Zaterdag 31 maart 2012

Hebben we de goden gisteren in verzoeking gebracht toen we boften met het zomerweer ?Wie weet .

Deze morgen bij het opstaan grijze lucht en ja een half uur later serieus aan het regenen .

Oei , daar gaan we weer !

Rugzak dan maar gevuld met alles wat we mee hebben van warms + onszelf ingeduffeld als Michelin ventjes.

Tegen 10h stipt worden we opgehaald door de voltallige familie Cronk.

De regen is gestopt nu .

We rijden weerom door het betoverende landschap van Northumberland . Belgie is toch maar klein en weinig groen als je hier zo een paar dagen vertoeft merk je het duidelijke verschil .

Op weg dus voor de wandeling naar Simonside, hier en daar krijgen we een stukje blauwe lucht te zien OEF.

De wandeling staat beschreven als moderate en is plus minus 8 km lang . Uiteindelijk staat er 8.7km op de wandel-gps bij terugkomst aan de wagen.

Met serieuze jojo-bewegingen, om een klein idee te geven:

start 228m om 10u40,

naar 367m om 11u11,

398m om 11u34,

429m om 12u12,

300m om 13u,

215m om 13u36,

249m om 13u51

398m om 14u

De start begon reeds met een serieuse klim ,en er staat zo veel wind dat we dreigen uit onze klederen te waaien .

Alle sjaals, hoofdbanden en dergelijke worden uit de rugzakken gehaald en verdeeld onderweg .

Wat we niet bij hebben zijn handschoenen en Marjan weet nu duidelijk hoe koud het is , ongevoelige hand en arm als gevolg .

Het landschap , hoe dikwijls heb ik het vorig jaar niet geschreven ? is weerom betoverend , ondanks de scherpe en frisse (zeg maar koude) wind .

We klimmen en ai , moeten ook dalen en niet zomaar ......mits een kleine aarzeling toch gelukt , de kinderen hebben hier duidelijk geen problemen mee . Oliver loopt over alles heen als een geitje , moet soms afgeremd worden want dieptes en gevaar staat duidelijk nog niet in zijn woordenboek !

We lunchen op een geimproviseerde bank ( hoop stenen) en de lekkere broodjes gemaakt door Marjan mogen er zeker zijn .

Voor de kinderen begint het allemaal wat te wegen en de koude en vermoeidheid begint zich ook te laten voelen.

Na ongeveer +/- 3u40 stappen , eind in zicht , uit het kaarsje , Rick en Bert gaan de auto halen en wij slenteren er langzaam achteraan, het zonnetje is erdoor gekomen en de wind is nu wat geluwd.

Op de terugweg doen we nog het pittoreske Rothbury aan , nog wat sterkte aanschaffen voor de innerlijke mens. Rothbury is een klein stadje waar de tijd bleef stil staan , met typische winkeltjes.

Bij de thuiskomst lijkt Oliver nog genoeg energie te hebben om even een demonstratie te geven op zijn moto.

Na een lekker diner , cotton pie , glutenvrij gemaakt door Rick , is het weerom tijd om onze kamer op te zoeken en deze blog te schrijven . En opnieuw blozende wangen , vooral van de wind deze keer.

Een zalig warm bad, en weerom vroeg gaan slapen deze avond. En morgen...het weer, de planning...we hebben al een idee, weer iets anders.

MJ&B