Vanmorgen reisden we met de TranzAlpine trein van Christchurch naar Greymouth. Deze tocht hoort tot de mooiste treinreizen ter wereld, volgens de boekjes. Dat is ook zo, maar dan wel voor de eerste helft. Eerst doorkruist de trein de Canterbury Plain, lang geleden ontstaan uit sedimenten van de gletsjers uit de Zuideralpen. Dit is nu een vruchtbaar landbouwgebied waar o.a. graan wordt verbouwd. Vervolgens begint de trein zijn klim, de Alpen in, en tot Arthur`s Pass is het schouwspel herhaaldelijk verbluffend. Jammer genoeg lukt fotograferen door de ramen van een druk bezette trein niet te best. Je kan ook gebruik maken van een open wagon in het midden van de trein. Daar is het natuurlijk ook drummen geblazen. En als de beide diesellokomotieven herhaaldelijk de trein door een tunnel trekken, word je omgeven door een verpestende rook. Dus maar verder genieten van het schouwspel zonder fotografie, en proberen, de beelden in je geheugen op te slaan. Na een treinreis van ruim 4 uur kom je aan in Greymouth, aan de westkust van het Zuidereiland. Dit is een ietwat sombere haven- en mijnstad. Vorig jaar deed de grote mijnramp zich in deze buurt voor. In Greymouth konden we in het station onze huurwagen ophalen. Verrassing : hoewel via internet tijdig een auto met handbediende versnellingen was gevraagd, stond er een automaat klaar, een Hyundai Getz ; een alternatief was er niet. Dus vlug even wat rijinstructies gekregen, en op weg, dank zij een klacht van Mia met een gratis wegenatlas. Ten zuiden van Greymouth slingerde de weg zich langs de kust van de Tasmaanse Zee. Er zijn hier bitter weinig gemeenten. Het hele gebied is dun bevolkt. Via verschillende natuurreservaten tussen de Alpen en de kust reden we verder, onderweg verbaasd kijkend naar de exotische plantengroei, erg dicht en gevarieerd. Jammer genoeg is er weinig parking voor fotografen. En automobilisten die graag de maximum toegelaten snelheid van 100 km/u halen, zitten dan in de kofferbak van je auto te duwen. Dit is het gebied van het subtropisch regenwoud. Spoedig deed dit zijn naam alle eer aan, want rond 16 u. openden zich de hemelsluizen. We hielden dus halt in Franz Josef, vlakbij de Mount Cook en zijn gletsjers, maar door de laaghangende wolken is er niet veel van te zien nu.
Reacties op bericht (2)
21-02-2011
we reizen mee
We genieten van de prachtige beschrijvingen van jullie reis !
groetjes uit Veurne !
21-02-2011 om 21:17
geschreven door Ann en Hugo
Avontuur
Jullie reis begint avontuurlijk te worden zo te lezen.
