I've always loved art and paintings in particular. This is a video representing women in art over the last few centuries. The images polymorphing into eachother show how little the ideals have changed. Absolutely amazing!!

You can find other wonderful videos on Youtube, for eg. this one: women in renaissance art or this one: women in romantic art

PS: the music is wonderful too!

19-04-2008 om 19:22 geschreven door Miss A

19-04-2008 om 11:42 geschreven door Miss A

I've always liked this poem and have even translated into Dutch for one of the courses I followed at uni. Nothing can beat the original though, you can read so much into it. I also love the different turns in it, how the sly lover carefully chooses his words and arguments to convince his lady to give into him. A quick, but incomplete summary of this wonderful poem might be 'carpe diem'. 

 

To his Coy Mistress

Had we but world enough, and time,
This coyness, lady, were no crime.
We would sit down and think which way
To walk, and pass our long love's day;
Thou by the Indian Ganges' side
Shouldst rubies find; I by the tide
Of Humber would complain. I would
Love you ten years before the Flood;
And you should, if you please, refuse
Till the conversion of the Jews.
My vegetable love should grow
Vaster than empires, and more slow.
An hundred years should go to praise
Thine eyes, and on thy forehead gaze;
Two hundred to adore each breast,
But thirty thousand to the rest;
An age at least to every part,
And the last age should show your heart.
For, lady, you deserve this state,
Nor would I love at lower rate.

        But at my back I always hear
Time's winged chariot hurrying near;
And yonder all before us lie
Deserts of vast eternity.
Thy beauty shall no more be found,
Nor, in thy marble vault, shall sound
My echoing song; then worms shall try
That long preserv'd virginity,
And your quaint honour turn to dust,
And into ashes all my lust.
The grave's a fine and private place,
But none I think do there embrace.

        Now therefore, while the youthful hue
Sits on thy skin like morning dew,
And while thy willing soul transpires
At every pore with instant fires,
Now let us sport us while we may;
And now, like am'rous birds of prey,
Rather at once our time devour,
Than languish in his slow-chapp'd power.
Let us roll all our strength, and all
Our sweetness, up into one ball;
And tear our pleasures with rough strife
Thorough the iron gates of life.
Thus, though we cannot make our sun
Stand still, yet we will make him run.

17-04-2008 om 20:27 geschreven door Miss A

Hoewel het nog vroeg in de morgen was, was Kaitlin klaarwakker. Het vooruitzicht om opnieuw te beginnen vulde haar met blijdschap en iets dat ze lang niet meer gevoeld had: hoop. Misschien had ze er toch goed aan gedaan om haar oude leven vaarwel te zeggen. Misschien was deze nieuwe ervaring exact wat ze nodig had. Misschien zouden haar ongeluk en zorgen nu eindelijk wegblijven, achtergebleven op het perron als overtollige bagage samen met haar nare herinneringen. Het bezoek van de treinconducteur leidde haar aandacht even terug naar het heden. Ze besefte goed genoeg dat ze nu de kans had een nieuwe start te maken en dat ze het niet mocht verprutsen. Het leven raast voorbij als een trein en voor je het weet zijn al je kansen op, er is geen ‘Ga terug naar start’ in dit spel. Kaitlin keek uit het raam naar het voorbijrazende landschap en bedacht dat het net leek op haar voorbije leven. De meeste dingen razen langs je voorbij zonder er al te lang bij stil te staan, en op sommige momenten komt je leven even tot stilstand. Een eerste mislukte relatie bijvoorbeeld en al de emotionele rompslomp eromheen. Je krijgt de trein erna wel weer aan het rijden, maar het ding is een diesel. En voor hij weer goed en wel aan het rollen is, ligt er weer een blok op de rails. Een tweede relatie die op de klippen loopt, net nu de dingen weer terug een beetje zin beginnen te krijgen. Lang staat de trein niet stil dit keer, Kaitlin stort zich op haar werk en raast als een bezetene door het leven. Haar hoge snelheid doet haar tenslotte ontsporen als ze verneemt dat haar beste vriendin kanker heeft en niet lang meer zal leven. Ook haar derde relatie, die toch al niet veel meer was dan een ersatz voor een lang verloren gevoel, ging eraan ten onder.

Zo, dat was de opening van het verhaal. Het bord is gezet, laat het spel beginnen :) Nu zijn het vooral stukjes en fragmentjes die ik al heb geschreven, hoewel ik de grote lijnen van het verhaal wel in gedachten heb. Het is vrij moeilijk om ineens alles op papier te zetten, maar geduld is een schone gave!! Misschien heb ik nog niet verteld dat er in de loop van het verhaal ook Engels zal voorkomen wanneer Kaitlin eenmaal in Schotland is en met de lokale mensen moet communiceren ... bij dezen weten jullie het nu :) Misschien niet erg realistisch moest ik ooit aan publiceren denken, maar het is gewoon leuk om te doen. Het is ook handig voor de mensen die tweetalig zijn en voor m'n enkele Engelstalige lezers (die er wel degelijk zijn, mind you!) ;) Maar soit, enjoy!

15-04-2008 om 00:00 geschreven door Miss A

Funny video with Americans being interviewed about the world ... To think that this country calls itself a world power. I have never heard of the 'power' of ignorance though!

Enjoy!!
 

13-04-2008 om 18:21 geschreven door Miss A

Today I had a bit of fun with my horse and jumped some obstacles.

In the pic is an oxer. Luckily it isn't high at all because we lift off a bit too early for this jump. And yes, I should shorten my stirrups ^^

Last but not least, a reward for all the hard work today: getting dirty in the sand !

12-04-2008 om 00:00 geschreven door Miss A

Wanneer

Wanneer ik het niet meer vind in de wereld,
niet in dit woord, niet in liefde,
laat mij dan donker worden als de zee 's nachts,
laat mij dan uitgaan als een vuur in de regen.
Want dan zal ik zozeer hebben gefaald,
dat ik mezelf geen mens meer mag noemen.
Laat mij
dan alleen maar een dode zijn
in het slechte gezelschap van zijn laatste gedachten.
Ik heb altijd wel willen leven,
maar wat is dat zonder de warmte
van een hartslag in liefde of zelfs meer,
wat is dat wanneer men zichzelf niet loslaat?
Wanneer ik het niet meer vind in een woord,
niet in een vrouw, niet in mijn wereld,
laat mij dan een koude dode zijn,
zwervend langs het winterse strand van die dood.
Ik grens
aan twee kanten aan het licht:
ik word verwekt
en ik ga dood:
een spiegel
kijkt in een spiegel

11-04-2008 om 09:07 geschreven door Miss A

Ik kreeg een mailtje in m'n inbox om een petitie te tekenen. Als dierenvriend heb ik dat ook gedaan. Hopelijk zijn jullie het ook van zin!!

Hieronder volgt de mail:

Voor wie er nog niet van gehoord had... Straathonden vangen om ze dan uit te hongeren wordt tegenwoordig als kunst beschouwd. Het is reeds één keer gebeurd, maar er werd de "kunstenaar" gevraagd het nogmaals te doen.

De foto's spreken voor zich. De site is in het Portugees, maar niettemin hoop ik dat jullie de petitie mee tekenen. Naam, emailadres, woonplaats en land ingeven: that's it.
 
Surf naar de volgende pagina en teken de petitie: http://www.petitiononline.com/13031953

10-04-2008 om 23:01 geschreven door Miss A

Kaitlin's Journey is de werktitel van een verhaal waar ik de laatste tijd af en toe aan werk. Het gaat over een jonge vrouw die besluit om een tijdje in het buitenland te gaan wonen wanneer zij het even niet meer ziet zitten. Ik heb nog maar 7 pagina's bij elkaar geschreven ... Het bestaat voorlopig nog uit stukjes en beetjes, maar hier toch al een voorsmaakje van de opening:

Het was koud en vochtig die morgen. De traag wegtrekkende mist zorgde voor een natuurlijke geluidsdemper op de drukke straat die naar het station leidde. Ondanks het vroege uur waren er al veel mensen op de been, vooral pendelaars die zich met grote stappen en lege blikken naar hun verschillende treinen haastten. Kaitlin was niet gehaast. Ze wist precies om hoe laat haar trein vertrok en ze wandelde op een traag tempo naar de ingang van het station. Ze nam haar tijd om de omgeving in zich op te nemen, bleef af en toe staan, maar vervolgde vastberaden haar weg. Het leek wel alsof ze afscheid nam van haar omgeving, en de dingen een laatste groet bracht. Na drie mislukte relaties en het plotse overlijden van haar beste vriendin was dit ook niet zo verwonderlijk. Haar zelfbeeld had een flinke klap gekregen en de enige troost en toeverlaat die ze nog had, haar kat, moest na een tragisch ongeluk worden ingeslapen. Na een lange periode van zelfmedelijden en depressie had Kaitlin besloten haar baan voor de krant op te zeggen en een oude, maar niet vergeten droom achterna te gaan. Eindelijk had ze genoeg lef bijeen gegaard om een eerste stap te zetten naar wat ze hoopte dat haar geluk was. Ze had tot verassing van haar familie en vrienden een treinticket bij Eurostar gekocht en een kamer gehuurd in een klein hotelletje in een uithoek van Schotland. Als kind al was ze gefascineerd door het prachtige land en de rijke cultuur. Toen ze ouder was, ging ze er een eerste keer op vakantie met haar beste vriendin. Het waren niet de romantische beelden van stoere mannen in kilts die haar aantrokken, hoewel ze wel de romans van Sir Walter Scott had gelezen. Neen, wat haar aantrok was iets dat vanuit haar binnenste kwam. Schotland betekende voor haar rust en vrede en harmonie met zichzelf. En dit was precies wat ze nu zo hard nodig had.

10-04-2008 om 00:00 geschreven door Miss A

Missen is een vreemd woord,

ik weet niet of ik het wel ken.

Maar ik ben wie ik ben,

dat is toch niet zo ongehoord.

 

Is het misschien dat gevoel

dat ik heb ’s avonds laat

als ik me wat verloren voel

en m’n hart een paar keer overslaat?

 

Is missen misschien dat ik dan aan je denk

zoals ik in je armen lig en je naar me kijkt

en al het andere plots zo banaal en ver weg lijkt?

Of is het eerder een enkele stille wenk?

 

Missen lijkt me zoals het gras de regen

en de bloemen de warmte van de zon:

niet zonder elkaar kunnen leven.

 

Ik weet niet of ons dat is gegeven,

en ik hoef geen vuurwerk of mooi vakjargon,

maar toch ... je bent me erg genegen.

09-04-2008 om 00:00 geschreven door Miss A

Vermits ik nog een beetje op zoek ben naar nieuw materiaal om hier te posten, alvast een paar dingen die ik een behoorlijk tijdje geleden geschreven heb ...

I’m walking in the moors. The sun has just risen. Dewdrops glitter on the long waving grass. Rays of sunlight play a game of hide and seek on the undulating ground. The sky is painted with such bright and vivid colours that no man could ever catch on a canvas, however skilled a painter he might be. In the east, dark clouds turn pink, then orange. The moon sets as another beautiful day begins. High up in the branches of a winter barren tree, birds are giving away a morning concerto. Nature’s symphony fills my heart with joy. I sit down and watch and feel.

I lie on my back, my clothes are getting wet. I don’t care. My hair’s all messed up. I don’t care. I have to get up, get on with my life. I … don’t… care… Instead I stay and watch the sun begin it’s daily journey.

The ground is comforting, the long grass caresses me. I imagine lying in your arms and you caressing me. You and me are one.

A day passes ... then a week ... a month ... a year... another year...

I still lie there, I’m covered with grass and fallen leaves. People have passed, never noticing me. Animals came by and paused a while, sensing me. But they too had somewhere to go and left.

But I’m not lonely: I have found you. I’ll never leave again.

09-04-2008 om 00:00 geschreven door Miss A

08-04-2008 om 00:00 geschreven door Miss A

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Miss A