Kaitlin's Journey is de werktitel van een verhaal waar ik de laatste tijd af en toe aan werk. Het gaat over een jonge vrouw die besluit om een tijdje in het buitenland te gaan wonen wanneer zij het even niet meer ziet zitten. Ik heb nog maar 7 pagina's bij elkaar geschreven ... Het bestaat voorlopig nog uit stukjes en beetjes, maar hier toch al een voorsmaakje van de opening:

Het was koud en vochtig die morgen. De traag wegtrekkende mist zorgde voor een natuurlijke geluidsdemper op de drukke straat die naar het station leidde. Ondanks het vroege uur waren er al veel mensen op de been, vooral pendelaars die zich met grote stappen en lege blikken naar hun verschillende treinen haastten. Kaitlin was niet gehaast. Ze wist precies om hoe laat haar trein vertrok en ze wandelde op een traag tempo naar de ingang van het station. Ze nam haar tijd om de omgeving in zich op te nemen, bleef af en toe staan, maar vervolgde vastberaden haar weg. Het leek wel alsof ze afscheid nam van haar omgeving, en de dingen een laatste groet bracht. Na drie mislukte relaties en het plotse overlijden van haar beste vriendin was dit ook niet zo verwonderlijk. Haar zelfbeeld had een flinke klap gekregen en de enige troost en toeverlaat die ze nog had, haar kat, moest na een tragisch ongeluk worden ingeslapen. Na een lange periode van zelfmedelijden en depressie had Kaitlin besloten haar baan voor de krant op te zeggen en een oude, maar niet vergeten droom achterna te gaan. Eindelijk had ze genoeg lef bijeen gegaard om een eerste stap te zetten naar wat ze hoopte dat haar geluk was. Ze had tot verassing van haar familie en vrienden een treinticket bij Eurostar gekocht en een kamer gehuurd in een klein hotelletje in een uithoek van Schotland. Als kind al was ze gefascineerd door het prachtige land en de rijke cultuur. Toen ze ouder was, ging ze er een eerste keer op vakantie met haar beste vriendin. Het waren niet de romantische beelden van stoere mannen in kilts die haar aantrokken, hoewel ze wel de romans van Sir Walter Scott had gelezen. Neen, wat haar aantrok was iets dat vanuit haar binnenste kwam. Schotland betekende voor haar rust en vrede en harmonie met zichzelf. En dit was precies wat ze nu zo hard nodig had.

10-04-2008 om 00:00 geschreven door Miss A

Missen is een vreemd woord,

ik weet niet of ik het wel ken.

Maar ik ben wie ik ben,

dat is toch niet zo ongehoord.

 

Is het misschien dat gevoel

dat ik heb ’s avonds laat

als ik me wat verloren voel

en m’n hart een paar keer overslaat?

 

Is missen misschien dat ik dan aan je denk

zoals ik in je armen lig en je naar me kijkt

en al het andere plots zo banaal en ver weg lijkt?

Of is het eerder een enkele stille wenk?

 

Missen lijkt me zoals het gras de regen

en de bloemen de warmte van de zon:

niet zonder elkaar kunnen leven.

 

Ik weet niet of ons dat is gegeven,

en ik hoef geen vuurwerk of mooi vakjargon,

maar toch ... je bent me erg genegen.

09-04-2008 om 00:00 geschreven door Miss A

Vermits ik nog een beetje op zoek ben naar nieuw materiaal om hier te posten, alvast een paar dingen die ik een behoorlijk tijdje geleden geschreven heb ...

I’m walking in the moors. The sun has just risen. Dewdrops glitter on the long waving grass. Rays of sunlight play a game of hide and seek on the undulating ground. The sky is painted with such bright and vivid colours that no man could ever catch on a canvas, however skilled a painter he might be. In the east, dark clouds turn pink, then orange. The moon sets as another beautiful day begins. High up in the branches of a winter barren tree, birds are giving away a morning concerto. Nature’s symphony fills my heart with joy. I sit down and watch and feel.

I lie on my back, my clothes are getting wet. I don’t care. My hair’s all messed up. I don’t care. I have to get up, get on with my life. I … don’t… care… Instead I stay and watch the sun begin it’s daily journey.

The ground is comforting, the long grass caresses me. I imagine lying in your arms and you caressing me. You and me are one.

A day passes ... then a week ... a month ... a year... another year...

I still lie there, I’m covered with grass and fallen leaves. People have passed, never noticing me. Animals came by and paused a while, sensing me. But they too had somewhere to go and left.

But I’m not lonely: I have found you. I’ll never leave again.

09-04-2008 om 00:00 geschreven door Miss A

08-04-2008 om 00:00 geschreven door Miss A

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Miss A