Na de afschaffing van de slavernij in Amerika, kampten de Verenigde Staten met nog een moeilijke situatie: de rassenscheiding. Je kent het wel, het benadelen van donkere mensen: racisme. Niet zoals nu, vies kijken naar iemand of kwetsen met woorden, maar echt afscheidingen maken tussen donkere en blanke mensen. Aparte wachtplaatsen ander winkeltjes en slechtere bussen, dat was het lot van een niet-blanke Amerikaan. Een van de belangrijkste strijders tegen de rassenscheiding was Martin Luther King, een donkere politicus die vooral nu bekend is om zijn beroemde toespraken.
Op deze plaats aan de Lincoln Memorial hield hij zijn historische toespraak 'I have a dream'
Een paar dagen geleden tijdens de wandeling met gids 'Patrick Van Roosendael' heeft hij ons een Belgisch café getoond waar er Belgisch bier enzo is en waar er ooit een aflevering van 'Wouters vs Waes' is opgenomen. De opdracht was: In New York in DAT Belgisch café stonden twee knoppen, één voor Koen en één voor Tom. De gene die als eerste zijn knop had ingedrukt, of door iemand die ze kende had laten indrukken die won. In het café moest Patrick hen opwachten. Patrick had ons verteld dat hij vier uur heeft moeten wachten. Tom had naar het schijnt gezegd: 'Die pippo zit daar nu zo te wachten.' en dat hij dus 'die pippo' was. Volgens mij betekende het dat Patrick nu niet meer zo'n fan is van Tom Waes. Uiteindelijk heeft Tom de opdracht gewonnen.
Frank Sinatra zong : "New York, New York" - "If you can make it here, you can make it anywhere"
Die zin zegt veel: New Yorkers worden aangetrokken door de droom -en dat leeft blijkbaar echt, dat is geen leeg gezegde- ze willen van hun leven iets maken. Ze willen een zaak starten, iets ondernemen, iets maken van zichzelf. Daarvoor moeten ze offers brengen, dat is hard werken, wonen op een kleine kamer, in het begin combineren ze verschillende jobs. Zo is er het verhaal dat als je iemand aanspreekt die pas in NY woont en vraagt wat zijn job is, hij steevast antwoordt : acteur. Hierop volgt meteen als tweede vraag : 'en in welk restaurant werk je als tweede job ?' Dit wil zeggen dat iedereen zich wil uitleven, droomt van een carrière bijvoorbeeld in de showbusiness in Broadway, maar daarnaast in een restaurant moet gaan bijklussen om de huur te betalen...
NY is heel hard, wil je er geraken dan moet je hard werken en risico's nemen, een zaak starten, investeren; maar daarnaast is het hier geen schande om failliet te gaan: alle rijke industriëlen zijn wel eens failliet gegaan. Mensen vinden dat geen schande: je hebt geprobeerd, het is niet gelukt, maar niet getreurd: terug opstaan en opnieuw beginnen is de boodschap.
Gisteren zijn we naar het Empire State Building geweest, het was heel indrukwekkend. We zijn 80 verdiepingen hoog gegaan en konden daarna buiten op de top gaan staan, daar hadden we een super mooi zicht over heel New York. Het gebouw is het hoogste gebouw van heel het westelijk halfrond, hoe cool is dat! Eerst gingen we (na een lang doolhof van paaltjes en gangetjes) de lift in, die ging 80 verdiepingen hoog in minder dan een minuut tijd. Daar konden we oude foto's en constructie van het gebouw zien en later een volgende lift nemen naar de top. Dit was eigenlijk het eerste gebouw/monument waar we even moesten aanschuiven! Zo dadelijk volgen enkele foto's.
Ons hotel is mooi en super goed gelegen, één straat oversteken en we bevinden ons in het centrum. Daardoor hebben we een mooi zicht op de stad als je door het raam kijkt. We hebben een kamer met twee dubbel bedden, van papa en Linde mocht ik apart slapen jeeeej. Er is goede airco, zowel op onze kamer als beneden in de lobby. Het is ook tof dat we deze zelf kunnen aanpassen en uit- en aanzetten. Buiten de badkamer hebben we nog een mini-kitchenette, daar is een wastafeltje, een koffiemachine en een microgolfoven aanwezig. De tv is ook wel tof, want er zijn meer dan 40 zenders en engels kunnen we beter verstaan dan Spaans, Italiaans of Russisch. We slapen op de tiende verdieping, dat is niet zo hoog als je weet dat er 17 verdiepingen in ons hotel zijn en het aantal gemiddelde verdiepingen hier 20-30 zal zijn. Wist je dat er geen verdieping 13 is in ons hotel, dat is best creepy. Groetjes van Iris
Gisteren zijn we naar de musical 'The Cripple Of Inishmaan' geweest. Het was fantastisch, mooi en ook wel grappig, maar het was wel jammer dat we een groot deel niet konden verstaan omdat het ging over een kreupele jongen genaamd Billy, die op een eiland rond Ierland woonde, en dus praatten ze allemaal met een Iers-Brits accent dat moeilijk verstaanbaar en bovendien ook nog eens heel snel. De jongen wil mee doen aan een film in Amerika omdat hij vooral weg wil van de gemene broer en zus Helen en Bartley die hem veel plagen omdat hij beroemd wil worden maar hij is kreupel en ook omdat hij geen ouders heeft maar verblijft bij twee oude vrouwen die een kleine winkel hebben, hij stopt nooit met lezen en kijkt heel vaak naar de koeien, daarom lachen ze hem uit. Hij maakt een vals doktersattest om naar Amerika te kunnen. In Amerika wordt hij heel ziek en keert hij terug naar Inishmaan, en ook omdat hij het daar wel mist. Wanneer hij terug komt zijn de twee vrouwen voor wie hij zorgt heel blij en ontdekt hij dat hij de pestkop Helen ook wel heeft gemist, en op het einde kussen ze en leeft kreupele Billy nog lang en gelukkig. Toen Daniel Radcliffe naar voor kwam om te buigen werd er natuurlijk super lang en super luid geapplaudiseerd en dat was wel terecht!!! buiten voor de poort waar de acteurs buiten kwamen stonden er een heleboel mensen te wachten. Wij hebben ook even gewacht maar uiteindelijk zijn we toch doorgegaan omdat het nog uren kon duren voordat hij buiten zou komen en er zoveel mensen voor ons stonden dat we hem waarschijnlijk toch niet zouden zien, maar ja wij hebben hem van heel dicht bij gezien ook al mochten we geen foto's trekken, het was een grote eer om hem bezig te zien en we hebben het ticket nog als aandenken.
Een van de redenen waarom we naar New York zijn gekomen is om beroemdheden te zien en echte Broadwayshows te kunnen zien.
Maandag gingen we al naar Mama Mia kijken, wat echt super goed was en vandaag gaan we naar 'The cripple of inishmaan' kijken : dat gaat over een jongen met een handicap die veel wordt uitgelachen, maar die op een dag een kans krijgt om mee te doen aan een documentaire over het leven op eilanden. De hoofdrol wordt gespeeld door, jawel, .... de enige echte Daniel Radcliffe!!! (Harry uit 'Harry Potter') maar vandaag kwamen we nog een beroemheid tegen gewoon op straat.
Namelijk Maggie Q die jullie van naam waarschijnlijk niet kennen, maar ter informatie: ze speelt Tori in 'Divergent' en Nikita in 'Nikita'.
We hopen dat we zeker nog bekende mensen gaan tegenkomen want toen we vandaag op The Empire State Building waren hingen er foto' s op van wie er allemaal al was geweest: Kevin Jonas, Vanessa Hudgens, Austin Mohone, Peyton List, Jade van 'Little Mix' en nog veel meer.
Hier zie je twee glunderende meiden : missie volbracht!
Vandaag gingen we met de gids en een grote groep Belgen in het mooie Central Park fietsen. Prachtige locatie.
Na de afschaffing van de slavernij in Amerika, kampten de Verenigde Staten met nog een moeilijke situatie: de rassenscheiding. Je kent het wel, het benadelen van donkere mensen: racisme. Niet zoals nu, vies kijken naar iemand of kwetsen met woorden, maar echt afscheidingen maken tussen donkere en blanke mensen. Aparte wachtplaatsen ander winkeltjes en slechtere bussen, dat was het lot van een niet-blanke Amerikaan. Een van de belangrijkste strijders tegen de rassenscheiding was Martin Luther King, een donkere politicus die vooral nu bekend is om zijn beroemde toespraken.
Gisteren zijn we naar het Empire State Building geweest, het was heel indrukwekkend. We zijn 80 verdiepingen hoog gegaan en konden daarna buiten op de top gaan staan, daar hadden we een super mooi zicht over heel New York. Het gebouw is het hoogste gebouw van heel het westelijk halfrond, hoe cool is dat! Eerst gingen we (na een lang doolhof van paaltjes en gangetjes) de lift in, die ging 80 verdiepingen hoog in minder dan een minuut tijd. Daar konden we oude foto's en constructie van het gebouw zien en later een volgende lift nemen naar de top. Dit was eigenlijk het eerste gebouw/monument waar we even moesten aanschuiven! Zo dadelijk volgen enkele foto's.
