Heel wat mensen vragen zich af waarom het er slechts eentje is. Een beetje uitleg:
Situatie: Muhlann droeg reeds een tweetal weeken een dood pupje. Hierdoor, en omdat er een pupje in stuit lag kon ze niet natuurlijk bevallen. In de dierenkliniek namen ze een echo. Hierop werd beslist een weeënversterkend middel te geven. Anderhalf uur later werd ik gebeld met de mededeling dat 'natuurlijk bevallen' onmogelijk bleek en ze dienden over te gaan tot operatie: keizersnede. Daarbij kreeg ik het luguber extraatje: 'mevrouw, mogen we uw hond gelijk ook steriliseren?'. Omdat dat voor Muhlann het beste bleek beantwoordde ik deze vraag positief.
Vier uur later kwam het 'verlossende telefoontje' moeder en pup stelden het goed. 2 pupjes hadden het niet overleefd. De dierenarts vertelde nog twee pittige extraatjes: - Bij binnekomst had hij geen hartslag in de baarmoeder gemeten. Het mocht een wonder heten dat er toch nog eentje levend ter wereld was gekomen - Dit 'eentje' bleek echter zó levenslustig dat hij schreeuwend ter wereld kwam. Bleek zelden gezien.
ps: Tijdens de dracht was er stéeds éen pupje superactief. Dit 'pupje van rechtsonder' betreft naar alle waarschijnlijkheid het beestje dat we vandaag kennen onder noemer 'wite bliksem'. Een ander pupje bewoog slechts zelden. Het derde pupje wist ik liggen maar bewoog nooit op het moment ik even voelde.
Misschien is Muhlann te actief gebeleven tijdens de dracht. Misschien had ik haar nóg meer moeten afremmen. Misschien had ze haar eerste nestje op jongere leeftijd moeten hebben. Misschien had ik tijdens de weeen sneller moeten ingrijpen. Misschien, misschien, misschien.
Zéker echter is dat er hier nu een prachtcockertje ligt te soezen. Een kool dat vandaag, de achtste dag, haar geboortegewicht heeft verdubbeld. Een onwaarschijnlijke dwingeland waar we onze handen vol aan zullen hebben.
Na een erg lange dag nemen we om 18.00u 2 hondjes gezond en wel naar huis - Muhlann die heel erg haar best heeft gedaan, nog suf is van de operatie maar in goede gezondheid verkeert - Een klein dingetje voorlopig naamloos - teefje, black & tan met witte borst - 260 gram. Heel erg vinnig, verschrikkelijk gezond. Ze brult als een tijger, slaapt als een lammetje.
Vanmorgen om 10.00u begon het: onrust, nest krabben, hijgen.
Zoals het een cocker betaamt blijft ze eten. Geen korrels natuurlijk... wel kipjes, kippebouillon en puppiemelk. Het belooft een lange nacht te worden en het beestje kan vast wat energie gebruiken.
De kalender geeft aan dat Muhlan vanaf dag 57 melk kan geven. Heb net gemerkt dat dat nu reeds (dinsdag = dag 56) het geval is. Mag ook wel... met zo'n imposante installatie Werpen kan tussen dag 59 en dag 65. Spannend!
Bijna halloween... en hebt ge dat rood kot gezien waarin ik moet slapen? 'k weet-ni-hoe-warm, echt niet te doen... Ik heb al voor minder mijn demonische look gedemonstreerd!
Met het eerste pupje hebben we gisteravond kennis gemaakt. Voorlopig heet hij of zij: 'het beestje van midden rechts achter';) Ruim een half uur lag Muhlann te slapen terwijl het beestje allerlei koprolletjes uitvoerde. Een cockertje met de aard van paps en mams - zoveel is duidelijk
