Ik mis je. Je hebt me zoveel geleerd. Je hebt me mn veters leren strikken. Je hebt me leren noten lezen. Je hebt me leren piano spelen, wat je zelf zo goed kon. Zelfs wanneer het al wat minder begon te lukken, bleef je piano spelen. En het bleef prachtig. Zelf was ik meer bezig met mn klarinet, maar dat ene liedje, je weet wel welk ik bedoel, wilde ik perfect kunnen op de piano, en ik kan het nog steeds.
In m'n poëzie heb je ooit getekend en geschreven: "Met muziek door 't leven". Die raad probeer ik nu op te volgen Vava, want je hebt gelijk, muziek maakt je leven mooier, muziek laat je bloeien als persoon.
Het is nu vijf jaar geleden dat ik je voor het laatst een zoen kon geven. En meer en meer komen de mooie herinneringen weer boven. Je was en bent m'n lieve opa, die me kwam ophalen van school, die me hielp met m'n wiskunde, die grapjes met me uithaalde. Ik hou van je lieve Vava.
My life was perfect. Nr1 was mijn droomprins toen ik hem voor het eerst zag. Gewoon, patsboem, smoorverliefd. Nog geen woord tegen hem gezegd. Na drie dagen durfde ik het aan, "hallo", en hij keek me aan en glimlachte lief terug. Toen wist ik het. Dit is het. Dit is wat ik wil. Na een week waren we samen. Nog geen 4zinnen hadden we met elkaar gewisseld. Het was alsof we allebei wisten dat we voor elkaar gemaakt waren. Heerlijk. 2 jaar later, en ook wat dalen (de 1,5jaar-val) en hoogtes later, is het "houden van" geworden. Ik hou van hem, en hij van mij. Ik kan hem niet missen, en naar mijn gevoel hij mij nog minder de laatste tijd.
Maar dan is er Nr2. Het was een vriend van me, al jaren. Niet een vriend zoals je er tientallen rondlopen hebt in je omgeving. Nee. Een vriend waartegen ik kon vertellen, die luisterde, zonder eigenbelang. Hij gaf me een goed gevoel wanneer ik me slecht voelde, en ookal hoorden we mekaar niet zo vaak, we wisten dat we er voor elkaar waren. Wanneer twee zulke vrienden elkaar meer beginnen te zien/te horen, kunnen er twee dingen gebeuren: 1) je merkt dat je toch niet zo compatibel bent met die vriend als je dacht 2) je vriendschap wordt inniger, en inniger, wat ook niet anders kan aangezien je je zo goed voelt bij die persoon Bij mij was het geval 2. Misschien jammergenoeg. Misschien ook niet.
