Dit is het laatste artikel dat zal verschijnen op mijn blog want overmorgen vlieg ik terug naar ons teergeliefde Belgenland (en vlieg ik meteen ook de koude tegemoet, super duper). Deslanietemin heb ik jullie vele dingen te vertellen!
Twee weken terug besloot ik om de grens over te steken met Chili en er eens even een kijkje te gaan nemen hoe de zaken er staan. Aangezien het een last minute beslissing was koos ik ervoor om er met de bus naar toe te gaan en niet met het vliegtuig want die bedragen zag mijn portefeuille nu precies toch ook niet echt zitten. In totaal heb ik 23 uur moeten reizen met twee verschillende bussen om er te geraken maar het was meer dan de moeite waard. In Mendoz (dé wijnstreek van Argentinië trouwens) moest ik van bus veranderen om de oversteek naar Valparaiso te doen. Je steekt dan het Andesgebregte over en ik moet zeggen dat het uitzicht gewoon fenomenaal was. En ik zat ook nog eens helemaal boven aan front row seats, dus heb ik met het fototoestel in de aanslag ook nog een reeks aardige foto's weten te maken. Zo heb ik ook de Aconcagua kunnen zien, de hoogste berg van het Amerikaanse continent. De wegen echter waren duizelingwekkend, zowel qua schoonheid van de natuur als scherpte van de bochten. Na de lange busrit kwam in eindelijk in Valparaiso toe waar Chris met stond op te wachten en trots vertelde dat hij een hostel had gevonden in Viña del Mar waar ze wel de hele dag warm water hebben. Blijkbaar is zoiets nog altijd geen evidentie in Chili. Na een crazy busride van 10 minuutjes kwamen we aan in Viña, een kuststadje met best wel vrij chique allures en leuke bars die zicht op de Stille Oceaan hebben. Men zou er zowaar romantisch van worden Vanuit Viña zijn we ook naar Rañaca beach gegaan en een dagje naar Valparaiso. Deze laatste staat op de werelderdgoedlijst van UNESCO en staat bekend omwille van zijn vele steile straatjes en bont gekleurde huizen. Als je meer de stad intrekt hoor je overal Chilleense muziek en is het Zuid-Amerikaanse gevoel alomtegenwoordig. Toen ik er rondliep merkte ik wel dat Chili economisch ook enorm opwaarts aan het gaan is, in tegensteliing tot Argentinië waar het er allemaal iets minder rooskleurig uitziet. Na vier dagen Chili moest ik terug naar BA waar ik me meteen mocht klaarmaken voor de volgende trip: Ushuaia!
Ushuaia is de meest zuidelijke stad van Argentinië (en meteen ook van de wereld) en het landschap zag er dus natuurlijk ook helemaal anders uit dan ik voordien al gezien had. Op zo'n momenten besef je ook hoe groot Argentinië wel niet is, het is bijna ondenkbaar dat Ushuaia en BA twee steden zijn in één en het zelfde land. Het klimaat was er dus ook helemaal anders: 3 graden en dikke truien -en mutsenweer (goede voorbereiding op België wel ). De eerste dag zijn we naar de Estancia Harberton gereden waaruit we dan een bootje hebben genomen om naar het eiland waar de pinguins zich bevinden te gaan. Het was een hele bijzondere ervaring want je loopt er zo goed als tussen de pinguins op slechts enkele meters afstand. In de namiddag zijn we dan een boottocht door het Beaglekanaal gaan doen waar we zeeleeuwen gezien hebben en de vuurtoren Les Eclaireurs. De tweede dag zijn we gaan wandelen in het National Park Tierra del Fuego, wat ook weer hele nieuwe landschappen opleverde en me soms een beetje deed denken aan Canada (of beter gezegd aan hetgene wat ik op foto's van Canada gezien heb vermits ik er nog niet ben geweest). Het was er ook heel stil en soms kwamen we helemaal niemand tegen, echt zalig, eindelijk echte rust!
Maandag was ik dan terug in BA om de laatste week hier in te zetten en nog de laatste touristische plekjes te bezoeken voordat ik vaarwel moet zeggen van deze stad. Het gevoel dat ik heb wanneer ik denk aan het naar huis gaan is dubbel. Natuurlijk ben ik enorm gelukkig om familie en vrienden terug te zien maar dit avontuur heeft de reiskriebels die al jaren in mijn buikje zaten toch wel voorgoed aangewakkerd Ik weet nu al dat ik zeker terugkom naar Argentinië om er de zovele mooie plekjes die nog op mij liggen te wachten te gaan ontdekken. Maar eerst is het tijd voor serieuze zaken en ga ik op zoek naar een job (misschien wel eentje waarvoor ik moet gaan reizen ) en begint het echte grote mensenleven officieel voor mij.
Met deze laatste woorden rond ik dan deze blog af. Ik zie jullie allemaal zeer binnekort in levende lijven waarbij alle avonturen in geuren en kleuren én met beeldmateriaal zullen toegelicht worden!
Meli en Argentina
Vanuit Viña zijn we ook naar Rañaca beach gegaan en een dagje naar Valparaiso. Deze laatste staat op de werelderdgoedlijst van UNESCO en staat bekend omwille van zijn vele steile straatjes en bont gekleurde huizen. Als je meer de stad intrekt hoor je overal Chilleense muziek en is het Zuid-Amerikaanse gevoel alomtegenwoordig. Toen ik er rondliep merkte ik wel dat Chili economisch ook enorm opwaarts aan het gaan is, in tegensteliing tot Argentinië waar het er allemaal iets minder rooskleurig uitziet. Na vier dagen Chili moest ik terug naar BA waar ik me meteen mocht klaarmaken voor de volgende trip: Ushuaia!
). De eerste dag zijn we naar de Estancia Harberton gereden waaruit we dan een bootje hebben genomen om naar het eiland waar de pinguins zich bevinden te gaan. Het was een hele bijzondere ervaring want je loopt er zo goed als tussen de pinguins op slechts enkele meters afstand. In de namiddag zijn we dan een boottocht door het Beaglekanaal gaan doen waar we zeeleeuwen gezien hebben en de vuurtoren Les Eclaireurs. De tweede dag zijn we gaan wandelen in het National Park Tierra del Fuego, wat ook weer hele nieuwe landschappen opleverde en me soms een beetje deed denken aan Canada (of beter gezegd aan hetgene wat ik op foto's van Canada gezien heb vermits ik er nog niet ben geweest). Het was er ook heel stil en soms kwamen we helemaal niemand tegen, echt zalig, eindelijk echte rust!
Ik weet nu al dat ik zeker terugkom naar Argentinië om er de zovele mooie plekjes die nog op mij liggen te wachten te gaan ontdekken. Maar eerst is het tijd voor serieuze zaken en ga ik op zoek naar een job (misschien wel eentje waarvoor ik moet gaan reizen 
