dat LSR de Laag Spannings Ruimte is, OBI1 is Onderwater Beeld Instrumentenruimte 1 en NTB is Nader Te Bepalen ruimte. Grappig hé, ze hadden nog niet echt een functie voor die ruimte dus wordt het een NTB-tje. effekes een tip voor mijn vrouwtje die binnenkort alleen ga verhuizen. Allee ik ga mee, zulle (denk ik, heb nog steeds geen nieuwe sleutel).... Zie je graag schat...
Warme dag voor iedereen, We gaan naar omhoog, langzaam maar zeker naar de 30° Rode zee, is ook dan weer wat warmer dan de rest, maar ..... hij is niet echt rood. Als je verder onderzoekt, dan is de naam afkomstig van Blauwwieren, ja ik het weet het, maar in grote hoeveelheden kan die een rode schijn hebben. Oké, nu weet ik het niet meer. Wat ik wel weet, dat we rustig (nou) verder doen met trainen, EHBO en vanmiddag schieten met kleine wapens (leuk) en daarna kuizen (minder leuk) Ondertussen is het dag 4, zonder worsten, chips, snoep en sigaretten. Maar gisteravond, had ik het moeilijk met sigaretten en chips. Mijn vriend Poppe is goed bezig en vindt zelf de tijd voor te sporten, ik zoek maar de lijsten zijn bijna vol, en de uren die vrij zijn, zijn niet echt interessant. Effekes wachten.... ja de temperatuur in het schip begint op te lopen, en kleine probleempjes komen dan naar voren. Ondertussen is de schietoefening afgelopen, maar warm dat dat was. Ik was terplekke aan het leeg zweten. Niet te doen. Rap schieten, en dan naar binnen. Ik geloof dat de EO gelijk zal hebben, dat we 2 weken nodig hebben om aan de temperatuur te wennen. Vergeet niet dat we airco hebben, maar wanneer watertemperatuur al 28,5° C is, dan moet ze werken om die temp naar de 6° te krijgen. Warm warm en nog eens warm geen short, maar ja jullie thuis dragen ook geen, of toch ..... see you
Dag vrienden, Onze transit begint op zijn einde te lopen, trainingen zijn gedaan(???), briefings volop bezig, en wachtlopen begint deze nacht. En ik bijt direct de spits af, hoeraaa.. Nou ja, eerste shift is van 00h00 tot 04h00 en het is het wachtlopen zelf niet dat het probleem vormt, maar je slaap ervoor of erna. Je moet vroeger slapen of tenminste vroeger in bed duiken om fris uw wacht op te komen. Maar zo gezegd zo gedaan, deze avond wat vroeger erin, draai links,draai rechts en langzaam begin je in te dommele...zwaai plotseling je gordijntje open en hoor je een stem vragen of je hem wakker wil maken wanneer je de wacht afgaat...... Dhaaaaa Ik zie het zandmannetje wegspurten en zei hem "heel vriendelijk" "ja natuurlijk ..." Weet daarna niet echt of ik heb kunnen doorslapen, heb alleszins veel op uurwerk gekeken. Maar ja ik denk dat dit maar éénmaal zal gebeuren. Deze nacht is dan de piloot aan boord gekomen, samen met een stelletje verkopers. Mooie handel van die mannen, wil je door suez dan neem je de piloot en verkopers mee aan boord. De mannen logeren nu met hun handel in de helikopterhangaar, natuurlijk onder constante bewaking. En na een paar uur vertraging zijn we weg door het Suez. Eén van de vereiste is dat je een enorme lamp zet op de neus van het schip en die richt je naar voor. Zie je zand dan ben je niet goed bezig. Enfin hetzelfde als met de auto en je lichten, zit je met uw lichten niet op de baan dan ... Ondertussen hadden we een vals brandalarm. ja dan luisteren we, denken we na waar het is, waar de dichtste brandblusser is en krijgen we te horen dat het een valse melding is. Het Suez is raar, het is de warmste plek in de omgeving, een kanaal door de woestijn. Wanneer ik laatst gekeken heb, was het zonnig en 26° graden, veel zand en heel veel vliegen. Dag drie, juist wat nu met dag drie. Kijk het is al drie dagen geleden dat ik Snoep, Chips, Worsten EN sigaretten gepakt heb. Het tweede en laatste heb ik moeilijkheden mee. Maar dat leg ik je de volgende keer uit, en leg ik het stil, want nu begin ik al goesting te krijgen naar snoep, worsten, chips en sigaretten Amaaaai ik kan er al niet over schrijven ook Doei
Suez here we come. En het is officieel, ik ben begonnen met een heel strikt regime, of beter vermageringsplan. Want de laatste dag hebben we ons op de weegschaal geplaatst en het was schokkend. Ik ben verzwaard en nog niet weinig ook. Natuurlijk ga ik dat niet alleen doen en mijn beste vriend doet ook mee. We motiveren elkaar, en hij meent het blijkbaar: let op zijn maaltijd en is al tweemaal gaan sporten. Ik ga het heel anders doen. Ik ga eerst proberen dat heel concept tussen mijn oren te plaatsen en éénmaal zover dan is de rest kinderspel. Maar het moet eerst in mijn kop, en verloopig gaat dat niet zo vlot. Natuurlijk is het vandaag te druk om er mee te beginnen. Schieten met kleine wapens, schieten met grote wapens, brandjes hier bommen die niet ontploffen daar. En er is nog iets, maar wat .....zal nog eens kijken, ... Schieten met kleine wapens is zojuist gebeurd, en het ging goed. Heel goed zou ik zeggen, want mijn naam is gevallen op die brug. WIE IS DIE SCHUTTER en ja het was ikke. (omdat het vlaggetje eraan was hé) Wat natuurlijk minder leuk was, is het wapen kuizen. Zoveel stukken, pinnetjes en pennetjes en resorkes en veertjes ook. Allemaal kuizen en invetten, volgende keer ga ik hen toch eens zeggen dat ik aan vermageren ben, dus dat invetten niet helemaal mijn ding is. Dat is toch logisch. maar ja ze zullen wel wat weer uit hun duim zuigen. Ondertussen is zaterdag, en dat wil zeggen dat mijn vrouwtje gaan sporten is, hopelijk. Ik zou graag mee willen gaan, want dat doe ik ook nog graag dwz sporten met mijn vrouw. hi hi Doe je ding schatje
Hallo Gisteren zijn we vertrokken uit Souda en nu gaan we richting Suez. En we hebben droevig nieuws ontvangen. Een collega van ons, Robbie is overleden. Robbie was chef bevo (bevoorrading) en deed de eerste atalanta mee. Hij was zo iemand waar je alles en altijd iets kon aan vragen. Hij hielp altijd. Ik ga hem missen. Vaarwel vriend.
Welkom We zijn nu gearriveerd in Souda bay. Hier is niet veel te doen en chania is de dichtst gelegen stad (dorp) zo'n 20 à 30 verwijderd. De eerste dag was het een werkdag, gewoontjes, en een legad briefing. We hebben een legad mee (legal advisor) en het was interressante briefing, ben bijna niet in slaap gevallen, met al die wetten, ROE en regeltjes. En het was saai. Behalve het laatste toen er een paar vb gegeven werden. Als ik het mag samenvatten, dan zou het zo klinken : Probeer niet te schieten, want anders zit je in de problemen. Zowie zo al als je een kogel afvuurt. Er is veel grijze zone. Leuk hé Een vb is wanneer een matroos achtervolgt wordt door de lokale politie, de matroos vlucht naar het schip en wordt onder vuur genomen door de lokale politie. Wat doe je dan?? Grijze zone, zelfverdediging, proportioneel kies maar. Laten we zeggen dat deze briefing niet voldoende is, maar ze zeggen dat dit zeker niet het einde is en er nog veel discussie zullen volgen Ondertussen is het tegen de avond, einde werk, en nu is het rust en ontspanning. En in ons verblijf wordt dat heel goed toegepast, tussen pot en pint vijlen we de laatste ruwe kantjes weg. Alle strubbelingen verdwijnen, frans en nederlands, man en vrouw, jong en oud, dik en dun, er is totaal geen verschil. Behalve oud : we hebben ééntje die we vergelijken met de oude man en de zee (liedje) en dik/dun we zijn hier nogal BMI gevoelig, of laat ik het zou zeggen Ik ben BMI gevoelig. Maar deze avond niet, we gaan socialiseren praten, lachen en een pintje drinken. See you later
Dat wil zeggen Goedemorgen, Ja het is nog een beetje vroeg hier, veel te vroeg maar met een kopje koffie zal dat wel demaréren. Het is trouwen ideaal moment om de rekening uit te rekenen. Speciaal voor onze nederlandse vrienden. Die zijn effekes mee tijdens de transit voor nog wat metingen uit te voeren. Toffe gasten en ze vinden ons ook Tof. De sfeer in ons verblijf is niet te vergelijken met de andere nederlandse schepen. Iedereen is super vriendelijk en zelfs de franstalige collega's (maar ja misschien als je het correct vertaald niet ?? .... grapje hoor) Ze riskeren zelfs een beetje frans te spreken, grappig , maar 10 op 10 voor hun inzet. Misschien kunnen sommige belgen daar eens een voorbeeld aan nemen. Deze twee nederlanders ontschepen morgen, maar er is nog eentje die de hele trip mee doen, en actief is in de keuken Moedig, voor als enige nederlander in te schepen voor vier maanden, in een team waar zowel nederlandstalig als franstalige zijn. Maar wederom hoor ik al hier al een deftig woordje frans. Tres bjien, of is het Nou moe
Ondertussen zijn we al een dagje verder. Einde werk is omgepraaid en nu is het tijd voor een feestje. Ja na een een weekje trainen, worden nu de fijne kantjes bijgeschaafd en dat gebeurt hier nu en nu tussen pot en pint. En het gebeurt..... Iedereen is hier gezellig aan praten, jong en oud, nederlands en frans, man en vrouw en ja belg en nederlander je hebt dan nog Oost-Vlaming en de rest, maar zo ver wil ik niet gaan En het was onze nederlands vrienden bijna gelukt om heelhuids naar huis terug te keren. Bijna ... als je het springen een beetje laat en je enkel niet omslaat, maar ja Een mooie plaaster eromheen en klaar is kees.
Het schip F931 Louise-Marie is het schip waarop ik nu op vaar, samen met wat collega's Maar zie ik nu dat de Louise-Marie niet origineel is, ja ik weet dat het schip de naam ontleend van onze eerste koningin. Maar het is ook een klein dorpje in zuiden van onze provincie Oost-Vlaanderen EN halfweg de negentiende eeuw had de belgische Marine een schoener genaamd Louise-Marie. Hé zo zie je maar, elke dag leer je iets bij. Oftwel zo ik wat meer moeten bladeren in onze site en de geschiedenis van onze marine wat beter bekijken. En het is allemaal terug te vinden op mil.be. Nou ja, het zal later moeten gebeuren want nu is het tijd voor het middagmaal ..... op de Louise-Marie F931.
Hallo we zijn inderdaad vertrokken, één met te bloggen en twee met de reis. Mijn is Nico en ben technieker aan boord van de Louise-Marie. En daar ben ik redelijk trots op. Maar ik ben ook trots op mijn vrouwtje en zeker op mijn kleine spruit Elisa. Daarom start ik deze blog, om zo mijn kant aan jullie mee te delen, en zo ben ik toch niet zo ver weg. Op 4 oktober vertrokken we uit zeebrugge, en met een serieuse knoop in de maag. maar onlangs, vandaag dus heeft philip een paar foto's doorgestuurd, goeie gast en nogmaals bedankt. Het hartverscheurend afscheid, mijn goede vrienden en mijn grootste schat.
euh euh iedereen
Het schip F931 Louise-Marie is het schip waarop ik nu op vaar, samen met wat collega's
Hallo
