leesbelevingsverslag: eenzaamheid van de priemgetallen
Dit is het leesbelevingsverslag van de eenzaamheid van de priemgetallen. Het boek is geschreven door Paolo Giordano en is een paar jaar geleden verfilmd. De titel van de boek de eenzaamheid van de priemgetallen verklaart veel: Mattia en Alice zijn net als priemgetallen moeilijk te begrijpen en anders dan de normale mensen. Ze staan ook nooit naast elkaar en dat is vrij eenzaam, dit vind Mattia ook. Ze hadden net als normale getallen zijn maar zijn er per ongeluk tussen gekomen. Hij vergelijkt volgens mij hem en Alice met tweelingpriemgetallen, twee priemgetallen die gescheiden worden door een even getal, dicht bij elkaar maar ze raken elkaar niet.
Mattia en Alice zij allebei anders, bij Mattia is dit omdat hij zijn zusje door zijn schuld verloor toen hij haar daar achter liet om alleen naar een feestje te gaan. Eigenlijk heeft hij dit nooit kunnen verwerken. Hij probeert Alice zoveel mogelijk op haar zus te laten lijken. Alice is anders omdat ze in haar jeugd constant door haar vader werd gepusht. Hij zorgde er onrechtstreeks voor dat ze voor een deel invalide is omdat ze van haar vader moest skiën en ze een skiongeluk kreeg. Door haar streven naar perfectie krijgt ze ook anorexia.
De gebeurtenissen waren vrij realistisch want ik ken genoeg mensen die in hun jeugd te hard gepusht werden en hier nog littekens van hebben. Ook jammer genoeg zijn er nog altijd veel verdwijningen en anorexiagevallen. Paolo speelt dus heel goed in op de dagelijkse realiteit. De personages vond ik niet sympathiek, Alice niet omdat zij denkt dat Mattia heel zijn leven voor haar moet vergooien en Mattia niet omdat hij zijn zus achter liet.
Het boek zelf vond ik wel moeilijk omdat ik bijna achter elke zin een achterliggende betekenis vond die ik niet snapte. Dit werd wel gecompenseerd door het makkelijk taalgebruik en zinsbouw.
