Na een kleine pauze toch nog eens een moment gevonden om iets te schrijven hier ....
En laten we het vandaag toch eens hebben over het woord "ondergaan"....  Aan allen die spontane wurgneigingen krijgen bij het lezen van melige dingen: dit wordt niet jouw literair moment van het jaar, integendeel: wegzappen is het enige juiste woord

Als er één iets is dat ik jaren heb geweigerd, is het wel dingen ondergaan.  Het gaf me het gevoel niet te leven, het verlamde me extreem en deed mijn vermogen te rennen alle eer aan.
Tot je iets op je weg tegenkomt dat het waard is ook dat overboord te gooien!
Hierbij een kleine ode aan mijn ventje dat het toch maar gepresteerd heeft me dat aan te leren (dikke pluim en geniet ervan, ik geef ze maar één keer en hoef hier vooral geen reply op )

Vandaag is het officiële einde van een bestaan van maanden waarin routine het grote codewoord was, elke dag ziet er alleszins tot mei helemaal anders uit, zonder planning op papier en ruimte voor discussie over het hoe en waarom, met kinderen die nog grotere vragen hebben omdat we eigenlijk niet zo goed weten hoe het hen allemaal uit te leggen (uitstel van executie of nog even genieten van zorgeloze kindjes, aan u de keuze....).
Bij deze zijn echt alle tips welkom! (Klik op de reageerknop en overspoel me maar met jullie ideëen!)

Nu kan je je afvragen waar ik het haal routine te kunnen hebben met 3 kindjes.....
Aanvaardbare argumenten:
- je eigen humeur en vooral dat van je snotters heb je niet onder controle
- een rustig eetmaal kan onmiddellijk een feest worden wanneer lompigheid de bovenhand neemt en het eten en drinken van de tafel een waar 
   kunstwerk maken (om dan ook nog eens van die commotie te profiteren om 's werelds ergerlijkste geluiden te produceren omdat je hen toch
   niet meer in toom kan houden!)
- De "mama, krijg mij trui nie aan", "sjoen nie toe", "staart nie goe, wil ene nie tweeeeeeeeeeeeeee" momenten terwijl je net denkt dat ze allemaal
   net klaar zijn voor de volgende stap (jassen, mutsen, sjaal en boekentas aan )
-........

Inderdaad, momenten waarop je de grijze haren op je hoofd voelt vermeerderen, je stressniveau van 0 tot 10 gaat in een seconde (geef onmiddellijk ook toe dat je daar bij mij niet zoveel voor moet doen...), ....

MAAR, doch, toch, bij nader inzien, ook daar kan ik om lachen, dus Liefje, trek ook je oorlogskostuum aan en trek de komende maanden ten strijde, tegen alle negatieve gedachten die je geen stap gaan vooruitbrengen!  (Geef toe, zelfmeditatie werkt wel é!!!!)

En zal ik dan maar afsluiten met de dingen die nooit mooi zouden zijn indien ze routineus zouden zijn:
- de knuf van degene die je graag hebt
- de lach van degene die je net een plezier hebt gedaan
- de "hou fan jou, geel feel" van de kindjes
- het wakker worden met een nest van drie kleine ratjes in je kamer
- die onverwachte tekening,
- je kind dat gezond en wel is
- de vechtlust van degene die dat niet altijd zijn.........
- de vrienden die je net bellen op het moment dat een gesprekje zo'n deugd zou doen....
- een partner met wie je oud, grijs en lelijk wil worden.....

Wel, met een pluim aan jullie allen,  DIE DINGEN ONDERGA IK MET PLEZIER !!!!!

16-11-2010 om 01:34 geschreven door Liefje