Maar het had
verdorie wat in vooraleer ik eindelijk dat buttshowerke terug in mijn
pollekes had, of liever, tegen mijn billekes voelde!!
dus dada
townsville.
Alles mooi
geregeld. kort vluchtje van freakville naar Brisbane, daar nachtje
verblijven bij vrienden van Elijah, dan vluchtje naar Kuala Lumpur in
Maleisie, om daar een derde vlieger op te stappen richting Koh Samui
in Thailand, vlakbij waar ik heen zou gaan...
klinkt simpel he.
joenges joenges
joenges....
alles vlotjes tot
die bewuste ochtend in de internationale luchthaven van brisbane...
op zoek naar mijn vlucht op dat verdomde grote scherm...
verwarring... waar was mijn vlucht naar Kuala lumpur? Mmm
me:''
excuse me miss, im a bit confused... I cant find my flight on that
screen...
airportlady:
are you sure you have to be on THIS airport?
me:
what do you mean? Is there another international airport in
brisbane?'
airportlady:yes
miss, I think your flight might leave in goldcoast, brisbane
me: watte??
brisbane heeft twieje luchthavens?? how far is that?
airportlady:
one hour and a half by taxi
me panicking:'
shit shit shit
khad op dat moment
dus twee uur den tijd om naar die ANDERE vlieghaven te rushen...
ok, cross ( imagine
hoe hard ik kan krossen met ne backpack, valies met al mijn
duikmateriaal, handbagage, en pc...) naar den eerste beste
taxichauffeur.
Dieje lieve meneer
wilde mij natuurlijk naar gold coast brengen... hij wist alleen niet
hoeveel dat ging kosten. Ik brulde dat da niet uitmaakte, Ik moest
daar zo snel mogelijk geraken!!!
hoe duur kon een
taxiritje uiteindelijk zijn he... ik ontdekte het snel...
nog nooit in mijn
leven zo een gestresseerde rit gehad...
en op elke moment
van die rit heb ik al het mogelijk uit mijn lijf geperst om toch maar
een beetje vriendelijk te blijven..
Zelfs toen hij mij
vroeg of ik op de kaart effe wou kijken hoe hij moest rijden...
Zelfs toen hij mij
zei dat het ritje een slordige 350 dollar ging kosten
Zelfs toen hij zei
dat er een accident was gebeurd op de snelweg
Zelfs toen hij bij
elk bordje dat hij zag zei: Ok, 85 km to go miss, ok , 83 km to go
miss, ok, 80 km to go miss, ok .........
JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA,
kweet het nog 79 km te gaaaaaaaaaaan....!!
De opluchting was
enorm toen ik we eindelijk stopten aan de goldcoast luchthaven.
'Tenk joe tenk
joe tenk joe msiter taxidriver and sorry sorry sorry for my
behaviour, was just a little bit nervous...
thats ok lady, enjoy your stay in
thailand...'
Ik zweer het dieje
mens verdiende op dat moment een pluim, neeje een medaille...
och manne ik kan
hier nog een heel lang verhaal schrijven over mijn ritje naar
thailand , kga het wat korter maken...
ik was dus op tijd
in die rotte luchthaven, 35 minuutjes voor het vliegerke zou
vertrekken ( het wordt direct duidelijk waarom ik ze rot noem) en de
lieve mensen van mijn airline ( vlieg nooit met air asia!!) meldden
me toen zeer vriendlijk dat ik niet meer kon inchecken, want al het
papierwerk was al gedaan... Maar ze wilde mij gerust een andere
vlucht boeken, no refund tho... maw ik mocht een andere vlucht
betalen.
Ik geef het heel
graag toe want ik vond het toen heel normaal.... traantjes...
traantjes
opgedroogd, mezelf herpakt en een nieuwe vlucht gezocht. (in de wc weliswaar want daar alleen vond ik een pries lol) Bangkok
deze keer, het ironische aan heel mijn verhaaltje nu... de vlucht
vertrok van vlieghaven waar ik die ochtend dacht te moeten zijn...
dus terug met mijn
hele hebben en houden, met de trein deze keer, richting andere
luchthaven....
Daar een aantal
uurtjes moeten overbruggen en kheb mij en mijn valiezen toen
getrakteerd op ne cinema... with love from paris. Goeie film btw. U
just gotta love travolta.
Na de vlucht naar
bangkok had het nog ne nachttrein en een bootrit nodig om voet aan
land te zetten op het tropische thaise eiland koh tao, waar een goeie
vriend mij opwachtte... een vertrouwd gezicht. Dat was fijn.
