Vanmorgen zijn we zoals gepland vertrokken bij Carol en Maurice, dankbaar om hun gulle gastvrijheid waarvan we drie dagen lang mochten genieten. Ze stuurden ons zelfs op weg met een invitatie om op het einde van onze rondreis door Nieuw-Zeeland terug langs te komen. Blijkbaar zijn alweer een paar ontmoetingen geregeld. De shuttle bracht ons naar Auckland Airport, waar we de binnenlandse vlucht naar Christchurch namen. Die vertrok met een goed half uur vertraging maar dit werd ruimschoots goed gemaakt door de service die guller was dan gewoonlijk op een binnenlandse vlucht. Bij aankomst op Christchurch Airport twijfelden we even of we een taxi naar het stadscentrum zouden nemen om de 15 km tussen luchthaven en stad te overbruggen. Gelukkig opteerden we voor een shuttle. Niet alleen is die goedkoper, je bagage vindt er een betere behandeling en blijkbaar krijg je er in Christchurch een gratis rondrit met commentaar bij. Van dit laatste konden wij het best genieten van alle medereizigers omdat ons verblijf het laatst werd aangedaan. Ons BBH (bakpackershostel) is iets speciaals, want het is ingericht in een voormalige gevangenis, waarvan het interieur grotendeels is bewaard. We logeren in cel 24. Great fun. Christchurch is de grootste stad op het Zuidereiland en een universiteitsstad waar zelfs heel wat jongeren van het Noordereiland komen studeren, want het blijkt hier goedkoper qua verblijf dan in Auckland en Wellington. We hadden hier een afspraak met Mandy (dochter van Carol) en Tom, wiens dochter Amy hier studeert voor verpleegster. Zij is een goede roeister, en behaalde net met haar achtkoppig team goud op de N-Z kampioenschappen in Christchurch. Hiermee hebben ze alvast een selectie op zak voor internationale wedstrijden. Samen dronken we een glas op een terras. Het is hier zonnig maar door de wind wel een stuk frisser dan op het Noordereiland (16 graden). Nadien trokken we alleen op verkenning door Christchurch. De rivier Avon kronkelt zich door een enorm park vooraleer het stadscentrum aan te doen. Hagley Park is fraai bebloemd ; ook de kathedraal en het voorplein ervan waren mooi bebloemd. Van de schade na de recente aardbeving is maar weinig meer te merken. Eigenlijk zagen we dat alleen nog een vleugel van het stadhuis in de steigers stond om baksteenmetselwerk te repareren. Blijkbaar is de manier van bouwen hier wel op seismische verschijnselen berekend. De stad zelf is gelegen op vlak terrein, een uitloper van de vruchtbare Canterbury Plain. De haven wordt van de stad gescheiden door een heuvelrij en zou in een naar de zee toe geopende krater van een oude vulkaan zijn aangelegd als we onze shuttlechauffeur mogen geloven.
Reacties op bericht (1)
20-02-2011
wild
mia en edwin,
opletten van de wilde dieren hé....
20-02-2011 om 12:23
geschreven door jan verfaillie
