Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in ons gastenboek
Ons reisdagboek
Makkelijk te volgen waar we zijn & wat we doen
20-10-2018
Gewoon
"Gewoon". Dat is ons nieuw woordje dat we regelmatig al lachend zeggen tegen elkaar. Als we iets ongelofelijk prachtig zien of we iets unieks doen, dan kijken we soms naar elkaar en vragen we: "En, wat vind je er van? Leuk...? Gewoon." Ons nieuwe Braziliaans grapje.
Het ontbijt in Pietro Angelo is iets minder goed dan wat we in São Paulo hadden, ook al lag dit hotel in een arme wijk. Hier is het een ongezond aanbod. Beetje fruit wel maar veel cake en deegbroodjes.
We hebben vandaag opnieuw bus 120 aan de terminal vlakbij het hotel genomen. Ondertussen kennen we de route van deze bus al goed en zijn we vandaag iets eerder afgestapt, aan Parque das Aves. Dit is een vogelpark en werd in 1994 opgericht om de plaatselijke natuur te beschermen en een broedplaats te vormen voor bedreigde exotische vogelsoorten. Het telt meer dan 1.000 vogels, met in het bijzonder ara's, toekans en flamingo's. We hebben ook een anaconda (!), vogelspin en slangen gezien. Alligators, schildpadden en kasuarissen hebben we ook van dichtbij gezien. Een kasuaris is een loopvogel uit Nieuw-Guinea en Australië. Ze hebben enorme klauwen en kunnen mensen aanvallen.
De watervallen van Iguacu zijn aan de overkant. De eerste dag dat we hier waren, zijn we meteen aan de laatste stop afgestapt om de watervallen te zien. Maar vandaag wouden we de twee tussenstops ontdekken: Trilha do poco preto en Macuco safari. Hier hebben we wel wat centjes voor moeten neertellen maar als je iets wil gezien of gedaan hebben, dan moet dat soms.
Bij de eerste stop, Trilha do poco preto, moesten we eerst kiezen of we al wandelend of al rijdend het park wouden verkennen. We kozen er voor om te wandelen. Achteraf gezien niet zo'n goede keuze. We hebben enkel grote blauwe vlinders, een kever die een balletje aan het rollen was en een rups gezien. De wandeling was erg zwaar. Zes kilometer stappen in de warmte en met hellingen. We hebben er lang over gedaan. Toen we aan het water toekwamen, mochten we in een motorboot stappen en hebben we op de Parana-rivier gevaren. Dat was heel leuk. Je kon op het water ook even overstappen in kano's maar daar hadden we niet veel zin in. Aan de oever kregen we allemaal een soort van Happy Meal kartonnen boxje met zoute koekjes, een bonbon en wat fruit. Daarna heeft een treintje ons terug naar de ingang gebracht.
De Macuco safari was veel toffer. Hier moesten we ook eerst op een treintje stappen en kregen we regelmatig wat info over de bomen. Zo hebben we palmen gezien waarvan ze palmharten oogsten. Het duurt tien jaar voor 1 kilo palmharten te oogsten. Eens de palmharten eruit zijn, gaat de boom dood. In het park doen ze dat niet maar ze staan er wel en in grote getalen. De aapjes eten de vruchtjes op en door ze overal te verspreiden, groeien er nieuwe bomen. Na het treintje moesten we overstappen in een Jeep die ons naar het ponton met de reddingvestjes bracht. We hadden ervoor vernomen dat je voor de dry of wet tour kon kiezen. Wij waren niet echt gekleed op de wet tour maar voor dat we goed begrepen hoe of wat in het Portugees, zaten we in een grote zodiac met allemaal mensen met plastic poncho's. Wij zaten daar ergens in het midden met onze kleren en zonder poncho :-). Goed, ja, dan zien we de watervallen maar van heel dichtbij. Daar gingen we dan, op het water tussen de rotsen en steile wanden. De boot ging heel hard en het water vloog langs de zijkanten naar boven. Aan de watervallen zijn we een tijdje blijven dobberen en hadden we een mooi overzicht van dichtbij. We vroegen ons af of dit het was en of we zouden terugkeren. Nope. Daar gingen we dan. We vaarden naar de watervallen, gingen nog harder en gingen er toen helemaal in. Kletsnat waren we. Het leek wel alsof we onder een koude douche stonden. Wat hebben we daar gegierd en gelachen. Daarna volgden nog eens twee ritjes onder de watervallen. Op de terugweg hebben we nog enkele cirkels op het water gemaakt en even erna mochten we uitstappen. De andere passagiers met een plastic poncho bleken even nat te zijn. Van deze coole safari hebben we geen fotos of videos omdat we op het water waren. Wil je toch even kijken hoe het er aan toe ging, check dan zeker volgende link want dit is exact hoe wij het hebben beleefd: https://m.youtube.com/watch?v=s9-dI20lpmc
Na zo'n avontuurlijke dag waren we heel moe en zijn we met onze natte kleren op de bus terug gestapt. 's Avonds zijn we terug bij Churrascaria E Pizzaria Tropica gaan eten. Daar hebben ze de beste pizza's met kaas die ik ooit in mijn leven heb gegeten! Verder hebben ze ook een buffet en schuiven ze vlees van spiezen aan je tafel. En dat alles voor maar 30 real per persoon! Dat is omgerekend maar 7 euro. Onze Nederlandse vriendinnen kwamen plots ook binnen daar. Zo grappig. Hoe klein is de kans dat je elkaar 5x tegenkomt... Eerst aan de bushalte. Dan in het park van Argentinië. Dan aan het busstation en dan 2x in hetzelfde restaurant...
Morgen is het een reisdag. Om ons avontuur in het zuiden van de Pantanal verder te zetten, moeten we eerst naar Campo Grande. Daarvoor moeten we morgen in de luchthaven van Foz do Iguacu eerst een vlucht naar de noordelijke luchthaven van São Paulo terug nemen, waar we in het begin van de reis zijn geland. Daar moeten we onze bagage opnieuw inchecken en een vlucht naar Campo Grande nemen. Voor wie al benieuwd is waar we daar overnachten, ons hotel heet Jandaia.
