Jawel,  het was afgelopen vrijdag zover... Je hebt moeten afscheid nemen van Bieke, de onthaalmama. En ik moet eerlijk bekennen dat dit niet zonder traantje is gegaan. Jij had er minst moeite mee, wellicht omdat je ook nog niet helemaal begrijpt wat er te gebeuren staat.  Maar wij begrijpen het meer dan ooit: vanaf volgende maandag ga jij immers naar... school! Wooow! Jawel, je bent al zo groot!

Al gans vorige week had ik het er moeilijk mee. Mijn kleine jongen moet al naar school. Nu al! We weten wel dat je er klaar voor bent, maar toch... Nu al! Maar wat heeft het voor zin om het uit te stellen? Jij bent er klaar voor! We merken dat je je begint te vervelen als je gans de dag bij de onthaalmama bent. Niet dat Bieke jou geen uitdagingen geeft hoor, maar gewoon omdat je toe bent aan andere dingen... je bent toe aan meer. Meer uitdagingen, daar is waar het om draait. Je bent klaar om te gaan leren, om nieuwe kinderen te leren kennen, om in een grotere omgeving op te groeien. De afwisseling thuis-opvang is te klein geworden voor je. Je wil meer. En dit ga je nu ook krijgen. In de vorm van: school.

Intussen zijn we Bieke ongelofelijk dankbaar voor al wat ze gedaan heeft voor jou (en ons). Ik meen het als ik zeg dat je geen betere onthaalmama kunt bedenken. Ze heeft je niet alleen helpen groeien, maar ook opgroeien, helpen ontwikkelen, helpen opvoeden met waarden en normen. Met vrijheid en met beperkingen. Super gewoon!

En voila... daar zijn we dan. Morgen is je eerste schooldag! Het is zover. Pfff. Wat kijk ik daar tegenop! Mijn kleine man is al zo groot. Maar vooral ook, mijn kleine man moet naar zo'n grote school. We hebben bewust voor deze school, de Zilverberg, gekozen omdat we een school zochten die niet té groot was, maar ook niet té klein. Want, als we puur op gemak zouden voortgaan, dan konden we je even goed in het schooltje van Beitem hebben ingeschreven. Maar we hebben bewust rondgekeken voor een school en scholen afgewogen ten opzichte van elkaar. Een luxe dat we dit kunnen in de regio, en die luxe hebben we benut.

Je bent eerder al twee keer op bezoek gegaan naar de school en naar de klas. Je hebt juffrouw Famke al ontmoet een tweetal weken terug. Ze kwam heel sympathiek over. Iemand die echt dient voor het beroep peuter- en kleuterjuffrouw. Want het is geen gemakkelijk beroep. Je moet er voor gemaakt zijn. En dat is zij volgens mij wel. Ook heb je al de klas gezien en de turnzaal. Toen we in het klasje kwamen, ging je al direct spelen met de uitgestalde speelgoedjes. De blokken vind je thuis leuk, en in het klasje was dat duidelijk niet minder. Dat was leuk om te zien: je bleef gewoon jezelf, ongeacht de verandering van omgeving. Super, zo zien we het graag natuurlijk! Op de overdekte speelplaats ging jij al meteen met de fietsjes rijden die er stonden en keek je nieuwsgierig naar de kindjes die er aan het spelen waren. Het is natuurlijk spijtig dat je geen enkel kindje kent, maar ik geloof wel dat jij snel vriendjes zult maken.

De afgelopen weken hebben we allemaal geprobeerd om je zoveel als mogelijk al voor te bereiden op wat komen zou, door je te vertellen dat je juffrouw Famke heet, dat je naar klas zou mogen gaan, dat daar kindjes zijn om mee te spelen, door je een schooltasje te geven, door te vertellen wat er te gebeuren stond, door je te leren antwoorden op vragen zoals: hoe heet jij? hoe heet je mama? hoe heet je papa? waar woon jij? Maar ook door je te leren op het potje te gaan en door je te leren om zelf je jasje aan te doen.

Maar nu, lig jij in je bedje. Over acht uren sta je op en dan is het zover... Dan maken we je klaar om je mee te nemen naar school. En dan... dan begint je schooltijd, een tijd vol nieuwe uitdagingen, nieuwe vriendschappen, nieuwe ervaringen,... Je zult jezelf anders leren kennen, je zult de maatschappij leren kennen, je zult leren hoe je jezelf kunt zijn in de maatschappij, je zult leren dat mensen verwachtingen van je hebben, dat het goed is om ook verwachtingen voor jezelf te stellen, je zult leren materialen te gebruiken, je zult leren om jezelf te ontplooien. Maar lief zonnetje, ik hoop dat je vooral geniet. Zoals mijn pepe altijd zei: "je leeft maar één keer". Ik wens dan ook dat je er alles uit haalt. Dat je geniet, dat je leeft, maar wel er je verstand bij houdt. Dat je weet, dat we altijd trots op je zullen zijn. Ongeacht wat je kiest. We zullen er voor je zijn en we houden van je.

Zowel je mama, je papa, je mammie, je pappie, je oma, je opa, je pepe Luc, je meme Nicky ... we staan als één blok achter je en wensen je alleen het allerbeste toe.

Puur om je een idee te geven, je schooluren zijn als volgt: 8u 45 tot 12u en van 13u15 tot 16u05. Behalve op woensdag van 8u45 tot 11u30.

19-04-2015 om 21:34 geschreven door Zonnestraaltje

Gisteren zijn we, zoals we beloofd hadden aan Alexander, nog eens naar Plopsa-land geweest. Ons vorige bezoek dateerde al van een paar maanden geleden, aangezien het toen winter was. Maar, sinds een week is het pretparken-seizoen terug geopend. Dus: ideaal moment om eens binnen te springen om Plop en zijn vriendjes een bezoekje te brengen.

Vanmorgen maakten we je wakker met de melding dat we vandaag naar Plopsa zouden gaan. Je was meteen al laaiend enthousiast maar we merkten aan de ontbijttafel dat je toch nog een beetje moe was. Dus hebben we je beloofd dat je mee mocht naar Plop maar dat je eerst nog een beetje moest rusten. Dus we lieten je ontbijten en zeiden aan de ontbijttafel dat je eerst nog een beetje moest slapen alvorens we gingen vertrekken. We verwachtten een beetje gemopper maar dat was volledig onterecht. Toen je in je bedje lag zei je zonder mopperen: "eerst slapen, dan weg". We waren trots dat je begreep hoe we de dag gepland hadden voor je.

Een goed uur later werd je terug wakker en gingen we je uit bedje halen. Wij hadden tijdens je slaapje al de tas gemaakt en alles in gereedheid gebracht om te vertrekken. We twijfelden wat om al dan niet de buggy mee te nemen want je bent intussen al wat groter maar tegelijk is het toch een lange wandeling in het pretpark. Het was dus nog maar een kwestie van kleertjes aan en hup de auto in. Op de heenweg was je erg rustig. Je wilde je tutje en je konijn en toen hebben we je de hele rit niet gehoord.

Op de parking van Plopsa aangekomen, wees je meteen naar één van de standbeelden van Bumba aan de ingang. We gingen die richting uit om een abonnement te kopen voor jou. Tot vorig seizoen kon jij steeds gratis binnen omdat je nog klein was. Maar kleintjes worden groot en dus was de tijd aangebroken om een abonnement aan te kopen voor jou. Binnen gekomen, stond Bumba jou al op te wachten. Maar je had geen zin om hem te begroeten. Meer dan een zwaaitje vanuit de verte, wilde je niet doen.

Toen gingen we meteen richting Mayaland omdat een volgende regenbui zich alweer aandiende. Nochtans, toen de 's morgen naar het weerbericht keken, werden er opklaringen beloofd. In Mayaland keken we meteen rond waar je nu allemaal al op kon. Sinds je vorige bezoek ben je wat gegroeid, en zijn er een aantal attracties waar je nu wel op mag. De attractie's die je al kende van vorig jaar, ging je meteen bezoeken: het ballenbad en de peuterspeeltuin. Je ging het ballenbad in met papa, die je doorheen het ganse ballenbad sleepte. En dat vond je gewoonweg geweldig! Een supergrote smile was daar het bewijs van. Daarna kroop je op handen en voeten over de boord van het ballenbad. En plezier dat je had toen je de andere kindje ook zag spelen.

Daarna ben je naar de hoge glijbaan gegaan. Een glijbaan met 3 heuvels waar je enkel op mag onder begeleiding en met een glijzak onder de poep. Eerst durfde je niet zo goed en moesten we je een beetje stimuleren. maar eens je naar beneden gleed, tussen de benen van papa, werd de smile steeds groter. Maar bij de vraag of je nog een keertje wilde, schudde je je hoofdje toch van niet.

"Boterham" zei je ineens tegen me. Oei, dat was een duidelijk signaal! Dus gingen we richting het Piet Piraat-restaurant. Daar bestelde papa 3 grote borden (neen, geen kinderporties): eentje met Vol-au-vent, eentje met balletjes in tomatensaus en eentje met stoofvlees. Je mocht kiezen welk bordje wilde en je koos direct voor de balletjes in tomatensaus. Ik gaf je een beetje ketchup (want daar hou je van) en sneed de balletjes in kleine stukjes. En meteen ging je in de aanval. Je begon te smullen van de balletjes in tomatensaus totdat de saus van je kin droop. Ik moest je zelfs stimuleren om ook wat frietjes te eten, want anders had je ze zelfs niet aangeraakt. Je had bij je maaltijd ook een glas water gekregen. En daar was je trots op: "Sanne glas" zei je. Wat een glas toch allemaal niet kan doen! Veel beter dan de gekleurde plastic-bekers die je thuis krijgt om uit te drinken! Op de achtergrond speelden de deuntjes die je kende van de Piet Piraat en ineens zei je voor het éérst en heel spontaan: "Piet Piraat". En wij maar juichen!

Na de maaltijd in het Piet Piraat-restaurant gingen we weer naar buiten. Spijtig genoeg waren de wolken nog niet opgedroogd. In de regen stonden we te kijken naar de bootjes. Dat vond je mooi en dus keken we op de kaart of jij daar ook op mocht. En jawel hoor, onder begeleiding van een volwassene mocht je daar al op. We waren best wel verwonderd want deze attractie ging toch wel al behoorlijk snel. Ik vroeg mij af hoe je zou reageren want doorgaans ben je niet zo'n lefgozertje voor nieuwigheden of snelle dingen. Ik ging met jou aanschuiven in de rij voor de bootjes. Vanop onze wachtplaats in de rij konden we de bootjes al zien draaien en desondanks zijn verwachting, gaf je niet te kennen dat je bang was. Dus... dan zouden we het proberen hé! Na een beetje aangeschoven te hebben was het aan onze beurt. Ik plaatste je naast mij, maar wel dicht tegen mij en controleerde zeker drie keer of de veiligheidsbuis wel goed toe was. Bovendien hield ik je goed vast want ik was erg bang dat ik je zou kwaad geraken. Gedurende de rit, die toch wel vrij snel ging, keek ik om de paar seconden naar je gezichtje om er zeker van te zijn dat je het wel leuk vond. Ergens verwachtte ik ineens een angstig gezichtje te zien en een "mama, bang". Maar nee hoor! Als we uitstapten zei je "nog a kee". Als dat geen plezier is! Dus toen ging papa nog eens mee met jou om een ritje te maken.

Daarna gingen we wat verder wandelen, aan het rondneuzen naar de volgende attractie waar jij op kon. En dat werden de autootjes. Papa zette je in één van de autootjes en maakte de gordel vast. We waren nieuwsgierig hoe je zou reageren want je had nooit eerder alleen op een attractie gezeten. Doorgaans ben je ook niet zo erg op je gemak als je ergens in een vreemde omgeving bent, dus we waren benieuwd naar je reactie. Je zat alleen in het autootje, met je gordel om je buikje en keek geschrokken toen de auto vooruit ging. Ik dacht dat je elk moment in paniek zou raken en zou roepen om je ouders, maar dat deed je niet! Je hield het stuur stevig in je handen en er kon na één rondje zelfs een lach bij! We waren zo trots! Ik zei meteen tegen papa: "amai, hij is toch al een grote jongen geworden hé! Het is weer een stuk loslaten voor hem (door alleen in een attractie te zitten), maar ook voor ons: ons zoontje zit alleen in een attractie (hopelijk gebeurt er niks)."  Papa en ik groeiden met de minuut van trots! Na vier (van de vijf) rondjes had je het wel gehad want toen begon je toch naar je mama en papa te roepen. Maar je probeerde je wel nog één ritje kranig te houden. Daarna stond papa al meteen weer bij het autootje om je er uit te halen. En toen hebben we je natuur overladen met "proficiat's" en "wat een flinke vent zeg!"

Toen had je de paardjes-carroussel gezien, diegene waar je vorig jaar ook al op gezeten had. Maar ik wilde je eerst eens meenemen naar de ballonnetjes. Allemaal mini-luchtballonnen waar je onderaan het mandje kon zitten en die je meenam in de lucht. Je was nog nooit eerder in een attractie geweest die de lucht in ging. En al helemaal niet zo hoog! Ik nam je weer stevig beet en liet je genieten van de wind door je haartjes. Je was verwonderd en verrast dat je even hoog zat als de bomen. Je had je snoetje moeten zien toen ik zei "kijk eens naar de bomen! Je ziet de bovenkant!" Je had reuzeplezier. Waarschijnlijk ook omdat je kriebeltjes in je buik voelde.

Na de ballonnetjes gingen we richting paardjes-carroussel want je had intussen wel tien keer het woord "paardje" gezegd. Het was wel duidelijk dat je op de paardjesmolen wilde. Dus gingen we aanschuiven aan de paardjesmolen. Maar eenmaal je op de carroussel zat, wilde je liever niet op de paardjes maar wilde je liever op één van de tafeltjes op de carroussel zitten. Zo gevraagd, zo gedaan. Je had er reuzeplezier in dat de tafeltjes helemaal om hun as konden draaien.

Daarna gingen we naar de kinderboerderij. Dat vond je vorig jaar ook al ge-wel-dig! De geitjes waren jammer genoeg niet van plan om buiten te komen aangezien het wat spatterde, maar de schaapjes, vriesganzen en kippen lieten zich niet kennen: die kon je gerust aaien. Ineens pikte een kip naar je vinger. Wat ben je toen geschrokken, maar je was snel gesust al je zag dat de kip ook in papa's vinger pikte en papa dat niet erg vond. Aan de kinderboerderij was er een attractie met traktoren: je kon in een tractor zitten en die voerde je doorheen een parcours. Papa moest uiteraard wel mee, maar je was helemaal enthousiast van de tractoren. Je hebt thuis een speelgoed-tractor en bent altijd laaiend enthousiast als je een tractor ziet voorbij rijden. "Traktok" zeg je daar tegen. Echt zo lief!

Na het bezoek aan de kinderboerderij gingen we weer richting uitgang want je werd stilletjes aan wat moe. We waren trots op je dat je vandaag al zoveel had gedaan vandaag en dat je zo flink was geweest de ganse dag!  Toen we richting de auto liepen gaf ik je een ballon. Eentje die ik in mijn zakken had bewaard tot het moment dat je eens uitzonderlijk flink was geweest. En nu was echt wel hét moment om je te belonen met de ballon. Je hield je ballon stevig vast toen we naar de auto gingen.

We waren nog maar een goeie 10 minuutjes in de auto en je lag al te slapen. De ganse rit lang heb je geslapen, totdat we thuis kwamen. Daarna heb je nog een boterhammetje gegeten en kon je zo goed als direct terug slapen. En dat heb je gedaan, tot 9u de dag nadien!

Bedankt Alexander voor de mooie momenten samen!

10-04-2015 om 00:00 geschreven door Zonnestraaltje