ergens half januari: cv's verstuurd,
vingertjes gekruist en nu maar hopen op een positieve reactie.
Ik had geluk, de volgende dag een
telefoontje van Sandra, Adrenaline divers in Townsville, of ik zo
snel mogelijk kon beginnen want ze zochten staff. YES!!
Tijd dus voor een volgend hoofdstuk.
Melbourne... great city, great friends, maar nu kon ik eindelijk
beginnen duiken.
Sommige vrienden waren subtiel toen ik
het nieuws vertelde. townsville? Euhm, there' s not a lot to
see there... a lot of bogans*... but hey, the diving is supposed to
be great!
Anderen
kwamen niet meer bij van het lachen... Townsville
hahahhaha, you' re gonna find real cowboys there... you ll be back
within a month!
Ja seg, hoe erg kan
een stad uiteindelijk zijn?
Ik ontdekte het
snel....
ik herinner me niet
meer of het dag 1, dag 2 of dag 3 was maar algauw had ik de naam
omgedoopt tot het waardige freakville... why? Kgeef jullie wat
voorbeelden:
de meisjes:
steeds gekleed in pantermotiefjes. Van kleedjes tot schoentjes,
tasjes, hoedjes,....
Tot op heden heb
ik het kip-ei verhaal daar niet helemaal doorgehad... maw de winkels
verkochten niks anders... dus ja? Kip of ei he?
De lengte van
de meisjes hun kleedjes: kort. Super mini. En high heels.
En daartussen
ikke: simpel zwart rokske met grijze havaiannas. I swear I felt like
a fucking freak!
De jongens:
papperig-gespierd ( kan het ni beter uitleggen), altijd wel te
vinden voor een lekker gevecht, op straat, op cafe, in den otto,
whatever, whenever, wherever... pfff
bussen rijden
niet na 17u.... u kidding me?
winkels dicht
op zaterdag!!!!!!!!!! donderdagavond gelukkig wel een uurke langer
dan normaal. Oef.
Dees is een
goei: wijnflessen in australie hebben geen kurk meer, allemaal een
draaistop nu. Dus. Tijdens een etentje...ik besel wijn... en de
freaks willen fancy doen en laten mij de wijn proeven... sukkels, da
ritueel mag gerust afgeschaft worden nu ge gene kurkestop meer hebt
hoor.
Roomate :
klein raar indierke die vollebak staat te geven in zijn living, in
zijn boxershort, op de muziek van george michael. Ik deed bijna in
mijn broek. Hij ook vant verschieten toen ik binenkwam. Ja se, ik
denk dat hij het concept roommate ni tegoei doorhad.
Reggae: ni te
vinden daar, deuheu
dus dit werd mijn
nieuwe thuis!
Mijn eerste duik in
het GBR, meer bepaald Wheeler reef, maakte het allemaal worth
while...de rare mensen, het 'grootste' winkelcentrum waar ik op 4
minuten rond was, de tijgermotiefjes,....werd ineens helemaal goed
gemaakt door de pracht van die duik... ik kon mijn ogen niet geloven.
En ik kan het ook in woorden niet beschrijven. Het is adembenemend.
Beetje tricky als je de belangrijkste regel van het duiken
kent...NEVER hold your breath. Hier moest ik gewoon. Het was genieten
van elke seconde...
Werken voor
Adrenaline divers betekende opstaan om 4.30 uur, om dan te starten om
5.30u! En te eindigen om 18u. Moe maar voldaan na zo'n dag. Te moe
zelfs om de tijgerprintjes nog op te merken.
Dus twas allemaal
goe... dacht ik.
De regen, de wind,
de cycloon en de dreiging van ne tsunami bracht wa roet in het
eten...
de trips werden
steeds uitgesteld.
Op een bepaald
moment zo erg dat de boot zeker een week niet kon uitvaren... Een
week in dit hol? Mijn god nee....
You
ll be back within a month
Well,
ik was dus terug in melbourne na welgeteld twee weken... voor een
weekje, tot de boot terug zou uitvaren.
Super
weekje. Terug wat burritokes gerold, nen hoop reggaefeestjes gedaan,
weekendje naar de zee... kzal een aantal fotos proberen te posten. De
stranden daar zijn mooi hoor. Heel mooi. Lang, uitgestrekt, en
nieieieieieieiemand in de verste verte te bespeuren. Een strand voor
mij alleen...en mijn matekes.
Feestweek
voorbij... terug de vlieger op richting freakville.
Regen...
regen...regen....
om
een lang verhaal kort te maken, na een maand was ik welgeteld 6 keer
op de boot geweest. Dit vond ik niet fijn meer...
