Ik ben MegaMama
Ik ben een vrouw en woon in Westvlaanderen (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 11/11/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn kindjes natuurlijk.
Sinds gisteren is Eili wat ziekjes, ze hoest en hoest en hoest. Heel vervelend natuurlijk voor haar, precies een droge hoest. Ik denk dat het aan de kamers ligt hier want we hebben geen verwarming boven en we proberen boven wat te stoken met een electrisch vuurtje (energievreter). Wat onze bengel ook heel graag doet is haar eigen uitkleden, je legt ze in slaapzak en pyama in bedje en je mag zeker zijn dat de morgend erachter zowel haar pyamatruitje en slaapzak af is! Zo kweek je snel een valling hé. Het weer doet er niet veel beters aan, de ene keer schijnt de zon met felle wind en de andere keer is het donker met warme weer, ooh ons leuke Belgenlandje! Straks naar de apotheker als ik van de monitor kom achter een doos hoestsiroop en eucalyptis tapjes. En beterd het niet, dan zullen we de dokter opzoeken hé met onze kleine meid.
Daarstraks heb ik toch moeten lachen, wij krijgen onze weekbode al om 06u30 en dan ben ik de eerste om te doorbladen en te zien wie een kindje heeft en wie getrouwd is. Ik blader de krant tot het einde niets vermoedends door en wat zie ik op de allerlaatste pagina? Mijn man in volle glorie. Natuurlijk begin ik te lachen en begin her te bladeren en wat zie ik weer... NOG eens mijn man weeral in volle glorie! Ik liet hem direct komen en we lagen natuurlijk plat van het lachen, 1x in de krant staan is leuk maar 2x is toch wel uitzonderlijk hé. Als de krant uitgelezen is gaan we dat uitsnijden en toevoegen aan zijn album, en wat is hij weer trots
Ik kon vannacht niet slapen dus heb me voor de tv gezet en een film gehuurd (voordeel van digital tv). The trials of Darryl Hunt. Wat een documentaire, hij heeft me zo aangegrepen dat ik niet anders kon dan het hier komen zeggen.
North Carolina, 1984. De jonge, blanke journaliste Deborah Sykes wordt bruut verkracht en vermoord. Er wordt snel een verdachte aangehouden: de 19-jarige Darryl Hunt. Er is weinig bewijs tegen de zwarte jongeman, behalve de getuigenis van een voormalig Klu Klux Klan-lid. Toch wordt Hunt door de blanke jury schuldig bevonden. Dat is het begin van een nachtmerrie die bijna twintig jaar zal duren en waarin het leven van een onschuldige man bijna wordt verwoest.
Deze bekroonde en gelauwerde documentaire volgt deze geruchtmakende zaak van 1984 tot 2004 en biedt interviews van betrokkenen en exclusieve beelden van een twintig jaar durende juridische strijd tegen onrecht. Deze hartverscheurende en schokkende documentaire toont feilloos aan dat racisme en klassenjustitie nog steeds niet zijn uitgebannen in de Amerikaanse rechtszalen.
Niet iedereen houd van documentaires maar dit is nu toch al de 2de documantaire die gewoon weg goed is, Sicko van Michael Moore is ook zo een aanrader. Je ziet dat het gerecht niet altijd juist is in de film van Darryl Hunt, en die man heeft mogen afzien dankzij rasicme en fouten. Je wenst niemand zo iets toe en wat ik het mooiste vind, hij is niet verbitterd! Echt een aanrader!
Hier nog eens een overheerlijk recept: KOMKOMMERSOEP.
-3 komkommers -3 ajuinen -2 blokjes groentenbouillon -2l water -200ml melk OF maredsous smeerkaas
Schil je komkommers niet maar snij ze in grove stukken, laat ze samen met de 3 ajuinen stoven in boter. Doe er peper en zout bij. Giet het water met de bouillon over en laat koken voor 30min. Mix alles samen en voeg de melk toe of 2 grote lepels maredsous. ...Je soepje is klaar!
Vandaag ben ik wat down, gisteren was ik jarig en ik heb die dag aan me laten voorbij gaan. Ik had er niet op gerekend dat ik nog zou rondlopen, maw ik dacht dat ik al bevallen zou zijn. Morgen is het de uitgerekende datum (14-11) en ik denk dat ik overtijd ga lopen, mijn grootste vrees dus :( Maandag ben ik op controle geweest naar de dokter en het zag er allemaal goed uit, ze weegt nu al 3kg600g dus dat is zeer goed maar alles zat nog zo dicht, dus vrijdag naar de monitor om te zien of ze het binnen ook goed doet. En toen zei hij: het zal niet meer voor deze week zijn! Ik kreeg precies een klets in mijn gezicht, leuk nog een week wachten en sindsdien ben ik down. Gisteren ging het goed, ik dacht er niet teveel aan maar vandaag pfff. Ik zou gewoon niets liever willen dan haar in mijn armen te mogen hebben, ik kan geen broek meer aandoen of hij zakt van mijn buik want die is gigantisch!
Eigenlijk zou ik blij mogen zijn dat alles nog goed gaat met haar in mijn buik want vandaag heb ik verschrikkelijk nieuws gehad, het kindje van kenissen (doopkindje van 1 van mijn man zijn beste vrienden) is gestorven. Amper 4 maanden oud... Kun je je dat voorstellen? Gewoon weg verschrikkelijk, okee de ouders en ik kwamen niet goed overeen maar het gaat om hun kind, zij zijn hun kind kwijt! Amper 4 maanden oud :'(. Ik moet al een ganse dag denken eraan, hoe moeten zij hen nu niet voelen. Wiegendood is gewoon weg erg en je ziet, het kan zo snel gaan dat je gewoon je kinderen moet koesteren en van houden, hoe ze ook zijn! Vandaag was het gewoon weg een rotdag!!!!!!!!!!!!
