de rit van ponferrada naar villafranca loopt lekker. het is een wijn- en fruitstreek,we stoppen een paar keer om van de kersenbomen te snoepen langs de kant van de weg. de wijn van de bierzo hebben we gisteren getest en goed bevonden, al had ik er nooit van gehoord voordien. vanaf villafranca begint het te glooien:vandaag 850 meter stijging vor de boeg, ik heb er schrik van. de eerste 20 km gaan vlot, ik klim lustig. erika vindt haar ritme niet we rijden elk een beetje op eigen tempo, met veel rust tussendoor, dan komen we weer samen. dan gaat het weer veel steiler, af en toe doe ik een stukje te voet,tot het weer minder steil is en ik wat op adem kom. het is koud maar nog droog.,niet meer dan 12/15 graden. we kopen wat piknik, eten kleine beetjes, ik doe al mijn beschikbare kleren overeen aan als we stilzitten. na de middag gaat het stilaan regenen.mijn regenjas heb ik ergens in frankrijk laten hangen, ik miste hem pas dagen later, te ver om hem terug te halenen nog geen gelegenheid gehad om een ander te kopen.. net voor cebreiro, de laatste harde klim (10%) komen we bij met koffie en thee., ik trek droge kleren aan,dat helpt- even-. we halen cebreiro, de top. er is geen plaats,alleen in de albergue,maar daar neemt men geen fietsers voor 7 uur. verdomme! we komen even bij met hartige soep,,en trekken verder, mijn roadboek half gelezen, ik dacht naar beneden en even een kort klimmetje. mis, vader!: het wordt nog een echte klim van een tiental km, met storm op kop en af en toe fijne hagel! op de alto de poio, de hoogste top onderweg naar santiago vinden we met geluk een kamer. nadien komt geen top meer van meer dan 700 m, hier zijn we op 1360meter.. we zijn alle twee kapot. ik verwachtte hier een stadje,maar buiten ons hotelletje is er alleen een groezelige albergue, daar doen we het vandaag niet mee... erika gaat languit in bad, glas wijn binnen handbereik, ik duik in het bartje, praat met 2 finsen waarvan maar 1 engels spreekt, ook met een teruggetrokken man uit australie, hij komt ieder jaar in europa wandelen, doet de camino voor de vierde keer. de rest is spaanstalig. de spaanse kost hier is simpel maar lekker. hier op de top is het als een winterverhaal in schotland:gierende wind en slaande regen, niet om een hond op straat te jagen. in de gelagzaal is het gezellig. morgen lang blijven liggen,neem ik me voor.
