Op de terugweg van Zwitserland heb ik de auto een heel stuk gelezen.
Maar op pagina 52 ging mijn hoofd plots wat draaien... Ik kwam bij een zin die één derde van de pagina in beslag neemt, en waar ik , na hem 2 keer gelezen te hebben, nog steeds niets van snap.
Zelfs na hem luidop voor te lezen, nog eens te lezen en op te schrijven op de vorige blog, en nu nog eens te typen, snap ik er niets van..
Rare man, die Eduard Douwes Dekkers... Hij laat zien dat hij taalinzichten heeft, die ik duidelijk mis..
Dé beruchte zin;
ik vrees te zeer hem af te schrikken door wat zwemen zou naar langdradigheid, en eerst later, als ik gevoel dat hij voor mij gewonnen is, als ik uit blik en houding bemerk dat het lot van de heldin die ergens van 't balkon ener vierde verdieping springt, hem belang inboezemt, san laat ik, met stoute verachting van alle wetten der zwaartekracht , haar zweven tussen hemel en aarde, tot ik mijn hart heb lucht gegeven in de nauwkeurige schets der schoonheden van het landschap, of van 't gebouw dat daar ergens schynt geplaatst te zijn om een voorwendsel aan de hand te doen tot een veelbladzydig vertoog over middeleeuwse architectuur.
Nog een keer, wat een rare snuiter, die Multatuli...
Groetjes,
Celine
Het eerste bericht dat ik liet verschijnen op de vorige blog, was dat ik net voor de krokusvakantie naar de bib in herent was gefietst. Zo kon ik het boek meenemen op vakantie, en na een dag hard geskied te hebben, toch nog een paar pagina's lezen vooraleer ik als een blok in slaap viel. :)
Het begin was moeilijk, langdradig en ik heb moeten doorbijten. Maar stilaan kwam het op gang.
Groetjes
Celine
Aangezien onze vorige blog, op weblog, in de zee van het internet is verdronken, moesten we opnieuw beginnen..
Hopelijk doet deze site het beter! We beginnen dus opnieuw, en zullen zo rap mogelijk onze commentaren die we op de vorige blog gezet hadden hier ook op laten verschijnen!
Groetjes
Celine
