Je zit in het middelbaar, en de jaren gaan langzaam voorbij, je wordt al eens verliefd... En plots heeft iedereen (ja, zelf je beste vriendinnen) een lief. Dit gebeurde bij mij op mijn 17, toen ik in het vijfde middelbaar economie moderne talen zat.
Stiekem was ik jaloers, iedereen had iemand maar ik stond er alleen voor. Niet dat dit mijn resultaten op school beïnvloedde, of mijn populariteit, of de situatie thuis, ... Er was geen enkel negatief gevolg aan, behalve dan dat ik me uitgesloten voelde. Steeds moeten luisteren naar hoe geweldig de eerste serieuze relatie is is moeilijk als je het zelf nog niet hebt meegemaakt, vooral als je dan ook nog eens in de puberteit blijkt te zitten.
Ik begon dus een wanhopige zoektocht naar een lief. Het klinkt stom, maar ik weet zeker dat er nog onder jullie zijn die hetzelfde zouden doen of gedaan hebben. Ik begon te zoeken en tijdens een luie middag viel mijn oog op de chat van TMF. Zoals altijd waren er wel enkele jongens en mannen die stuurden. Ik besloot het erop te wagen en stuurde een berichtje naar enkelen van hen. Ik kreeg van de meeste nummers meteen antwoord. "Hallo, hoe heet je?" "Hoe oud ben je?" "Waar woon je?" "Heb je een relatie?" maar er waren ook seksueel getinte vragen bij "Ben je nog maagd?" "Zin in een one night stand?"... Aangezien ik deze vragen deels verwacht had besloot ik om het rustig en veilig aan te doen. Ik stuurde enkel nog terug op de 'normalere' berichten maar gaf nooit mijn echte/volledige naam of mijn adres. De eerste maand was ik Emma van 17 uit de buurt van Sint-Niklaas. Uiteindelijk stuurde ik nog met zo'n 4 jongens van allemaal mijn leeftijd ongeveer (18 - 22). Dus na amper een week had ik al een serieuze selectie gemaakt, niet dat ik dacht dat het ook serieus zou kunnen worden met iemand die je op een chat ontmoet.
Maar de dagen gingen voorbij en de jongens vroegen steeds meer aan mij. Een van hen begon erotisch te smsen, ik heb hier even op ingegaan maar het ging me te ver dus haakte ik al snel af. De andere drie jongens begon ik meer en meer te vertrouwen en ik kon bij hun met veel terecht. Het was alsof ik een gsm-relatie had. met hen, zo namen zij het toch op. Vooral de twee jongens van 19 werden al snel verliefd op me, of dat zeiden ze toch. Ze gedroegen zich alsof ik hun vriendin was, terwijl ze me nog nooit gezien hadden. Dit vond ik vreemd maar ik zag er niets verkeerd in. De derde gast van 22 was volwassener, hier had ik dus sneller meer vertrouwen in, vooral toen bleek dat hij in dezelfde gemeente leek te wonen als ik. We hebben eerst drie maanden gewoon smsen gestuurd en toen vroeg hij me op een date. Hij zou me komen halen op een afgesproken plaats en we zouden naar de film 'skyfall' van James Bond gaan die juist uit was.
Zo gezegd zo gedaan. Hij kwam me halen met zijn auto (een bmw m3, een stoere sportwagen die tot bijna op de grond hing). We gaven elkaar een knuffel en hij kuste me op mijn lippen. Hierdoor was ik even overdonderd, maar ik liet me niet zomaar afschrikken en ging mee. We reden naar Gent en gingen naar de film. Hij betaalde mijn ticket en ik had mijn eerste date. Na de film hebben we nog wat nagepraat en uiteindelijk gingen we huiswaarts. Het was tenslotte nog maar de eerste keer dat we elkaar zagen en ik was minderjarig, hij wou me dus veilig en tijdig thuisbrengen. Opnieuw gaf hij me een kus toen hij me voor de deur afzette en ik bedankte hem voor de leuke avond. De dagen daarna stuurde ik meer met hem dan met de andere twee jongens (zij woonden in Hasselt en Oostende en dat was onbereikbaar voor mij).
We begonnen dagelijks te smsen en al snel werd duidelijk dat er langs zijn kant wel interesse was in een relatie. Het was echter al december geworden en mijn examens kwamen eraan. Ik begon te studeren hiervoor, maar door het constante sms-verkeer was dit niet simpel. Mijn ouders merkten het ook dat ik nogal vaak was afgeleid door mijn gsm en spraken me er steeds vaker op aan. Hij wou me echter niet met rust laten en dacht steeds dat ik aan het liegen was en mijn tijd doorbracht met andere jongens in plaats van te studeren. Dit werd ik zat en ik legde mijn gsm uit tijdens mijn examenperiode en liet hem zo helemaal links liggen.
Misschien vraag je je af waarom ik een blog zou beginnen?
Wel dat heb ik te danken aan mijn vriend... (zelf kan hij niet ordelijk zijn dus moet ik het maar doen, mannen...)
Ik wist eigenlijk niet goed hoe ik eraan moest beginnen. Waarover zou ik schrijven? Zou er wel iemand dit willen lezen? Waarom zou iemand dit willen lezen?
Om eerlijk te zijn weet ik het nog steeds niet.
Maar aangezien ik momenteel bijna een jaar in de psychiatrie zit is dat misschien een goed begin. Er zijn namelijk nog heel wat misvattingen. Ten eerste, ik ben NIET zot of gek of gestoord of dergelijke. Ik ben net zoals ieder ander een individu dat een eigen pad heeft uitgestippeld gekregen, het mijne vertoont jammergenoeg enkele vreemde bochten.
Deze bochten lopen door de gezondheidszorg op verschillende manieren, maar dat lees je later wel.
Bon... mijn eerste tekst en ik ben al aan het zeveren.
Ik ben dus begonnen met mijn eigen blog om mijn vriend tevreden te stellen, een bezigheid te hebben en om een beetje duidelijkheid te scheppen over wat er allemaal mis kan gaan in een vrouwenleven.
