ola! vanmorgen vertrokken uit yesa. voor wie wil volgen: ik rij in grote trekken van jaca richting pamplona, ga er iets onderdoor. doel is vandaag puente de la reina. op aanraden van mijn hospita rij ik toch naar sanguesa, zowat het provinciehoofdstadje, wel een eind uit de weg, maar er zijn mooie dingen, winkels ook en vooral bankautomaten, ik zit op droog zaad. het stadje bekoort me niet, er is wel een heel mooie kerkpoort of portaal met veel figuren: de middeleeuwse pelgrims waren meestal ongeletterd, vanddar een soort stripboek avant la lettre. ik ontmoet nick, die zit te ontbijten, een engelsman op de fiets, vertrokken uit bordeaux of zo. het klikt, we eten samen appelsienen, ik hoop dat ik hem nog tegenkom. ik neem de grote weg, niet de route die de gids voorstelt wegens te veel omwegen. ik heb al geleerd water te tappen waar ik kan. tankstations, bronnetjes, doet er niet toe. ik drink erg veel en moet toch heel weinig plassen. de grote weg is niet simpel: een kilometers lange klim van 9% doet me de das om. het is middag ondertussen en ik zit uitgeput op een parkeerplaats, besluit wat te slapen. zou het kunnen dat ik gisteren mijn medicatie vergeten ben en daardoor..? ik slaap lekker, ruim een half uur, begin mijn matras weer in te pakken en zie nick voorbijstrompelen. de volgende parking, een paar honderd meter verder ligt hij uitgeteld. de weg klimt nog een kilometer aan dat tempo, dan wordt de helling zachter. waar de autoweg begint, daar mag ik niet op, wordt het zowat plat. ik heb nu de n240 zowat alleen. het is al na tweeen en bloedheet: ik stop in ibargoiti, een godvergeten plaatsje met en rustig pleintje met schaduw en een waterpunt, eet smakelijk mijn proviand, ook zonder wijn. verder doe ik het rustig aan, met veel drinkstops. de weg is redelijk plat,rustig, weinig klimmetjes.loopt een eind parallel met een grote aquqduct: noord spanje levert veel water aan het zuiden, dit canal de aragon moet er een deel van zijn. de bewoonde wereld beperkt zich tot een pompstation hier en daar, de bar-restaurants die ik tegenkom zijn cerrado,steden of dorprn zie ik niet tenzij in de verte.onderweg stop ik aan de ermite de eunate, een kleine kerk/kapel midden in de velden, hel speciaal, heel sereen, het ontroert me, iedereen is er ingetogen. net voor ik toekom in puente de las reinas wordt ik opgehouden voor een wielerwedstrijd, bekend scenario, zelfde ergernis. het stadje zelf heeft op het eerste zicht weinig charme. de vrouw op de officina de tourismo spreekt gelukkig frans, en toont me een hele waaier albergues op de verdere weg. voor ik beslis wandel ikterug door het stadje, laat me bekoren door een paar glazen wijn en heerlijke tapas:besluit toch te blijven: er zijn hier 3 albergues, ik neem die net buiten het dorp, het is een hel steile weg omhoog, gelukkig niet te lang. de herberg ziet er uit als een grote kippenstal, praktisch ingericht met wel honderd stapelbedden, een grote gelagzaal, ruime en goeie douches en sanitair, het is vanaf hier dus een soort industrie. toch ga ik weer naar het stadje, oñ een beetje sfeer te snuiven. hiedereen, ook de kleine kinderen, leeft hier in de straten, al is het ondertussen 22.00 hr. een restaurant met menu vind ik niet ,doe het met een paar snacks, ook goed: ik babbel nog wat met kees, die alleen uit breda komt gefietst, we drinken nog wat wijn samen op het terras, het blijft lekker buiten. wat me bij iederreen opvalt die ik aanspreek:goed halfweg heeft iedereen het al over "hoe ga je terug?" ik denk er voorlopig nog niet aan. in de slaapzaal waar ik ga liggen liggen al een paar serieuze snurkers.
73 km 12.7 gem. 741 m omhoog, 725 m hoogte de albergue kost 8, een glas wijn hier overal geen euro..
