interactief, zo noemt zo'n tentoonstelling heel mooi van opzet, veel musea bij ons kunnen daar een punt aan zuigen. de dame die de zaak runt putte haar op alle mogelijke manieren uit, sprak alle talen maar alleen spaans goed, deed de films lopen, allemaal voor mij allleen, het was een beetje genant maar wel mooi gedaan. ik ken nu tenminste de historie van de hen en de haan in de kerk,en weet dat ik hier op 550 km ben van compostela. onthaasten is dus de boodschap, al zijn er nog 2 klimmen a la somport in het verschiet. de supermercado is spaans van origine, ikvind er moeilijk mijn weg in, zie te weinig fruitaanbod... om half vijf ga ik weer op weg naar belorado, waar p&h zullen overnachten, zij volgen een redelijk strikt schema, doen al de plaatsen aan die ze hebben gekregen van een voorganger: het is warm, ik stop regelmatig. word bij een van mijn stops op de vingers getikt door door de guardia civil op de motor wegens ongeoorloofd kruisen van de weg, ik stak over om te rusten in de schaduw. het blijft ondanks de dreigende taal van scribere en zo bij een waarschuwing. belorado is lang niet zo mooi als het klinkt, er zijn verschillende albergues maar ik vind er geen een, zoek eigenlijk ook niet erg want wil hier eigenlijk niet blijven. 5 km verder is een piepklein dorpje, daar vind ik de albergue heel gemakkelijk. het is er heel gemoedelijk, om 8 uur is er eten, spijtig dat de enige kroeg waar ik nu zit dan sluit: ik neem een fles wijn mee. voor de verandering houdt een duitser als vrijwilliger de eenvoudige albergue open. er is straks een soort gebedsdienst, ik voel me niet geroepen en ga dan ondertussen douchen en zo. by the way, ik ben niet de enige die schrijft. iedere pelgrim houdt op zijn minst een dagboek bij. en bloggen of internetten valt hier veel beter mee dan in frankrijk. adios!