Ik ben MegaMama
Ik ben een vrouw en woon in Westvlaanderen (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 11/11/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn kindjes natuurlijk.
Gisterenavond moest het een leuke avond worden, we waren voor de verandering eens naar mijn moeder geweest waar mijn meme ook was. Eili was wat aan het spelen in de zetel met mijn zus (haar doopmeter) toen ze plots achterover viel en recht met haar hoofdje op de salontafel! Ik schrok niet maar nam ze direct vast om te kijken of ze weende wat ze gelukkig deed, maar haar hoofdje zat rood en haar ader kwam precies uit. Dus wij naar het spoed voor de zekerheid, het is snel gebeurd hé zoiets!
Toen we daar aankwamen mocht ik niet mee naar binnen omdat ik zwanger ben dus ik bleef zitten in de wachtzaal en probeerde zoveel mogelijk te horen/volgen wat ze daar allemaal deden. Na een goei 30min kwamen ze gelukkig weer naar buiten en mocht ze weer mee naar huis, ik had het moeilijk want de gedachte dat ik ze daar moest achterlaten was zwaar. Gelukkig was alles in orde...
Eigenlijk was ze het nog niet geleerd hoor want toen ze in de wachtzaal kwam begon ze direct weer op stoelen te kruipen.
Ik ben er mischien wel vroeg bij maar kerstmis en nieuwjaar zitten nu al in mijn hoofd. De laatste 2 jaren was kerstmis verpest door verschillende factoren. Maar dit jaar wil ik dat zeker en vast niet. Voor mij is kerstmis een familiedag, samen kerstavond vieren en natuurlijk lekker eten. Jammer genoeg deelt niet iedereen mijn mening. Bij rondvraag bleek dat mijn moeder niets wilt doen, mijn meme heeft al plannen met een vriendin en mijn zus zit blijkbaar alleen (ze mag altijd komen als ze dat wilt maar ik denk dat ze niet wilt). Nu, het komt er eigenlijk op neer dat ik hoogstwaarschijnlijk kerstavond zal vieren met mijn gezinnetje waar ik nu al heel erg naar uitkijk natuurlijk. Voor mij is dat 1 avond waar we de "samenheid" vieren, waar we cadeautjes opendoen en we natuurlijk lekker eten. Christof dacht al direct aan zijn apperitief terwijl ik aan het denken was aan de cadeaus die we de kindjes gaan laten opendoen. Ik zie het al helemaal voor mij, de kerstboom die hier zal staan, overvloed aan cadeautjes en natuurlijk wij samen. Alleen zal Amalia hier niet zijn die dag :(, haar papa en ik doen co ouderschap, ze is gelukkig wel bij ons met nieuwjaar dus Amalia zal haar cadeautjes mogen opendoen met nieuwjaar. Ik kijk er eerlijk gezegd nu al naar uit!!
Ik ben eventjes in de zoeklijstjes gegaan en gezocht achter andere leuke blogs maar het is wel onoverzichtelijk, dus als er iemand leuke links weet van blogs dan mag je het me zeker laten weten...
Ik ben iemand die heel erg graag schrijft, ik doe het mischien niet als de beste maar ik hou er echt wel van. Ik wou deze blog bijna dagelijks updaten maar er heeft iets een stokje voor gestoken. De laatste dagen kamp ik met verschrikkelijke hoofdpijn, leuk is anders hé. Zelfs een dafalganneke werkt niet meer, dus er zit niets anders op voor deze megamama om het gewoon kalmpjes aan te doen en dus ook minder schrijven.
Vandaag heb ik ook mijn man op de hoogte gebracht van de blog, hij vond het een heel erg leuk idee. Tof toch dat je man achter alles staat wat je doet hé...
Baarmoederhalskanker zit dichter dan je zou denken...
Vandaag kwam mijn vriendin op bezoek, ze had een middagje vrij en besloot snel een tas koffie te komen drinken, wat we regelmatig samen doen! Ik vertelde en vertelde en plots zei ze tegen mij, ik heb zo een hectisch maand achter de rug en ze begon te vertellen. Als ze vrijde met haar vriend had ze altijd zo een pijn in haar buik en de gyne kon haar geen antwoord geven, dit bleef maar aanslepen en ze is naar de huisdokter gegaan voor een uitstrijkje omdat ze maar bleef pijn hebben. Toen de uitslag binnen kwam stond de wereld stil voor haar...
Ze had de virus die baarmoederhalskanker veroorzaakt :(! 24jaar is ze en zo gezond maar toch, een klein gemeen virusje liep door haar lichaam heen, ze begon bijna te wenen toen ze het me vertelde. Er was maar 1 oplossing, zo snel mogelijk die vaccin nemen van 130 die haar kan helpen. Wat jammer is, de ziekenbond geeft daar niets op terug omdat ze boven de 18 is! Toch zal ze hem nemen want ze wil geen kanker zei ze me. Ik wist niet goed hoe te reageren maar als een echte vriendin beaamt steun je haar en luister je. Als ik eraan denk dan moet ik toch effe slikken, je zou dat toch niet denken dat dit in je buurt kan overkomen, laat staan in je eigen vriendenkring! Ik ben zo blij dat ze geweest is naar de huisdokter en dat hij wist hoe of wat want ik zou haar echt niet willen verliezen! Je ziet, het staat zoveel dichter bij je dan je zou denken...
