gisteren was een van de gasten van dienst om de deur te openen, ik krijg de kriebels, het lijkt wel een slotklooster,wel erg luxueus het enige gebouw dat ik de moeite waard vond op mijn wandeling door burgos was de kerk-kapel van st clara: intiem door zijn kleinschaligheid,het hoort bij een slotklooster. bij het binnenkomen zag ik een uittalraam met lekkere gebakjes. er was geen deur, nix. een dame komt binnen belt aan, een draailuik draait een slag. ze geeft haar bestelling door en even later wordt er weer een slag gedraid en liggen de gebakjes klaar! vroeger bestond in brugge ook zo'n klooster, de mensen droegen er eieren om het weer goed te bestellen, nu snap ik waar die nonnen met al die eieren bleven. de kapel zelf was ingetogen mooi, spanjaarden lopen gemakkelijk even een kerk of kapel binnen, je vindt er altijd wel iemand in gebed. 1 non zag ik daar ook, achter tralies. ook dat herinner ik me van vroeger. op dak boven de klokketoren zat een copleet gezin ooievaar, midden in de grote stad. sindsdien let ik er op en je ziet geen kerken zonder. in de albergue waren we maar met 5 gasten, vier gingen naar de mis.. juist geraden ook tijdens het eten ontbrak de sfeer van de vorige albergue. om negen uur wou ik nog even stappen maar werd vriendelijk maar streng binnen gehouden, alles al potdicht afgesloten. vroeg naar bed dan maar. marie-noelle wil er nog een paar vangen voor een godsienstoefening maar vangt nul, maar goed ook. als ik bedank voor het onthaal word ik verzocht het morgen uit te drukken in de donativo (vrijwillige bijdrage) ik slaap minder goed wegens minder gereden. gelukkig is afgesproken om 6 uur in plaats van 7 op te staan. het ontbijt is ruimerdan anders, zelfs met boter en pittige kazen. ik spijs de kas met meer dan anders. tegen dat ik vertrek wordt gemopperd over de gierigheid van de pelgrims van vandaag.. controleert dat mens dan iedere gift? deze albergue wordt nooit een succes met die ingesteldheid , het mag nog met goud behangen zijn! ik ben blij dat ik burgos kan verlaten,een slechte episode. de morgen is mooi maar voorlopig koud. een hollander die hier vroeger ook is geweest vindt de weg naar buiten de stad niet, ik neem hem op sleeptouw, fluitje van een cent per gps. als gewoonlijk bij het verlaten van de stad een hele klim, maar het gaat goed vandaag. weldra in de vlaktes-naar spaanse normen toch -van de tierra de campos, weer een heel andere streek, weids, veel grote akkers en veeboeren midden in de dorpen: ik zie een meelsilo van een varkensbedrijf pal naast de kerk, tegen de middag liggen bij de dorpen overal verse schapekeutels, die beesten worden binnengedreven bij grote warmte. koeien kom je nauwelijks tegen, slechts een paar keer zag ik een stal , die worden binnen gehouden het jaar door, maar dat heb je wel meer,ook in andere landen. veel fietsvolk op de weg, vooral nederlanders, ook een paar vrouwen. ik trek een tijdje gelijk op met een duitse erica aus hamburg,maar elk gaat toch verder in zijn eigen ritme. misschien treffen we mekaar vanavond,we rijden alle twee naar carrion de los condes, ik ga er al voor de naam alleen. marie noelle gaf me een adres hier, daar ga ik dus zeker niet naar toe. ik vraag raad aan een bakkerin waar ik een broodje en zo eet, ze wijst me naar het beste van drie- het is een hele toestand om het uitgelegd te krijgen in het spaans,maar het lukt toch- , zo kom ik in een echt... klooster terecht, bij nonnen die een ongebruikte school mooi hebben omgebouwd, maar echt wel nonnen van een oude stempel. het ziet er goed uit, lekker gedouchet en al een fles wijn en zo gekocht. ik blijf hier rustig wat hangen. van in mijn bed kijk ik naar een ooievaarskoppel die op de kapel zitten te tateren. misschien ga ik uit mezelf wel eens naar de kapel? er is nix gesuggereerd in die zin. maar eerst nu . apero en dan eens kijken om uit te gaan eten. vamos!
om de samenhang een beetje te respecteren vul ik vorig bericht maar aan, ik heb zelf moeite om anders de chronologie te volgen. ver ben ik niet meer geweest. hier buiten op de oude speelkoer was ik praktisch alleen, een spanjaard zat zijn blaren te verzorgen maar de conversatie vlot nirt in die taal,en zij spreken geen ander (waarom ook? zij zijn thuis!) ook drie andere spanjaarden die in de keuken hun potje maakten,vispaëlla die er heel lekker uit zag - ik heb de indruk dat veel spaanse mannen koken- hadden geen boodschap aan mij. ik dacht even te zonnen maar, zeven uur 's avonds,was het ondraaglijk in de zon, dus alleen in de schaduw. ik ga het dorp in, een authentiek spaans maal wordt pas vanaf half negen geserveerd, en ik wil geen toeristische troep. ik dartel van de ene terras naar de andere, beland wegens gebrek aan een terras in een druk beklante zaak waar de tv staat op stierengevechten.ik volg mee, geboeid. andere sport op tv als voetbal en wielrennen kan me niet bekoren, dit wel, ik leef mee omdat ik vroeger met andre,toen twee zielen in een zak verschillende kwaaie dieren gingen pakken, just for fun.. om 9 u kan ik eindelijk eten,dan ben ik nog de eerste. vissalade zonder sla, dan vlees, ik weet niet wat ik bestel maar het blijkt rundsstaart te zijn die in schijfjes gebakken is. mij allemaal ok. met de wijn in samen 9,ijsje toe. mij hoor je niet klagen. by the way, over cijfers: albergue hier:. 7 gisteren gaf ik 20, wat niet genoeg bleek
01/06 74 km,13.8 gem. 844 m klim 826 m hoogte 02/06 58km 15.6 gem 692 m 1034 03/06 100km 15.3 gem 659 988 see you tomorrow. het is hier zo drukkend dat het niet anders kan dan het moet onweren, ik hoop`op vannacht en niet morgen
