Nadia en ik hebben besloten om met Nick naar Corvocado te gaan, ligt in Zuiden van Costa Rica. 's morgens zijn we met de bus naar David gegaan om naar de bus naar de grens van Panama te gaan. Nadat de bus ons afzette, hebben we gevraagd waar de douane was van Costa Rica. Met onze, al wat zwaardere, rugzakken zijn we door de regen en door een best chaotische centrum naar de loketten gegaan. Iedereen had ons gezegd dat het meer dan 1.5u zou duren want er zijn zo lange rijen. Maar we kwamen er aan en er waren maar 4 mensen voor ons bij het loket "entrada Costa Rica". Maar wat bleek we moesten ons eerst uitschrijven bij het loket "salida de Panama" en we zijn helemaal terug moeten wandelen door de regen en chaotische centrum naar de Panamese kant. we komen daar en ja, een hele lange rij Na meer dan een uur wachten hebben we onze stempel van Panama gekregen en zijn we teruggewandeld naar Costa Ricaanse kant van de douane om daar dan onze stempel te krijgen om Costa Rica binnen te komen. Omdat we niet echt een retourticket vanuit Costa Rica hadden (omdat onze vlucht terug vanuit Puerto Rico is) heeft de jongen ons 20 dagen gegeven om in Costa Rica te blijven. Maar dat is voldoende voor ons.
Na de douane hebben we de bus genomen richting Golfito, een klein dorpje aan een baai, een rit van 1.5 u. We hebben de raad van Nick zijn gidsboek "Lonely Planet" gevolgd en we hebben de goedkoopste hostal genomen voor 10 dollar per persoon. het was voor mij, de minst propere en meest verouderde hostel tot nu toe, maar omdat we toch de dag nadien vroeg gingen vertrekken, vonden we dat niet zo erg. veel was er niet te doen in Golfito, paar winkeltjes en bars. Het leek meer een verlaten dorpje. Nadat we gegeten hebben, zijn we in onze kamer gaan chillen en hebben allemaal rustig op ons bedje een boek zitten lezen, wat maar van korte duur was want we waren zo moe dat we snel in slaap zijn gevallen. 's morgens moesten we de boot naar Puerto Jimenez nemen om 7.30u en natuurlijk had niemand de wekker opgezet waardoor we om 7u zijn wakker geworden en de boot hebben gemist. de volgende was om 10u en zijn we dus eerst gaan ontbijten. Nu zijn we in Puerto Jimenez en zitten in de hostal Carolina, bed voor 9 dollar per pers. Het dorpje heeft ook maar 1 hoofdstraatje waar alle winkeltjes en restaurantjes zijn. Maar we zijn hier gekomen omdat dit het kortsbijzijnde dorpke is van Corvocado Nationaal Park. Nick en Nadia zijn aan't rusten in de hostal en ik zit in een internet cafe. straks zullen we beslissen wat we morgen gaan doen in het Nationaal Park. Jullie horen het wel binnen enkele dagen.
ola, hace unos dias que no hemos escrito, 5 dagen geleden waren we dus in Bocas. 's morgens hebben we eerst de boot richting Almirante (vasteland) genomen en vandaaruit de bus naar David om vandaaruit naar Boquete te gaan. De rit naar David (ongeveer 4u) was een hele belevenis, leek wel of we 4u lang op de achtbaan in Walibi zaten. Het was maar een klein busje en veel plaats was er niet voor mijn benen (Letizia) en Nadia mocht vanvoor bij de buschauffeur zitten. Het "leukste" deel van de rit was toen we in David aankwamen. Toen de deur openging, stond ik (Letizia) klaar om uit te stappen toen een meisje van 8 opeens voor me kwam staan om op mijn voet over te geven en nadien pas stapte ze uit. ja heel leuk na een heftige 4u rit! Nadat ik mijn schoen ben gaan uitwassen in de toiletten, hebben we de busje naar Boquete genomen. Deze rit duurde maar 45 min, gelukkig, want we zaten als sardientjes in een blik. Nadia stond ergens in het midden van de bus en had oksels en ellebogen om van te genieten. ik moest langs de buschauffeur zitten of beter gezegd op de buschauffeur zitten, die nauwelijks kon schakelen omdat iedereen zo dicht opelkaar zat. Toen we vertrokken dachten we dat de bus vol was, maar onderweg vond de chauffeur dat we nog plaats genoeg hadden, en liet maar nog mensen instappen, zoveel dat zelfs de deur van voor open bleef en een oud vrouwtje op de trap rechtstond, geplakt tegen haar dochtertje.
Na een halve dag onderweg, waren we eindelijk in Boquete en we hadden dadelijk een hostel langs het park. Het meest bekende hostel van Boquete kost (9 euro) 12 dollar per nacht. Nadia en ik sliepen in aparte kamers en weer zijn we mensen tegengekomen die we in Bocas hebben leren kennen, want toen ik de deur van de slaapkamer opendeed, stond er Nick, de Amerikaan die we in Bocas hebben leren kennen. In de namiddag hebben we gewoon gechilled en het dorp verkend of beter gezegd de winkeltjes. We konden ons natuurlijk niet inhouden en hebben enkele dingen gekocht, we hebben nog 2 maanden te gaan om dit allemaal te dragen, niet echt slim van ons. 's avonds hebben we de andere backpackers in de hostel leren kennen en met hun gechilled.
De hostel organiseert ook verschillende tours, zoals raften, hikings,... (dag 2) we hebben de coffee tour gedaan. we zijn naar een koffieplantage gegaan en hebben het hele proces kunnen volgen van de vruchten op de boom tem het branden van de boon. Nadien mochten we de koffie proeven. De eigenaar is 30 jaar geleden begonnen met de plantage. de machines om de bonen te verwerken zijn vrij duur, en daarom heeft hij zelf machines in elkaar gestoken, met stukken van wasmachines en zelfs de koplampen van wagens. Nadien hebben we weer een chill-namiddag gehad, we hebben onze kleren gewassen, en we hebben voor 4 dollar (2,5 euro) in de Lunchgarden van Boquete gegeten. Het heeft ons zo goed gesmaakt dat we de andere dagen ook daar hebben gegeten.
Er waren weer heel toffe mensen in de hostel: - Eefke, Hollands meisje van 21j die 5m in Mexico als au pair heeft gewerkt en nu door Centraal-Amerika reist. - 3 Amerikanen, vader (Chris), zoon (Derrick) en vriend van de zoon (Corry) die een 4 wheel driver hebben gehuurd en zo Panam doorreizen. De hostal organiseerde ook een tour naar de hotsprings (warmwaterbronnen van de vulkaan) maar ze vroegen 25 dollar dus hebben Nadia, Eefke en ik besloten de dag nadien (dag 3) zelfs met de lokale bus naar de hotsprings te gaan wat ons maar 1 dollar zou kosten. Maar op het moment dat we naar de bushalte wilden gaan, hebben de drie Amerikanen ons meegevraagd. Ze gingen met de auto naar het hoogste punt kortbij het vulkaan. We hebben het voorstel aangenomen en het is een heel leuke dag geweest. We zijn eerst naar Volcan gereden, de hoogste dorpke bij het vulkaan en daar is het National Park La Amistad. We hebben de auto bij de inkom van het park gelaten en Derrick zei dat er in dat park een hele mooie waterval is maar dan moesten we een hiking doen van meer dan 2u heen en terug. Nadia en ik, die eerst gepland hadden om gewoon naar de hotsprings te gaan, hadden onze teenslippers aan en nu moesten we een trail volgen van meer dan 2u midden in de jungle richting een waterval. Eerst vonden we het grappig, zo van yeah met onze teenslippers in de jungle in maar nadien niet meer. het was eerst een steile helling van 2 km en van begin was er een fijne paadje aangelegd maar naarmate we hoger gingen, liep het helemaal uit de hand. Modder, begon te regenen, gladdig,... we moesten letterlijk naar omhoog kruipen en af en toe verloren we een teenslipper in de modder. ik (Letizia) had teenslippers aan van 1,5 euro die ik heb moeten kopen omdat ik mijn Havaiana's op een eiland ben verloren, en die waren echt niet gemakkelijk om over stenen en modder te gaan. Onze kleren vol modder, we hielden ons aan bomen vast om naar boven te kruipen en dus onze handen vol modder waardoor je ook niet je gezicht kon aanraken als het te warm werd. Na meer dan een uur te klimmen, kruipen, glijden waren we eindelijk aangekomen bij de waterval en die was gelukkig de helse hiking waard. Spijtig genoeg was het water te koud, anders hadden we wel een duikje genomen. De rit terug naar de park was iets minder erger omdat we nu moesten dalen. we hebben gebruik gemaakt van onze handen en kont om naar beneden te gaan, omdat soms de treden zo ver van mekaar stonden of zo modderig en zo gladdig waren. wat waren we blij toen we bij het park terug kwamen en onze handen en voeten konden spoelen. Nadien zijn we naar de hotsprings gereden en gelukkig waren we met een 4 wheeler want de weg was zo steil en vol met dikke gaten en water, het was meer dan een half uur in de auto en de veren van de wagen hebben hun werk gedaan, een bumpy ride zoals Mohombi zingt... In het boekje, van de Amerikaan, stond dat er hotsprings waren in de jungle na een best goed onderhouden weg te volgen van 10 min. We hebben meer dan half uur een NIET zo onderhouden weg gevolgd om maar 1 hotspring te vinden in de middle of nowhere. Maar het water was wel heel warm, en het deed zo goed na een hiking van 2.5u en een bumpy ride van half uur, om in de hotspring te gaan zitten en relaxen. Op de weg terug naar de hostel zijn we verloren gereden en heeft de rit weer 2u geduurd, we zijn in de hostel aangekomen, vuil en hongerig! na een douche en lunchgarden hebben we gechilled in de hostal met de andere mensen. Dit zou onze laatste nacht in Panama zijn, want de dag nadien zouden we vertrekken uit Boquete richting Costa Rica samen met Nick, die onze richting uitgaat.
