|
Loslaten
Vandaag een vrije dag in Burgos.
Hoe vullen we die in? Iets langer op de matras van de "sobere" kamer vertoeven, iets uitgebreider ontbijten...De vroege zon nodigt alvast uit om die levendige stad te bezoeken. Voor mij wordt het een drukke schrijfdag. Niet alleen moet het blog nog bijgewerkt worden maar ik wil ook naar drie mensen een brief sturen. Dit is een opdracht die ik mezelf al voor het derde jaar opleg. Drie personen die of door ziekte een zwaar kruis dragen of het zware kruis van hun geliefde(n) helpen dragen met veel liefde en geduld. Ik mag alleen hopen dat dit woordje hun lijden misschien iets milder maakt of hen een schepje extra moed geeft. De stilte in het kerkje naast het hotel inspireert mij.
De kathedraal van Burgos imponeert door zijn gotische pracht.
De middag is voorbij. Ik zoek in de nauwe straatjes van de oude stad naar La comidilla de San Lorenzo. Op internet stond dit tapahuis bij de beste gerangschikt. Ik bestel een glas rosé wijn en drie super lekkere tapas, waarmee ik ruimschoots gegeten heb. Ik krijg mijn rekening. 6,50 euro !!! Moest ik in Gent in de omgeving van het kathedraalplein iets gelijkaardig bestellen dan zou waarschijnlijk mijn wijntje al zo veel gekost hebben. Burgos, je ligt iets te ver om regelmatig van je tapas te komen proeven. Ik wip een apotheek binnen, ik heb dafalgan nodig. Die pijnstiller kennen ze hier niet maar de apotheker beveelt mij paracetamol 500 mg aan. Ik verschiet opnieuw: 0,67 euro, ja, 67 cent voor een doos met 20 pillen.
Ik loop langs het bureau van de kathedraal en zo weet ik dat het bezoek 6 euro kost (haast evenveel als mijn middagmaal).
De Heilige Mariapoort.
Om 15u30 komen mijn volgelingen en luisteren aandachtig naar mijn verhaal over El Cid, de bouw van de kathedraal, naar het beeldverhaal die de beeldhouwers uitdrukten in de verschillende portalen en dan toon ik hen de weg waar ze met een audio en zelfs in het Nederlands uitleg krijgen over de rijkdom van al die kunstschatten.
Neospelgrims, klaar om de schatten van de kathedraal te ontdekken
Ik wacht geduldig op het plein.
Een ijsje likken op een zonovergoten plein kan zo zalig zijn.
Andere prefereren liever een pintje. Een bedelaar bedelt tussen de terrasstoelen. Blijkbaar niet naar de zin van de zaakvoerder. Manu militari willen ze hem het terras doen verlaten, maar dat gaat niet. Hij schreeuwt, hij tiert, hij laat zich vallen en ondertussen loopt het terras leeg. Aan de overkant staan een paar Neospelgrims de ambiance gade te slaan maar wij moedigen bleven op de frontlinie. De politie arriveert. Hij wordt met zachte hand gekalmeerd, misschien had de man gehoopt dat hij in het cachot een uitgebreid menu zou ontvangen hebben.
Een telefoontje rinkelt. In de drukte en achter de hand horen we niets van het gesprek. Hoe lief, zoonlief mist zijn mama. Ja, loslaten is niet alleen voor de pelgrim moeilijk maar ook het thuisfront kent blijkbaar dit probleem. Dit kan pijn doen enerzijds maar anderzijds is het ook een enige uitdrukking van liefde. En alleen een moeder kent dat warme gevoel. Ik herinner mij levendig toen ik na een maand stappen mijn vrouw, ja die van calle Cecilia, op bezoek kreeg in Vézelay. Eén dag waren we daar samen met een paar scoutsvrienden. Maar twee dagen later liep de pelgrim met een rot gevoel verder. Loslaten werd ook zijn probleem. Maar in al die ellende ontdek je wel wat je liefde waard is, hoe je aan elkaar gehecht bent. Mama, die roep van je zoontje moet je toch diep gelukkig maken.
Ik bedenk dat ik ook moet durven aanvaarden dat mijn fysiek niet meer kan wat hij goed 10 jaar geleden wel nog zonder moeite aan kon. Ook dat is loslaten.
Op de kamer nog wat foto's ordenen, ons klaarmaken voor het avondmaal en uiteraard nog een pacharán. Het avondmaal van gisteren was zo lekker dat wij deze avond nog eens hetzelfde kregen. Waarom mochten wij niet meeproeven van het feestelijk buffet voor die honderden feestvierders in het claustrum. Op die wijze kon de kok zijn probleem van "te druk" toch oplossen. Zou oplossen ook loslaten kunnen betekenen? Neospelgrims loslaten om andere feestvarkens de voorrang te geven.
|
