het geheel van deze albergue geeft me een beetje het gevoel van een sekte. in mijn jeugdjaren was de taizé-beweging erg in en daar lijkt het op,later zie ik inderdaad een boekje over taizé liggen. zo ben ik dus de enige die aan de wijn is voor het eten, een andere zit prevelend als een jood aan de klaagmuur, ik ben een vreemde eend. het gezelschap, een twintigtal,bestaat in hoofdzaak uit duitsers, dan spanjaarden, 2 polen, een italiaan en een belg, de enige per fiets. het groepseten wordt bereid door drie valencianen, een paëlla die voortreffelijk smaakt: op inatiatief van de spanjaarden wordt nadien gezongen, begeleid door handgeklap. het werkt aanstekelijk en iedereen doet mee,maar niemand neemt over..leuke boel. de info wordt simultaan vertaald door vrijwilligers in het duits en het engels, iedereen begrijpt dat niemand voor es uur mag opstan uit respect voor de slaap van de anderen. de bijdrage,"donativo", is naar eigen godsvrucht en vermogen te bepalen, zij hebben ieder jaar overschot dat naar caritas gaat. ieder gaat naar de gebedsdienst, alleen een belg niet. het duurt lang, ikben al klaar met douchen en een korte wandeling in het stille mini-dorp. slapenstijd, elk een dunne matras op de vloer. het is wel allemaal kraaknet. ieder slaapt tot zes uur, dan is het algemene vlucht naar egypte. het ontbijt is sober: sneetjes brood met confituur, daar zal ik niet ver op rijden.. een beetje na de anderen vertrek ik, toch nog vroeg, het is nog koud,zeker als je in schaduw rijdt. ik neem de routewe naar burgos,ver van de grote weg. het is enig stil en mooi: voor half negen kom ik geen kat tegen, wel een hert in de verte, dat door een tarweveld springt als een hordenloopster. de frisse lucht draagt nieuwe onbekende geuren. de weg loopt gemakkelijker dan gisteren, alds het zo doorgaat ben ik op de middag in burgos: bij de kruising van de grote weg is een routierrestaurant, ik eet er een stevige sandwich. vor ik in de drukte van burgos kom stop ik om mijn natte was,gisteren niet meer gedroogd in de dauw, te laten drogen, ondertussen doe ik een dutje in de felle zon. p&h herkennen mijn fiets , we babbelen wat bij, zij blijven morgen ook nog in burgos(waarschijnlijk). ik tik het adres ,vanmorgen gekregen van de man in de vorige,van een albergue in mijn gps en rijd er moeiteloos naar toe: ik ben er een half uur voor openingstijd en ga iets drinken, laat mijn fiets voor de gesloten deur. marie-noëlle,de verantwoordelijke , ontvangt me met lichte paniek omdat ik zo maar mijn fiets parkeerde. het centrum is aan- in een kerk gebouwd, ik moet hem onmiddellijk daar in parkeren. de albergue is midden in de stad en heel chique, ook van christelijke school natuurlijk net als de vorige.
