En dan is het zover, na 14 dagen hebben we deze morgen Costa Rica verlaten. Eerst weer een aantal bussen genomen, van Playa del Coco naar Liberia, van Liberia naar de douane. De douane viel goed mee, eerst weer een stempel voor Costa Rica te verlaten en dan een kilometer wandelen (met die zware rugzakken en in de warmte) naar de Nicaraguaanse douane. En dan waren we eindelijk in Nicaragua, het land van de chickenbussen... Want onze eerste busrit was al in een minder comfortabelere bus dan die van Costa Rica. Nicaragua is niet zo veramerikaanst als Costa Rica, waardoor alles nog heel goedkoop is, onze rit koste 50 cent per pers. We wisten wel nog niet wat onze bestemming ging zijn, dus hebben we eerst de bus genomen tot Rivas. Toen we daar uitstapten merkten we al dadelijk het verschil, alles veel vuiler en ouder. Het was ondertussen 13u en we wilden eerst iets eten vooraleer we beslisten waar we heen gingen. De taxichauffeurs bleven op ons afkomen, taxi taxi naar daar en daar en constant riepen die, en we wisten zelf nog niet waarheen, was een grappige situatie. Na al die mensen genegeerd te hebben, zijn we een kleine bar binnengegaan en hebben iets gegeten en dadelijk merkten we ook het prijsverschil 2 euro voor een maaltijd met drank. Na ons maaltijd hadden we besloten om naar San Juan del Sur te gaan, dus in de bus gestapt van San Juan en de bus heeft nog een half uur stilgestaan, maar we konden niet buiten wachten want anders was je je plaats kwijt. En in die half uur zijn er meer dan 20 mensen voorbij gekomen in de bus die iets verkochten, kousen (wat ik totaal niet snap met die warmte), onderbroeken, schaar, lijn, eten, drinken, haargerief,... en was best ambetant na een paar van die verkopers want we zaten op 1 bank met drie, aaneen geplakt kun je zeggen, en onze tassen op ons, best zwaar. was een vermoeide rit en na weer een uur in een chickenbus, we zijn uitgeput op onze bestemming geraakt. Dan nog een hostel zoeken met die zware tas op onze rug. Wat blijkt, is ook wel best een toeristische plaats dus waren de prijzen van de hostels niet veel minder dan in Costa Rica, namelijk 10 euro per pers per nacht. Dus nu is het onze eerste avond in San Juan del Sur en we hebben ons net lekker gedoucht want we roken niet meer fris na al die busritten. En hebben even rondgewandeld en het strand gezien en we hebben besloten om hier Nieuwjaar te vieren, want is wel best een gezellige plaats.
Kerst is voorbij en de 26ste hebben we de eerste bus genomen die we konden nemen richting Playa Del Coco, weg van de regenwoud, weg van de wind. We moesten eerst de bus nemen tot Puntarena maar we hebben onze halte gemist waardoor we ergens ïn the middle of nowhere'zijn uitgestapt. De mensen die daar op de bus waren aan't wachten, leken heel veel geduld te hebben want als we vroegen om hoe laat de bus naar Liberia was, wisten ze het niet. Dus hebben we daar gewacht in de hitte. En na enkele bussen is er uiteindelijk ene gestopt, de andere reden maar door omdat ze vol waren denk ik. Eens in Liberia hebben we dadelijk de bus richting Playa del Coco genomen. We waren ondertussen al van 5u op en waren weer een hele dag bijna onderweg.
Playa Del Coco, eindelijk zon en strand.... Het is een leuke oord met strand, zon, vele restaurantjes en winkeltjes maar een beetje te Amerikaanst. Heel veel Amerikanen die daar hun vakantie doorbrengen en dus waren de prijzen goed hoog, niet goed voor ons. We hebben de avond wel doorgebracht met de winkeltjes te bekijken en hebben enkel een pareo gekocht. 's avonds zijn we de hele avond met drie jongens doorgebracht, - een Costaricaan, die in de hostel werkt, - een Salvadoriaan (denk ik of Salvadoreen) die elke avond in een pub gitaar speelt met zijn groep - een Amerikaan, die met zijn 4m zwangere vrouw Costa Rica heeft bezocht. zijn vrouw lag ziek in bed... De mannen hebben gitaar gespeeld en gezongen, een leuke relaxte avond.
De dag nadien hebben we geluierd op het strand, het water was wel donker, want het zand is donker door de vulkanen, dus hebben we niet gezwommen, zwarte zee hebben we ook in Belgie. We hebben genoten van happy hours in de pubs, cocktails en smoothies voor goede prijs. Nadat we al dat zwarte zand van ons hadden afgewassen, zijn we lekker gaan eten (pescado caribeno = vis op zijn Caraibisch = HEERLIJK) en genieten van een groep die optrad in een pub. Een leuke afsluiter voor onze laatste nacht in Costa Rica
Wij zitten in Monteverde, 1.400m hoog boven zeeniveau. We zijn hier twee dagen gebleven en hebben Kerstmis hier gevierd. We hebben in een restaurant gegeten 'Tree House'. Midden in de restaurant staat een grote guanacaste boom, die gekend zijn hier in Costa Rica. We hebben kerst gevierd met een Japans meisje die alleen aan een tafel zat en we hebben haar uitgenodigd aan onze tafel. Vraag me niet meer haar naam maar het was een grappige conversatie aangezien zij alleen Japans en Spaans kon. Overdag hebben we helemaal niks gedaan en het is mijn schuld want ik ben ziek. Ik heb oor- en keelpijn en ben verkouden. We hebben dus de hele tijd in de hostel rondgehangen. We konden ook niet veel buiten wandelen want hier is een constante wind. De hele nacht door lijkt het alsof er buiten een orkaan voorbij raast, zoveel wind is er. Het leek wel een horrorfilm, Nadia en ik in 1 bed en we hadden geen keus dan naar al dat lawaai te luisteren, reclameborden bonkten tegen onze hostel,... En 's avonds is het hier best koud, een beetje Belgisch weer. Maar morgenvroeg hoop ik dat ik beter ben en want we hebben weer een hele rit op ons te wachten, we gaan namelijk naar Playa del Coco. Een van onze laatste bestemmingen van Costa Rica. Hasta!
Where were we? In Alajuela.... De eerste avond was lekker relaxed, stadje bezichtigd, ´s avonds een soepke bij een Chinees restaurantje gaan eten en lekker vroeg gaan slapen want ´s morgens moesten we vroeg de bus nemen richting het vulkaan Poas. De rit duurde een 45 min en inkom was 10 dollar = 7.5 euro. We kwamen aan rond half 11 en de bus terug naar ALajuela was om 14u. We dachten dat we niet genoeg tijd gingen hebben want er waren drie trails (hadden we gelezen in ons reisgids). Maar na een uurtje hadden we al alles gezien. De trails waren heel gemaakt en er was geen gevoel van jungle maar de krater van het vulkaan Poas en de laguna Botona waren wel heel mooi. Het vulkaan was in 2009 nog eens actief maar voor het moment is het stil. Hier hebben we 2 Nederlanders Kas en Robbert leren kennen. Bij de terugreis zochten ze een hostel en wij hebben de onze aangeraden. Die namiddag en avond hebben we samen de stad verkend en zijn samen gaan eten in de lokale markt.
De dag nadien zijn we samen naar La Fortuna gegaan. Een busrit zou 4u duren en toen we bij de bushalte aankwamen, kregen we een aanbod van een taxichauffeur (een Brusselaar die al 30j in Alajuela woont), voor 5.000 collones = 10 dollar = 7.5 euro bracht hij ons naar La Fortuna en in 2.5u. Dat aanbod hebben we ook aangenomen. De ´Belg´ heeft een route genomen met een spectaculaire panorama, afgelegen in de bergen met af en toe een leuke waterval. De chauffeur heeft wel de heeeeeeeleeee rit gezaagd, hij was denk ik zo blij da hij nog eens Frans kon praten dat hij geen moment zijn mond heeft gehouden. Hij dropte ons in La Fortuna, gekend voor het vulkaan Arenal, een van de actiefste vulkanen van Costa Rica. We hebben een leuke hostal Dorothe genomen voor 8 euro per kamer dus 4 euro per pers. We kwamen aan en we hebben dadelijk een excursie geboekt namelijk naar de Baldi hot springs + diner voor 33 dollar = 24 euro. We kwamen daar aan rond 14u. Het was meer een waterpretpark want er waren verschillende baden van verschillende temperaten, van koude baden tot 30 graden, 40 graden en de warmste van 67 graden. In de laatste kon je natuurlijk maar enkele sec ingaan (met je voeten) anders liep je de kans dat ze smolten. Er was ook een bad met drie glijbanen en een grote jacuzzi. Het was een leuke verwennerij.... en om 19u stond het buffet klaar en hebben we ons buikje goed vol gegeten.
Vandaag (23 dec) zijn we vroeg opgestaan en zijn we naar de Caratas waterval gegaan. Na een inkom te betalen van 7.5 euro en een hele steile daling zijn we aangekomen in een hele mooi waterval van 70 m. Het was een heerlijk gevoel om daarin te zwemmen en natuurlijk liep er ook een mooie rivier door de jungle met klare water waarin we ook een duikje hebben genomen. De stroming bij de waterval was heel krachtig en als het niet voor ons 2m vriend was, was ik zeker kopje onder gegaan. Maar het was een ZALIG gevoel! En ja, ik heb in mijn onderbroek en bh gezwommen want ik had mijn bikini niet aan maar ik wou zo'n kans niet laten voorbij gaan dat ik daar in mijn ondergoed stond...
Nadien hebben we afscheid genomen van onze twee lange Nederlanders en zijn nu aan wachten op ons vervoer naar Monteverde, een rit van 3u, jeep - boot (over de Lake Arenal) - jeep tot Monteverde, waar we ook Kerstmis gaan vieren.
- In Panama hadden we in elke hostel warm water, hier in Costa Rica hebben we altijd koud water gehad. En daarom scheren we ons niet elke dag .-) wat tot apige situatie.s kan leiden.
- Costa Rica is veel duurder dan Panama.
- Het geld van Costa Rica is precies het geld van Monopolie, de biljetten hebben leuke kleuren met dolfijnen en andere dieren en de muntstukken zijn best groot.
- We zijn niemand zijn verjaardag vergeten of gaan vergeten, maar het is moeilijk om op die dag te bellen of op internet te geraken DUS
Ivan 9 dec, Alessandro 15 dec PROFICIAT de rest in dec nu al PROFICIAT zio Salvo 25 dec, Magda 26 dec, als ik toch iemand vergeet, geef ik de schuld aan Costa Rica....
- De matrassen zijn heel dun, Nadia haar rug is het al aan begeven, maar ja ze is ookal 30
- We hebben staand leren plassen en kakken.
- we hebben een aantal leuke dingen al gekocht en hebben al enkele kleren in een hostel achtergelaten, om het evenwicht te houden
- we weten nog altijd niet waar we voor Kerstmis en Nieuwjaar gaan zijn, we denken ergens in het noorden van Costa Rica.
De dag na Manuel Antonio hebben we afscheid genomen van Nick, wij gingen richting San Jose en Nick ging liftend richting ¨wist hij zelf nog niet¨.
We hebben om 14u ´s middags de bus genomen en na 4 uren zijn we aangekomen in de hoofdstad. Een grote veramerikaanste stad. We hadden geen hostel geboekt en hebben aan een taxi gevraagd om ons naar de bekendste hostel ´Costa Rica backpackers¨te brengen, gelukkig hadden ze nog plaats. Die avond hebben we geluierd in de hostel omdat het best gevaarlijk is om in het donker rond te wandelen. De dag nadien hebben we eens lekker uitgeslapen (tot 9u ) en zijn we San Jose gaan verkennen. We hebben de hele dag gewandeld tot 18u ¨s avonds. We hebben weer gewinkeld, er zijn zoveel leuke dingen in deze landen, dat we ons niet altijd kunnen inhouden. Dan zijn er de lokale marktjes die heel mooie spullen verkopen. we hebben ook geluierd in de mooie parken in het centrum. Ik (Letizia) heb een pedicure gehad omdat teennagels dat nodig hadden (nog van de modder van onze beruchte wandeling met onze teenslippers in Boquete) en ze hebben mijn nagels rood gelakt en op de grote teennagel staat er een bloemetje (maak ik nog een foto van). Toen was het al donker en hebben we een taxi genomen naar onze hostel.
Vandaag hebben we van San Jose vroeg de bus genomen naar een stadje (een uurtje met de bus) Alajuelo genomen omdat we morgen het vulkaan Poas gaan bezoeken. Vandaag hebben we ook gewoon de stadje Alajuelo bezocht, Nadia heeft haar haar geverfd en ik zit nu in een internetcafe. We zijn klaar voor het vulkaan morgen! Jullie horen het wel binnen enkele dagen.
onze laatste blog dateert van enkele dagen geleden, om precies te zijn zaten we in Puerto Jimenez. De hele dag heeft het in PJ zitten regenen en de excursies (van de touroperators) waren best duur dus hebben we besloten om de dag nadien al te vertrekken. Onze reisgenoot, Nick, was ook ziek en heeft de hele namiddag in bed gelegen. Dus hebben we gechilled, lekker gegeten in een restaurantje en zijn vroeg gaan slapen. Desondanks hebben we geen oog dicht gedaan die nacht,
- ten eerste : tegenover ons hostel was een bar en er was lawaai is tot llllllllaaaaaaaattttt in de nacht, muziek, auto´s aan racen,...
- ten tweede : onze bus vertrok om 5u ´s morgens naar Quepos, dus hadden we de wekker om 4u gezet. nog pikdonker en niemand te bespeuren zijn we naar de bushalte gewandeld, en we dachten dat ondertussen al kwart voor 5 was, en maar wachten wachten, en we wisten dat er iets niet klopte omdat er geen kat te bespeuren was. tegenover ons was een gebouw en een nachtwachter liep voorbij en toen we het uur vroegen, bleek het pas 4u te zijn. met andere woorden ons klok was verkeerd en we waren om 3u opgestaan en stonden daar een uur te vroeg.
Op de bus richting Quepos, in het boek stond 5u rijden, maar we hebben eerst tot ´Isidre iets´ moeten rijden (6.5u bus) en dan vandaar de bus naar Quepos, nog eens 2.5u op de bus, dus het was een lange lange dag voor ons, vergeet niet da we van 3u ´s morgens op waren. De hele reis op de bus had het niet geregend, eens we in Quepos waren, begon het weer te regenen... we hebben een hostel gezocht, we zijn eerst in een bekende hostel van Quepos gegaan. Maar onze reisgenoot vond die hostel maar niks en zijn we daarom verder gewandeld. Toen we een hotel voorbij kwamen, vroegen we hoeveel een kamer met 3 bedden kostte, en de prijs viel heel goed mee, dus hebben we een kamer genomen met eigen bad en tv Die dag hebben we gewoon Quepos verkend, was best een leuke stadje, veel winkeltjes en restaurantjes, maar wel duuuuur. Dus hebben we maar in een soda gegeten, een lokale, goedkope tent en hebben we nadien ons getrakteerd op een cocktailtje (Nadia een koffie´tje), het was happy hour, dus 2 cocktails voor 3.000 collones = 6 dollars = 4.5 euro. Nadien zijn we teruggegaan naar ons ´kamertje´en zijn Nadia en Nick gaan slapen. Ik had nog geen slaap en ik ben een straat verder gegaan met de zoon van de eigenaar van het hotel. Daar waren een bende jongens muziek op trommels aan spelen en achter die jongens stonden enkele jongeren klaar om op die muziek te dansen. Al de mensen rondom dansten ook ter plekke en ik kon natuurlijk ook niet stil blijven staan
De dag nadien zijn we vroeg naar Manuel Antonio gegaan en hebben we een hostel genomen dat vlak voor de ingang van het Nationaal Park Manuel Antonio is. We hebben onze spullen in de hostel gezet en zijn dadelijk naar het NP gegaan. Er waren spijtig genoeg enkele trails (paden in de jungle) afgesloten dus bleven er niet veel trails om te doen. We hebben er 2 gedaan, ene leidde tot aan een strand en de andere leidde tot aan een mirador, een plekje waar je een hele mooie uitzicht hebt. Tijdens die twee trails hebben we luiaards, leguanen of varanen, apen (white face monkeys en nog een soort), een soort miereneters,.... gezien. Na die twee wandelingen zijn we naar het strand van het NP gegaan en ja, de hele tijd had het niet geregend en toen we gingen zitten op strand, boem begon het weer te regenen. we hebben een tijdje in de regen zitten lopen en na een tijdje zijn we kletskletsnat terug naar ons hostel gewandeld. Daar hebben we lekker gechilled. We hebben gezwommen in het zwembad en ´s avonds hadden ze een projector tegen een grote witte muur geplaatst en hadden we een openlucht tv. ´s avonds hadden we besloten om uit te gaan, aangezien het zaterdag was en we nog maar 1x op stap zijn geweest. Dus hebben we de bus genomen naar Quepos (200 collones, nog geen 50 cents) en zijn we eerst naar een pub gegaan omdat het nog vroeg was. Rond 11u zijn we naar een club gegaan, en hebben we een aantal uurtjes gefeest. De taxi heeft ons veilig terug naar onze hostel gebracht.
Nadia en ik hebben besloten om met Nick naar Corvocado te gaan, ligt in Zuiden van Costa Rica. 's morgens zijn we met de bus naar David gegaan om naar de bus naar de grens van Panama te gaan. Nadat de bus ons afzette, hebben we gevraagd waar de douane was van Costa Rica. Met onze, al wat zwaardere, rugzakken zijn we door de regen en door een best chaotische centrum naar de loketten gegaan. Iedereen had ons gezegd dat het meer dan 1.5u zou duren want er zijn zo lange rijen. Maar we kwamen er aan en er waren maar 4 mensen voor ons bij het loket "entrada Costa Rica". Maar wat bleek we moesten ons eerst uitschrijven bij het loket "salida de Panama" en we zijn helemaal terug moeten wandelen door de regen en chaotische centrum naar de Panamese kant. we komen daar en ja, een hele lange rij Na meer dan een uur wachten hebben we onze stempel van Panama gekregen en zijn we teruggewandeld naar Costa Ricaanse kant van de douane om daar dan onze stempel te krijgen om Costa Rica binnen te komen. Omdat we niet echt een retourticket vanuit Costa Rica hadden (omdat onze vlucht terug vanuit Puerto Rico is) heeft de jongen ons 20 dagen gegeven om in Costa Rica te blijven. Maar dat is voldoende voor ons.
Na de douane hebben we de bus genomen richting Golfito, een klein dorpje aan een baai, een rit van 1.5 u. We hebben de raad van Nick zijn gidsboek "Lonely Planet" gevolgd en we hebben de goedkoopste hostal genomen voor 10 dollar per persoon. het was voor mij, de minst propere en meest verouderde hostel tot nu toe, maar omdat we toch de dag nadien vroeg gingen vertrekken, vonden we dat niet zo erg. veel was er niet te doen in Golfito, paar winkeltjes en bars. Het leek meer een verlaten dorpje. Nadat we gegeten hebben, zijn we in onze kamer gaan chillen en hebben allemaal rustig op ons bedje een boek zitten lezen, wat maar van korte duur was want we waren zo moe dat we snel in slaap zijn gevallen. 's morgens moesten we de boot naar Puerto Jimenez nemen om 7.30u en natuurlijk had niemand de wekker opgezet waardoor we om 7u zijn wakker geworden en de boot hebben gemist. de volgende was om 10u en zijn we dus eerst gaan ontbijten. Nu zijn we in Puerto Jimenez en zitten in de hostal Carolina, bed voor 9 dollar per pers. Het dorpje heeft ook maar 1 hoofdstraatje waar alle winkeltjes en restaurantjes zijn. Maar we zijn hier gekomen omdat dit het kortsbijzijnde dorpke is van Corvocado Nationaal Park. Nick en Nadia zijn aan't rusten in de hostal en ik zit in een internet cafe. straks zullen we beslissen wat we morgen gaan doen in het Nationaal Park. Jullie horen het wel binnen enkele dagen.
ola, hace unos dias que no hemos escrito, 5 dagen geleden waren we dus in Bocas. 's morgens hebben we eerst de boot richting Almirante (vasteland) genomen en vandaaruit de bus naar David om vandaaruit naar Boquete te gaan. De rit naar David (ongeveer 4u) was een hele belevenis, leek wel of we 4u lang op de achtbaan in Walibi zaten. Het was maar een klein busje en veel plaats was er niet voor mijn benen (Letizia) en Nadia mocht vanvoor bij de buschauffeur zitten. Het "leukste" deel van de rit was toen we in David aankwamen. Toen de deur openging, stond ik (Letizia) klaar om uit te stappen toen een meisje van 8 opeens voor me kwam staan om op mijn voet over te geven en nadien pas stapte ze uit. ja heel leuk na een heftige 4u rit! Nadat ik mijn schoen ben gaan uitwassen in de toiletten, hebben we de busje naar Boquete genomen. Deze rit duurde maar 45 min, gelukkig, want we zaten als sardientjes in een blik. Nadia stond ergens in het midden van de bus en had oksels en ellebogen om van te genieten. ik moest langs de buschauffeur zitten of beter gezegd op de buschauffeur zitten, die nauwelijks kon schakelen omdat iedereen zo dicht opelkaar zat. Toen we vertrokken dachten we dat de bus vol was, maar onderweg vond de chauffeur dat we nog plaats genoeg hadden, en liet maar nog mensen instappen, zoveel dat zelfs de deur van voor open bleef en een oud vrouwtje op de trap rechtstond, geplakt tegen haar dochtertje.
Na een halve dag onderweg, waren we eindelijk in Boquete en we hadden dadelijk een hostel langs het park. Het meest bekende hostel van Boquete kost (9 euro) 12 dollar per nacht. Nadia en ik sliepen in aparte kamers en weer zijn we mensen tegengekomen die we in Bocas hebben leren kennen, want toen ik de deur van de slaapkamer opendeed, stond er Nick, de Amerikaan die we in Bocas hebben leren kennen. In de namiddag hebben we gewoon gechilled en het dorp verkend of beter gezegd de winkeltjes. We konden ons natuurlijk niet inhouden en hebben enkele dingen gekocht, we hebben nog 2 maanden te gaan om dit allemaal te dragen, niet echt slim van ons. 's avonds hebben we de andere backpackers in de hostel leren kennen en met hun gechilled.
De hostel organiseert ook verschillende tours, zoals raften, hikings,... (dag 2) we hebben de coffee tour gedaan. we zijn naar een koffieplantage gegaan en hebben het hele proces kunnen volgen van de vruchten op de boom tem het branden van de boon. Nadien mochten we de koffie proeven. De eigenaar is 30 jaar geleden begonnen met de plantage. de machines om de bonen te verwerken zijn vrij duur, en daarom heeft hij zelf machines in elkaar gestoken, met stukken van wasmachines en zelfs de koplampen van wagens. Nadien hebben we weer een chill-namiddag gehad, we hebben onze kleren gewassen, en we hebben voor 4 dollar (2,5 euro) in de Lunchgarden van Boquete gegeten. Het heeft ons zo goed gesmaakt dat we de andere dagen ook daar hebben gegeten.
Er waren weer heel toffe mensen in de hostel: - Eefke, Hollands meisje van 21j die 5m in Mexico als au pair heeft gewerkt en nu door Centraal-Amerika reist. - 3 Amerikanen, vader (Chris), zoon (Derrick) en vriend van de zoon (Corry) die een 4 wheel driver hebben gehuurd en zo Panam doorreizen. De hostal organiseerde ook een tour naar de hotsprings (warmwaterbronnen van de vulkaan) maar ze vroegen 25 dollar dus hebben Nadia, Eefke en ik besloten de dag nadien (dag 3) zelfs met de lokale bus naar de hotsprings te gaan wat ons maar 1 dollar zou kosten. Maar op het moment dat we naar de bushalte wilden gaan, hebben de drie Amerikanen ons meegevraagd. Ze gingen met de auto naar het hoogste punt kortbij het vulkaan. We hebben het voorstel aangenomen en het is een heel leuke dag geweest. We zijn eerst naar Volcan gereden, de hoogste dorpke bij het vulkaan en daar is het National Park La Amistad. We hebben de auto bij de inkom van het park gelaten en Derrick zei dat er in dat park een hele mooie waterval is maar dan moesten we een hiking doen van meer dan 2u heen en terug. Nadia en ik, die eerst gepland hadden om gewoon naar de hotsprings te gaan, hadden onze teenslippers aan en nu moesten we een trail volgen van meer dan 2u midden in de jungle richting een waterval. Eerst vonden we het grappig, zo van yeah met onze teenslippers in de jungle in maar nadien niet meer. het was eerst een steile helling van 2 km en van begin was er een fijne paadje aangelegd maar naarmate we hoger gingen, liep het helemaal uit de hand. Modder, begon te regenen, gladdig,... we moesten letterlijk naar omhoog kruipen en af en toe verloren we een teenslipper in de modder. ik (Letizia) had teenslippers aan van 1,5 euro die ik heb moeten kopen omdat ik mijn Havaiana's op een eiland ben verloren, en die waren echt niet gemakkelijk om over stenen en modder te gaan. Onze kleren vol modder, we hielden ons aan bomen vast om naar boven te kruipen en dus onze handen vol modder waardoor je ook niet je gezicht kon aanraken als het te warm werd. Na meer dan een uur te klimmen, kruipen, glijden waren we eindelijk aangekomen bij de waterval en die was gelukkig de helse hiking waard. Spijtig genoeg was het water te koud, anders hadden we wel een duikje genomen. De rit terug naar de park was iets minder erger omdat we nu moesten dalen. we hebben gebruik gemaakt van onze handen en kont om naar beneden te gaan, omdat soms de treden zo ver van mekaar stonden of zo modderig en zo gladdig waren. wat waren we blij toen we bij het park terug kwamen en onze handen en voeten konden spoelen. Nadien zijn we naar de hotsprings gereden en gelukkig waren we met een 4 wheeler want de weg was zo steil en vol met dikke gaten en water, het was meer dan een half uur in de auto en de veren van de wagen hebben hun werk gedaan, een bumpy ride zoals Mohombi zingt... In het boekje, van de Amerikaan, stond dat er hotsprings waren in de jungle na een best goed onderhouden weg te volgen van 10 min. We hebben meer dan half uur een NIET zo onderhouden weg gevolgd om maar 1 hotspring te vinden in de middle of nowhere. Maar het water was wel heel warm, en het deed zo goed na een hiking van 2.5u en een bumpy ride van half uur, om in de hotspring te gaan zitten en relaxen. Op de weg terug naar de hostel zijn we verloren gereden en heeft de rit weer 2u geduurd, we zijn in de hostel aangekomen, vuil en hongerig! na een douche en lunchgarden hebben we gechilled in de hostal met de andere mensen. Dit zou onze laatste nacht in Panama zijn, want de dag nadien zouden we vertrekken uit Boquete richting Costa Rica samen met Nick, die onze richting uitgaat.
zoals we eerder hadden geschreven, gingen we de bus nemen van Panama City naar Almirante om daar de boot te nemen richting Bocas del Toro. De bus viel heel goed mee, we hadden toiletten in de bus en we konden plassen maar we mochten niet op het groot toilet gaan, gelukkig hebben we geen SA (schijtaanval) gehad. Alleen hadden ze de airco op maximum dat we de hele rit bevroren waren en dus geen oog dicht hebben gedaan. aangekomen in Almirante hebben we met een bende de boot genomen richting de eilanden. we zijn 2 dagen en nachten op het rustige eiland 'Isla Bastimentos' verbleven. er zijn geen auto's, winkels,.. puur natuur! we hebben een boottochtje gemaakt door de mangroves om op zoek te gaan naar de luiaards en we hadden geluk, we hebben ene van dichtbij gezien die zelfs voor ons heeft geposeerd (zie foto's). we hebben op het strand gelegen, de bekende Red Frog beach, gekend voor de felrode kikkertjes. geen foto's.... want ze zijn moeilijk te spotten en superklein. we hebben ene gezien voor 1 sec, de lokale kinderen vangen de kikkertjes om ze aan de toeristen te tonen en zo geld te krijgen, alleen dat op het einde van de dag de kikkertjes het niet overleven, dus toen de jongetje ons het kikkertje toonden, hebben we ons snel ongeïnteresseerd omgedraaid om niet de jongetjes te aanmoedigen maar we hebben ze wel gezien op die manier.
Na 2 dagen rust zijn we overgegaan naar een ander eiland, de party-eiland, Isla Colon.Gisteren zijn we dus hier aangekomen en hebben we eerst een hostel gezocht. we hebben ene gevonden voor 8 dollar per nacht, we hebben voor de eerste keer een eigen kamer MAAR we hebben voor de eerste keer geen warm water. Nadat we ons geïnstalleerd hebben in ons hostel, hebben we de bus richting Bocas Del Drago genomen en vandaaruit de boot tot het Playa Estrella, een strand waar de zeesterren aan je voeten liggen, zie foto's. 's avonds hebben we gerelaxt op de mainstreet waar leuke restaurantjes en winkeltjes zijn. het leuke aan rondreizen is dat je vaak dezelfde mensen terug tegenkomt, we hebben de Noorse koppel van Panama City gezien, de Britse Jessy en de Chineze Rene van de San Blas eilanden. een aantal van ons zijn samen gaan eten en nadien zijn we naar een leuke bar geweest waar ladies night was, zelfs hier zijn we 3 Spaanse meisjes tegengekomen die we in San Blas hadden leren kennen. van 21u tot 24u was vodka-orange gratis voor de meisjes
Vandaag hebben we een excursie gedaan. we zijn eerst naar een baai gevaren waar dolfijnen (Dolphin Bay) te zien zijn nadien zijn we gaan snorkelen in de Corale Cay en tenslotte zijn we naar het eiland Robinson gegaan. daar heeft zich de Amerikaanse expeditie Robinson afgespeeld. spijtig genoeg was de zon vandaag niet van de partij. vanavond gaan we nog chillen op dit leuke eiland en morgenvroeg vertrekken we richting Boquete.
we zijn terug van de San Blas eilanden of beter gezegd PARADIJS!!!!!!! er zijn eigenlijk geen woorden voor, zie gewoon de foto's. van Panama City tot San Blas eilanden moet je heel wat doorstaan, allereerst zijn we om 4u 's morgens opgestaan om dan pas om 6.30u opgehaald te worden (voorzien om 5u) dan is het 2 uur rijden eerst door een recht weg tot de jungle en dan moesten we DOOR DE GEVAARLIJKSTE ACHTBAAN (met hellingen en afdalingen met korte bochten) in een jeep met 7 personen, een baan die af en toe niet af was, of een stuk weg die tot in het midden afgebrokkeld was en de ravijn heel goed te zien was, eens aangekomen aan de oever van de rivier, stonden de Kuna's (lokale bevolking van de SAn Blas eilanden) ons op te wachten. er zijn meer dan 365 eilanden verspreid en je kan je inbeelden dat het voor de toeristen moeilijk kiezen is welk eiland ze willen doen. je hoort zowiezo van andere backpackers welk eiland ze goed vonden dus hadden wij een eilandnaam onthouden en wilden we die richting alleen dat bij de oever het wat chaotisch aan toe ging omdater verschillende bootjes van verschillende eilanden waren. we kozen voor Franklin´s island. na een boottrip van 1u (zijn zeiknat aangekomen door de tegenwind in combinatie van de golven) kwamen we eindelijk aan op de mooie wittestrand, heldere water, houten cabines, op het eiland. we hebben 2 dagen genoten van de rust, zee, zon, lokale eten, prachtige stranden,.... wat wil je nog meer????
de Kuna´s zijn eigenaars van de eilanden, elk familie heeft een eiland en de toeristen zijn de inkomsten van deze mensen. elk eiland is verschillend, sommige met maar 4 palmbomen, andere met hutten en stranden. dus de prijs is afhankelijk van wat er te bieden valt, wij hebben 20 euro per persoon per nacht/dag betaald voor overnachting en 3 maaltijden. we hebben ook een eiland bezocht waar alleen de Kuna´s leven, het was leuk om eens te zien hoe die stam leeft.
op ons eiland waren weer heel toffe mensen, - we hebben een cabine gedeeld met een Duitser (van US afkomstig), Daniel, een toffe, grappige, rechtuit, flapuit, leraar - een koppel van Israel die op huwelijksreis waren - Jessy, een Britse wereldreiziger van 25j, nu een reis van 11,5 maanden doet en nu in haar 9de maand zit, EN is misschien van plan om te verlengen
Nu zijn we terug in Panama City, na een zieke terugrit van San Blas (Letizia heeft de chauffeur 3x moeten doen stoppen om te braken) en hebben we ons busticket geboekt naar Bocas del Toro die vanavond om 20.30u vertrekt.
buenas totos gisteren was onze eerste dag in Panama City, zoals gewoonlijk zijn we vroeg opgestaan (7u) en we hebben Panama City verkend, Panama Viejo, Casco Antigua... aangekomen in de oude stadsgedeelte Casco Antiguo, heeft de lokale dorpsgek zich bij "aangeboden" om rondleiding te geven, het was meer van moeten. al bij al was de rondleiding best goed en heeft hij op het einde zijn eigen prijs gemaakt (20 dollar). 's middags zijn we bij de mercado de mariscos gaan eten, langustines, inktvis,... voor maar 2.5 dollar. daarna hebben we meer dan een anderhalf uur gewandeld van 1 stadsgedeelte naar de andere kant. we hebben gerelaxet in een shoppingmall en zo doorgewandeld naar onze hostel. 1 in dag hebben we de hele stad bezichtigd. vanaf 17u hebben we in de hostel gechilled met de rest van de reizigers, een heel toffe groep, dat tot de late uurtjes heeft geduurd - een koppel van Noorwegen die de langste huwelijksreis aan het doen is (9.5 m) - Franky, een gepensioneerde tennisleraar die heel veel $$$$ verdiend heeft in zijn carriere en nu zijn dagen doorbrengt met drinken (om niet zuipen te zeggen), reizen (al 15 jaar) en de sfeer brengen in een hostel, met andere woorden, de grappigste, tofste 65-jarige ooit - en een heel lekkere eigenaar van onze hostel , Daniel een Venezuelaan met een Siciliaanse grootmoeder - ... by the way 80% van de bevolking is schoon...
vandaag zijn we 's morgens het Panama Kanaal gaan bezichtigen per taxi en bij de terugweg hebben we een taxi gedeeld met een Boliviaans koppel (kwestie van besparen) tem de Causeway. dat zijn drie eilanden met elkaar verbonden met leuke winkels en jachthavens. daarna zijn we naar een shoppingmall gegaan aangezien we een korte regenbui hebben gehad. nu zijn we terug in de hostel en gaan we ons klaarmaken voor drie dagen in San Blas, een eilandenarchipel waar geen civilisaties (geen bereik van gsm, geen tv's, ...) dus iedereen (en vooral moeders) we gaan voor drie dagen niet bereikbaar zijn. als we terug zijn in Panama City, bellen we onze moeders. dus tot binnen enkele dagen...
hallo iedereen, we zijn aangekomen in Panama, eindelijk na een heel lange vlucht. we zijn nu in de hostel en hebben ons net gedoucht en we zijn klaar voor onze schoonheidsslaap. mijn gsm werkt hier niet, morgen kopen we een kaart om te kunnen bellen. slaapwel!
