Onze gevangenissen lopen leeg. Assissenprocessen worden veroordeeld door onze Europese rechtspraak. Manipulatie van magistraten van het Hof van Cassatie. Slachtoffers die wettelijk geen uitbetaling toegekend worden door de Belgische Staat. Onze kranten staan er vol van, onze gesprekken bol. Maar wie durft te zeggen dat Stefaan De Clerck zijn job niet naar behoren uitoefend?
De oudgediende valt niet van het scherm weg te slaan. De vertrouwde stem schalt als vanouds bij de Christen-democraten en ik ben daar niet rouwig om. De scherven en brokken van het electoraal kamikazetrio worden stukje voor beetje gelijmd. Door zijn kordaat en duidelijk optreden in de justistiedossiers weet De Clerck deze gerechterlijke crisis professioneel het hoofd te bieden. Hij weigert hierbij de demagogische rede op te zoeken maar kiest voor een consequent en realistisch beleid: De omschakeling van onze verouderde gevangenissen in de noodzakelijke nieuwbouw, in de volgende maanden wordt een nieuwe assissenwetgeving gestemd om de historische fouten recht te zetten, een onderzoekscommissie werd geïnstalleerd op zoek naar de ware toedracht binnen Fortisgate en de wet dient gerespecteerd: in principe krijgen de slachtoffers geen uitbetaling, behalve als er een wetswijziging van kracht komt. Misschien komt het allemaal wat alledaags en logisch over, maar toch verdient deze vergrijsde eminentie een pluim. Eentje van bescheiden maar daadkrachtige aard. Eentje om trots op te zijn.
