Na een periode van bloed, zweet, tranen, maar vooral veel doorzettingsvermogen ben ik eindelijk gekomen aan het einde van het boek.

Vol spanning las ik de laatste 15,10,5 pagina's tot 2 bladzijden voor het einde het verhaal heel plots wordt onderbroken.

Multatuli neemt de pen op. Vragen zoals: 'Heb ik dit correct gelezen?' en 'Word ik nu helemaal zot?' spookten door mijn hoofd. 

Toch maar eens opnieuw lezen, en nog eens. Het begint door te sijpelen.

Hij verklaart waarom hij dat boek geschreven had, natuurlijk wist ik dat al van in de lessen Nederlands.

Eindelijk was het zover, het laatste woord. Na een lange periode waarin ik vooral één vaardigheid ontwikkeld heb, namelijk 'diagonaal lezen', was hier het einde.

Ondanks dat het zoveel moeite kostte, kijk ik toch met een opgeheven hoofd terug naar dit boek. 

Ik kan nog niet goed uitmaken of dit de oorzaak ik van genot en opluchting: 'Eindelijk gedaan!' of dat het gewoon een heel goed boek was.

Al bij al viel het dus best goed mee en ik ben toch stiekem een beetje fier op mezelf dat ik, die weinig lees, dit boek 'overleefd' heb.

Tot de volgende, Nicolas 

Na flink wat lezen was ik deze morgen aangekomen aan hoofdstuk 14. Brrr...

Ik weet niet aan wat het lag, maar ik moest me echt door dit hoofdstuk heen worstelen. 

Flink wat doodsbedreigingen werden geworpen naar de reeds overleden Douwes Dekker, vele vragen werden naar God gestuurd: 'Waarom moet ik nu zo'n boek lezen in de vakantie?'

Ik hield me staande door 1 element en dat was het wachten naar het verhaal over Saïdhja en Adinda. Mijn papa en grootvader hadden allebei het boek al gelezen en het gene wat ze zich het best konden herinneren was dit deel van het boek, hoge verwachtingen dus!

Gekomen aan hoofdstuk 16 wordt er eindelijk gesproken over het verhaal van Saïdjha. Maar wacht eens, dit hoofdstuk gaat nog helemaal niet over deze twee geliefden? Dan nog één hoofdstukje wachten, bij hoofdstuk 17 zou het echt beginnen.

Voor de eerste keer in het hele boek had ik het gevoel dat ik een echt verhaal aan het lezen was dat zowel luchtig als zeer aangrijpend was.

Het benadrukte zeer goed de misbruik op het eiland Java. Verwachtingen zeker ingelost! :)

Tot de volgende, Nicolas