Vrijdag 12 juni vertrek ik alleen op avontuur voor drie weken Laos. Ik kijk er ontzettend naar uit ook al zal ik mijn liefje, familie en vriendjes missen... Rond 3 juni komt mijn meisje toe in Cambodja waar ik me nu al op verheug om samen onze reis te kunnen beginnen. Na Cambodja en Vietnam vliegen we de 31ste juli naar Bali om er te surfen en uit te rusten... De 25ste augustus landen we in Brussel dus... dat is nog even hé!
06-08-2009
Bali (Kuta en Ubud)
Bali... een hemelsgeschenk. De eerste Balinese glimlach ontroerde ons ongelofelijk! Het relaxte gevoel doet wonderen. We zijn nu in Kuta en het strand is echt wel knap. En dan natuurlijk de golven... echt fijn om hier weer eens te surfen na zoveel jaren. Na een dagje geklungel ging het de tweede dag al een stuk beter, voor ons allebei! Natuurlijk kon ik het niet laten om ook die grote golven te proberen... hm... ik voelde me net alsof ik in een wasmachine op volle toeren zat! Sarah keek vanaf de kant toe en was blij dat ze mijn kopje eventjes later weer boven water zag... maar het was toch wel leuk! Elke middag en elke avond kijken we al uit om in ons favoriete restaurantje weer iets anders van de kaart te mogen kiezen. We voelen ons hier helemaal thuis en we komen hier heel zeker nog terug!
Vandaag,6 augustus zijn we aangekomen in Ubud, een kunstenaarsstadje met een heel gemoedelijke uitstraling vol superlieve mensen. We komen net terug van een traditionele Balinese ceremonie waar we verplicht een sarong moesten dragen. Zowel mannen als vrouwen liepen er in een sarong. De sfeer was magisch en gezellig, heel wat anders dan bij ons in een kerk!
In Nhatrang hebben Jose en ik drie prachtige duiken gemaakt. Vooral de eerste op Madonna Rock was heel indrukwekkend. We moesten er door een smakke schacht duiken om in een onderwatergrot te komen waar ontzettend veel vissen zwommen, echt fenomenaal. Ondertussen was Sarah aan het snorkelen wat volgens haar ook echt de moeite was. Tussen de duiken door hadden we tijd om te rusten en die tijd benutte ik dan weer om salto's te maken vanaf het bovendek van de boot. Als het dan mis zou gaan, had ik tenminste een duikpak aan :). Hier in het gezellige Nhatrang hebben we nog enkele dagen genoten van de rust en de zon vooral we meer noordwaarts reden in de helse bus die ook nu weer geen SLAAPBUS was, verdikke toch! We hebben ons gruwelijk geergerd! (trema niet op toetsenbord) Toen we in Hoian aankwamen was mijn zin om te reizen ver zoek en kon het me even niets meer schelen. Toch probeerde ik nog van het immens charmante stadje vol met gele gezellige lage huisjes en zijn kleine straatjes te genieten. De eerste dag in dit stadje zijn we naar het strand gefietst waar we gezond hebben en uiteindelijk van een mooie zonsondergang genoten hebben. De volgende dag bezochten we enkele 'verplichte plaatsjes' zoals een hele oude en knappe Japanse brug... en hup de bus op naar Hue, gelukkig maar 3 uurtjes bus. In Hue hebben we pagodes, tempels, tombes en de keizerlijke stad met de paarse verboden stad bezocht via een motorbiketour. Jose en ik reden elk op een motorbike en Sarah zat veilig achterop bij de gids. Supergeweldige dag... en heerlijk met zo'n schakelbrommer rijden! Ja ja we reden voorzichtig! De nachtbus naar Hanoi was eindelijk de juiste, dus met bedjes! Maar ik kan niet zeggen dat ik die bedjes echt apprecieerde of was het de kronkelweg die me steeds uit het bedje wilde hebben, ik weet het niet. In elk geval kwamen we doodop in Hanoi aan en was het helse rumoer van toeterende brommertjes en verkopende zielen van alles en nog wat, niet echt een godsgeschenk. Deze stad was helemaal niet aantrekkelijk op het meer in het centrum na. De dag erop vertrokken we met een begeleide driedaagse tour naar Halong Bay, een van de zeven natuurwonderen ter wereld en dat mag ook echt gezegd worden. De groen beboste rotsen rezen overal op uit de kalme turquoise zee, magnifique! De eerste dag bezochten we een grot die mooi had kunnen zijn als we er met duizend minder waren en ze de veel gekleurde spots weg gelaten hadden maar bon. Het kayakken tussen de rotsen van Halong Bay was wel idyllisch omdat de zon juist in al haar glorie ons plekje verliet om tot slot in het donker van onze boot te plonsen. Onze kajuit was zo vreselijk heet dat we besloten in het duizend-sterren hotel te slapen, op het dek dus. Het was een heerlijke koele nacht totdat we rond 5 uur hevig gewekt werden door een plotse bui... je moest eens zien hoe snel we binnen waren! De tweede dag liepen we op Cat Ba Island (het grootste eiland) door de jungle naar de top waar we een knap uitzicht hadden over de beboste heuvels... maar ook hier weer veel te druk. De laatste dag voeren we terug en hadden we blitsblauwe lucht, waaw! Toen we na de 4 uur durende busrit terug in Hanoi aankwamen, boekten we onmiddellijk de nachttrein naar Sapa. Deze nachttrein was er eentje met 6 bedjes per coupon (3 boven elkaar) en Sarah en ik hadden natuurlijk de bovenste waar het snikheet was! Het licht was maar 10 minuutjes uit of Sarah kreeg een erge paniekaanval... claustrofobisch tot en met. Gelukkig lag Jose op niveau twee en wilde hij onmiddellijk ruilen toen hij eenmaal Sarah haar snuit en uitdrukking gezien had. Ook hier was ze niet meteen gekalmeerd en duurde het enkele uren vooraleer ze in slaap viel. Zelf heb ik die nacht geen oog dicht gedaan uit schrik niet wakker te worden als ze nog eens zou schrikken. In Sapa aangekomen na de treinreis en een adembenemende busrit vonden we al snel een geweldige kamer waar we uitzicht hadden op de knappe bergen. Door de wonderlijke omgeving zaten we alledrie vol energie en wilden we onmiddellijk aan een trek beginnen. Onze gids was geweldig en wist ons dan ook echt veel te vertellen en was nog grappig op de koop toe. Het was een wandeling door rijstvelden op terrassen tegen de heuvels aan, langs watervallen en over hangbruggen, waaw! Sapa hadden we inderdaad niet mogen overslaan, wat een pracht! Tijdens het wandelen liepen er een aantal dames in zwarte knappe klederdracht van de Black Hmong stam met ons mee. Ze waren ontzettend lief, natuurlijk wilden ze ons ook wel iets verkopen maar ze hadden er wel 3 uur voor meegewandeld. Nat tot op het bot kwamen we terug in onze kamer aan... amai hier kon het nogal eens regenen! De tweede dag was nog veel erger en zijn we dan ook maar binnen gebleven en hebben we een filmdagje gehouden. Als laatste dagje Sapa reden we met de motorbike door de bergjes, Sarah achterop... jawel bij mij. Onze laatste uren samen met Jose waren geteld want wij namen 's avonds de nachttrein terug naar Hanoi om er vervolgens onze vlucht naar Bali te nemen. Gelukkig hadden we nu een beter bedje op niveau twee en had Sarah helemaal geen last meer van de kleine ruimte... en eindelijk... het vliegtuig in! Vietnam vond ik een heel knap land, werkelijk waar maar de doodse, onvriendelijke en norse mensen... nee echt... daar was ik het echt kotsbeu.
