We zijn al donderdag vandaag. Oef! De week is al bijna voorbij. We zijn al meer dan de helft voorbij. Meer dan de helft van jou eerste schoolweek. Je hebt het al echt heel goed gedaan! De eerste dag heb je wat gehuild toen we je naar juffrouw Famke lieten gaan. De tweede dag huilde je - vanzelfsprekend - ook maar je werd gauw bijgestaan door de onthaaljuffrouw. De juf zei 's middags dat je het goed gedaan had. Je hebt 's morgens wat tijd nodig om te wennen aan de plaats waar je bent en al die kindjes, maar eens je wat 'ontdooid' bent, gaat het een stuk beter en ga je spelen. Woensdag heb je ook gehuild, en tegen 11u was je moe. Dat sterkt ons in ons idee dat we er goed aan gedaan hebben  om je nog maar halve dagen naar school te laten gaan. We weten dat je nog niet in staat bent om 8uren na elkaar wakker te blijven, laat staan naar school te gaan. Je hebt in de namiddag nog nood aan een stevig dutje van een paar uur. En dat is je gegund! In de namiddag, als je dan wakker bent, kun je dan met je papa spelen en op woensdag met je mammie spelen. Dat is natuurlijk helemaal te gek voor jou! Alle aandacht dan voor jou alleen!

Vanmorgen, toen ik je naar school bracht, met je groene fluohesje aan, waren er al bijna geen traantjes meer. De opvangjuffrouw wist al bij het aankomen je naam en ze wist ook dat er een Konijn in je schooltas zat. "Mag ik eens je konijn zien?" vroeg ze. En toen was het ijs al meteen gebroken voor je want je wees direct naar je schooltas. Aarzelend haalde je meneer Konijn eruit en toen gaf ik je een zoen en zei dat ik ging vertrekken. Je ging bij de opvangjuffrouw op schoot zitten en keek mij met die mooie puppy-ogen van je aan, maar echte traantjes kwamen er niet. Ik was en ben bijzonder trots op jou. Nu nog 1 halve dag te gaan en dan is het weekend. Dan gaan we naar zee, naar de caravan. Uitblazen van deze eerste schoolweek.

Je hebt er echt geen idee van hoe trots ik op jou ben.  Ik hou van je, mijn zonnetje!

23-04-2015 om 21:09 geschreven door Zonnestraaltje

Jawel, het zit erop! Hoera!!!

Toen we je deze ochtend wakker maakten, zat ik al zelf met de krop in mijn keel. Maar jij liet het niet aan je hartje komen en nam mooi de tijd om wakker te worden. Toen ik me niet langer kon inhouden, omdat ik zo nieuwsgierig was naar je antwoord, vroeg ik of je wist waar je vandaag naar toe ging. "Juffrouw Famke" zei je. Ik was erg blij dat je dat antwoordde. Blijkbaar hadden we je toch wel redelijk goed voorbereid op de verandering die zou komen. Alleen, kon je het onmogelijk goed inschatten.

We deden je kleertjes aan en je at mooi je twee boterhammen op deze ochtend. Daar was ik blij om want de laatste tijd durf je wel eens nalaten om te ontbijten. Maar nu je naar school gaat, is het nog belangrijker geworden om te eten 's morgens natuurlijk. We maakten je schooltas klaar (koekje incluis), kleedden je aan en namen je mee naar de auto. Je keek wel raar op dat zowel mama als papa mee gingen met de auto. Aan school gekomen, haalde papa je uit de auto en gaf hij je je schooltas. Super vind je die trolley-schooltas! Je sleepte hem gewillig achter je aan, richting de school. We werden in school direct verwelkomt door de directrice, die ons richting de speelplaats liet gaan. De ganse tijd hield je in je ene hand je schooltas vast en met je andere handje hield je ons vast. Op de speelplaats gekomen was je verwonderd van de vele kindjes die er liepen. Je ging gewillig met ons mee, richting juffrouw Famke, maar je hield je een beetje afzijdig. Logisch natuurlijk want voor jou was dit een totaal nieuwe ervaring. Juffrouw Famke was blij om je te zien en ik gaf je nog een dikke zoen, trachtte zoveel als mogelijk de traantjes door te slikken, verteld je dat we vanmiddag van school zouden komen halen en we vertrokken. Juffrouw Famke nam je op de arm en ik draaide me nog één keertje om om te zwaaien. Toen zag ik dat lipje naar beneden gaan. Een huillipje. En jawel, daar waren mijn waterlanders. Maar ik was vlug doorgelopen met papa zodat je mij niet kon zien. Anders zou het voor jou nog een groter drama worden, net als voor mij. Papa pakte mijn hand vast en kneep erin. Een geluk dat ik mijn rots in de branding bij me had, want anders waren er nog veel meer watervallen van gekomen. Onderweg naar de auto kwam ik dan nog een voormalig collega van mij tegen. Ze zwaaide: "hey wat doe jij hier". En ik natuurlijk "eerste schooldag". "Oooh" zei ze "dat loopt wel los hoor". En wij weg. En die korte woordjes van haar, deden me wel wat. Inderdaad, het zou los lopen en ja, ik moet je de ruimte geven om groot te worden. Ze had en heeft gelijk.

Toen zijn we naar huis gereden en ben ik vertrokken naar het werk. Eigenlijk een geluk dat ik naar het werk kon om mijn gedachten te verzetten, anders had ik de ganse voormiddag niks anders gedaan dan gepiekerd. En nu was ik wat afgeleid. 's Middags ging ik -zoals gebruikelijk- naar huis en mocht direct mee naar school waar we je gingen oppikken. Op weg naar de speelplaats kwamen we opnieuw de directrice nodig en die stelde ons meteen gerust: je had wat gehuild maar het had al bij al niet lang geduurd en nu was je aan het spelen op de speelplaats. We liepen direct door naar de speelplaats waar we ook tot de constatatie kwamen: "jee, moeten we in zo'n bende kinderen onze kleinste terugvinden?" We zochten de speelplaats af en daar zagen we je ineens lopen, op de voet gevolgd door een paar grotere kinderen die met je wilden spelen. Ik bleef van op een afstandje even toekijken om te zien hoe je reageerde. Maar je had groot plezier. Je liep snel weg, richting het grote houten buitenspeelgoed en behendig klom je daar onderaan op. Toen riep papa je naam. Je keek rond want je had je naam gehoord, maar je wist niet van waar het geluid kwam. Toen je ineens je papa zag staan keek je eerder verwonderd. Een gezichtje dat boekdelen sprak: "wat doe jij hier? Ik ben wel druk aan het spelen hoor!". Maar dat snoetje bleef niet lang op "verwonderd" staan, maar smolt algauw en je kwam met je armen open naar ons toe gelopen. We namen je mee naar de klas om je schooltas te gaan halen en daar zagen we nog eens juffrouw Famke. Ze zei dat je het goed gesteld had: je had inderdaad wat gehuild, maar maakte ineens de klik dat je hier best wel kon aan wennen. Na een uurtje was je dan ook beginnen spelen met de prikkertjes en blijkbaar vond je dat erg leuk. Tijdens de tien uur speeltijd had je een melkje gekregen, maar dat had je niet echt moeten hebben. En over de middag had je dan nog 2 volle! borden gegeten. "Toen ik wilde helpen - zei juffrouw Famke - "zei hij dat hij 'ikke zelf doen'" en mocht ik gaan". We hadden plezier toen we die opmerking hoorden, want zo kennen we je: "zeluf doen". Een plantrekkertje, met een gouden hartje.

Onderweg naar huis vertelde je "veel auto's" - "auto's gevaarlijk" - "opletten auto's". Dat had je nog nooit gezegd! Amai, wat een invloed heeft de school al gehad in die paar uur dat jij in school was!!

Over de middag heb je dan een tweetal uur geslapen en nadien heb je nog gespeeld met papa totdat mama thuis kwam. Je hebt vanavond nog een groot bord rijst met kip gegeten, nog een uurtje buiten gespeeld en om 18u30 hebben we je dan klaargemaakt om naar bed te gaan. "Morgen klasje" zei je net nadat we je ingestopt hadden. "Ja - zei ik - "morgen klasje". En met een glimlach van trots verliet ik je kamertje.

Hieronder nog een paar foto's van net voor je naar school vertrok met mama en papa.

20-04-2015 om 20:26 geschreven door Zonnestraaltje