|
HET HOOGTEPUNT
Mijn beste stadsgenoten, ik heb goed geslapen en ik voel mij opgelucht dat mijn masker eindelijk afgevallen is. West-Vlaanderen is mij op het spoor gekomen en heeft ontdekt dat ik mijn verdachtmakingen in de Optima affaire hier op de camino wil goed maken door een volle aflaat te verdienen in Santiago de Compostela. Vandaar loop ik nog 100 km verder tot Finistère waar ik met het luxejacht van mijn gezel (geen pelgrim) terug naar mijn zeehaven in Gent kan varen.
Wat overkomt mij nu? Ik word herkend als de dubbelganger van de Gentse burgemeester en dat op de morgen dat we klaar staan om naar een hoogtepunt van onze pelgrimage te gaan. Ik heb de brave ziel al mijn papieren getoond en nu is hij gerust dat hij in mij de pelgrim mag zien zonder aandelen in dit of dat, zonder profijtjes bij Pier of Pol, wel met spirituele teksten en boeken. Als dat op zich ook al geen hoogtepunt is! Voor de lezers die mij visueel nog niet kunnen plaatsen voeg ik een foto toe.
Ik had juist de ondergang van het rijk Optima vernomen, ik was niet in een optimale stemming.
We hebben het steentje dat wij van thuis meebrachten nu dicht bij ons. Dit steentje symboliseert onze lasten. Je zou kunnen zeggen dat we met een figuurlijk zware rugzak vertrekken. Het stemmige en zeer intieme kerkje van Rabanal del Camino is onze eerste halte. Een bezinnende tekst over de pelgrim en een gospellied "Steal away" maken het diep stil in de halfduistere kerk. Onze pelgrims zijn sterk onder de indruk, zijn zo in zichzelf gekeerd, echt klaar om de stille tocht van een klein halfuur te beginnen naar het hoogste punt van de regio en van onze tocht, het Cruz de Ferro.
We maken een kring. (Zie foto gans onderaan) Wij zijn samen onderweg, we zingen het even overtuigd als aan het begin van onze tocht. Een paar gedachten worden beantwoord met ons refrein van elke dag: Ultreya y suseya, voorwaarts en hogerop.
Onze bezinning besluiten we:
"Willen we het even zeer stil maken in de kamer van ons hart. Elk heeft een zin, een betekenis gegeven aan zijn steentje. Laat het je last wat lichter maken als je het straks op die hoop gooit, als je het mengt met lasten van miljoenen pelgrims voor ons. Je familie, je geliefden, je vrienden op het thuisfront of waar ze ook mogen zijn, ze leven met jou, klaar om mee je lasten te helpen dragen. Vertrouw op hen. Vergeet ook nooit je inspanning om hier zo hoog te komen, om hier even je last symbolisch van je af te leggen. De stilte die thans je hart roert en je stil gebaar om je steentje in de hoop te werpen tonen je daarna de weg om verder te gaan. Als pelgrims samen onderweg om elkaar als vrienden vol vreugde en blijheid weer te ontmoeten. Ontmoeten, het kompas van deze camino, onze camino. Buen camino!"
Dit is een onvergetelijk moment voor de pelgrim, dit roert je tot in je diepste. De stilte is een tijd onze gezel terwijl we verder dalen. En we treffen elkaar weer op een of andere picknickplaats.
We lopen door El Acebo, een enig mooi dorpje en vandaar via de Romeinse brug steken we de kabbelende beek over te Molinaseca. Las tres mujeres krijgen vanaf nu eretitel toegevoegd. Vanaf nu worden ze Las tres mujeres fuertes genoemd. Deze drie dames hebben volgens mijn bescheiden mening een pelgrimsrecord gebroken. Met welke vitesse zijn zij die berg afgedaald. Ik zag ze nog pasta eten of een stevige soep drinken en dan vlogen ze full speed uit de startblokken. Dit blijft geregistreerd in de pelgrimsannalen van Neos.
Ik vermoed dat we nog niet alles gezien hebben van dit vrouwelijk trio. Gisteren heeft de meest klagende zelfs een paar nieuwe trekking schoenen gekocht. Ik ben als verslaggever verplicht om haar verder parcours te volgen. U hoort er nog wel over.
Maar nu moet ik dringend naar de redactieraad in de perszaal 102. Ik zit alleen en geeuwen en gapen. Moeheid valt uit mijn ogen. Ik kruip onder de lakens van de perszaal en droom van al die hoogtepunten. Ook Termont, Beppie en Kokkie komen spoken.
chris
|
