We zijn dan ook heel blij wanneer Betty ons uitnodigt voor een feest in haar dorp. Ieder jaar organiseert Peycouck Serer een dorpsfeest met muziek en dans. Iedereen die in Peycouck geboren is, neemt er aan deel. De feestvierders zijn ingedeeld in generaties van een 5-tal jaar. Met de indeling in generaties, wil het dorp eventuele verschillen op basis van religie of ethnie overstijgen. Elke generatie draagt voor de gelegenheid kledij uit dezelfde stof en toont om beurten haar beste danspassen. Heel mooi! Terwijl wij vanop een veilige afstand de Afrikaanse moves bewonderen, danst Guido vrolijk mee.

Moeke en vake genieten ervan om Daan en Nette in hun nieuwe biotoop bezig te zien. Ze wonen de sportactiviteiten bij, gaan mee naar het strand van Popenguine en maken van de gelegenheid gebruik om de maaltafels en het Frans van de kids nog wat bij te spijkeren. 

In het weekend trekken we naar Ile de Gorée. Als de laatste boot is vertrokken, is het lekker rustig op het anders zo toeristische eiland. We snuisteren er wat rond, tafelen er lekker en overnachten in een gezellige B&B. De volgende ochtend bezoeken we het voormalige slavenhuis. Een gids wijdt ons en de kinderen in in het gruwelijke verhaal van de slavenhandel. Mensen die als koopwaar werden verkocht. 100 kinderen die samen in een hokje zaten in afwachting van de verkoop. Gezinsleden die mekaar nooit meer weerzagen omdat ze naar verschillende bestemmingen werden verscheept. In zo'n fysieke ruimte en met de kinderen erbij, komt deze gruwelijke geschiedenis iets dichter bij.

In alle bedrijvigheid vergeten we het telefoontje voor opa's 70ste verjaardag. Oepsie. Sorry opa!