Terug in Mexico, we hadden nog 6 dagen en die 6 dagen gaan we in Yucatan benutten. We zijn van Chetumal rechtstreeks met de bus naar Campeche gegaan. Het was weer een lange dag en rond 22u zijn we in ons hostel aangekomen. De hostel heeft een ideale ligging (aan de Parque Central) maar de kakkerlakken in de bad was iets minder. De dag nadien hebben we Campeche bezichtigd, een stad die vaak door piraten werd overvallen, en Spanje in die tijd een muur rond het centrum heeft gebouwd. Er is ook zee, maar die is vervuild. De markt is, zoals de andere markten die we gezien hebben in Centraal-Amerika, leuk om te zien, veel fruit, groente, vis en lokale gerechten om te proeven.
Die avond hadden we een bus naar Merida (maar 2u rit). Merida is de hoofdstad van Yucatan en dus een groot stad. We zijn naar Nomada Youth hostel gegaan, die iets duurder is, maar heel gekend is. 130 pesos = 8 euro, maar heeft zwembad en ontbijt is inbegrepen.
We gingen zowiezo twee dagen in Merida blijven. De dag nadien (dag 1) hebben we een busje genomen naar Progreso. Een Italiaan in de hostel zei dat er een leuke strand was. En dat was ook zo. Het was een best lange strand met wit zand en veel leuke restaurantjes aan de boulevard. En weer hebben we lekker aan het strand gelegen (maar niet gezwommen, is niet de Caraibische zee dus niet zo mooi), gelezen, gewandeld, gegeten op het witte zand,... (Dag 2) We hebben het centrum van Merida verkend. We zijn naar een grote shoppingcenter gegaan met een bioscoop. We hebben onze avond gevuld met een romantische film en onze maag met nachos en popcorn. Om 23.30u ´s avonds hadden we onze bus naar Chiquila dus zijn we na de film naar de hostel gegaan, daar effe uitgehangen en nadien naar het busstation gegaan.
Om half zes ´s morgens zijn we aangekomen in Chiquila en we konden dadelijk de ferry naar het eiland Holbox nemen. We hebben een uurtje op het eiland gewandeld en we hebben beslist om de ferry terug te nemen naar Chiquila en door te gaan naar Cancun. 1 Holbox was precies Caye Caulker 2 er was een heel felle wind en de zee was niet mooi en meer dan luieren aan het strand is er niet te doen. Eens in Chiquila was er pas een bus om 14u en hebben we daarom een taxi genomen. We hebben een leuk hostel gevonden in het centrum met jacuzzi (wel koud water), ontbijt inbegrepen en gratis internet. We zijn iets gaan eten en daarna zijn we gaan slapen want we waren geen mens. ´s Avonds zijn we gaan wandelen en zijn op een plein uitgekomen waar een avond voor artiesten was georganiseerd. Er waren eettenten, souvenirtentjes en een podium met artiesten.
De laatste dag in Cancun want om ´s avonds om 22u is de shuttle naar de luchthaven. We gaan op de luchthaven slapen dan besparen we een hostel en vroeg opstaan. Alhoewel slapen op de luchthaven??? De laatste dag hebben we genoten aan het mooie strand van Cancun.
Belize, een klein jong (sinds 1981 onafhankelijk) land met zoveel verschillende rassen. Hier leven Kreolen (Caraibisch), Mexicanen, Maya, Chinezen en zelfs de Duitse Amish volk, hier Menonites genoemd. Belize is duurder dan al de andere landen.
We zijn dus met de bus van Chetumal naar Belize City gegaan en we hebben een goedkoop hotel gevonden. In Belize City is niet veel te doen, een klein centrum. Belize City heeft een Radisson en die zijn we dan ook gaan bezoeken en Nadia heeft een fax naar haar collega's in Hasselt gedaan. Nadien zijn we iets gaan eten en zijn we naar ons hotel gegaan want het regende. Dus hebben we gechilled in ons hotel.
De dag nadien hebben we de bus naar San Ignacio genomen. En ook daar was het weer nog slecht. Bewolkt en af en toe regen. Die dag hebben we San Ignacio te voet verkend. Veel is er ook niet te doen. Daarom hebben we voor de dag nadien een tour geboekt. Die avond zijn we nog een koppel in ons hotel tegengekomen die we een maand geleden in Nicaragua waren tegengekomen en later op de avond een man die we op het eiland Roatan hebben ontmoet. We zijn iets met John gaan drinken en daarna naar zijn hostel gegaan waar andere backpackers samen zaten.
Om 9u 's morgens de dag nadien zijn we met David, een lokale die 19 jaar geleden een grot heeft ontdekt in de bergen, meegegaan. Er zijn nog twee jongens meegegaan, Phillip een Deen van 24 en Damian van US. We zijn naar Barton Creek NP gegaan en midden in het woud zijn we met een klein kano de rivier opgegaan en naar een grot gevaren We zijn een 5 miles diep in de grot gegaan en we hadden spotlights mee want binnen is het pikdonker. David heeft ons een hele uitleg over die grot gegeven. Nadien zijn we naar Mountain Pine Ridge NP gegaan en daar was een mooi waterval waar we konden zwemmen. Damian hebben we daar achtergelaten, hij ging daar in zijn hammock slapen bij de waterval.
Na de tour zijn we terug naar San Ignacio gegaan en zijn we eerst iets gaan eten met Phillip en nadien hebben we de bus richting Hopkins genomen. We wilden niet nog een nacht in er-is-niks-te-doen San Ignacio. We zijn rond 21u in Hopkins aangekomen en hebben een goedkoop hostel gevonden voor 15 belizan dollar = 5 euro per pers in de dorms. Het was weer eens fijn om samen met andere backpackers te relaxen in de hostel.
De dag nadien hebben we een fiets gehuurd en we hebben Hopkins met de fiets verkend. Niet dat Hopkins groot is, het is een klein dorp van 1800 inwoners en een 3 tal straten groot. Het was wel veel leuker dan San Ignacio en Belize City. Je hebt het gevoel dat je op een eiland zijt. Iedereen hangt gewoon op straat rond, rijden met de fiets en doen niks anders dan wiet te roken de hele dag. Er is een strand maar die was niet mooi en de zee was ook vuil. Gelukkig was het weer veranderd en hadden we volop zon. Na een paar uur fietsen zijn we naar een resort gereden een eind verderop en zijn we gewoon dat resort binnengegaan en we zijn aan hun zwembad gaan liggen. We hebben ons een handdoek van daar genomen en zijn in de ligstoelen gaat liggen. Zalig! Toen we iets besteld hadden voor te eten, hebben we gezegd dat we in een hostel verbleven en ze hebben niks gezegd. Nadien zijn we terug naar het dorpke gefietst en zijn we naar de hostel gegaan en hebben de hele avond met de andere mensen samen doorgebracht.
In Hopkins zijn er twee bussen elke dag die voorbij komen om 7u 's morgens en om 14u. Er zijn geen taxi's.
De dag nadien gingen we richting Caye Caulker, een eiland van Belize. De bus van 7u 's hebben we niet genomen en dus nadat we ontbeten hadden, zijn we liftenend naar de snelweg gegaan. Iedereen had ons gezegd dat het gemakkelijk is en dat iedereen dat doet. De weg die we liftenend moesten doen is 5 miles. Wij zijn dus met al onze tassen op de weg gaan staan, waar nog andere mensen stonden te wachten. En nadat er een paar auto's gewoon door zijn gereden, zijn we gewoon beginnen te wandelen. Het was warm, de weg was vol gaten. Na een paar minuten is er dan toch een pick-up gestopt en zijn we meegereden tot iets meer dan de helft. Hij zei dat hij niet verder ging en dus zijn we terug beginnen te wandelen. Gelukkig is er na een tijdje weer een pick-up gestopt en zijn we achteraan gaan zitten. Die man hadden we de avond ervoor leren kennen in onze hostel. Ze hebben ons bij een bushalte op de snelweg afgezet en daar hebben we een tijdje moeten wachten tot er een bus voorbij kwam. Vandaaruit hebben we rechtstreeks de bus naar Belize City genomen en we hebben een ticket gekocht voor met de boot naar Caye Caulker te gaan. De boottrip duurde een 45-tal min. Toen we op de pier aankwamen, zagen we al dat de zee azurblauw was. Er stonden taxi´s (golfwagentjes) te wachten aan de pier die ons naar een hostel brachten. Het eiland is niet groot en de straatjes zijn van wit zand. Er is 1 lange straat die van een kant naar de andere kant van het eiland gaat en op die straat liggen alle winkeltjes, restaurantjes en hotels. Wij hebben op het einde van die straat een hostel genomen voor 250 pesos voor een kamer =15 euro, valt heel goed mee aangezien we op Caye caulker waren. Er bevindt zich op die straat een bar die filmen op groot scherm afspelen. Die avond hebben we The Hangover II lekker onder de blauwe hemel gekeken.
Er is niet veel te doen op het eiland buiten de excursies die de touroperators aanbieden en op het strand liggen. De dag nadien hebben we dan ook genoten van de zon en zee. Het eiland is een tijdje geleden door een orkaan deels verwoest geweest. De pier aan een kant van het eiland ligt dan ook deels onder water. Er ligt een bar/restaurant aan die pier en iedereen ligt daar te zonnen. Het water was zo helder, het leek wel een grote aquarium vol met vissen. Er zijn veel zandbakken in het water waardoor het water, in midden van de zee, nog aan je knieën kwam. Zoals ik dus al zei, hebben we die dag geluierd en lekker gegeten aan het strand. ´s Avonds zijn we naar een bar gegaan, met uitzicht op zee (zoals alle bars bijna) die schommels als stoelen had. We hebben geschommeld met cocktails (Nadia limonade) met wit zand onder ons voeten en een prachtig uitzicht. Die avond organiseerde de bar "Chicken drop", een spel waar je eerst een nummer koopt en nadien werd een kip in een ring (die ring had vierkantjes met nummers van 1 tem 100) gezet, dan begon iedereen tegen die kip te schreeuwen (ga naar daar of nummer 20 alsof die kip dat verstond) en waar de kip op poepte, dat nummer won. De gelukkige moest dan de poep van de kip opruimen en kreeg de pot. De kip heeft natuurlijk niet op onze nummers gepoept. Onze laatste avond in Belize met een poepende kip...
Caye Caulker was mooi maar aan alle mooie dingen komt een einde en de dag nadien hebben we om 7u ´s morgens de boot richting Chetumal genomen. Chetumal ligt in Mexico. Je gaat ook door de douane per boot. Normaal duurde de reis 1.5u maar halverwege scheelde er iets aan de notor en zijn we moeten stoppen. Een andere boot was op weg en ondertussen waren we midden de caraibische zee met een eiland langs ons (ze zeggen dat die eiland van Leo Di Caprio is), er was geen andere plaats waar ik aangestrand zou willen zijn. Ik zou het niet erg gevonden hebben als de boot pas de dag nadien aankwam en dat we een dag en nacht op dat eiland moesten zitten (met Leo er dan bij). Maar hulp is gekomen en na 4u zijn we in Mexico aangekomen.
ola we zijn nu al een week in Mexico en het is een heel andere sfeer dan de rest van de landen. SAN CHRISTOBAL We hebben vanuit Flores een shuttle genomen richting San Christobal (Mexico). De rit duurde de hele dag en we zaten samen in de shuttle met Stefan en Omri waar we al een paar dagen meereizen en een Duits meisje. De grens van Guatemala naar Mexico was in de middle of nowhere. Eerst hebben we met de busje meer dan een uur een afgelegen weg genomen en dan zijn we bij een rivier aangekomen en daar hebben we een bootje moeten nemen. De douane van Guatemala was aan een kant van de rivier en de douane van Mexico aan de andere kant. We zijn rond 16u savonds in San Christobal aangekomen en we hebben allemaal dezelfde hostel genomen, buiten Omri. De kamer was voor 4 pers voor 400 pesos = 24 euro. Die avond zijn we samen aan het meer iets gaan eten. Stefan is allergisch van pindanoten en die avond neemt hij een gerecht met pindanoten. Gelukkig was hij er op tijd bij en heeft hij zijn pillen ingenomen. De dag nadien hebben we de straten van San Christobal afgeschuimd. We hebben de kerken bezocht, de lokale markt, winkeltjes,... en nog s avonds lekker gedineerd met Omri en Stefan. PUERTO ESCONDIDO Om 21u hebben zijn we onze spullen in de hostel gaan halen en zijn we naar het busstation gegaan om de bus richting Puerto Escondido te nemen. Stefan ging naar daar voor te surfen en we zijn hem gevolgd. De rit duurde 10u en we zijn om 10u s morgens in Puerto aangekomen. Puerto Escondido heeft een heel grote strand van meer dan een km en over de hele boulevard heb je restaurantjes en bars. We hebben ons een hostel genomen met uitzicht over de zee en strand. De hostal kwam 100 pesos per pers = 6 euro ongeveer. Die dag zijn we al dadelijk naar het strand gegaan. Stefan heeft gesurfd en wij hebben geluierd. Puerto Escondido is eigenlijk duur voor backpackers maar als je op vakantie voor 10 dagen gaat dan zou heel goedkoop zijn. Die avond was het Australia dag, want in Australia was het Nationale feestdag en wij hebben dat ook gevierd. De meeste bars hadden free ladiesnight en dus konden we gratis cocktails drinken. Omdat we heel moe waren van de nacht in de bus, hebben we 1 drankje genomen en zijn gaan slapen rond 23u. VERACRUZ De dag nadien hebben we uitgeslapen tot 9u, nog nooit gebeurd in die twee maanden. We zijn eerst naar het busstation gegaan voor onze ticket te boeken naar Veracruz, onze volgende bestemming. De bus was de dag nadien om 16u. Maar vandaag hadden we de hele dag om te relaxen aan het strand. Eerst zijn we wel van hostel veranderd want onze hostel had s morgens geen water, we konden zelfs onze tanden niet poetsen. Dus hebben we voor 1 euro per pers meer een andere hostel genomen en daar hadden we niet alleen onze eigen kamer maar ook eigen bad. En daarna hebben we niet veel gedaan buiten zonnebaden en wandelen op het strand. s avonds zijn we Italiaans gaan eten, we hebben lekker gegeten voor 4 euro per bord (Nadia, spaghetti con pomodoro e basilico en ik, spaghetti con aglio, olio e peperoncino). Die avond zijn we weer naar een bar gegaan waar ze gratis cocktails gaven aan de meisjes. Stefan is ook afgekomen en we hebben gechilled op de ligstoelen aan het strand.
De dag nadien hadden we dus de bus om 16u, dus hebben we gechilled op het strand tot een uur of 15u en dan zijn we onze spullen in de hostel gaan nemen en zijn we naar het busstation gegaan. We hadden ons broodjes klaargemaakt voor in de bus. De busrit duurde 15u en we zijn om 7u s morgens in Veracruz aangekomen. We hebben de hele nacht niet geslapen in de bus. We zijn misselijk geweest en ik heb zelfs een hele plastiek zak gevuld met het middageten (sorry voor teveel info).
Veracruz is een grote stad, die rijk is geworden door petroleum. Je kunt dan aan de haven de kranen zien waar ze petroleum uitpompen. Hier komen geen backpackers, er zijn geen hostels, dus hebben we een hotel moeten nemen voor 250 pesos = 15 euro per kamer met ontbijt. We zijn van zon naar regen gegaan. De hele dag was het bewolkt en af en toe regen. We zijn dan ook de hele dag naar de shoppingmalls gegaan. Rond 18u waren we moe, hebben we noedels gekocht en zijn we in de hotelkamer gaan chillen.
Omdat er niet veel te doen is in Veracruz (er is wel strand maar het weer is slecht) zijn we de dag nadien s morgens naar het busstation gegaan en hebben we een ticket gekocht naar Villahermosa om 16u. We hebben onze bagages op het station gelaten en we zijn het centrum bezichtigen tot een uur of 15u. VILLAHERMOSA Om 23u zijn we in Villahermosa aangekomen en we hebben een taxi genomen en vroegen om ons naar het goedkoopste hotel te brengen (geen backpackers stad dus ook geen hostels) en de taxi stopt voor ene om de prijs te vragen en in midden van de weg was een grote gat en de taxi rijdt erin. Daar stonden we dan, in midden van de weg om 23u, gelukkig is er een andere taxi gestopt en heeft de arme man geholpen met de wagen. De hotelprijzen vielen mee, 250 pesos voor 1 kamer = 15 euro. De dag nadien hebben we Villahermosa bezichtigd, helemaal te voet, we hebben van 10 u 's morgens gewandeld tot een uur of 18u maar we hebben wel alles gezien, winkels, brug met hoge toren, pleinen met een rijke geschiedenis,... ik heb ook eens mijn haar uitgefohnt na 2 maanden bij een kapper voor 100 pesos = 6 euro, mijn haar is gegroeid... We zijn daarna naar het busstation gegaan, waar we onze spullen hadden gelaten, en hebben een ticket genomen naar Chetumal.
Chetumal ligt aan de andere kant van Mexico. Veracruz en Villahermosa liggen aan de Golf van Mexico. Chetumal aan de Caraibische zee. De bus was om 20u 's avonds en we zijn om 3u 's nachts in Chetumal aangekomen. Op station hebben we tot 7u gewacht om de bus richting Belize te nemen. We hebben effe genoeg van de grote steden van Mexico en hebben nood aan backpackers. We zijn met een klein busje en andere backpackers de grens van Mexico naar Belize gegaan en om 10u 's morgens zijn we in Belice City aangekomen. We gaan een weekje in Belize blijven en nadien moeten we terug naar Mexico en dan gaan we een andere gedeelte van Mexico doen tot 14 febr want dan is onze vlucht naar Miami, op Valentijn... misschien hebben we wel een leuke steward... De grote steden van Mexico zijn we in een snel tempo doorgereisd en nu zijn we klaar voor Belize.
WE zijn met een heel groep van Lanquin naar Flores per shuttle gegaan, twee shuttles allemaal mensen die we in het hostel hebben leren kennen. Het was een rit van 6u. Na een paar uurtjes van misselijkheid zijn we in Flores aangekomen. Een klein dorp dat in een meer gelegen is en met een brug verbonden is met het vasteland. Met de hele bende hebben we een hostel gezocht en die avond hebben we samen gechilled in de hostel en zijn we lokaal gaan eten aan de tentjes aan het meer. We zijn vroeg gaan slapen want we moesten om 4u ´smorgens opstaan om naar Tikal te gaan.
Iedereen gaat naar Flores omdat het 50km ligt van Tikal, een van de grootste maya ruines. De shuttle is ons komen ophalen om 4.30 en we hebben een uurtje gereden naar Tikal. Daar aangekomen heeft de gids zich voorgesteld en zijn we met de hele bende aan onze rondleiding begonnen. De rondleiding heeft zo´n 4u geduurd en we hebben uitleg gekregen over fauna, flora en de maya tempels. We hebben apen, krokodillen, vogels, tarantula´s,... gezien maar Tikal is vooral de Maya ruines en er waren veel tempels waar we er een paar van hebben beklommen. Van de hoogste tempel had je een heel mooi uitzicht over de hele jungle. Om 13u hebben we de bus teruggenomen naar Flores. We hebben de hele dag doorgebracht met een hele bende, Duitsers, Israeliers, Slovenen en wij Belgen. Het was een leuke lange dag. Maar morgen is nog langer want we gaan Guatemala verlaten en we gaan naar Mexico. We hebben beslist om een andere route te doen, we laten voorlopig Belize vallen (vele mensen zeggen dat het duur is en te Amerikaans) en we gaan het Zuiden van Mexico verkennen. Morgen om 5u ´s morgens vertrekt onze bus richting San Christobal in Mexico, 11 uur in de bus in de hitte. Kan niet wachten....
Vanuit Antigua hebben we de bus richting Lago Atitlan genomen. We hebben het met de chickenbussen gedaan, dus zijn we bijna 8u onderweg geweest. De weg naar het meer was weer een achtbanenrit. Het was een lange rit en Nadia is zelfs heel misselijk/ziek geweest. We hebben een paar bussen moeten nemen tot aan Panajachel. In Panajachel moesten we beslissen welk dorp rond het meer we gingen doen. Er zijn 13 dorpen en we kozen voor San Pedro. We hebben een bootje genomen en in 45 min waren we daar. Eens daar aangekomen, hebben we eerst een limonade gedronken en meteen daarna een hotel, geen hostel voor 1 keer, genomen. Voor 75 quetzales = 7 euro hadden we een kamer met tv en warm water.
Die avond hebben we in San Pedro rondgewandeld, iets gaan eten in een van de leuke restaurantjes aan het meer en zijn nadien een leuke film gaan kijken in onze kamer.
San Pedro is een leuke dorpje aan het meer met leuke winkeltjes en restaurantjes en een heel relaxte sfeer.
De dag nadien hebben we eerst ontbeten in een leuke tent en nadien hebben we een bootje genomen naar een andere dorp rond het meer, Santiago Atitlan, de grootste stad van Atitlan.
Onmiddellijk toen we daar aankwamen, werden we benaderd door een lokale jongen die een tour met een tuktuk aanbood. We hebben dan ook de 5 toeristische plekken bezocht
- de kerk van Santiago
- de mirador, vanuit een heuvel had je een mooi uitzicht over het meer en santiago
- aan het meer is een plek waar de lokale vrouwen hun kleren wassen
- een ritueel van de lokale Maya´s, elk jaar wordt er bij een familie een heilige in hun huis geplaatst, en de mensen gaan voor 1 jaar lang daar bidden en gaan voor te genezen, de Shaiman, voert dan een ritueel op hun uit, iets met alcohol op hun spitten, beetje raar maar wel leuk om te zien
- een plek waar ongeveer 200 mensen woonden, en die 2 jaar geleden door de lava verrast zijn geweest midden in de nacht en de meesten gestorven zijn, nu is het een afgelegen plek waar niemand wilt wonen.
Na onze rondleiding zijn we iets gaan eten en daarna hebben we in het dorp rondgewandeld, winkeltjes gedaan en om 16u hebben we de boot teruggenomen naar San Pedro. Die avond hebben we pizza besteld en hebben we die in onze kamer opgegeten terwijl we een film keken.
De dag nadien zijn we per shuttle (een bus die je rechtstreeks ergens brengt) naar Lanquin gegaan. We zijn om 10u ´s morgens vertrokken van Panajachel (eerst de boot weer van San Pedro naar Panajachel) en vandaaruit hebben we een rechtstreekse shuttle genomen, wat meer dan de chickenbussen kost, maar het werd wel aangeraden omdat de wegen niet erg veilig zijn tot Lanquin. In de shuttle waren we gelukkig met 6 man dus we waren niet opeen geperst maar het was een heel lange rit. Het laatste uur in de bus was een weg van 11 km, 11 km voor 1 uur, een hele hobbelige, dalende, afgelegen weg in midden van de jungle die ons naar het dorp Lanquin bracht. Op een bepaald moment kregen we wat schrik want er reed een wagen achter ons en de shuttle liet die door en de wagen stopte ineens, en een vrouw en ik kregen al schrik dat ze ons zouden overvallen. Het was best akelig. Maar er is niks gebeurd en we zijn om 23u veilig in onze hostel aangekomen. Ze hadden plaats in de dorms maar omdat Nadia zich niet goed voelde, hebben we een private kamer genomen, althans dat dachten we toch, want de kamer noemden ze een loft. We volgden de man en we kwamen aan bij een mooi houten huisje en opeens ging de man een klein ladder op en we keken elkaar aan en begonnen te lachen. Het was dus op de zolder, die we kruipend op moesten en het beste van al, er was geen deur, maar we hadden een mooi gordijntje om te sluiten. Maar we waren zo moe, dat het ons niet uitmaakte. WE hebben wel goed geslapen, we hadden een goed matras.
De dag nadien zijn we opgestaan en hebben we pas gemerkt hoe mooi de hostel gelegen was. We waren gelegen op een heuveltje aan een rivier. Iedereen gaat naar Lanquin om naar Semuc Champey te gaan. Om 9u ´s morgens vertrok er een groep van de hostel met gids naar Semuc dus hebben we ons dan ook maar aangesloten. 160 quetzales = 15 euro voor transport, inkom Semuc en de gids. We waren met een grote groep en zijn dus niet per bus naar semuc gegaan met iedereen moest van achter in een truck rechtstaan, best leuk. Lanquin is 1u van Semuc gelegen. Semuc ligt heel afgelegen in de jungle en er is maar 1 weg voor er naartoe te gaan. Omdat we pas ´s morgens ons hebben toegevoegd met de groep wisten we niet wat ons te wachten stond. Maar het is een van de mooiste dagen geworden (misschien zelfs uit mijn leven).
Als eerste zijn we in een grot gegaan, de grot is 4 km lang maar we hebben maar 400 meter gedaan. Het was zo leuk, iedereen kreeg een kaars en met die kaars zijn we de grot ingegaan. Meteen was het water al aan onze knieën en na een paar meters moesten we al in de donkere grotten zwemmen, klimmen en afdalen, een hele avontuur, en zo´n leuke sfeer met al die kaarsen in het donker. Soms was het wel best gevaarlijk, dan moesten we via kleine ladderkes naar boven klimmen en het was gladdig. Maar wel GEWELDIG... Nadien zijn we de rivier opgegaan met een rubberband en zijn we de rivier afgevaren. De rivier was ijskoud en onze poep heeft de hele tijd in die koude water gezeten. Maar ook dat was zalig, mee met de stroming en terwijl genieten van de rustige omgeving. Dan was het etenstijd en zijn we naar Semuc gewandeld. De rivier stroomt op een bepaald moment door onder een grot en bovenop die rivier zijn kalkstene zwembaden ontstaan met helderblauwe water. In die baden hebben we lekker gezwommen en genoten. We zijn ook naar de mirador gewandeld, wat bovenop een berg is, en dan heb je een heel mooi uitzicht van Semuc (de zwembaden). PARADIJS!!!!!!
Die avond in de hostel hebben we leuke mensen leren kennen en hebben we een klein feestje gehouden. WE zijn vroeg gaan slapen want om 8u vertrok onze shuttle naar Flores.
Dus we zijn in Copan aangekomen na een heeeel lange dag en hebben dadelijk een hostel gezocht. In de Viavia hostel (er was ook ene in Leon-Nicaragua), gerund door Belgen uit Antwerpen, was nog plaats. Die avond hebben we gewoon iets gegeten en hebben daarna gechilled in de hostel met heel Europa, er was een Italiaan, Fransman, Duitser,...
De dag nadien zijn we ´s morgens naar de Copan Ruinas gegaan. De inkom was 15 dollar maar als je in Copan zijt, dan zijn de Ruinas een must. Met de tuktuk-taxi zijn we ernaartoe gereden, de ruinas liggen een 700m van het centrum. Zoals overal bieden lokale gidsen zich aan maar we hebben de ruinas op ons eigen bezocht. Ik had persoonlijk er meer van verwacht vooral omdat er zoveel over wordt gesproken en natuurlijk de inkom van 10 euro. Maar het was wel mooi, je kon de oude vernielde stad nog herkennen. Nadat we we dat op ons gemak hebben gedaan, zijn we terug naar het centrum gegaan. We zijn eerst iets gaan eten met de Italiaan, Joshua, van onze hostel en nadien hadden we een afspraak met een lokale man die paardenritten aanbood. Nadia wou al heel lang paardrijden, ze rijdt graag paar. En de hele reis door konden we paardritten doen maar die waren best duur. Hier was het 10 euro voor 2 uren. We zijn per paard naar een hogergelegen dorp gereden. Het was leuk, ik had in het begin wat schrik want mijn zadel ging van links naar rechts plus de 'dingens' (weet niet hoe het heet) waar je je voeten inzet, waren van ijzer, en deed dus pijn aan je enkel.In het begin ging het lekker traag. Mijn paard was een beetje LOCO want de drie paarden bleven op een rij achter mekaar. Nadia als eerste, ik tweede en achter mij reed Joshua. Mijn paard wou niet dat Joshua zijn paard me inhaalde en als het paard ons bijna voorbij stak, flipte mijn paard. Die beet bijna zelfs het andere paard. En dan flipte ik wel efkes. Op de terugweg waren Nadia en Joshua voor mij aan´t rijden en zij kunden al galopperen. Mijn paard deed wat die andere paarden deden en boem als de andere sneller gingen, begon mijn paard ook. Alleen liet ik die niet lang galopperen en stopte ik na een tijdje. Maar ik vond het een leuke ervaring. De laatste keer dat ik paard heb gereden, waren met die van Greetje van Sledderlo (dankzij mijn zio Salvo ) Net voor we het centrum aankwamen, reden er nog drie mensen met een paard voor ons, en opeens vloog die man naar beneden. Gelukkig had hij niks. Die paardrit heeft ons de dag nadien spierpijn aan onze rug en billen gekost. Die avond hebben we de winkeltjes afgeschuimd en zijn iets gaan drinken met twee jongens van de hostel. Genieten van onze laatste avond in Honduras....
Honduras was heel leuk maar het was tijd voor onze vijfde land, Guatemala. We zouden normaal met de rechtstreekse shuttle van de hostel naar Antigua gaan voor 20 dollar maar die was volzet. Dus moesten we maar weer de chickenbussen nemen. We hebben er twee uur langer overgedaan, want we hebben drie bussen moeten nemen en we hebben de grensdouane zelf moeten doen. Maar we hebben veel geld bespaard, 3 euro voor de hele rit, ja Guatemala is goedkoop. Dat was wel de minst drukke grens die we toen nu toe gedaan hebben. We hebben in een 20min beide douanes gedaan.
We zijn eerst naar Guatemala City gegaan met de bus. Het is de grootste stad van heel Centraal-Amerika. Iedereen vermijdt de hoofdstad omdat die gevaarlijk is, maar wij hadden geen keus, we moesten de bus daar nemen voor naar Antigua te gaan. Het is goed gegaan, want wij zorgen dat we de busreizen altijd overdag doen. We zijn rond 18u in Antigua aangekomen en hebben dadelijk een hostel gezocht gelijk altijd. Yellow house had plaats voor ons, voor 60 Quetzales = 4 euro per nacht per pers en ontbijt (fruit, pannekoeken en koffie) inbegrepen. Zei ik het al dat Guatemala goedkoop is.... We zijn snel iets gaan eten, we hebben ons verwend na zo´n lange dag met lekker Europees eten voor 7.5 euro, wat duur is voor Guatemala en hebben nadien effe het centrum verkend.
De dag nadien hebben we een rustdag genomen omdat we nog moe waren van de dag voordien. We hebben de ruines van de stad bezocht, we hebben de lokale markten afgelopen en de artisanale markten. Antigua is omgeven door vulkanen en er zijn al heel veel keren aardbevingen geweest. De mooie gebouwen (ook een koloniale stad) hebben er veel onder moeten lijden. Daarom zijn er nu veel ruines te bezichtingen. We hebben ene bezocht, een monnikenklooster. Het was een leuke dag. We hebben lokaal gegeten en gedronken voor 20 quetzales = 1.5 euro en het was nog lekker ook. ´s avonds hebben we een fastfood keten van Guatemala, Pollo Campero, geprobeerd. En natuurlijk was dat ook heerlijk We zijn vroeg gaan slapen want we hebben een excursie geboekt naar het vulkaan Pacaya.
Om 6u ´s morgens zijn ze ons komen ophalen en we hebben een uurtje gereden en zijn aangekomen in het laatste dorpje aan het vulkaan. We waren met 7 man en onze gids vertelde ons dat we altijd bij de groep moesten blijven want vroeger werden op de weg naar boven de toeristen overvallen. We hadden bescherming mee, een lokale man De weg naar boven was best zwaar, het ging steil omhoog en dat voor een anderhalf uur. We hadden ons dik aangekleed omdat ze zeiden dat het koud ging zijn. Dus we hebben goed gezweet. We zijn zo korbij mogelijk bij het vulkaan gewandeld en je kon al warmte uit de rotsen (of beter gezegd warme gekoolde lava) voelen. De gids had marsmellows bij en die hebben we mogen barbequen en lekker gesmolten mogen eten. We zijn zo´n half uurtje boven gebleven en nadien begon de afdaling, die was niet zo zwaar maar wel gladdig door de lavastenen, een aantal hebben dan ook de grond gevoeld. Na de terugrit zijn we ons gaan douchen en hebben we onze rugzak klaargemaakt want morgen gaan we verder. Vanavond gewoon chillen en gaan iets eten met Valeria, een Italiaanse vrouw die met ons het vulkaan heeft beklommen.
hallo iedereen, we waren dus in Esteli en hebben daar een rustige avond doorgebracht in het centrum en hebben lekker tv gekeken in onze kamer. We zijn de dag nadien vroeg opgestaan omdat we de bus naar de grens van Honduras moesten nemen. Tot de grens met de bus was zo,n anderhalf uur en eens aan de grens hebben we weer alle formulieren in orde gebracht voor Honduras binnen te gaan. Eens dat allemaal in orde was, wisten we totaal niet waar we naartoe gingen. Er was een koppel uit UKdie ons vroeg waar we naartoe gingen en we zeiden dat we het echt niet wisten. Ze bekeken ons wat raar omdat we geen plan hadden dus zijn we met hun op de bus gestapt. Daarna zijn er nog drie Brazilianen ingestapt die we eerder aan de grens hadden gezien. Ook zij vroegen waar we naartoe gingen. Ze zeiden dat zij naar de Bahia Eilanden van Honduras gingen en we hebben zomaar beslist om de drie Brazilianen te volgen. Dus geen plan en dan opeens een plan, we gaan naar het mooie eiland Roatan. We hebben wel de hele dag in de bus gezeten want we hebben de grens overgestoken in het Zuiden van Honduras en de eilanden zijn in het Noorden. We zijn van bus veranderd in de hoofdstad en vandaaruit een busrit van 7 uur gedaan tot La Ceiba, dat is nog het vasteland. Maar van daar kun je de boot nemen tot Roatan. Rond 22u zijn we in La Ceiba aangekomen, en hebben een hostel gezocht en zijn nog iets gaan drinken met de Brazilianen, Breno, Kadi en Cleo. Breno en Kadi zijn broers en Kadi en Cleo zijn man en vrouw.
De dag nadien hebben we de boot genomen tot Roatan, de ticket was best duur 28 dollar of 21 euro en de rit was ongeveer een uur. Het eiland is 50 km lang en 4 tot 2 km breed. We hebben ons snel een hostel uitgezocht aan het strand en zijn eerst iets gaan eten en daarna dadelijk naar het strand. Die dag hebben we gewoon gerelaxt aan het strand want we waren nog moe van de dag ervoor. 's avonds zijn we iets gaan drinken aan het strand. De bars waren wel leeg maar wij hebben er een leuke feestje van gemaakt. We hebben de avond afgesloten met een middernacht duik. De maan scheen dus het was niet pikdonker en het water was lekker lauw.
De dag nadien hebben we samen ontbijt gemaakt, Cleo en Kadi hadden een prive cabin met een keuken en hebben daar gekookt. Die dag hebben we ook gewoon geluierd aan het strand en genoten van het mooie weer en het prachtige blauwe water met lekkere cocktails in onze handen. Een lokale heeft ons aangesproken voor de volgende dag te gaan snorkelen met zijn boot. Iedereen is akkoord gegaan.
Op het eiland is het goedkoopste plaats ter wereld om je duikbrevet te halen maar wij hebben niet gedoken. We zijn wel de dag nadien met Captain Clay 's boot gaan snorkelen. Een jongen zwom voor ons en wij moesten hem volgen want de koralen waren best hoog. In het begin heb ik effe gepaniekeerd want we waren aan snorkelen en opeens was ik omgeven door koralen, ik moest echt drijven en niet met mijn benen bewegen om de koralen niet te raken. Maar eens we daaruit waren, waren we bij de Blue Channel, een van de prachtigste dingen die ik ooit gezien heb. Dus we waren zo diep en nog zag je het zand helemaal beneden en als je opzij keek, was er een heel lange en hoge muur van koralen dus het zand leek een tunnel en het water was blauw, daarom Blue Channel, gewoon prachtig. Nadien heeft de Captain ons naar de bekendste strand van Roatan gebracht, West Bay waar we de zonsondergang hebben gezien. Nadien hebben we avondeten gemaakt en zijn we gaan feesten omdat het onze laatste avond was en we moesten de dag nadien om 5u opstaan. Alleen hadden we het zo fijn, dat we die avond beslist hebben om nog 1 dag te blijven. Niemand wou van het eiland af.
De dag nadien hebben we ook gewoon relaxt op het strand. Die vier dagen op het eiland was een kleine vakantie in een grote vakantie. Het waren vier zalige dagen met goeie gezelschap, prachtige stranden en helderblauwe zee. Die avond zijn we niet gaan feesten want anders zouden we zeker beslist hebben dat we nog een dag langer gingen blijven. De dag nadien zijn we ook vroeg opgestaan en hebben we de boot teruggenomen tot het vasteland. Vandaaruit zijn de Brazilianen terug naar Nicaragua gegaan en wij hebben de bus genomen tot Copan, wat bekend staan voor de Copan Ruines. We zijn bijna weer de hele dag onderweg geweest, want dit keer zijn we van het noorden naar helemaal het westen gegaan. We hebben dus de helft van Honduras per bus gezien.
We waren de toeristische steden beu, dus hebben we ´s morgens de bus genomen naar Matagalpa, een stad gekend voor zijn koffie. We namen de bus in Leon en na een uurtje werden we weer gedropt in een 'middle of nowhere place' san Isidro want vandaaruit moesten we de bus nemen tot Matagalpa. gelukkig hebben we niet lang moeten wachten en na een busrit van een half uurtje en 0.75 cent kwamen we aan in Matagalpa. Veel is er niet te doen, de stad heeft zoals elke stad tot nu toe een park met de kerk, straatjes met winkeltjes en eettenten. Die namiddag en avond hebben we het centrum verkend, wat winkeltjes bekeken en lekker gegeten. In onze hotel hadden we een privekamer voor weinig geld en een tv. Die avond zijn we dan ook in het hotel gebleven en hebben een film gekeken.
Ik had in onze reisgids gelezen dat 15km van Matagalpa een afgelegen dorp ligt waar je een dag bij de lokalen kunt doorbrengen en logeren. We hebben dan ook de volgende dag een taxi tot San Ramon genomen en hebben ons aangemeld bij een organisatie UCA. Daar hebben ze voor ons een telefoontje gepleegd en na 10 min stond onze chauffeur klaar om ons te brengen naar La Reina. Er zijn 4 gemeenschappen en La Reina is er ene van. Het is een groot gebied waar 55 families wonen die in koffie, mais en bonen telen. Het gebied strekt zich tot in de hoge bergen en het is zeer afgelegen. Eens daar aangekomen, stond Elisa ons te wachten die ons eerst naar onze familie heeft gebracht. Daar gingen we eten en slapen. 'Onze' familie + kuikentjes en honden woonde in een kleine stenen huisje en wij mochten in een kamer de nacht doorbrengen voor 20 euro per pers met eten inbegrepen. Onze gids heeft ons de hele dag begeleid. eerst hebben we door hun hele gebied gewandeld en heeft zij de koffieplantages laten zien. Nadien hebben we mogen werken in de koffieplantage. We mochten de koffiebonen plukken en nadien hebben we de groene en de rode koffiebonen moeten sorteren. Namiddag hebben we nog een wandeling gedaan tot een mirador, hoog in de bergen waar je een mooi uitzicht had over heel het gebied. Na het avondeten was het al donker en veel was er buiten niet te doen, dus hebben we wat gelezen en met onze gastvrouw gesproken en zijn 'vroeg' (om 19u) gaan slapen. Om 3u werden we wakker geblaft door de honden. De mannen begonnen daar heel vroeg te werken in de koffieplantages, sommigen tot laat in de namiddag. ´s Morgens hebben we daar nog ontbeten en nadat we afscheid hadden genomen van 'onze familie' hebben we de bus teruggenomen naar Matagalpa.
In Matagalpa hebben we de bus genomen naar Estellí omdat vandaaruit de bussen naar de grens van Nicaragua naar Honduras vertrekken. Estellí is de laatste stad van Nicaragua die we bezoeken.
Granada en Leon, koloniale steden met rijke geschiedenis
Zo onze eerste dag van 2012 en we zijn al weer aan pakken om verder te trekken. Van San Juan del Sur zijn we naar Granada gegaan, na weer 2 chickenbussen te hebben genomen, die hier wel heel goedkoop zijn. Tijdens die rit hebben we Jimmy leren kennen, een Spanjaard van 63 jaar. die ging ook naar Granada. Die is 24 jaar getrouwd geweest en zijn vrouw zei op een dag dat ze haar vrijheid wou en nu reist hij alleen.
We zijn uitgehonderd in Granada aangekomen want we waren vroeg van San Juan vertrokken. We hebben dan ook als eerst iets gegeten in een lokale tent op het Central Parque. Dan zijn we naar de hostel gewandeld en voor 4 euro per pers per nacht hebben we dadelijk voor 2 dagen betaald. Granada is een koloniale stad met heel mooie, kleurrijke gebouwen. Er is ook 1 lange straat met allemaal restaurantjes en pubs.
Die avond zijn we met onze vriend het centrum gaan verkennen en iets gaan eten.
De dag nadien hebben we een tour gedaan. We zijn eerst naar een dorpje half uurtje van Granada gegaan, Sant Elena (Penas Blancas) en hebben kunnen zien hoe al die artisanale potten en vazen worden gemaakt. Die kun je op elke hoek van de straat in Granada kopen. En we hebben ons niet kunnen inhouden, we hebben een mooi bordje gekocht. Nadien zijn we naar de laguna (van het vulkaan Apoyo) gegaan. daar hebben we 2 uur kunnen relaxen in tegenstelling tot de andere lagunas van vulkanen konden we in deze wel zwemmen. Ook hebben Nadia en ik ons gewaagd aan kayaken. WE hebben het overleefd. Nadien zijn we aan een restaurant aan de laguna iets gaan eten. Namiddag zijn we onze vriend Jimmy weer tegengekomen en zijn we tot aan de laguna van Granada gewandeld. Het was er vol met vliegjes, ik denk dat we er toch een aantal gegeten hebben. Het was ook geen mooi zicht die laguna, het water was vies en de boulevard was vuil. Dan zijn we maar teruggewandeld naar het centrum en zijn we een bordje tegengekomen met 24 euro = lichaamsmasage + gezichtsbehandeling + pedicure. Voor die prijs hebben we het niet kunnen weerstaan en het heeft ons echt goed gedaan. Onze rug had het nodig na 1 maand met die zware rugzak. s avonds hebben we met onze vriend Jimmy doorgebracht, iets gegeten en gedronken en nadien heeft hij ons op een ijsje getrakteerd. We hebben twee leuke avonden gehad met Jimmy, best een grappige man, die van alles vies was en bijna nergens wou eten vooraleer hij had gezien of het toilet proper was.
!! Na 1 maand reizen zijn we eindelijk mensen uit Genk tegengekomen. Eerst in onze hostel een groep van 5 jongeren uit Genk en nadien in het centrum hoorde ik Limburgs... en ik zeg : uit Belgie, en dat meisje begon ineens, ohhh je kwam me al bekend voor. Zij was me dus aan bekijken maar durfde niet tegen haar vriend te zeggen dat ik haar bekend voorkwam omdat haar vriend haar niet zou geloven. Maar inderdaad ze kwamen ook uit Genk en Houthalen. Limburgers, wereldburgers.....
Dag nadien was het tijd voor naar Leon te gaan. Leon was voor lange tijd de hoofdstad van Nicaragua en heeft veel geschiedenis.
Leon is chaotischer en vuiler en heeft niet zo mooie onderhoude gebouwen. Door de 42 jarige dictatuur van somoza in 1936-1956 heeft de stad veel moeten lijden. Na een rit van 1.5 uur zijn we op het station aangekomen en hebben we ons door een fiets en kar bestuurd door een jongen, laten brengen naar de hostel. Die hostel is nog goedkoper dan die in Granada. We zijn twee dagen hier gebleven: We hebben een aantal kerken bezocht, bijna heel Leon te voet gedaan, alle marktjes. De eerste avond zijn we ook naar een baseball wedstrijd gaan kijken. We hebben de taxi genomen tot aan het stadion en tickets gekocht van 35 cordoba = iets meer dan een euro en hebben voor de eerste keer genoten van een baseball wedstrijd die bijna 3 uur geduurd heeft. Vandaag heb ik ook een pakje van 6 kilo opgestuurd, aantal boeken, handtassen en een hoed en hopelijk dat die na 5 weken in Genk aankomt. Vanavond gaan we nog iets eten en gewoon rustig aandoen. En morgen gaan we verder naar Matagalpa, een minder toeristische plaats.
Allereerst Gelukkig Nieuwjaar - Feliz Ano nuevo - buon'anno iedereen!
San Juan del Sur, we hadden dus besloten om Nieuwjaar te vieren in San Juan omdat het wel leuk leek om op het strand te vieren. We zijn de 28ste in de namiddag aangekomen en zijn tot de 1ste. Het is een leuke dorp met gezellige restaurantjes en winkeltjes EN een leuke strand met veel surfers, waande me voor drie dagen in Home and Away latinostyle. De eerste avond zijn we een groentesoep gaan eten aan het strand, we kregen er ook rijst en frietjes. Terwijl we aan het eten waren, kwam een jongetje van 8 jaar bedelen aan ons tafel en we vroegen of hij onze rijst en frieten wou eten. Hij zei dat hij ze wou meenemen omdat die mensen van de bar dat niet wilden, na een paar frietjes te laten proberen, hebben we hem overtuigd en is hij bij ons aan tafel komen zitten en heeft de frietjes helemaal opgegeten en de rijst heeft hij meegenomen. De dag nadien waren we aan het wandelen en hoorden we opeens, amigas, en kwam hij tevoorschijn met zijn broer. Hij vertelde dat hij de rijst samen met zijn broer had gegeten. Wat een leuk gevoel...
De eerste complete dag hebben we 4 jongens uit El Salvador leren kennen, 2 verbleven in onze dorm en 2 meisjes uit California. We zijn dan ook allemaal samen naar het strand Madera gegaan per taxi want ligt een half uurtje van San Juan. Er zijn heel goeie golven voor de surfers, oa voor Jacky, ene van de Californische meisjes. We hebben de hele dag aan het strand doorgebracht, sommigen hebben gesurft, anderen hebben naar de surfers gekeken zoals wij, gezwommen met leuke hoge golven. Om 17u zou de taxi (pick-up waar we met 6 vanachter zaten) ons terug komen halen want we hadden al de terugrit betaald. Maar we hebben nog 2u langer moeten wachten omdat de chauffeur gestopt was geweest door de politie. Aan 1 kant vonden we het niet erg omdat we van een hele mooie zonsondergang hebben kunnen genieten maar aan de andere kant hadden we zo'n honger want we hadden alleen maar ontbeten. Tijdens de terugrit is de chauffeur bij een supermarkt gestopt want de jongens gingen voor ons koken. En wat was het lekker, ze hadden eieren gemaakt met bonen, croutons met bacon en wij meisjes hebben ons ook een lekkere salade gemaakt. We hebben de avond geeindigd op het strand waar elke club en bar luide muziek heeft.
De tweede dag hebben Nadia en ik geshopt en het dorp verkent. Nadien hebben we aan het strand van San Juan gelegen. Rond 18u zijn we naar de supermarkt gegaan want we hadden aangeboden dat wij spaghetti zouden koken voor de bende. Het is spaghetti met groentjes geworden en iedereen heeft zijn bord flink opgegeten. Nadien hebben we allemaal in het hostel gechilled.
De derde dag zijn Nadia en ik vroeg tevoet naar het beeld van Christus gewandeld. Vanuit alle kanten van het dorp zie je aan het strand een heuvel/berg met een grote beeld van Christus (24m hoog). Iedereen doet die heuvel per quat of taxi maar Nadia en ik wilden tevoet gaan. En wat hebben onze spieren moeten werken, we hebben meer dan een half uur een heeel steile helling moeten beklimmen in de hitte niet te vergeten. Het was bijna krom naar boven wandelen. Het was aangelegde weg waar heel veel grote villa's van de rijke Nicaraguanen stonden. Eens boven aangekomen, bezweet en uitgedorst want onze water was warm geworden, hebben we kunnen genieten van een mooi uitzicht over San Juan en van het beeld. De daling viel beter mee en terug in het dorp zijn we lekker gaan terrassen op het strand. Nadia had een smoothie genomen van een fruit wat ze niet echt luste en opeens kwam er een jongetje naar ons toe die kauwgommen verkocht voor 2 cordoba of 0.007 cent in euro want moet delen door 30. Hij had niet echt veel zin en toen we hem Nadia haar drank aanboden, is hij onmiddellijk bij ons komen zitten en heeft zijn glas snel leeggedronken en zelfs het ijs opgegeten. Opeens zei hij dat hij zijn broerke ging halen. Dus hebben we een andere drank besteld en die was ook weer snel leeg. En natuurlijk hebben we kauwgom bij hun gekocht en nadat we hen 10 cordoba hebben gegeven ipv 2 waren ze zo gelukkig. Dan zijn we terug naar onze hostel gegaan voor ons klaar te maken voor Nieuwjaar. We zijn de hele avond met een hele bende aan het strand geweest, elke pub of club had luide maar gelukkig goeie muziek. We hebben eerst om middernacht geklonken aan het strand en nadien zijn we verder gaan feesten in een bar tot de vroege uren. We hebben de avond geeindigd met een lekkere taco
En dan is het zover, na 14 dagen hebben we deze morgen Costa Rica verlaten. Eerst weer een aantal bussen genomen, van Playa del Coco naar Liberia, van Liberia naar de douane. De douane viel goed mee, eerst weer een stempel voor Costa Rica te verlaten en dan een kilometer wandelen (met die zware rugzakken en in de warmte) naar de Nicaraguaanse douane. En dan waren we eindelijk in Nicaragua, het land van de chickenbussen... Want onze eerste busrit was al in een minder comfortabelere bus dan die van Costa Rica. Nicaragua is niet zo veramerikaanst als Costa Rica, waardoor alles nog heel goedkoop is, onze rit koste 50 cent per pers. We wisten wel nog niet wat onze bestemming ging zijn, dus hebben we eerst de bus genomen tot Rivas. Toen we daar uitstapten merkten we al dadelijk het verschil, alles veel vuiler en ouder. Het was ondertussen 13u en we wilden eerst iets eten vooraleer we beslisten waar we heen gingen. De taxichauffeurs bleven op ons afkomen, taxi taxi naar daar en daar en constant riepen die, en we wisten zelf nog niet waarheen, was een grappige situatie. Na al die mensen genegeerd te hebben, zijn we een kleine bar binnengegaan en hebben iets gegeten en dadelijk merkten we ook het prijsverschil 2 euro voor een maaltijd met drank. Na ons maaltijd hadden we besloten om naar San Juan del Sur te gaan, dus in de bus gestapt van San Juan en de bus heeft nog een half uur stilgestaan, maar we konden niet buiten wachten want anders was je je plaats kwijt. En in die half uur zijn er meer dan 20 mensen voorbij gekomen in de bus die iets verkochten, kousen (wat ik totaal niet snap met die warmte), onderbroeken, schaar, lijn, eten, drinken, haargerief,... en was best ambetant na een paar van die verkopers want we zaten op 1 bank met drie, aaneen geplakt kun je zeggen, en onze tassen op ons, best zwaar. was een vermoeide rit en na weer een uur in een chickenbus, we zijn uitgeput op onze bestemming geraakt. Dan nog een hostel zoeken met die zware tas op onze rug. Wat blijkt, is ook wel best een toeristische plaats dus waren de prijzen van de hostels niet veel minder dan in Costa Rica, namelijk 10 euro per pers per nacht. Dus nu is het onze eerste avond in San Juan del Sur en we hebben ons net lekker gedoucht want we roken niet meer fris na al die busritten. En hebben even rondgewandeld en het strand gezien en we hebben besloten om hier Nieuwjaar te vieren, want is wel best een gezellige plaats.
Kerst is voorbij en de 26ste hebben we de eerste bus genomen die we konden nemen richting Playa Del Coco, weg van de regenwoud, weg van de wind. We moesten eerst de bus nemen tot Puntarena maar we hebben onze halte gemist waardoor we ergens ïn the middle of nowhere'zijn uitgestapt. De mensen die daar op de bus waren aan't wachten, leken heel veel geduld te hebben want als we vroegen om hoe laat de bus naar Liberia was, wisten ze het niet. Dus hebben we daar gewacht in de hitte. En na enkele bussen is er uiteindelijk ene gestopt, de andere reden maar door omdat ze vol waren denk ik. Eens in Liberia hebben we dadelijk de bus richting Playa del Coco genomen. We waren ondertussen al van 5u op en waren weer een hele dag bijna onderweg.
Playa Del Coco, eindelijk zon en strand.... Het is een leuke oord met strand, zon, vele restaurantjes en winkeltjes maar een beetje te Amerikaanst. Heel veel Amerikanen die daar hun vakantie doorbrengen en dus waren de prijzen goed hoog, niet goed voor ons. We hebben de avond wel doorgebracht met de winkeltjes te bekijken en hebben enkel een pareo gekocht. 's avonds zijn we de hele avond met drie jongens doorgebracht, - een Costaricaan, die in de hostel werkt, - een Salvadoriaan (denk ik of Salvadoreen) die elke avond in een pub gitaar speelt met zijn groep - een Amerikaan, die met zijn 4m zwangere vrouw Costa Rica heeft bezocht. zijn vrouw lag ziek in bed... De mannen hebben gitaar gespeeld en gezongen, een leuke relaxte avond.
De dag nadien hebben we geluierd op het strand, het water was wel donker, want het zand is donker door de vulkanen, dus hebben we niet gezwommen, zwarte zee hebben we ook in Belgie. We hebben genoten van happy hours in de pubs, cocktails en smoothies voor goede prijs. Nadat we al dat zwarte zand van ons hadden afgewassen, zijn we lekker gaan eten (pescado caribeno = vis op zijn Caraibisch = HEERLIJK) en genieten van een groep die optrad in een pub. Een leuke afsluiter voor onze laatste nacht in Costa Rica
Wij zitten in Monteverde, 1.400m hoog boven zeeniveau. We zijn hier twee dagen gebleven en hebben Kerstmis hier gevierd. We hebben in een restaurant gegeten 'Tree House'. Midden in de restaurant staat een grote guanacaste boom, die gekend zijn hier in Costa Rica. We hebben kerst gevierd met een Japans meisje die alleen aan een tafel zat en we hebben haar uitgenodigd aan onze tafel. Vraag me niet meer haar naam maar het was een grappige conversatie aangezien zij alleen Japans en Spaans kon. Overdag hebben we helemaal niks gedaan en het is mijn schuld want ik ben ziek. Ik heb oor- en keelpijn en ben verkouden. We hebben dus de hele tijd in de hostel rondgehangen. We konden ook niet veel buiten wandelen want hier is een constante wind. De hele nacht door lijkt het alsof er buiten een orkaan voorbij raast, zoveel wind is er. Het leek wel een horrorfilm, Nadia en ik in 1 bed en we hadden geen keus dan naar al dat lawaai te luisteren, reclameborden bonkten tegen onze hostel,... En 's avonds is het hier best koud, een beetje Belgisch weer. Maar morgenvroeg hoop ik dat ik beter ben en want we hebben weer een hele rit op ons te wachten, we gaan namelijk naar Playa del Coco. Een van onze laatste bestemmingen van Costa Rica. Hasta!
Where were we? In Alajuela.... De eerste avond was lekker relaxed, stadje bezichtigd, ´s avonds een soepke bij een Chinees restaurantje gaan eten en lekker vroeg gaan slapen want ´s morgens moesten we vroeg de bus nemen richting het vulkaan Poas. De rit duurde een 45 min en inkom was 10 dollar = 7.5 euro. We kwamen aan rond half 11 en de bus terug naar ALajuela was om 14u. We dachten dat we niet genoeg tijd gingen hebben want er waren drie trails (hadden we gelezen in ons reisgids). Maar na een uurtje hadden we al alles gezien. De trails waren heel gemaakt en er was geen gevoel van jungle maar de krater van het vulkaan Poas en de laguna Botona waren wel heel mooi. Het vulkaan was in 2009 nog eens actief maar voor het moment is het stil. Hier hebben we 2 Nederlanders Kas en Robbert leren kennen. Bij de terugreis zochten ze een hostel en wij hebben de onze aangeraden. Die namiddag en avond hebben we samen de stad verkend en zijn samen gaan eten in de lokale markt.
De dag nadien zijn we samen naar La Fortuna gegaan. Een busrit zou 4u duren en toen we bij de bushalte aankwamen, kregen we een aanbod van een taxichauffeur (een Brusselaar die al 30j in Alajuela woont), voor 5.000 collones = 10 dollar = 7.5 euro bracht hij ons naar La Fortuna en in 2.5u. Dat aanbod hebben we ook aangenomen. De ´Belg´ heeft een route genomen met een spectaculaire panorama, afgelegen in de bergen met af en toe een leuke waterval. De chauffeur heeft wel de heeeeeeeleeee rit gezaagd, hij was denk ik zo blij da hij nog eens Frans kon praten dat hij geen moment zijn mond heeft gehouden. Hij dropte ons in La Fortuna, gekend voor het vulkaan Arenal, een van de actiefste vulkanen van Costa Rica. We hebben een leuke hostal Dorothe genomen voor 8 euro per kamer dus 4 euro per pers. We kwamen aan en we hebben dadelijk een excursie geboekt namelijk naar de Baldi hot springs + diner voor 33 dollar = 24 euro. We kwamen daar aan rond 14u. Het was meer een waterpretpark want er waren verschillende baden van verschillende temperaten, van koude baden tot 30 graden, 40 graden en de warmste van 67 graden. In de laatste kon je natuurlijk maar enkele sec ingaan (met je voeten) anders liep je de kans dat ze smolten. Er was ook een bad met drie glijbanen en een grote jacuzzi. Het was een leuke verwennerij.... en om 19u stond het buffet klaar en hebben we ons buikje goed vol gegeten.
Vandaag (23 dec) zijn we vroeg opgestaan en zijn we naar de Caratas waterval gegaan. Na een inkom te betalen van 7.5 euro en een hele steile daling zijn we aangekomen in een hele mooi waterval van 70 m. Het was een heerlijk gevoel om daarin te zwemmen en natuurlijk liep er ook een mooie rivier door de jungle met klare water waarin we ook een duikje hebben genomen. De stroming bij de waterval was heel krachtig en als het niet voor ons 2m vriend was, was ik zeker kopje onder gegaan. Maar het was een ZALIG gevoel! En ja, ik heb in mijn onderbroek en bh gezwommen want ik had mijn bikini niet aan maar ik wou zo'n kans niet laten voorbij gaan dat ik daar in mijn ondergoed stond...
Nadien hebben we afscheid genomen van onze twee lange Nederlanders en zijn nu aan wachten op ons vervoer naar Monteverde, een rit van 3u, jeep - boot (over de Lake Arenal) - jeep tot Monteverde, waar we ook Kerstmis gaan vieren.
- In Panama hadden we in elke hostel warm water, hier in Costa Rica hebben we altijd koud water gehad. En daarom scheren we ons niet elke dag .-) wat tot apige situatie.s kan leiden.
- Costa Rica is veel duurder dan Panama.
- Het geld van Costa Rica is precies het geld van Monopolie, de biljetten hebben leuke kleuren met dolfijnen en andere dieren en de muntstukken zijn best groot.
- We zijn niemand zijn verjaardag vergeten of gaan vergeten, maar het is moeilijk om op die dag te bellen of op internet te geraken DUS
Ivan 9 dec, Alessandro 15 dec PROFICIAT de rest in dec nu al PROFICIAT zio Salvo 25 dec, Magda 26 dec, als ik toch iemand vergeet, geef ik de schuld aan Costa Rica....
- De matrassen zijn heel dun, Nadia haar rug is het al aan begeven, maar ja ze is ookal 30
- We hebben staand leren plassen en kakken.
- we hebben een aantal leuke dingen al gekocht en hebben al enkele kleren in een hostel achtergelaten, om het evenwicht te houden
- we weten nog altijd niet waar we voor Kerstmis en Nieuwjaar gaan zijn, we denken ergens in het noorden van Costa Rica.
De dag na Manuel Antonio hebben we afscheid genomen van Nick, wij gingen richting San Jose en Nick ging liftend richting ¨wist hij zelf nog niet¨.
We hebben om 14u ´s middags de bus genomen en na 4 uren zijn we aangekomen in de hoofdstad. Een grote veramerikaanste stad. We hadden geen hostel geboekt en hebben aan een taxi gevraagd om ons naar de bekendste hostel ´Costa Rica backpackers¨te brengen, gelukkig hadden ze nog plaats. Die avond hebben we geluierd in de hostel omdat het best gevaarlijk is om in het donker rond te wandelen. De dag nadien hebben we eens lekker uitgeslapen (tot 9u ) en zijn we San Jose gaan verkennen. We hebben de hele dag gewandeld tot 18u ¨s avonds. We hebben weer gewinkeld, er zijn zoveel leuke dingen in deze landen, dat we ons niet altijd kunnen inhouden. Dan zijn er de lokale marktjes die heel mooie spullen verkopen. we hebben ook geluierd in de mooie parken in het centrum. Ik (Letizia) heb een pedicure gehad omdat teennagels dat nodig hadden (nog van de modder van onze beruchte wandeling met onze teenslippers in Boquete) en ze hebben mijn nagels rood gelakt en op de grote teennagel staat er een bloemetje (maak ik nog een foto van). Toen was het al donker en hebben we een taxi genomen naar onze hostel.
Vandaag hebben we van San Jose vroeg de bus genomen naar een stadje (een uurtje met de bus) Alajuelo genomen omdat we morgen het vulkaan Poas gaan bezoeken. Vandaag hebben we ook gewoon de stadje Alajuelo bezocht, Nadia heeft haar haar geverfd en ik zit nu in een internetcafe. We zijn klaar voor het vulkaan morgen! Jullie horen het wel binnen enkele dagen.
onze laatste blog dateert van enkele dagen geleden, om precies te zijn zaten we in Puerto Jimenez. De hele dag heeft het in PJ zitten regenen en de excursies (van de touroperators) waren best duur dus hebben we besloten om de dag nadien al te vertrekken. Onze reisgenoot, Nick, was ook ziek en heeft de hele namiddag in bed gelegen. Dus hebben we gechilled, lekker gegeten in een restaurantje en zijn vroeg gaan slapen. Desondanks hebben we geen oog dicht gedaan die nacht,
- ten eerste : tegenover ons hostel was een bar en er was lawaai is tot llllllllaaaaaaaattttt in de nacht, muziek, auto´s aan racen,...
- ten tweede : onze bus vertrok om 5u ´s morgens naar Quepos, dus hadden we de wekker om 4u gezet. nog pikdonker en niemand te bespeuren zijn we naar de bushalte gewandeld, en we dachten dat ondertussen al kwart voor 5 was, en maar wachten wachten, en we wisten dat er iets niet klopte omdat er geen kat te bespeuren was. tegenover ons was een gebouw en een nachtwachter liep voorbij en toen we het uur vroegen, bleek het pas 4u te zijn. met andere woorden ons klok was verkeerd en we waren om 3u opgestaan en stonden daar een uur te vroeg.
Op de bus richting Quepos, in het boek stond 5u rijden, maar we hebben eerst tot ´Isidre iets´ moeten rijden (6.5u bus) en dan vandaar de bus naar Quepos, nog eens 2.5u op de bus, dus het was een lange lange dag voor ons, vergeet niet da we van 3u ´s morgens op waren. De hele reis op de bus had het niet geregend, eens we in Quepos waren, begon het weer te regenen... we hebben een hostel gezocht, we zijn eerst in een bekende hostel van Quepos gegaan. Maar onze reisgenoot vond die hostel maar niks en zijn we daarom verder gewandeld. Toen we een hotel voorbij kwamen, vroegen we hoeveel een kamer met 3 bedden kostte, en de prijs viel heel goed mee, dus hebben we een kamer genomen met eigen bad en tv Die dag hebben we gewoon Quepos verkend, was best een leuke stadje, veel winkeltjes en restaurantjes, maar wel duuuuur. Dus hebben we maar in een soda gegeten, een lokale, goedkope tent en hebben we nadien ons getrakteerd op een cocktailtje (Nadia een koffie´tje), het was happy hour, dus 2 cocktails voor 3.000 collones = 6 dollars = 4.5 euro. Nadien zijn we teruggegaan naar ons ´kamertje´en zijn Nadia en Nick gaan slapen. Ik had nog geen slaap en ik ben een straat verder gegaan met de zoon van de eigenaar van het hotel. Daar waren een bende jongens muziek op trommels aan spelen en achter die jongens stonden enkele jongeren klaar om op die muziek te dansen. Al de mensen rondom dansten ook ter plekke en ik kon natuurlijk ook niet stil blijven staan
De dag nadien zijn we vroeg naar Manuel Antonio gegaan en hebben we een hostel genomen dat vlak voor de ingang van het Nationaal Park Manuel Antonio is. We hebben onze spullen in de hostel gezet en zijn dadelijk naar het NP gegaan. Er waren spijtig genoeg enkele trails (paden in de jungle) afgesloten dus bleven er niet veel trails om te doen. We hebben er 2 gedaan, ene leidde tot aan een strand en de andere leidde tot aan een mirador, een plekje waar je een hele mooie uitzicht hebt. Tijdens die twee trails hebben we luiaards, leguanen of varanen, apen (white face monkeys en nog een soort), een soort miereneters,.... gezien. Na die twee wandelingen zijn we naar het strand van het NP gegaan en ja, de hele tijd had het niet geregend en toen we gingen zitten op strand, boem begon het weer te regenen. we hebben een tijdje in de regen zitten lopen en na een tijdje zijn we kletskletsnat terug naar ons hostel gewandeld. Daar hebben we lekker gechilled. We hebben gezwommen in het zwembad en ´s avonds hadden ze een projector tegen een grote witte muur geplaatst en hadden we een openlucht tv. ´s avonds hadden we besloten om uit te gaan, aangezien het zaterdag was en we nog maar 1x op stap zijn geweest. Dus hebben we de bus genomen naar Quepos (200 collones, nog geen 50 cents) en zijn we eerst naar een pub gegaan omdat het nog vroeg was. Rond 11u zijn we naar een club gegaan, en hebben we een aantal uurtjes gefeest. De taxi heeft ons veilig terug naar onze hostel gebracht.
Nadia en ik hebben besloten om met Nick naar Corvocado te gaan, ligt in Zuiden van Costa Rica. 's morgens zijn we met de bus naar David gegaan om naar de bus naar de grens van Panama te gaan. Nadat de bus ons afzette, hebben we gevraagd waar de douane was van Costa Rica. Met onze, al wat zwaardere, rugzakken zijn we door de regen en door een best chaotische centrum naar de loketten gegaan. Iedereen had ons gezegd dat het meer dan 1.5u zou duren want er zijn zo lange rijen. Maar we kwamen er aan en er waren maar 4 mensen voor ons bij het loket "entrada Costa Rica". Maar wat bleek we moesten ons eerst uitschrijven bij het loket "salida de Panama" en we zijn helemaal terug moeten wandelen door de regen en chaotische centrum naar de Panamese kant. we komen daar en ja, een hele lange rij Na meer dan een uur wachten hebben we onze stempel van Panama gekregen en zijn we teruggewandeld naar Costa Ricaanse kant van de douane om daar dan onze stempel te krijgen om Costa Rica binnen te komen. Omdat we niet echt een retourticket vanuit Costa Rica hadden (omdat onze vlucht terug vanuit Puerto Rico is) heeft de jongen ons 20 dagen gegeven om in Costa Rica te blijven. Maar dat is voldoende voor ons.
Na de douane hebben we de bus genomen richting Golfito, een klein dorpje aan een baai, een rit van 1.5 u. We hebben de raad van Nick zijn gidsboek "Lonely Planet" gevolgd en we hebben de goedkoopste hostal genomen voor 10 dollar per persoon. het was voor mij, de minst propere en meest verouderde hostel tot nu toe, maar omdat we toch de dag nadien vroeg gingen vertrekken, vonden we dat niet zo erg. veel was er niet te doen in Golfito, paar winkeltjes en bars. Het leek meer een verlaten dorpje. Nadat we gegeten hebben, zijn we in onze kamer gaan chillen en hebben allemaal rustig op ons bedje een boek zitten lezen, wat maar van korte duur was want we waren zo moe dat we snel in slaap zijn gevallen. 's morgens moesten we de boot naar Puerto Jimenez nemen om 7.30u en natuurlijk had niemand de wekker opgezet waardoor we om 7u zijn wakker geworden en de boot hebben gemist. de volgende was om 10u en zijn we dus eerst gaan ontbijten. Nu zijn we in Puerto Jimenez en zitten in de hostal Carolina, bed voor 9 dollar per pers. Het dorpje heeft ook maar 1 hoofdstraatje waar alle winkeltjes en restaurantjes zijn. Maar we zijn hier gekomen omdat dit het kortsbijzijnde dorpke is van Corvocado Nationaal Park. Nick en Nadia zijn aan't rusten in de hostal en ik zit in een internet cafe. straks zullen we beslissen wat we morgen gaan doen in het Nationaal Park. Jullie horen het wel binnen enkele dagen.
ola, hace unos dias que no hemos escrito, 5 dagen geleden waren we dus in Bocas. 's morgens hebben we eerst de boot richting Almirante (vasteland) genomen en vandaaruit de bus naar David om vandaaruit naar Boquete te gaan. De rit naar David (ongeveer 4u) was een hele belevenis, leek wel of we 4u lang op de achtbaan in Walibi zaten. Het was maar een klein busje en veel plaats was er niet voor mijn benen (Letizia) en Nadia mocht vanvoor bij de buschauffeur zitten. Het "leukste" deel van de rit was toen we in David aankwamen. Toen de deur openging, stond ik (Letizia) klaar om uit te stappen toen een meisje van 8 opeens voor me kwam staan om op mijn voet over te geven en nadien pas stapte ze uit. ja heel leuk na een heftige 4u rit! Nadat ik mijn schoen ben gaan uitwassen in de toiletten, hebben we de busje naar Boquete genomen. Deze rit duurde maar 45 min, gelukkig, want we zaten als sardientjes in een blik. Nadia stond ergens in het midden van de bus en had oksels en ellebogen om van te genieten. ik moest langs de buschauffeur zitten of beter gezegd op de buschauffeur zitten, die nauwelijks kon schakelen omdat iedereen zo dicht opelkaar zat. Toen we vertrokken dachten we dat de bus vol was, maar onderweg vond de chauffeur dat we nog plaats genoeg hadden, en liet maar nog mensen instappen, zoveel dat zelfs de deur van voor open bleef en een oud vrouwtje op de trap rechtstond, geplakt tegen haar dochtertje.
Na een halve dag onderweg, waren we eindelijk in Boquete en we hadden dadelijk een hostel langs het park. Het meest bekende hostel van Boquete kost (9 euro) 12 dollar per nacht. Nadia en ik sliepen in aparte kamers en weer zijn we mensen tegengekomen die we in Bocas hebben leren kennen, want toen ik de deur van de slaapkamer opendeed, stond er Nick, de Amerikaan die we in Bocas hebben leren kennen. In de namiddag hebben we gewoon gechilled en het dorp verkend of beter gezegd de winkeltjes. We konden ons natuurlijk niet inhouden en hebben enkele dingen gekocht, we hebben nog 2 maanden te gaan om dit allemaal te dragen, niet echt slim van ons. 's avonds hebben we de andere backpackers in de hostel leren kennen en met hun gechilled.
De hostel organiseert ook verschillende tours, zoals raften, hikings,... (dag 2) we hebben de coffee tour gedaan. we zijn naar een koffieplantage gegaan en hebben het hele proces kunnen volgen van de vruchten op de boom tem het branden van de boon. Nadien mochten we de koffie proeven. De eigenaar is 30 jaar geleden begonnen met de plantage. de machines om de bonen te verwerken zijn vrij duur, en daarom heeft hij zelf machines in elkaar gestoken, met stukken van wasmachines en zelfs de koplampen van wagens. Nadien hebben we weer een chill-namiddag gehad, we hebben onze kleren gewassen, en we hebben voor 4 dollar (2,5 euro) in de Lunchgarden van Boquete gegeten. Het heeft ons zo goed gesmaakt dat we de andere dagen ook daar hebben gegeten.
Er waren weer heel toffe mensen in de hostel: - Eefke, Hollands meisje van 21j die 5m in Mexico als au pair heeft gewerkt en nu door Centraal-Amerika reist. - 3 Amerikanen, vader (Chris), zoon (Derrick) en vriend van de zoon (Corry) die een 4 wheel driver hebben gehuurd en zo Panam doorreizen. De hostal organiseerde ook een tour naar de hotsprings (warmwaterbronnen van de vulkaan) maar ze vroegen 25 dollar dus hebben Nadia, Eefke en ik besloten de dag nadien (dag 3) zelfs met de lokale bus naar de hotsprings te gaan wat ons maar 1 dollar zou kosten. Maar op het moment dat we naar de bushalte wilden gaan, hebben de drie Amerikanen ons meegevraagd. Ze gingen met de auto naar het hoogste punt kortbij het vulkaan. We hebben het voorstel aangenomen en het is een heel leuke dag geweest. We zijn eerst naar Volcan gereden, de hoogste dorpke bij het vulkaan en daar is het National Park La Amistad. We hebben de auto bij de inkom van het park gelaten en Derrick zei dat er in dat park een hele mooie waterval is maar dan moesten we een hiking doen van meer dan 2u heen en terug. Nadia en ik, die eerst gepland hadden om gewoon naar de hotsprings te gaan, hadden onze teenslippers aan en nu moesten we een trail volgen van meer dan 2u midden in de jungle richting een waterval. Eerst vonden we het grappig, zo van yeah met onze teenslippers in de jungle in maar nadien niet meer. het was eerst een steile helling van 2 km en van begin was er een fijne paadje aangelegd maar naarmate we hoger gingen, liep het helemaal uit de hand. Modder, begon te regenen, gladdig,... we moesten letterlijk naar omhoog kruipen en af en toe verloren we een teenslipper in de modder. ik (Letizia) had teenslippers aan van 1,5 euro die ik heb moeten kopen omdat ik mijn Havaiana's op een eiland ben verloren, en die waren echt niet gemakkelijk om over stenen en modder te gaan. Onze kleren vol modder, we hielden ons aan bomen vast om naar boven te kruipen en dus onze handen vol modder waardoor je ook niet je gezicht kon aanraken als het te warm werd. Na meer dan een uur te klimmen, kruipen, glijden waren we eindelijk aangekomen bij de waterval en die was gelukkig de helse hiking waard. Spijtig genoeg was het water te koud, anders hadden we wel een duikje genomen. De rit terug naar de park was iets minder erger omdat we nu moesten dalen. we hebben gebruik gemaakt van onze handen en kont om naar beneden te gaan, omdat soms de treden zo ver van mekaar stonden of zo modderig en zo gladdig waren. wat waren we blij toen we bij het park terug kwamen en onze handen en voeten konden spoelen. Nadien zijn we naar de hotsprings gereden en gelukkig waren we met een 4 wheeler want de weg was zo steil en vol met dikke gaten en water, het was meer dan een half uur in de auto en de veren van de wagen hebben hun werk gedaan, een bumpy ride zoals Mohombi zingt... In het boekje, van de Amerikaan, stond dat er hotsprings waren in de jungle na een best goed onderhouden weg te volgen van 10 min. We hebben meer dan half uur een NIET zo onderhouden weg gevolgd om maar 1 hotspring te vinden in de middle of nowhere. Maar het water was wel heel warm, en het deed zo goed na een hiking van 2.5u en een bumpy ride van half uur, om in de hotspring te gaan zitten en relaxen. Op de weg terug naar de hostel zijn we verloren gereden en heeft de rit weer 2u geduurd, we zijn in de hostel aangekomen, vuil en hongerig! na een douche en lunchgarden hebben we gechilled in de hostal met de andere mensen. Dit zou onze laatste nacht in Panama zijn, want de dag nadien zouden we vertrekken uit Boquete richting Costa Rica samen met Nick, die onze richting uitgaat.
want om ´s avonds om 22u is de shuttle naar de luchthaven. We gaan op de luchthaven slapen dan besparen we een hostel en vroeg opstaan. Alhoewel slapen op de luchthaven??? De laatste dag hebben we genoten aan het mooie strand van Cancun. 
) Net voor we het centrum aankwamen, reden er nog drie mensen met een paard voor ons, en opeens vloog die man naar beneden. Gelukkig had hij niks. Die paardrit heeft ons de dag nadien spierpijn aan onze rug en billen gekost. Die avond hebben we de winkeltjes afgeschuimd en zijn iets gaan drinken met twee jongens van de hostel. Genieten van onze laatste avond in Honduras....
zoals wij, gezwommen met leuke hoge golven. Om 17u zou de taxi (pick-up waar we met 6 vanachter zaten) ons terug komen halen want we hadden al de terugrit betaald. Maar we hebben nog 2u langer moeten wachten omdat de chauffeur gestopt was geweest door de politie. Aan 1 kant vonden we het niet erg omdat we van een hele mooie zonsondergang hebben kunnen genieten maar aan de andere kant hadden we zo'n honger want we hadden alleen maar ontbeten. Tijdens de terugrit is de chauffeur bij een supermarkt gestopt want de jongens gingen voor ons koken. En wat was het lekker, ze hadden eieren gemaakt met bonen, croutons met bacon en wij meisjes hebben ons ook een lekkere salade gemaakt. We hebben de avond geeindigd op het strand waar elke club en bar luide muziek heeft. 
