|
DIT OM MIJN GEDACHTEN EN GEVOELENS OVER WAT EEN JAAR GELEDEN GEBEURDE EENS LOS TE LATEN
Mona, kleine lieve schat
Het is nu een jaar geleden dat je er bijna niet meer was!
Wat je op vaderdagavond overkwam kon niemand geloven
" Waarom bij ons " spookte door onze hoofden.
Die nacht duurde elke minuut uren,
waarom moest die onzekerheid zo lang duren?
...
Wachten en wachten tot de ochtendgloren.
"Je maakte veel kans om het te halen " mochten we dan eindelijk horen.
Mona, je vocht echt voor je leven
en daarom ben je bij ons gebleven!
Je herstelde wonderbaarlijk snel
maar dat lag aan je karaktertje wel!
Vele maanden moest je revalideren,
maar dat kon je helemaal niet deren!
Nu ben je een grote flinke meid!
Nee, heus ik wil je nooit meer kwijt!
Je huppelt nu opgewekt en blij door 't leven,
wat zijn we blij dat je die kans hebt gekregen!
Met dank aan allen die voor jou zo goed zorgden.
Hopelijk word je 100 zonder verdere grote zorgen !
x x x je mémé
10-06-2013 om 20:29 geschreven door Marina
|
