In 4 weken met de fiets naar het meest noordelijke punt van Europa!
10-05-2015
DAG 21, 5 augustus 2015: Pello - Muonio (156,7 km)
De volgende dag loopt de route nog steeds langs de Torne älv-rivier, Zweden is steeds slechts een boogscheut verwijderd. Na een eerste deel over een lokale weg is het volgen van de E8 (op de kaart 21) noodzakelijk vanaf Kolari. Dit is de hoofdweg tussen het zuiden van Finland en Tromso in het hoge noorden.
Op deze dag verlaat ik de Botnische golf om verder naar het noorden te trekken. Vanaf kilometerpaal 50 loopt de route evenwijdig met de Torne älv, een rivier die hier de grens vormt tussen Zweden en Finland. Net voor de aankomst steek ik de rivier over en breng dus een eerste nacht door op Fins grondgebied. Intussen wordt het landschap alsmaar desolater: Overtornea lijkt met 2000 inwoners de enige vorm van beschaving van de dag.
Ook op de laatste dag langs de kust probeer ik de E4 te vermijden al is een behoorlijke omweg dit keer noodzakelijk. De route loopt dus alles behalve recht op recht, gelukkig zijn er dichtbij de zee weinig hoogteverschillen. Kalix ligt helemaal aan het noordelijke uiteinde van de Botnische golf op slechts 50 kilometer van de Finse grens.
DAG 18, 2 augustus 2015: Skelleftea - Pitea (93,6 km)
's Anderdaags moet er zelfs minder dan 100 kilometer worden afgelegd tussen Skelleftea en Pitea. Na deze rit ben ik nog maar een week en slechts 1000 kilometer verwijderd van het uiteindelijke doel, de Noordkaap.
DAG 15 +(16): 30 juli 2015 Docksta - Umea (158 km)
Laatste dag voor de derde rustdag in Umea waarin nog 158 kilometer moet overbrugd worden. Na een stevige klim bij de start gaat het over golvende wegen richting noorden, hier en daar is een stukje over de drukke E4 noodzakelijk. Op 31 juli is er een rustdag gepland in Umea, de culturele hoofdstad van Europa in 2014.
DAG 14, 29 juli 2015 Hudiksvall - Docksta (225 km)
De langste rit van de reis met daarenboven een stevig aantal hoogtemeters.Tussen Hudiksvall en Docksta gaat het over sterk een geaccidenteerd terrein doorheen het typisch Zweedse landschap. Na 100 gereden kilometers is er terug een teken van beschaving, de stad Sundsvall.
DAG 13, 28 juli 2015: Arsunda - Hudiksvall (164 km)
De volgende dagen zal ik langs de Botnische Golf naar het noorden rijden. De belangrijkste weg parallel met de Kust is de E4, een soort van autosnelweg. Die baan probeer ik natuurlijk te vermijden ondanks de extra kilometers die hiervoor noodzakelijk zijn. Tegen de avond hoop ik Hudiksvall te bereiken en uit te rusten aan de Hudiksvallsfjärden, een baai aan de Botnische Golf.
Dag 12 belooft een mooie dag te worden op rustige wegen in het Zweedse binnenland. De route loopt langs het Färnebofjärden National Park richting Oostzee die ik de volgende dagen zal volgen. Met meer dan 1800 hoogtemeters zal deze rit alvast in de benen kruipen.
Tijd voor een relatieve rustdag aangezien er slechts 128 kilometer dienen afgelegd te worden. De route doorkruist een wat dichter bevolkt gedeelte van Zweden in de ruime omtrek van de hoofdstad Stockholm. Zo zal ik een passeren in Orebro, een van de snelst groeiende steden van het land. Eindbestemming van de dag is Köping, een klein stadje aan de westoever van het Mälarmeer.
DAG 10, 25 juli 2015: Jönköping - Askersund (162 km)
Op de tiende dag loopt de route bijna volledig parallel met het Vättermeer, het op één na grootste meer van Zweden. Dit meer is van noord naar zuid bijna 130 kilometer lang maar slechts 30 km breed. Om drukke wegen te vermijden, trek in het eerste deel van de rit weg van het Vättermeer wat zorgt voor wat meer hoogteverschillen. Na een tussenstop in het stadje Hjo kan ik mijn weg verder zetten om aan de noordzijde van het meer tegen de avond Askersund te bereiken.
De dag nadien zet ik mijn weg verder over rustige paden doorheen de uitgestrekte Zweedse bossen. Ik opteer voor kleine omwegen met af en toe een stukje off road om op die manier de veredelde autonsnelwegen te vermijden. Bestemming van de dag is Jönköping, een middelgrote stad van ongeveer 85000 inwoners aan de zuidrand van het lager gelegen Vättermeer waardoor de laatste kilometers heerlijk bergaf lopen.
Na de overzet tussen Helsingor (Denemarken) en Helsingborg (Zweden) kan het avontuur in Zweden beginnen. Vanaf vandaag zal het 14 dagen duren voordat ik Zweden verlaat, van zuid naar noord meer dan 1500 km.. Vanuit Helsingborg volg ik de kust richting Halmstad maar worden de drukke wegen vermeden. Daarna gaat het door de vallei van de Nissan naar de bossen van het Zweedse binnenland waar ik overnacht in het dorpje Torup.
Een stevige kuitenbijter na een vijftigtal kilometer resulteert in bijna 1000 hoogtemeters op de totale afstand.
DAG 6 (+7), 21 juli 2015: Holeby - Helsingor (190 km)
Op 21 juli staat een tocht van ongeveer 190 kilometer doorheen Denemarken op het programma. Vanop het eiland Lolland gaat via een brug naar het grootste eiland van Denemarken: Sjaelland. Over de vlakke wegen en uitstekende fietspaden rijd ik richting het centrum van Kopenhagen, een van de meest fietsvriendelijke steden in de wereld. De laatste 40 kilometer fiets ik langs de kust, meer bepaald de Sont, een druk bevaren zeestraat tussen Denemarken en Zweden, In Helsingor zal ik twee nachten verblijven waardoor een uitstapje naar Kopenhagen tot de mogelijkheden behoort.
Genoeg gerust, terug tijd voor
ernstige zaken. Voor dag en dauw hoop ik de haven en het centrum van Hamburg te doorkruisen,
dit keer per fiets. Na deze passage zal de ketting helemaal naar rechts gelegd worden aangezien Denemarken moet bereikt worden voor het vallen van de avond. Voor de overtocht tussen Duitsland en Denemarken, die slechts 40 minuten duurt, biedt Scandlines regelmatig overzetdiensten aan. De totale afstand is inclusief de boottocht van ongeveer 30 kilometer.
DAG 3 (+4), 18 juli 2015: Garrel Petersfeld - Buxtehude (157 km)
De volgende ochtend pik ik zo
snel mogelijk in op de noordoostelijke koers die ik vaar. Net ten noorden van Bremen
wordt de Weser met een veerpont overwonnen.
Voordat ik Hamburg bereik houd ik halt in Buxtehude waar ik twee dagen zal
overnachten in Pension Meyer. Op dag 4 laat ik de fiets dus aan kant
staan en neem ik de trein naar Hamburg Hauptbahnhof. Na een ritje van 40
minuten zal ik me in het centrum van de havenstad bevinden.
DAG 2 , 17 juli 2015: Gorssel - Garrel Petersfeld (162 km)
Op de tweede dag wordt koers gezet richting Duitsland. Na een passage doorheen Almelo ruil ik Nederland na een 50-tal kilometer in voor Niedersachsen. Daar kruis ik de vallei van de Ems in Meppen en gaat het door landelijk gebied verder naar het noordoosten. Na ongeveer 162 km zal ik de Thulsfelder Stausee bereiken waar ik aan de oevers van het meer zal overnachten.
Het begin van een reis naar de Noordkaap is vrij simpel: recht naar het Noorden. Via het fietspad op een oude spoorlijn gaat het al snel richting Nederland, waar de parcourskennis van ondergetekende stopt. Na een passage doorheen Eindhoven volgen de grootste hindernissen van de dag: de grote rivieren. Door middel van een voetveer steek ik eerst de Maas over, een snelwegbrug (met fietspad uiteraard) biedt me de mogelijkheid de overkant van de Waal te bereiken en in het Centrum van Arnhem overwin ik de Rijn. Langs de zuidzijde van de Veluwe gaat het doorheen de Ijsselvallei richting mijn eerste overnachtingsplek, Gorssel, vlakbij Deventer.
Qua hoogteverschillen zijn er geen noemenswaardige hellingen te vermelden. Dit moet een van de meest vlakke ritten van de reis worden maar daarom niet de gemakkelijkste!
Nog iets meer dan 100 dagen voor le grand départ, tijd om stilaan de
route de onthullen. Om het overzicht te behouden zal ik per dag een kaartje
uploaden en een hoogteprofiel wat minstens even belangrijk is om weten.
Zoals eerder vermeld, kon ik me baseren op een eerder
gereden traject. Na het overwegen van het aantal kilometers per dag, het hoofd
wil vaak meer dan de benen, ging ik aan de slag. De zoektocht naar geschikte overnachtingsplaatsen zal ik later belichten. Het ideale instrument bij het
uittekenen van fietsroutes is Google Street View. Dit mag voor mij gerust
gezien worden als de beste uitvinding sinds het wiel voor de liefhebber van
rustige fietswegen. Natuurlijk is het onmogelijk om elke kilometer van het traject
te bekijken, maar ik heb toch flink mijn best gedaan :)
Regelmatig krijg ik de vraag:
waarom in godsnaam naar de Noordkaap fietsen? Het zou er verdomd koud en nat zijn, het landschap zou desolaat zijn en bovendien
zou fietsen uiterst vermoeiend blijken. Wel, dat is net de reden waarom ik het
er op wil wagen: de uitdaging. Die koude valt best wel mee, in bijvoorbeeld Zweden heerst een landklimaat
met aangename, droge zomers. Het landschap zal uitermate gevarieerd zijn: van
het vlakke Duitsland en Denemarken door heuvelend en bebost Zweden om
uiteindelijk te eindigen in het Noorden van Noorwegen, waar verlaten inderdaad
de beste beschrijving is. Omtrent het
fietsen zijn er helemaal geen vraagtekens bij mij, de fysieke inspanning is
zeker een extra aspect wat me aanspreekt, al is de uitdaging ook daar groot.
Uiteraard spelen er een aantal
elementen die mijn keuze beinvloeden om net naar de Noordkaap te rijden. Ook al
stelt de plek niet veel voor, toch motiveert het idee om naar een doel te
rijden. Natuurlijk kan men voor een andere bestemming opteren maar het gebied waar ik doorheen zal
rijden lijkt me uiterst geschikt. Niet te heet in de zomer, alle moderne
voorzieningen voor handen en 3500 km geheel in Europa. Als men dezelfde afstand
in rechte lijn naar het Zuiden tracht te rijden, belandt men in de woestijn, of
naar het Oosten ergens in de Russische steppe. Scandinavië daarentegen heeft hopelijk
alles in huis voor een eerste lange, veilige fietsreis.
Het belangrijkste is eigenlijk niet
het doel op zich, maar de gehele ervaring van de reis. De ongetwijfeld
prachtige natuur en boeiende steden onderweg maken er vast een onvergetelijke
ervaring van!
