Hoi ik ben een vijftiger die graag tochten met de fiets maakt. Vroeger heb ik verschillende jaren competitie gedaan met mannen als Eric Vanderaerden,Eddy Planckaert,J.M.Wampers enz. Het was een zeer mooie tijd ,waar ongelukkig een einde aankwam door een zwaar auto-ongeval in 1993. Einde competitie en sporten. Na een onderbreking van 13 jaren ben ik weer langzaam terug beginnen fietsen,met horten en stoten,want mijn lichaam wilde niet meer als vroeger.Maar nu na een tijdje regelmatig fietsen (2x perweek) gaat het al veel beter en gaan we met enkele vrienden regelmatig de bossen in met de mtb of zomers naar het heuvelachtige landschap aan de kanten van Valkenburg.In mijn groepje zijn verschillende jonge motocrossers die de tochten als training doen om zich voortebereiden op hun motocroswedstrijden zondags. Er wordt dan ook goed de pees opgelegd door die jonge snaken (19j-25j),maar ik als oude vijftiger,geef niet zo gauw af en kan de kerels redelijk volgen,uitgezonderd de felle bergen waar wij oprijden. Bergop probeer ik mijn eigen tempo te rijden om mijn lichaam en spieren niet te overbelasten. Het is nu zondag 11jan 2009 9u en ik ga mij gereed maken voor onze tocht in de vrieskou (-13°) bbrr.,wel fijn hé. Mijn tocht zal ik verder in de week wel opschrijven.
Ik ben deze morgen om 10u vertrokken voor mijn wekelijkse tocht met de mtb,samen met mijn fietsmaat Peter. De crossers hebben forfait moeten geven omdat zij andere verplichtingen hadden. Het was in het begin wel een beetje koud ,omdat het ongeveer 10 min duurt eer we in het bos zijn aangeland. Eenmaal in het bos aangekomen was het duwen op de pedalen ,want de sneeuw die is aangedrukt door de vorige bezoekers, doet de fiets zwaar lopen. Het was onmiddelijk zweten geblazen,met snelheden van 10 tot 15km per uur,waar we normaal 20 tot 25km per uur behalen. Het was mooi fietsen,een ongelooflijk uitzicht op de Mechelse heide. Bergop was het wel afzien en zwaar stoempen,we geraakten niet tot op de top van de heuveltjes ,waar we normaal gemakkelijk boven komen;dus de beenspieren trainen door de mtb fiets naar boven de duwen en de voetjes warm te maken door het lopen. Het was wel een beetje uitkijken voor valpartijen,en die oude knoken van mij kunnen daar niet zo goed meer tegen. Ik heb regelmatig de koppositie genomen en hoorde Peter hijgen en vloeken omdat het zo zwaar was. Eenmaal ondergekomen in de zandgroeve van Opgrimbie,stond ons een flinke kuitenbijter te wachten,het was sporen zoeken in de verse sneeuw omdat daar de fiets beter rijdt. Halfweg zag ik Peter naast mij komen rijden aan de andere kant van de weg,ook zijn spoor zoeken in de sneeuw. We hijgden allebei gelijk oude rakkers die 2 pakjes zware michel rookten (wij roken allebei niet),de longen krijgen het hard te verduren omdat de ingeademde lucht zeer koud is. Maar het geeft wel voldoening als ge boven op die heuveltjes komt. Normaal gezien hebben we dan een strook waar we iets kunnen rusten,maar nu was het daar stevig doorduwen. Peter reed daar op kop omdat hij een goed spoor had gevonden,ik kreeg dat in de gaten een wou ook in het spoor raken ,maar toen!! een patat en wie lag er langgewassen in de sneeuw?Juist die oude vijftiger,het was lachen geblazen. We reden toen terug de bos in langs het domein van wijlen koning Boudewijn,daar is het zeer mooi om te rijden,maar zeer zwaar nu met die sneeuw. We waren nog geen enkele andere fietser tegengekomen,zijn wij met z'n tweeën nu zo gek,of hadden die anderen geen karakter om met die temperaturen te fietsen?Op een bepaald moment hoorde ik Peter roepen van volk,ik dacht daar nog gekken,maar mijn verbazing was groot toen 4 honden ons voorbij staken gevolgd door een slee. Wel mooi om te zien,dat zo iets kan in de Rekemse bossen.Peter had gevraagd om te tour iets in te korten omdat hij op tijd moet thuis zijn.Zijn zoon gaat een wedstrijd veldlopen doen en hij gaat suporteren.Dus we volgen de route van de Rekemse heide en zien mensen met kinderen en sleeën wandelen en genieten van de mooie natuur.Op een bepaald moment zie ik een mama en papa en hun zoontje( zittend op de slee wandelen) De mama trekt de slee vooruit en opeens pardoes ,de slee basculeert en het jongetje rolt onderin. Ik zei tegen het jongetje"oei oei een vree accident"hij kon er vrolijk mee lachen,dat is winterpret. Het laatste stuk in de bos was heel ferm duwen,de sneeuw was er goed aangedrukt en de banden van de mtb hebben er geen grip op,dus stoempen maar.Ik hoorde Peter ferm hijgen en afzien achter mij,en zoiets doe ik graag,mensen en mijn eigen ook laten afzien. Maar Peter was content ,hij heeft regelmatig op kop gereden,omdat de snelheid veel lager was als anders zei hij. Zo ondertussen zijn we op de gewone weg aangekomen en is het nu nog een 3 á 4 km eer we thuis zijn. We rijden met een gezapig tempo op de rijbaan omdat het fietspad niet berujdbaar is.Wij hebben een trip van 21km erop zitten in 2u tijd,normaal doen we er 1u15min over.Maar we zijn voldaan dat we zijn geweest,nu een warme douche en alles is weer vergeten.
