|
12 september.
Sinds gisterenmiddag is er een wereldburger bij , welkom BRECHT !!!!!!!!
Mieke en Bart we wensen jullie veel geluk met jullie spruit !!!
Hij heeft zijn geboortedag wel goed gekozen: nine-eleven
Maar dat was gisteren, nu zijn we reeds een dag verder en is het alweer Maandag.
We zijn opgestaan toen het nog donker was, ontbijt dus binnen , voor de 1ste keer. Daarna zijn we gepakt en ge(rug)zakt vertrokken . We vertrekken zo vroeg om de hoge temperaturen van middag en namiddag een beetje te vermijden.
We hebben de bedoeling de PR-V34 , rondwandeling door Sierra deOlta en naar de top Cim D` Olta te maken. Tot zover de voornemens !
Eerst een eindje met de auto,tot enkele kilometers voorbij het treinstation van Calpe . Op een hoogte van 300 meter is een picnic-area en parkeerplaats .
We starten om de rondwandeling om 8h en kunnen reeds van in het begin genieten van prachtige vergezichten van Calpe , en Benissa.
Eerste kilometers , meestal tussen bomen en struikgewas op een breed grindpad lijken vlot te verlopen en we maken ons de bedenking dat dit toch een mooi Spanje is , maar tevens een die we niet kennen al komen we reeds 25 jaar naar hier.
Na een paar km komen we aan een andere wandelaar tegen, aan een picnic area (Ermita Vella) met mooi kapelletje en banken waarop je rustig kan genieten van de panoramische vergezichten. De helft van ons meegebracht drinwater gaat eraan.
En kleine km verder, loopt het brede pad plotseling over in een nauwelijks zichtbaar padje, geen grint maar grote keien deze keer, kronkelend , en... steil omhoog, en zo geen klein beetje ook.
Dit is geen spek voor naar de bek van MJ die slappe benen krijgt.
Een vriendelijke toevallige Spaanse wandelaar met 4 honden , fris en vrolijk en niet aan de leiband, legt ons uit dat er geen alternatief pad is voor deze beklimming.
We keren dan maar terug naar Ermita Vella om daar het informatiebord grondig te bekjken voor een alternatieve weg. Die menen we te vinden, wandeling langs Olta Sur. En driewerf hoera! Dit is een mooi breed grindpad dat ons naar de andere kant van de berg brengt, met een hoogtezicht naar Altea en Benidorm om nooit te vergeten. De hoera-stemming verdwijnt daarna vlug, want de begroeing langs de zijkant van het pad verdwijnt en de volledige 400mtr hoogte ligt steil naar beneden aan de linkerkant van het pad. De hoogtevrees slaat toe, en we kunnen niets anders dan terugkeren, tot aan onze startplaats van deze morgen 8u.
Daar aangekomen ,besluiten we toch nog even de wandeling langs de andere kant te doen en te zien hoever we daar geraken. Van moed en zelfopoffering gesproken! Het brede pad, gaat na een halve km weerom over in een zeer smal bospad, een onophoudelijke krinkel de winkel .
Het lukt ons wonderwel om dit een lange tijd vol te houden, mede geholpen door de steeds opduikende mooie vergezichten tussen de bomen door.
Als we dan een te steil , met rotsblokken en keien bedekt stuk bereiken, met de Olta hoog boven ons, keren we maar terug naar de auto.
Daar verorberen we met veel smaak de meegebrachte lunch en zien dat het reeds na 12u is. We zijn 4 u onderweg geweest en hebben 11km afgelegd.
De zon schijnt pal op onze kop nu.
We rijden in de airco van de auto, moe maar tevreden terug naar ons appartement voor een lange en verfrissend koude douche.
Een welverdiende lokale menu op het terras van een van onze geprefereerde restaurantjes hier, zal ons deel zijn straks!
Hasta luego
MJ & B
|
